Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qapıcı qapan. 1. çalan. çapan. yağmaçı. qasib. çal çapla, qıyın, güc zorla alan. 2. çəkən. çəkici. alan. cazib. - könül (ürk) qapıcı: dilbər. dilrüba. - şeh qapıcı.

qapıcıq böyük qapıların aşağ ortasında olan kiçik: qapı yavrısı.

qapıçı darban. - qapıçı başı.

qapıq bax > qabıq. qabıq. qın. don. geyim. örtük.

qapıqlamaq qapıqlamaq. bərkitmək.

qapıl qapılı. gizli. qalıb.

qapılandırmaq hançı bir işə qoymaq. bir iş tapıb uğratmaq. yerləşdirmək. kullatmaq. qayırmaq. qayrıtmaq. qulluğlatmaq. xidmət vermək.

qapılanmaq yerləşmək. hançı bir işlə uğraşmaq. kullanmaq. qayınmaq. qulluğlanmaq.

qapılı 1. işi olan. işsiz olmayan. işli. məşqul. şağil. - qapalı qapılı çarşıda olan tükan: hücrə. hicrə. dilab. dolab. - qızıl bazarında (bəcistanda) bir dolabı var. 2. qapıl. gizli. qalıb.

qapılmaq 1. bağlanmaq. tutulmaq. girlənmək. girə düşmək. - nə bağlanmısan bu işə. - yaman yerə bağlandıq. 2. avunmaq. oyalanmaq. məşqul olmaq. 3. aldanmaq. alınmaq. iğfal olunmaq. 4. qəsb olunmaq.

qapınmaq öğrənmək. alşınmaq.

qapıs > qamıs. kəmis. (qapayan). 1. gömlək. 2. incə qabıq. zar.

qapısız qulluğu, xidməti olmayan. qayrılmamış. işsiz. mə'muriyətsiz.

qapış yağma. çalma. çapma. qəsb. çal çap. qıyın, güc zorla alma. - qapış qapış: qapan qapana. çal çapla. yağmalayaraq. - qapış qapış yemək: ac gözleklə, qapa qapa didə didə yemək.

qapışmaq alışmaq. yiyələnmək. öğrəşmək. öğrənmək. örgəşmək. örgənmək.

qapıtan başçı. tayı. dayı. saltər. rəis.

qapıyan qapyan. qapan. qapaq. hər çeşit qabın, açıq yerin üstün qapıyan örtük. - qapanın aç. - su yolun üstünə qapan örtmək. - göz qapanı. - üst qapaq, alt qapaq. - diz qapanı.

qapqa qappa. kəffə. kəppə. kəfə.

qapqal qapqıl. qəbilə. (< qab). bir soydan törənib, olub, bir başçı ilə dolanan toplum. oymaq.

qapqan qapanğ. kəfnə. kəfəng. kəpənğ. kəpəç. biz ilə, təbənə ilə işləyənlər əllərinə taxan dəmirli qayış.

qapqıl qapqal. qəbilə. (< qab). bir soydan törənib, olub, bir başçı ilə dolanan toplum. oymaq.

qapla 1. qaplat (pl <> lp) qalpat. qalpa. (< qab). ləhim. 2. uca, dik nərsənin başında olan örtük. başlama. başlıq. gəmi, çadır dirəyinin başında olan təkərlək başlıq.

qaplaq qaplaq. kisə. bağıl. örtük. buxca.

qaplamaçı qaplayan. qaplayıcı.

qaplamaq 1. qaplatmaq (pl <> lp ) qalpamaq. qalpatmaq. ləhimləmək. 2. alcalamaq_1. tutmaq. işqal etmək. bürümək. qapamaq. sarmaq.- duman ortalığı tutdu. - bu kanapə çox yer tutur. - yeri qaplamaq. yeri səritmək. döşəmək. salmaq. təfriş edmək. 3. ləhimləmək. 4. gəmi, qayıq taxdalarının ortasın kənəfli yapışqan, yəlimlə qapamaq işi. 5. bəzəmək. süsləmək. düzənləmək. - evi qalpatladıq. - bu qoca qarı özün nə qalpatıb durur. 6. ( a <> ı ) qaplamaq. 8. qapsamaq tutmaq. içərmək. havi olmaq. şamil olmaq. - bu para onun xərcinidə qapsar. - iki, biri qapsar. - bu kitab nələri qapsır. 9. qab, örtük keçirmək. 0. tə'mim tapmaq. - adı hər yanı qapladı. - qaplayan kəsəl.

