İsrayıl Miskinli
Ay qağa
Mən doğma kədimdə ev tikmək
xəyalına düşmüşdüm. İsrayıl Miskinlidən
belə bir məktub aldım.
İlyas Tapdıq, nə həvəsdi düşmüsən,
Qocalanda ev tikməzlər, ay qağa.
Cavanlığı orda-burda keçirib,
Qocalanda ev tikməzlər, ay qağa.
Mənalı günləri vermə küləyə,
Daha ceyranların gəlmir sürəyə.
Etibar eyləmə zalım fələyə,
Qocalanda ev tikməzlər, ay qağa.
İsrayıl söyləyər,vallah, hədərdi,
De, gülər üzündə bu nə kədərdi?!
Yaş ötüb, bilmirəm hər nə qədərdi,
Qocalanda ev tikməzlər, ay qağa.
Áèáëèîãðàôèéà
189
***
İlyas Tapdıq, nə zamandı
Gözlərimiz yolda qalıb.
Küməlgəni sel aparıb,
Muncuq qarı çöldə qalıb.
Şöhrətin var el-obada,
Nə tapmısan boş yuvada.
Uduzmazsan bu sevdada,
Söz-söhbətin eldə qalıb.
Sən qoymazsan bizi darda,
Sınanmısan etibarda.
Qartalların qayalarda,
Sonaların göldə qalıb.
Dar ayaqda məğrur, mətin,
Dağ oğlusan - var qeyrətin.
Ürək açan şeiriyyətin
Dastan olub dildə qalıb.
Miskin oğlu, bil hər zaman,
Zirvələrə çökür duman.
Hay-harayla coşan ümman,
İlk baharda seldə qalıb.
Dostları ilə paylaş: |
