partiyası yaradıldı. Onun lideri Tanskredu Nevis prezident
seçildi, lakin vəzifəsinə başlamamış öldü. Vitse-prezident Joze
Sarney 1985-ci ildə prezident oldu. O, liberal cəbhənin rəhbəri
idi. O, koalisiyalı hökumət təşkil etdi. Demoarktik rejim bərpa
olunmağa başladı. 1985-ci ilin mayında birbaşa prezident
seçkiləri keçirildi.
Sarneyin prezidentliyi dövründə ölkədə 1,5 milyon yeni
iş yeri açıldı. 1987-ci ildən sosial ehtiyaclara 4 mlrd. dollar pul
ayrıldı. 1986-cı ilin noyabrında Müəssislər Məclisinə seçkilər
keçirildi ki, yeni respublikanın konstitusiyasını hazırlasın.
1988-ci ildə Braziliyanın yeni konstitusiyası qəbul edildi.
Ölkədə idarəçilik sisteminin formasına aid ilk
279
referendum keçirildi. Braziliya sənaye-aqrar dövlətinə çevrildi.
90-cı illərin əvvəllərində maliyyə böhranı başlandı, istehsal
aşağı düşdü. Xarici borclar artdı. İnflyasiyaya qarşı proqram
hazırlandı və bu «real plan» adlandı. Real devalvasiya edildi,
iqitsadiyyat 90-cı illərin ortalarında sabitləşməyə başladı.
1990-92-ci illərdə prezident Fernando Kollar de Melo
oldu. 1992-ci ildə isə Franeci oldu.
Argentina ilə 1980-ci ildə atom enerjisindən istifadə
haqqında saziş bağlandı. Belə bir saziş İraqla da bağlandı.
1981-ci ildə Nikaraqua, 1982-ci ildə Ekvadorla saziş bağlandı.
1982-ci ildə Reyqan Braziliyaya gəldi. 1983-cü ildə Braziliya
və ABŞ kosmosda raketlərdən istifadə haqqında saziş
bağladılar. Brazaliya Latın Amerikası ölkələri içərisində
kosmosa ilk süni peyk göndərən ölkə idi.
1994-cü ilin prezident seçkilərində sosial-demokrat
Kordoza qələbə çaldı. Onun dövründə Latın Amerikası, Asiya,
Afrika ölkələri ilə əlaqələr inkişaf etdi. 1998-ci ildə o, ikinci
dəfə ölkənin prezidenti seçildi.
ARGENTİNA
Argentina İkinci Dünya müharibəsindən sonrakı ilk
illərdə. İkinci Dünya müharibəsinə Argentina 1945-ci ilin
martında antihitler koalisiyasının tərəfində qoşuldu. 1945-ci
ilədək o, Latın Amerika ölkələri içərisində bitərəfliyini
saxlayan yeganə dövlət idi. Müharibə dövründə Argentina
xeyli gəlir əldə etdi və aqrar sənaye dövlətinə çevrildi.
Bununla belə ölkədə xarici kapitalın ağalığı hələ də
qalırdı. İqtisadiyyatda əsas yeri latıfundistlər və ticarət-maliyyə
oliqarxiyası tuturdu. Hələ 1943-cü ildə Xuan Dominqo
Peronun başçılığı altında Argentinada «Birləşmiş zabitlər
qrupu» adlı təşkilat yarandı. 1946-cı ilin fevralında Peron
Argentinanın prezidenti seçildi. Peron 1955-ci ilə qədər bu
280
vəzifədə qaldı. İqtisadiyyatın dövlət bölməsi möhkəmləndirildi.
1947-ci ildə iqtisadi müstəqillik deklarasiyası qəbul edildi.
Peronun prezidentliyi dövründə xarici kapitalistlərin
əlində olan iqtisadiyyatın bir sıra sahələri milliləşdirildi.
İngilislərin əlində olan dəmiryollar, qaz, sığorta, telefon,
teleqraf onlardan pulla alındı. Ölkədə yeni müəssisələr tikildi.
Banklar və xarici ticarətin bir hissəsi dövlətin əlinə keçdi.
Dövlət bölməsi ölkə iqtisadiyyatında əsas yer tutmağa başladı.
Argentinanın maliyyə vəziyyəti yaxşılaşdı. O, borclu dövlətdən
borc verən dövlətə çevrildi. Avropa və Latın Amerikası
ölkələrinə 4 mlrd. peso kredit verildi. Əmək haqqı artdı, fəhlə
sinfinin sayı çoxaldı.
Peronun yaratdığı Milli İnqilab Partiyasının tərkibi
burjua nümayəndələri, dövlət qulluqçuları və fəhlələrdən ibarət
idi.
Peron xarici siyasətdə müstəqil kurs götürdü. 1946-cı ilin
iyununda SSRİ ilə diplomatik əlaqələr yaratdı. O, ABŞ-ın
ölkəyə iqtisadi və siyasi müdaxiləsini məhdudlaşdırmaq üçün
addımlar atdı.
1949-cu ildə Argentinanın yeni konstitusiyası qəbul
olundu. Ölkə qarşısında milli iqtisadi inkişaf məsələsi və
Peronun xustisializmi (ədalət) mühüm vəzifə kimi dururdu. Bu
ideyaya görə Argentinada sinifsiz cəmiyyət qurulmalı, əhalinin
aşağı təbəqələrinə xüsusi güzəştlər olunmalı idi. Həmçinin
Argentinanın rəhbərliyi altında Latın Amerikası ölkələrindən
ibarət xüsusi dövlətlər birliyi olan Cənub bloku yaradılmalı idi.
Əslində Peronun idealogiyasının əsasını millətçilik təşkil
edirdi.
