Фирузя мяммядли
Yüklə 3,91 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Firuzə Məmmədli 138 ÖLÜM Baxışları ikicə metr aralıda düz-dünyanı ondan ayıran divarın təzə çəkilmiş divar kağızının bir nöqtəsinə zillənib qalmışdı. Kim baxsaydı, orada kağızdan və onun ağappaq sət- hindən qeyri heç nə görə bilməzdi. Amma onun nəzərləri divar kağızını deşib divara, ordan da düz-dünyaya çıxa bilmişdi, de- yəsən. Hər halda, üzündəki hər an dəyişən ifadə belə bir fikir təlqin edirdi ətrafdakılara. Ahəstə pıçıltı gəzirdi xəfifcə bir-birinə doğru meyillənən- lərin dodağında. «Deyəsən, elədir, «çox çəkməz», «qurtarar yə- qin bu gün». Xəstənin üzündə heyrətamiz bir işıq, nur gəzirdi, alnından çənəsinə, sonra əksinə. Nə idi bu? Ölüm kölgəsimi? Kölgə işıq deyil axı. Ölümün özümü? Ölüm gözəllikdi. Bu gözəllik qoca- larda daha aydın gözə çarpır. Xəstə qoca idi və açıq-aydın gö- zəlləşirdi. Deməli, ölürdü. «Nənə» çağırdı yastığına yaxın otur- muş sevimli nəvəsi. Kimsə «şşş» edib barmağını dodaqlarının üstünə qoydu. Sonra «Mane olma. Canbesər olar», - əlavə etdi. İki əlilə üzündəki işığı sıyırıb ovcuna yığdı, çıraq kimi irəli tutub yerindən dikəldi. Dikəldi deyəndə ki, qalxdı. Həmin o işığın parıltısı altında havada addımlaya-addımlaya gözlərini zillədiyi divara tərəf getdi. Heç kəslə vidalaşmadan, qayıdıb- qayıtmayacağına tam laqeyd bir tərzdə divara hopdu və yoxa çıxdı. Evdə hönkürtü, ağlaşma, şivən qopdu. Ölən sakit, əmin-arxayın uzanmışdı. Sifətində əlli il əv- vəlki gözəllik, dodağında təbəssüm. Heç kəsə fikir vermədən. Həyətdəki mağar yavaş-yavaş adamla dolurdu. «Çənəsini bağlayın», kimsə pıçıldadı. Böyük qızı sağ əli- nin dörd barmağı ilə ahəstə bir sığal çəkib, ölünün ulduzlarla çəkişən gözlərini sığadı. Qapandı bu dünyası da gedişinin ardınca. |