qaplama 1. örtülü. məstur. - altın qaplama saat. 2. açıq olmayıb, gizli, qapalı olan iş. duzaq. kələk. desisə. - qaplama işlər. - qaplama kağız. - qaplama oyun. 3. kinayəli. - qaplama söz. 4. rüşvət. - qaplaması neçədi. - bu ölkədə qaplamasız iş keçməz. - bu iş qaplamalı değil: rüşvətlə bu iş aşmaz. 5. imumi. - qaplama bahalıq.

qaplamalı 1. kələkli. fırıldaqlı iş. - qaplamalı işdən uzaq gəz. 2. kələyə, aldatmağa uyqun olan nərsə, kimsə. alına bilən. - qaplamalı qızdır.

qaplanmaq qablanmaq. 1. qaba tutulmaq. alınmaq. qəbul olunmaq. qəbullanmaq. qəsb olunmaq. qəpz olunmaq. zəbt olunmaq. - iyi qaplanmaq: xoş qarşılanmaq. - bu yalanları qaplanamam: içəməm. qəbul edəməm. - bu qonaqları bu gecəlik qaplanarmısınız. 2. qapılmaq. uymaq. razı olmaq. muvafiqət edmək. - bu koşulları qaplanısız?: bu koşuulara qapılısız: razısız. 3. tutub işlətmək. alıb kullanmaq. - türklərin kəndi əlifbası olarkən, ərəb əlifbasın qaplandı: qəbul etmiş. - islam dinin qaplanmaq. 4. döşənmək. - dərə təpə qarla döşəndi.

qaplat qapla (pl <> lp) qalpat. qalpa. (< qab). 1. ləhim. 2. qaplat. paplaq. papağ. yeniçəri başçısının baş geyimi.

qaplatmaq qaplamaq. (pl <> lp) qalpatmaq. qalpamaq 1. ləhimləmək. 2. gəmi, qayıq taxdalarının ortasın kənəfli yapışqan, yəlimlə qapamaq işi. 3. bəzəmək. süsləmək. düzənləmək. - evi qalpatladıq. - bu qoca qarı özün nə qalpatıb durur.
- yeri qaplatmaq. yeri səritmək. döşəttirmək. saldırmaq. təfriş etdirmək.

qaplayan qaplayıcı. qaplamaçı.

qaplayıcı qaplayan. qaplamaçı.

qaplıca hamam. üstü qapalı günbəzli ılıcaya qaplıca deyilir. üstü açıq olan ılıcaya, qaynarca deyilir,

qaplıca hamam. örtülü qaynarca. basılı ılıca.

qapma qapalı. bürümə. başdan sovma. önəm verməksizin.

qapmaca - bucaq qapmaca:

qapmaq 1. qoparmaq. yerindən almaq. çalmaq. yağmalamaq. qəsb edmək. 2. uzaqdan çəkmək. cəzb edmək. cəlb edmək. yaxalamaq. - ısıtma qapmaq. - kəsəl qapmaq. - xuy qapmaq. - şeh qapmaq. 3. alışmaq. yiyələnmək. öğrəşmək. öğrənmək. örgəşmək. örgənmək. almaq. açmaq. fəth edmək. tutmaq. - qılıfın tutub, için buraxıb. - ölkər alıb açdı.
- bulutdan şeh qapmq: iti istəklikdən imdir.
- taqya qapmaq: başqasının haqqını almaq.
- börk qapmaq. başqasının haqqına iyələnmək.

qappa qapqa. kəffə. kəppə. kəfə.

qappaz kəpəzə. öğrənci yayı. yay atmaqa alışmaq, qapınmaq üçün oynadılan yey.

qappşdırmaq verməyinə, alınmağına çəkinməmək, mane' olmamaq, yardım edmək. - çörəyin əlində götürdü, itlərə qapışdırdı.

qapsa qəbzə. qısım. sıxım. avuc. tutam.- bir qısım buğda.

qapsalamaq qısdırmaq. tutdurmaq. tutmaq. ələ keçirmək. yaxalamaq. dar yerə gətirib tutmaq.

qapsam - bayağı qapsam, geyim: orta quşaq. aralıq geyim. əl geyim. (# qopsam: rəsmi).

