Microsoft Word ilyas met doc

Bəhlul Abdulla 
 
 
 
Áèáëèîãðàôèéà 
 
163 
Yurd-yuva bilirəm 
 
Məndən alınmasın yurdum, ay Allah!  
Dözərəm, nə olsun, gec görüm təki.  
Qoy, ildə bir dəfə gəlim qoynuna,  
Gəlim bulaqları başıma çəkim. 
 
Ora cənnətimdir dağı, daşıyla, 
Kaş ki, əskilməsin səsi, harayı. 
Dağlarda özünü qayadan atsın, 
Aranda dincəlsin kükrək dağ çayı. 
 
Düşüncəmə gəlir otaq küncündə  
Kənddən yaylaqlara atı çapdığım. 
Suyu tək saf olur dağ adamları,  
Yurd-yuva bilirəm İlyas Tapdığı. 
 
Düşübdür şəhərdə öz kəhərindən, 
Saç ağarıb, neçə dağa qar düşüb.  
Dünya oyunlara qatır başını, 
Bir də görürsən ki, illər ötüşüb. 
 
Çoxbilmiş olursan baş çəkdiyindən,  
“Ağsaqqal” deyirlər, “ahıl” deyirlər.  
Səsini çıxarsan haqqın uğrunda,  
Gözün görə-görə güllələyirlər. 
 
Söz gülləsi olsun, ya əl gülləsi, 
Yaralı gəzirsən ömrün uzunu. 
Düşmən şaha qalxıb, üzə duranda,  
Gücsüzsənsə, yoxdur haqqın yozumu. 
 
İtirəcəyini bilib analar, 
Yenə “Tapdıq” adı qoyub oğluna  
Ki, başı qarışsın yalan dünyaya, 
Balaları uysun onun nağlına. 

---

Èëéàñ Òàïäûã 
 
164 
Təki balaları ağrı çəkməsin! 
Analar dəryadır, analar dağdır. 
Hər ana yaradan olsa da, yenə  
Sfi havası ərdir, suyu uşaqdır. 
 
Səni yurd-yuvana bənzər yaradıb, 
Varadan, el oğlu, ay İlyas Tapdıq! 
Xızır peyğəmbərin ruhu üstündə  
Sən ağsaqqallığı, el səni tapdı. 
 
Sözünlə el üçün, yurd üçün varsan, 
Var olmağın özü tapmaqdır, atam! 
Hər kəs söyləyirsə, sözün düzünü. 
O Haqqa yetişib, çatmaqdır, atam!