Tsikllarni olib tashlash (o’chirish). Iloji boricha tcikllardan foydalanmaslik kerak. Chunki ularni ishlatilganda bajarish vaqtini uchdan bir qismiga oshiradi. Tcikllarni ikkita va undan ortigini bitta tciklga joylashtirish orkali ularni sonini kamaytirish kerak. Tcikllarni dasturdagi vazifalari yaxshilab tekshirilib chiqilgandan so’ng birlashtirish imkoni bo’ladi.
Tsikllarni kamaytirish. Tcikllarni kamaytirish yo’llari bilan ham dasturni optimallashtirish mumkin. Chunki tcikllarni bajarishga (parametrni qo’shishga va tekshirishga) ko’p vaqt sarflanadi. Tcikllarni ishlatish dasturni bajarilishini vaqtini birdan uchga ko’paytiradi. Shuning uchun hisoblashda tcikllarni kamaytirib dasturni tuzish kerak. Tsikllarni bajarilishida ko’proq vaqtni tsiklni ishga tushirish va uning indeksini tekshirishga ketadi. Ichma-ich joylashgan tsikllarni to’g’ri tashkil qilish bilan vaqtini kamaytirish mumkin.
Tsikllarni optimalashtirish. Dasturni tezroq bajarishda tcikllarni bajarish vaqti asosiy faktor hisoblanadi. Ma`lumki tcikl ichidagi operatorlar bir necha ming marotaba bajariladi. Shu bajarilishda ozgina samaradorlik ham bir necha mingga ko’payadi. Ichma-ich joylashgan tcikllrada optimalashtirishni ichki tcikl operatorlaridan boshlash kerak. Tcikllar bajarilish vaqtini kamaytirish va ishlatish xotirasini kamaytirish maqsadida ketma-ket yozilgan bir necha tcikllarini bittaga keltirish ishlatiladi.
Indeksatsiya bilan optimallashtirish. Indeksatciyalar bilan ishlashda kompyuterni vaqti va uning xotiradagi joyi ko’proq ishlatiladi. Shuning uchun indeksatciyalarni ham optimallashtirish dasturni optimalashtirishga olib keladi.
Agar bir yoki bir necha operatorlarni ichida indeksli o’zgaruvchiga bir necha marta murojat qilinaetgan bo’lsa, u holda bu indeksli o’zgaruvchingi boshqa o’zgaruvchi bilan tenglashtirib olish kerak.
Misol uchun quyidagi ifodani x=(A(I)+1/A(I))+A(I), optimallashtirish uchun quyidagicha yozish mumkin: AI=A(I) x=(AI+1/AI)+AI