qapsamaq 1. qapamaq. tutmaq. bətdəmək. yumutmaq. sədləmək. səddəmək. kəsmək. - dəliyi qapat. 2. qəbzə edmək. əldə bulundurmaq. tutmaq.- bu ipi tut. 3. qapallanmaq. qəbullanmaq. qəsb edmək. 4. qısdırmaq. bir yerə soxub sıxışdırmaq. - əlimi, barmağımı qapıya qısdırdım.

qapsı qaparuz. güclə, zorla, pozuq yolla alınmış mal. qəsbi (mal). rüşvət parası. həram mal. - qaparuz mal biləsinə yaxcı düşür.

qapsul kəpsul. tüfəng, tapanca saçmaların toplayan yığıb, kiçik tənikə qabcıq. acı dərmanı içinə alan qabcıq. kapuş. qoğan. qovan. kovan. dərman, barut qoyulan qorcuq, qabıqcıq. - fişəng qoğanı. - qapsullı (kəpsullu) tüfəng.

qapsum 1. qiyafə. 1. göstərişli paltar taxımı. kot şalvar. (örnəyin bir " kot, şalvar, yelək" bir qopsum adlanır). qopsumlu: kot şalvarlı.

qapsunmaq - qapsunmaq. qapusluq, əbusluq edmək: qaş gözsünmək. qaş çatmaq.

qapturma qapusqa. qapatma. pörtmə. yumşaq, açıq, gəvik pişmiş ət yeməyi.

qapu dərvaza. böyük qapı. - qapu ağası: devlət qulluqçularının başı.
- ağa qapusu: yeniçəri idarə bölüyü.

qapuq 1. dəri. 2. post. 3. > kəfaf. nərsəni sürməyə, qaplamaya, örtməyə yetərli olan.

qapun qapatmağa, sarmağa yarar nərsə. gəmi dəmirin atmaq üçün üzərinə sarılan zəncir parçası.

qapurta örtük. pərdə.

qapusqa 1. kələm. 2. qapatma. qapturma. pörtmə. yumşaq, açıq, gəvik pişmiş ət yeməyi.

qapuslanmaq ağırlıq basmaq. qara basmaq.

qapusluq - qapsunmaq. qapusluq, əbusluq edmək: qaş gözsünmək. qaş çatmaq.

qapuş kapuş. qabuş. 1. <> papuş. - yarım qapuş: sürtük. 2. kəpsul. qoğan. qovan. kovan. dərman, barut qoyulan qorcuq, qabıqcıq. qavuc. qavuş. qovuç. qabuş. qavuş. qavçuq. qavuçq. qoruyan. qavrıyan. qavruyan. - fişəng qoğanı. 3. qaluş. qaruş. çamurdan qorunması üçün ayaqqabın üstündən geyilən çəkmə.

qaput yağmurluq. yağmırlı havada geyilən geyim.

qapyan qapıyan. qapan. qapaq. hər çeşit qabın, açıq yerin üstün qapıyan örtük. - qapanın aç. - su yolun üstünə qapan örtmək. - göz qapanı. - üst qapaq, alt qapaq. - diz qapanı.

qar kar kar. kor. içi tutuq, qapalı yer. sağır. kəsik. məsdud.
- iş bilir: kar aşna.
- quş başı qar.
- suli səpgən: qarla ilə qarışq yağmur. sulu qar. yarı ərimiş yağan qar.
- qar keçəsi: dibək. təpmə keçə. təpib döğərək yapılan qalın keçə.
- sıx yağıb, sis kiçi hər yanı qapsayan qar: təpi. tipi.
- üzəri buz bağlamış qar: görşə. - görşə havası.
- kar korluq: sağırlıq. tutuqluq.
- qartopu: {1. yuvarlayaraq qardan oluşan böyük yığın. şəpə. qar şəpəsi. bəhmən. 2. bir birinə vurmaq üçün, əldə sıxıştırıb, yuvarlatıb qar gülləsi. - qar topu oynamaq. 3. ağ dombul uşaq. 4. çiçək adı}.

