Фирузя мяммядли
Yüklə 3,91 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Seçilmiş əsərləri X
139 İndi qalırdı matəm məclislərinin qırx günlük qayğıları... Nənə sevgidən gözəl bir ölümə təslim olmuşdu. ...Yüngüllüyü, ağrısızlığı, qayğısızlığı onu cavanlaşdır- mışdı. Fərqi yoxdu, o özünü görür, ya görmürdü. Amma ca- nında, cəsədində 20-30 yaş arasındakı rayihəni duyurdu. O ra- yihəni ki, orda gələcək vardı, o rayihəni ki, orda ümid vardı, o rayihəni ki, orda istəklilik, gərəklilik, əzizlik vardı, orda qolu- nun, qılçalarının, davamlılığı, dözümü, gücü-qüvvəsi, can-cəsə- dinin təravəti vardı. Ən başlıcası isə doğrulacağına min faiz inandığı ümid vardı o rayihədə... Ölümünün ilk günü diriliyini yaşamaq və ölümünə alış- maq oldu işi. Amma bu, ilk gün idi. Sonra nə gələcəkdi? Allah bilir. Hələ ki, içərisi işıqla isti ilə, nəvazişlə, fərəhlə dolu idi. Orda, yerdə, yəni Bu dünya deyilən məkanda qoyub gəldiyi bütöv bir nəsil onun övladları deyildi sanki. O, özünün atalı- analı ərkəsöyün günlərinin hərarəti ilə dolub-daşırdı. «Mən varam!» qənaəti bu varlığın mənzili-məkanı barə- sində düşünmək imkanınından məhrum idi. O Dünyanın Bu Dünyaya meydan oxuması idi bu. Bu meydan oxumada mad- diyyatın gətirdiyi bütün neqativlər mənasızlıqdan başqa bir şey deyildi. «İnsana heç nə lazım deyil»dən gözəl məsudluq gətirən bir şey yox imiş. Heç nəyin dərdi, qayğısı, qısqanclığı sancmır səni. Bu qədər xoşbəxtliyin mövcud olduğu bir məkana köç- məkdən niyə qorxur insanlar görəsən?! «Mən yoxam» hissinin aşıladığı Bu Dünya laqeydliyi, eti- nasızlığı, yadlaşması, kimsə tərəfindən anılmaması, kimsə tərə- findən axtarılmaması duyğusu O Dünya əzizlənməsi ilə əvəz olunmuşdu. Sən demə, bütün bu sadalananlar günah dolu Bu Dünyanın rəzaləti imiş ki, O Dünyaya köçmək elə bu rəzalət- dən qurtulmaq, azad olmaq deməkdi. Xatırlanası gözəlliklər az deyildi. Amma nədənsə gözəl- liklərin ən gözəli kimi ilk məhəbbət duyğusu çulğamışdı onu. O təmiz, o saf, o heç bir məqsəd, mətləb tələb etməyən, təkcə |