Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qıb qab. qub. "q"ilə başlayan bir para sözlərin başına gəlib, anlamı vurqular. - qab qara. - qəb qərə. - qub quru. - qıb qırmızı.

qibarlanmaq kibarlanmaq. taxınıb keçinmək. tayuqlanmaq. taquylanmaq. dayılanmaq.

qibirlənmək kibirlənmək. avurt satmaq. ustanmaq. üzlənmək. şişinmək.

qibirli kibirli. burunlu.

qibr kibr. güvənc. ğurur. qurra.

qibrit kibrit. 1. quru. tünd. iti. bədəxlaq. 2. tutaraq. tutuşduruq. oto tutuşdurmağa özəl nərsə. qav. kav. çıra.
- kibrit otu: qurt ayağı.

qibritçi kibritçi. 1. qısıs. xəsis. qısmır. qıtmır. 1. quraq. tutuq. asıq üz. qaşqabaqlı.

qibriti kibriti. açıq sarı. gügütsi boya.

qibtə özən. yeltən. yeltə.

qibtələnəmək yeltənmək. özənmək. nərsəni yapmağa çalışmaq, meyillənmək.

qic gic. alıq. bunaq. səfeh. unutqan. talqın. dalqın. ağlı başında olmayan. qalac. avara. iş bilməz. kal.
- elə o dalğın kişidir. - dalğın uşaq. - oğlunu itirməsi, onu dalğına saldı. - dalqınlığı burax qıl, ayaq üstündə durqıl.

qicbəsər gicbəsər. qılıqsız. iri, qanmaz gobud gənc. toraman.

qicik - quru gicik: uyuz kəsəli.

qıcıka aciko. xərdəl otu. qazvəl.

qıcı qıcıq. qıcıqlamaq.

qıcıq ğıcıq. qıycıq. ğıycıq. qıcı. qıcıqlamaq.

qıcıqlamaq qıycıqlamaq. qaşındırmaq. tırmalamaq. dırmalamaq. təhyic edmək. - onun sözlər başımı tırmlayır.
- dişləri qıcıqlamaq: gəmrənmək. - gəmrənib dururdu.

qıcır qıcırdamaq. ğıcırdamaq.
- qıcırı bükmə: dərmə çatma. başdan savma.

qıcırlı ğıcırlı - ğıcırlı saqqız: ağız patlanğıcı.

qicişmə gicişmə. qaşınma. - olmasın qaşınma. - genə qaşınması tutmaq.

qicişmək gicişmək. didinmək. qaşınmaq. gədilmək. gədiklənmək. (< gədik. kərdik < kər). gədişmək. qaşınmaq. - ovucum gədişir. - yaram gədişir.
- olmasın başım qaşınır: başım sökülmək istəyir.

qıcıtmaq qolayca, üzdən ısırmaq, dişləmək. qazımaq. qaşımaq. qıraşmaq. qıraşlamaq. aşındırmaq. oymaq. oğmaq. sürtmək.

qiclik giclik. unutqanlıq. talqınlıq. dalqınlığ. alıqlıq.

qıç arxa. geri. göt.
- başsız qıçsız: başsız ayaqsız.
- qıç atdırmaq: şıllaqlamaq. irəliyə keçmək. ötmək. - sınağ usa qıç atdırır.
- bir sıra heyvanların qıçları başında uzanıb, ətdən yaxud qıldan, tükdən oluşan artıq: quyruq.
- qıç gəmiyi: göt gəmiyi: soqum. quyruq soxumu.
- qıça geyilən tozluq: qalçın.
- qıça geyilən tozluq: patava

qiçikcə kiçikcə. ufaraq.

qiçik kiçik. 1. dəğərsiz. önəmsiz. əhmiyətsiz. həqir. - kiçik iş. - kiçi kişi. 2. yaşı az. gənc. civəlik. - o mənim kiçik qardaşımdır. - mən ondan kiçiyəm.
- kiçik düşmək: qarşılıqda bulunamayıb utanmaq. alçanmaq.
- lap kiçik: lap incə. cinə. incik. cücək. - cocuğun cinə cinə dişləri cücərir.
- çox kiçik: küçücük.- küçücük oğlum.

qıçı 1. iti çağırmağ üçün birsöz. (uş kimi). - qıçı qıçı. - uş uş. 2. uşaq dilində it.

qiçiltmək kiçiltmək. küçültmək. təsğir edmək. qısdırmaq. qısmaq. azaltmaq. darlaşdırmaq. alçaqlamaq. yalvatmaq. təhqirləmək.