qar qar 1. qara saqqız. qır. zift.
- qar tutmaq: yağan qarı əriməyib, nərsəni qapamaq.
- qardan arslan: arslan göstərişli, içi boş nərsə. gücsüz nərsə, kimsə.
- qar cığırı: qarda açılan iz, keçit.
- qar halvası: qarla doşab yeməyi.
- qar topu: {1. yuvarlanıb böyük top yapılmış qar yığını. 1. oynamaq üçün əldə sıxdırılb top yapdıqları bir avuc qar. 3. ağ çiçək çeşiti. 4. çox ağ, səmiz olan kişi, cocuq. }.
- qar quşı: qırlanqıc çeşiti.
- qar quyusu: yaz üçün qar birikdirib saxladıqları qaznaq, xəzən, xəznə (> məxzən).
- qar yağdı: üstünə qar yağmış kimi, ağ bənəkli nərsə. - qar yağdı toyuq.

qara qarı. qır. > qarı_ərəb. 1. nəhs. - qara xəbər: qara sav. - qara baxt. - qara gün. 2. arlı. ayıblı. - qara üz. - üzü qara. (qara, qır, topraq sözlərində toppalıq, tutqunluq anlamı saxlıdır). 3. qır. topraq. 4. qır, kır, qara boyamsı.
- ağ saqqal qara saqqal: kiçik böyük. hər kim.
- qara sığır: bayağı sığır.
- qara su: 1. göz kəsəllərindən. 2. at ayağının kəsəllərindən. 3. içimi ağır, sərt, axar su.
- çox qara: qoyu qara. quzğunı. - quzğunı bir qara.
- qara qurum: çəngiz xanın dincək ordugası.
- qara yel: güney batı yeli.
- qara yonca.
- qara ləkələri olan: kömürçi.- kömürçi toyuq. - kömürçi tülki.
- qara maraq: quruntu. malixulya.
- qəb qərə boyanı bildirir: kömür kimi: şəvə. - kömür saç . - kömür göz.
- üz qarası: namussuzluq. şərəfsizlik. ar.
- üzü qara: ısnat_8.
- ayaqlara qara su enmək: bərk yorulmaq.
- iki yaşın aşmış qara sığır ayğırı: tosun.
- qara daş: {1. üzərində uşaqların yazı yazdıqları daş. 2. yapılarda işlənən sərt bərk daş}.
- qara topraq altda yatmaq: lüt topraq. - qara topraqlara keçmək.
- qarailə qızıl arasında olan boya, don: turi. duri. - yağız duri. - kəstana duri. - açıq duri. - xurma durisi.
- qara qızıl: qara yer. qarmaq. topraq.
- qara qulağın böyügü: vaşaq. pişik çeşitində olub dərisindən kürk yapılır.
- qara qulaq: vuşaq. kafdar çeşitindən bir heyvan.
- qara pazı: büstəlik. püstüli.
- qara quş: uqab. tavşancıl.
- ağlı qaralı: rəhbə rəh. qartalka. çal. alavan.
- qarabəx: bədbəxd. əliboş. kovı. qovuq. kovuq.
- salma qara qolluqçu: gecə qara qol gəzən qara qolçu.
- qara basmaq: ağırlıq basmaq: qapuslanmaq.
- ağzı qara: münafiq.
- qara evli: otraqlı el. ( ağ evli: köçəri el).
- qara yaxa: əvam. ayaq takımı.
- qara bataq: dəniz quşlarından, qara, ördəyə bənzər, suyun üzərinə çıxıb batması çabuk olanı.
- qara qonclus: vampir.
- qara qış: qışın ortası. zəmhər. - qara qışda yolçuluq: işlərin ən gücü, zoru.
- qara üzüm: məşiç üzüm_ka.
- qara yağız: büsbütün qara.
- qara yazı: bədbəxlik. qara baxlıq.
- yanı qara: yanıq qara: taun çibanı.
- qara at: yağız.
- qərə qonculus: qonculus. ummacı. umacı. yabanı qul. xoxan. qəbirdən çıxan ölünü andıran şəbəh. vampir.
- qaralar geymək: yasa batmaq.
- alın qarası: baxtsızlıq. qara baxlıq.
- qara ət: av əti. yabanı heyvanların əti.
- qara oğlan: çingənə.
- qara iğnə: qarıncanın ufaq çeşiti.
- qara baş: 1. subay (evlənməmiş) qalan çəküş. 2. yazda açan, gözəl qoxulu, mor bir çiçək. 3. başına qara sarıq bağlayan dərviş qollarından.
- qara basan: qara basqan: ağırlıq. kabus.
- qara boya: zac yağı.
- qara buğda: buğda çeşiti.
- qara cəhənnəm: bərk qaramtul, əsmər, üzü gülməz kişi.
- qara çam: çam çeşitlərindən.
- qara çalı: tikənli çalı çeşiti.
- qara tikən: bitgi çeşiti.
- qara saqız: zift.
- qara söğüt: söğüt ağacı çeşiti.
- qara sunğur: qara doğan.
- qara tavuq: av quşları çeşitindən.
- qara daban: 1. sığır xəstəliyi. 2. xorasan dəmiri. 3. ipək böcəyinin qararub qırılma kəsəli.
- qara qarqa: tüm qara olan çeşiti.
- qara qələm: 1. yalnız qara çiçəkləri olan saxsı. 2. qara qurşun qələm ilə yapılan cizgi.
- qara qoca: tükü ağarmamış yaşlı.
- qara qurbağa: qurbağanın qaramsı çeşiti.
- qara qış: qışın ortası olub, ən soyuq sırası.
- aradan qara pişik keçmək: arası pozuşmaq. - aranızdan qara pişik keçdimi.
- qara yazı: qara baxt.
- ağla qaranı seçmək: çox əmək çəkmək.
- is qarası: qurum boyası.
- kəstana qarası: açıq qara boya.
- üz qarası: ar. namussuzluq.
- qara saqqız: qır. qar. zift.

