Фирузя мяммядли

– Firuzə xanım, 80-ci illərin ən istedadlı və ümidverici 
Ģairlərindən olmusunuz. Ancaq indi az-az görünürsünüz? 
– Deməliyəm ki, 1980-ci illərin ədəbi mühitindəki qaynar-
lıq bu gün yoxdur. 1980-ci illərin siyasi durumu da, ab-havası 
da bu gününkündən çox-çox fərqli idi. O vaxt sənət adamına, 
ümumən sənətə böyük maraq vardı. Nə yazsa indin, nə yaratsa 
idin, üzdə idi. Oxunurdu, fikir söylənilirdi. «Yaxşı» təriflənir, 
«pis» isə tənqid olunurdu. Hər kəs öz payını götürürdü. Bu gün 
maraqlar dəyişib, fikir və düşüncələri daha çox maddi ehtiyac-
larla bağlı problemlər məşğul edir. Sənət, o cümlədən, söz 
sənəti bu problemlərin qloballığı qarşısında qeyri-ciddi bir şey 
kimi görünür. Yəni bu gün oxucu qazanmaq, onun diqqətini 
cəlb etmək, onda özünə hüsn-rəğbət yaratmaq xeyli çətinləşib. 
Bunu da nəzərdən qaçırmaq olmaz. Yaradıcılıq imkanlarımda 
bir dəyişiklik görmürəm. Əksinə, 80-ci illərdəki kimi məhsuldar 
işləyirəm. Şeir kitablarım maddi imkansızlıq üzündən bir az gec 
çap olunur. Ədəbi jurnallarda («Azerbaycan», «Ulduz», «Çı-
raq», «Literaturnıy Azərbaydjana»), deyilənə görə məndən çox 

---

Seçilmiş əsərləri X 
159 
çap olunan yoxdur. O doğrudur ki, qəzet səhifələrində şeirlərim 
görünmür. Bunun da səbəbi odur ki, qəzetlərə şeir aparmıram. 
Niyəsi ilə maraqlansanız, bu uzun söhbətdir. 
– Zəmanə qarmaqarıĢdır. Adamları bir mövzu düĢün-
dürür: «Güzəran». Bəlkə də yaradıcı adamlar üçün ən bö-
yük senzor məhz odur. Mənimlə razılaĢırsınızmı? 
– Bəli, hardasa, kimin üçünsə (daha doğrusu, çoxları 
üçün) bu, belədir. Amma mən heç vaxt güzəranı poeziyama 
senzor hesab etməmişəm. Vaxt, zaman mənə nəyi diqtə edibsə, 
eləcə də poeziyama gətirmişəm. Böyük Sabir demişkən, «düzü 
düz, əyrini əyri». Şeirlərimin birində dediyim kimi: 
Nə olsun ki, çox acıdır, 
Gözümdə fikrin tacıdır. 
Düz söz bir dar ağacıdır, 
Boyundan keçə bilmirəm. 
Əlbəttə ki, güzəran məni də düşündürür. Lakin mən şeiri – 
bu dəli-dolu balamı güzərana qurban verməmişəm. İkiüzlülüyü, 
yalmanmağı sənətə xəyanət hesab edirəm. Sənət mənim üçün 
vasitə yox, məqsəddir.