qıçın gerisin. gerisin geri. dala. arxaya doğru. yanın. yandan. geyin. dönəged. quşqulu. şəggili. mütərəddidyanə. - yanın gedirdi. - nə yanın yanın düşünürsən. - yanın yanın baxışlar. - qayıq qıçın qıçın yanaşdı. - ətək öpüb (arxasını çevirməyib) qıçın qıçın çıxıb geddi. - qıçın qıçın gəlmək: sümsük sümsük, yavaş yavaş birinin yanına soxulmaq, yanaşmaq.

qıçqırmaq - qıçqıra qımqıra: hüngür. üngür. səslə,- hüngür hüngür ağlamaq.

qıçqırmaq qışqırmaq. ışqırmaq. ıçqırmaq.

qidərişmək yoduşmaq. yutuşmaq. silişmək.

qif kif. kip. bəkit. paket. gilip. gilif. qınıf. qılıf. qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf.

qıqı 1. gürültü. urı. qığıkaş. hay küy. hayqırı. 2. qığı. qığ. bərk qurumuş kiçik nərsə.
- qığı qaş: hayqırı. urı. qıqı.hay küy. qürültü.

qıqıqaş qığıqaş. gürültü. urı. hay küy. hayqırı. qıqı.

qıqırdağ qığırdağ. - qulaq qığırdağı: qulağın başdan dışarı çıxan yəlpəzə bölümü.

qıqırdaq 1. əgü (əğə, qabırqa) gəmiklərinin ucundaki yumşaq sümük. ğuzruf. 2. qulağ yelpəyi. 3. göz kürəsi. göz topcuği. 4. iç yağı, quyruq əridildikdən sonra qazanda qalan qızarmış tikə. - qığırdaq böyrəyi. 5. qaqırdaq böyrəyi. 6. gəmircik. (qulaq. göz. burun). - burun qıqırdağı, ğuzrufu: burun qamışı.

qıqırdanmaq qığırdanmaq. hürmək. ürümək. bər zuruldamaq. bərk sızlanmaq. (köpəklər) çığrışmaq.

qıqırmaq qığırmaq. çığırmaq.

qıqışdamaq qığışdamaq. 1. xışırtamaq. şıxırdamaq. 2. şaqırdamaq.

qıqışdı qığışdı. 1. xışırtı. şıxırtı. 2. şaqırtı.

qıqış qığış. xışırtı.

qıqıt > qəht. qıt. (# bolluq)

qıqıtlıq <> qıtlıq. qırqıtıtlıq. qəhti.

qıqız qığız. pis cındıra, paçavra. pis gəbə parçası.

qıq qığ. 1. bayağı, çürük yemiş qurusu. 2. qoyun tərsi. 3. quru kübrə. 4. qığı. bərk qurumuş kiçik nərsə.

qıqlatmaq qığlatmaq. fışqı ilə qübrələtmək. (at) sıçırtmaq. tərslətmək.

qıqrılmaq qığrılmaq. ölüşgəmək. xumarlanmaq. qıvrılmaq.

qiqrülmək gigrülmək. soqulmaq.

qılab ğilaf, gilip. gilif. qınıf. qılıf. qab. qapaq. qoraq. zərf. bəkit. paket. kip. kif.

qilaf ğilaf, qılab, gilip. gilif. qınıf. qılıf. qab. qapaq. qoraq. zərf. bəkit. paket. kip. kif.

qılaf qın. saxlantı. məhfəzə.

qılaflamaq çəkləmək. qınlamaq. qablamaq.

qilaflamaq xəlfələmək. qoruğlamaq. quruğlamaq.

qılan edən. yapan. görən. mücri. işləyən. yapan. amil. fail. - bu işi işləyən.

qilas - quş gilası: çox kiçik gilas.

qılav 1. itmami hüccət. 2.. öldürücü qoyun xəstəliklərindən.

qılavı keçmişdə vəzirlərin geydikləri sobı(herəmi) telli sarıq.

qılavız uyaran. oyarıcı. düzəldən. düzənci. dozğuran. mühərrik.

qılavuz qulavuz. 1. konduktor. yol göstərən. sürücü. 2. müdür. 3. gənəl yerlərdə, sinamada bilitçi, bilit cıran. 4. təkə. kosaman. öncü. başçı.

qılavuzsuz başsız.

qılcıq - iri balıqları qılcığı, qılcığ yerinə olan gəmikləri: gəlmic.

qılcıqsız qılcıqsız arpa: yalavac arpası.

qılçıq bir çeşit gürəş oyunu. - böyük qılçıq: gəlmic. böyük balığ qılçığı.

qiley giley. söz. şikayət.

qileyli gileyli. sözli. şikayətli.

qilənar - acı, yabanı gilənar: alquncar.

qiləs kiləs. gözəl, yatımlı olan. kürsi. qursi.