qarabandala qaraandala. boyalı kəndir bezi ki ayaqqabı üzü yapılır.

qarabataq suya batıb çıxan, ördəyə oğşar bir quş.

qarabet 1. durum. şərayit. vəziyyət. 2. üzgöz. qiyafə.

qarabet qutsuz. qutuz. uğursuz. mənhus. namüarək. meymənətsiz.

qarabəx bədbəxd. əliboş. kovı. qovuq. kovuq.

qaraca 1. təkə şiti olub, kiçik, buynuzsuz, əti yeməli av heyvanı. 2. qolun yuxarısı. - qaraca gəmiyi. - qaraca balığı: istavrit yavrısı.

qaracı oğru.

qaraçor uzun qılınc.

qaraçorlı uzun qılınclı.

qarada quruda.

qaragöz kölgə oyunu. - qaragöz balığı: palamud balığının böyük, bayağı çeşiti.

qarağac böyük urman ağcı. taxdası sərt, əsmər olub, iyi cilalanır.

qarağı nərsəni qarışdırmağa, əğri uclu çubuq (odun. dəmir).

qaraq yarqac. 1. yaraq. insaf. ədil. 2. yaran. tikan. 3. qalay. saxlayan. qoruq. 4. hesablara qarınan, baxılan gün. qiyamət (günü). son gün. 2. yoxlayış.

qara quruluq. topraq.
- başdan qara edmək: gəmini büsbütün batmaqdan qurtarmaq üçün, başdan qaraya atmaq.
- qaraya düşmək: toprağa oturmaq. qara gümrüyü: burğılan mallardan alınan gümrük.
- qara qulaq: 1. çaqqala oxşar heyvan. 2. baş bakanın qulluğunda olan bir görəvçi.

qaraqobquluz vampir.

qaraqol {1. < qaramaq: güdmək. baxmaq + qol: əsgər: bəkçi. gözətçi. 2. < qara: gecə + qol: əsgər: gecə bəkçisi}. 1. keşikçi əsgər.

qaraqul qaravul. (qara + qul: qara + qol: gecə əsgəri:).

qaraquş - dovşanları qaldıran qaraquş çeşiti: tavçançıl.

qaraquş qartaldan az kiçik, yırtıcı quş.

qaraquşi özsevərlik. özbaşnalıq. - qaraquşi buyruğu: öz başına verilən, sürülən söz. - qaraquşi sürmək: özbaşnalıq edmək.

qaralama qaralıq. məşq. təmrin. - qaralama yazmaq.

qaralamaq qaralama yazmaq. məşq yazmaq.

qaralıq qaralama. məşq. təmrin. - qaralama yazmaq. - ürək qaralıq: büqz > boğz. öykə.