Argentina XX əsrin 50-70-ci illərində. 1947-1953-cü
illərdə Peron rejimi ölkədə siyasi üstqurum kimi formalaşdı.
1951-ci ildə Argentina ABŞ ilə hərbi pakt bağladı. Lakin
Peronun milli reformizm siyasəti sağların xoşuna gəlmədi. 40-
cı illərin sonu – 50-ci illərin əvvəllərində iqtisadiyyatda enmə
başlandı. Daxili siyasi həyat kəskinləşdi. Dünya bazarında
281
Argentinanın kənd təsərrüfatı məhsullarının qiyməti düşdü.
Ölkənin maliyyə vəziyyəti çətinləşdi. Ticarət balansı passiv
qaldı. Dövlət sənayeləşdirmə proqramından əl çəkdi, yerli və
xarici kapitala güzəştə getdi. ABŞ banklarından 125 mln. dollar
istiqraz alındı. Ölkədə yenidən xarici kapitalın nüfuzu
gücləndi. 1955-ci ilin mayında hökumət ölkənin neft
ehtiyatlarını ABŞ kompaniyasına istismara vermək haqqında
saziş bağladı. Tətillər gücləndi. 1952-ci ildə ölkədə mühasirə
vəziyyəti elan edildi. Parlament nümayiş və yığıncaqların
qadağan edilməsi haqqında qanun qəbul etdi. 50-ci illərin
ortalarında latifundistlər, ticarət-maliyyə və katolik kilsəsinin
yuxarı dairələri Perona qarşı çıxdılar. 1955-ci il sentyabrın 16-
da general Leonardi başda olmaqla ordu hissələri Kordovada
antihökumət çıxışları etdi. Peron ölkəni tərk etməyə məcbur
oldu. 1956-ci ilin fevralına qədər hakimiyyətdə general
Aramburınun başçılıq etdiyi müvəqqəti hərbi hökumət oldu. Bu
hökumət burjua-mülkədar və xarici inhisarların mənafeyini
müdafiə edirdi. Xarici siyasətdə isə ABŞ-la əlaqələri
möhkəmləndirmək xətti götürüldü. Hökumət xalq hərəkatının
qarşısını almaq üçün 1957-ci il iyunun 27-də ölkədə yenidən
mühasirə vəziyyəti elan etdi. 1957-ci ilin sentyabr-oktyabr
aylarında ölkədə 4 milyon adamın tətili hökuməti mühasirə
vəziyyətini ləğv etməyə və prezident seçkiləri keçirməyə
məcbur etdi. 1957-ci ildə Artur Frondisinin başçılığı altında
Vətəndaş radikal partiyası yenidən təşkil edildi.
1955-1957-ci illərdə ölkədə hökm sürən hərbi
diktaturadan sonra 1957-ci ildə prezident seçkiləri keçirildi.
Frondisi ölkənin prezidenti seçildi. Onun dövründə daxili siyasi
həyat bir qədər demokratikləşdirildi. «İqtisadi sabitləşmə
proqramı» qəbul edildi. Siyasi amnistiya verildi. Siyasi partiya
və təşkilatların fəaliyyətinə icazə verildi, fəhlə sinfinə bir sıra
güzəştlər edildi. SSRİ ilə ticarət genişləndirildi. SSRİ ona
1958-ci ildə neft sənayesini inkişaf etdirmək üçün 400 milyon
rubl kredit verdi. Bütün bunlara baxmayaraq ölkədə iqtisadi
282
vəziyyət pisləşməkdə davam edirdi. Kütləvi tətillər başlandı.
Tezliklə hökumət yerli oliqarxiya və xarici kapitalistlərə
güzəştə getdi. O, latifundiyaları məhdudlaşdırmadı. Xarici
ticarət üzərində dövlət nəzarəti azaldıldı. Ölkəyə xarici
kapitalın axını gücləndi. Frondisi hökuməti ABŞ-la ölkənin
neftli torpaqlarının 30 il müddətinə ABŞ-a icarəyə verilməsi
haqqında saziş bağladı. ABŞ Argentinaya 329 mln. dollar
kredit verdi.
1962-ci ildə Argentina ABŞ-ın təzyiqi nəticəsində Kuba
ilə diplomatik əlaqələri kəsdi. Böhran şəraitində Argentinanın
mühafizəkar qüvvələri ABŞ səfirliyinin razılığı ilə 1962—ci il
martın 28-də hərbi çevriliş etdilər. Hakimiyyətə senatın sədri
X.Mariya Qido gəldi. Demokpatik qüvvələrə qarşı mübarizə
davam etdirildi. 1963-cü ilin iyununda keçirilən prezident
seçkilərində Vətəndaş radikal partiyasından olan İlia qələbə
qazandı. Onun dövründə milliləşdirmə siyasəti yeridilirdi.
Ölkədə sosial sahədə mühüm tədbirlər həyata keşirildi.
Prezident A.İlia tərəfindən mürtəce qanunlar ləğv edildi. Siyasi
məhbuslar əfv olundu və siyasi partiyaların fəaliyyətinə icazə
verildi. 1963-cü il noyabrın 15-də neft sənayesi milliləşdirildi.
Bu siyasət ABŞ və bir sıra inhisarçı dairələrin narazılığına
səbəb oldu. 1966-ci il iyunun 27-dən 28-nə keçən gecə general
Onqaniyanın başçılığı altında çevriliş oldu, xunta yaradıldı.
1966-cı ildə Onqaniya prezident seçildi. Onun əsas prinsipi
intizam, qayda-qanun və kommunizmin kökünü kəsmək idi.
Demokratik azadlıqlar ləğv edildi. ABŞ-la «səmimi
münasibətlər» yaradıldı. Konqres buraxıldı. Bütün siyasi
Dostları ilə paylaş: |