qaralmaq qararmaq. qərəlmək. 1. qara boyalanmaq - üzü düdlə qaraldı. - bunu qarat: qara rənglə. 2. bulanmaq. duruluğun gedmək. - bulut çıxıb hava qaraldı. - günəşə baxdım gözüm qarardı. - uçurumdan, köprüdən aşağı baxdım gözüm qarardı. - baş gicəllənib, gözün qararlmasın.

qaraltı quz_uyğur. quzaq_uyğur. kölgəlik.

qaraman soyqunçu. yol qıran: yol kəsən.

qaramandala qarabandala: boyalı kəndir bezi ki ayaqqabı üzü yapılır.

qaraman bərk əsmər, qaramtul kişi.

qaraman qarman.

qaramanlıq qəhrəmanlıq. usturə. ustura. utsara. kişilik.

qaramlıq tumanlıq. dumanlıq. bulanıq. qaramtulluq. sislik.

qaramtulluq tumanlıq. dumanlıq. bulanıq. qaramlıq. sislik.

qaran 1. münsif. adil. 2. nazir.

qaranğlıq qaranlıq.

qaranız kərəniz. tanqü. tüngü. buynuzdan olub, kürəyi çırtıb qan alma aracı. həcəmət ayqıtı.

qaranlıqca qapanıq. boğuq. - qapanıq boya. - qapanıq iştah.

qaranlıq qaranğlıq. gün görməz. - alaca qaranlıq: yarı qaranlıq.

qarapazı püstüli_ka. büstəli.

qararmaq - sular qararanda: axşam düşəndə.

qararmaq qaralmaq. qərəlmək. 1. qara boyalanmaq - üzü düdlə qaraldı. - bunu qarat: qara rənglə. 2. bulanmaq. duruluğun gedmək. - bulut çıxıb hava qaraldı. - günəşə baxdım gözüm qarardı. - uçurumdan, köprüdən aşağı baxdım gözüm qarardı. - baş gicəllənib, gözün qararlmasın. 3. uzaqdan kölgə, qara kimi görünmək. - uzaqdaki ağaclar qararırdı.

qararsız ağımçı₉. ağma_9. tutumsuz. davamsız.

qarartı 1. nərsənin çevrəsi. 2. mənzərə. geniş bir yerin görüntüsü.

qarartmaq təxminləmək.

qarartmaq qaratmaq. qərətmək. 1. qara boyalı edmək - əlləri düdlə qərərtdi. - bunu qarat: qara rənglə. 2. bulandırmaq. duruluğun gidərmək. - bulut çıxıb havanı qarartdı. -

qarartmaq qaratmaq. qərətmək. 1. qara boyalı edmək - əlləri düdlə qərərtdi. - bunu qarat: qara rənglə. 2. bulandırmaq. duruluğun gidərmək. - bulut çıxıb havanı qarartdı. -

qaravana böyük, yassı yemək qabı.

qaravaş qıravaş. qırnaq. kiçkincə varlıqlar (xəlayiq). qart kəniz.

qaravələ ataman (osmanlı) dövründə çox böyük gəmilərə verilən ad. indi, düzənsiz nizamsız aralıq gəmilərinə deyilir. - qaravələ durumlu: yolsız, düzənsiz halda.

qaravul qaraqul. (qara + qul: qara + qol: gecə əsgəri).

qarçaq büst. yarım heykel. təndis.

qardaş - böyük qardaş: ağabəy.
- böyük qardaş: əkə. əxi. əxəvi. əçi. dadaş.
- qardaş qanı: çiçək adı.
- qardaş oğlu: yeğən.- o mənim yegənimdir.

qardırmaq qarturmaq. tıqamaq.

qardiyanlıq qolçılıq. qolçuluq. gözətçilik. bəkçilik.

qardiyən qolçı. qolçu. gözətçi. bəkçi. - tamuç qolçı: sınır bəkcisi.

qarət (dağıdıb, qənimət almaq amacı ilə olan cumuş, hicum). çapul. yəğma. axın. ilğar.

qarətləmək urdurmaq. söküb dağıtmaq.

qarğaşa savaş.

qarğı qazğı. (< qazıq. ucu qazıqlanmış yaraq). ucu sivri dəmirli (qazıqlı) yüngül göndər. uzun mızraq (bizraq. bizqar). süngi. mızraq. neyzə. - qarğı oyunu. - qarğı sancmaq.

qarğılıq fişəng qamışlarının qoyulduğu meşin quşaq. fişənglik.