qılı qıni. quni. qüni. güni. kimi.

qılıc arac. ayqıt. vəsilə. əbzar.
- qılıc bacaq: əğri bacaq: çarpıq bacaq.

qılıclama 1. nərsənin dar kəsgin yönünü dikinə, qılıcına yuxarı qoymaq. (# palasına: yastısına). - taxdaları qılıclama qoyun. 2. bir yandan o bir yana. ip ilə boyundan asılmış qılınc kimi əğri durma.

qılıclama kirişləmə. kəsginlik. - taxdaları kəsginliginə qoymaq.

qilif gilif. gilip. qınıf. qılıf. (< qın). içinə nərsəni qoyub qorumaq üçün, oyumu, böyüklüyünə uyğun tikilən qurulan geyim, qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf. bəkit. paket. kip. kif. - pıçaq qılıfı. - kitab qılıfı. - çubuq qılıfı. - işi gilifinə, qılıfına qoymaq. - qılıfsız iş: sayı ölçüsü olmayan. - qılıfın tutub, için buraxıb. - qılıfı çatlaq: özündən çıxmış. azqın. - qılıf qoymaq: çəkləmək. sınırlamaq. həd qoymaq.

qılıf qınıf. (< qın). 1. gilif. gilip. qab. içinə nərsəni qoyub qorumaq üçün, oyumu, böyüklüyünə uyğun tikilən qurulan geyim, qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf. bəkit. paket. kip. kif. - pıçaq qılıfı. - kitab qılıfı. - çubuq qılıfı. - işi gilifinə, qılıfına qoymaq. - qılıfsız iş: sayı ölçüsü olmayan. - qılıfın tutub, için buraxıb. - qılıfı çatlaq: özündən çıxmış. azqın. - qılıf qoymaq: çəkləmək. sınırlamaq. həd qoymaq. 2. < _met > fılıq. fırıq. dağarcıq. nərsənin, heyvanın qının, dərisin çəkib, bütün soymaq. böylə soyulmuş heyvan dərisi, tulum, tuluq yasılmağa (yapılmağa) yarar.

qılıfsız küt. qunt. künt. qıssa. biçimsiz.

qılıqçı qıltaban.soytar. şaqlaban. hər qılığa girən kişi.

qılıqçılıq qıltabanlıq.soytarlıq. şaqlabanlıq. hər qılığa girən kişinin davranışı.

qılıq 1. zahir. biçik. 2. yol. kimi. üz. surət. tərz. vəziyyət. - sənəd qılığında nir kağaz. - nə qılığdadır o. - gəlin qılığında bəzəkli. 3. biçik. rəsm. yansı. çəkil. şəkil. əks. foto. fotoqrafya. - qılıq çıxarmaq: qılıq çəkmək: əks salmaq. 4. oyun. yansı. məsqərə. - şəklin çıxartmaq: yansılamaq. - oyun çıxartma. 5. biçim. şəkil. edik. mod. tərz.
- ac qılıq, xəsiyət: ac göz. azıq. xəsis. - azıqlığı burax qıl.
- birin qılığına girib, göylün alıb, əldə edib işlətmək, kullanmaq: damarına girmək: damarın tutmaq.
- sivri çirkin qılıqlı nərsə: qoqoruz. xoruzlanan kimi.

qılıqsız iri, qanmaz gobud gənc. toraman. gicbəsər. tamarsız. damarsız. nəhadsız. təbiətsiz. xulqsız. tanqalaq. danğalaq. danqa. göbut. quduz. qotur. qaba. gür. iri gövdəli. budala. küp. tetiz. yanaz. darxaz. xuysuz. zügürd. cansız. qıl quyruq. biçiksiz. bəşiksiz. qatanqur. biçimsiz. gobud. yaxışıqsız. beqiyafə. namətbu'. uyqunsuz. qiyafəsiz. qancıq. qıncıq. qınıq. qırıq. ipə sapa gəlmiyən. qiyafəsiz. namətbu'. uyqunsuz

qılıqsızlanmaq dənğizlənmək. xuysuzlanmaq. çıxarsız ləyaqətsiz davranmaq.

qılıqsızlıq darxazlıq. tetizlik. yanazlıq. xuysuzluq. təngdillik.

qilim kilim. 1. geyim. gecim çeşiti. yerə, yataq altına sərilən, dərvişlərin omuzlarına atıb daşdıqları ufaq keçə, xalça, səccadə. 2. tüksüz otaq keçəsi.

qılınc 1. əğri. çapıq. çarpıq. - qılıc bacaq. 2. şəmşir. büqtə_ka. 3. yaraq. qoşaq. 4. qılın_ka. naz. qırcan. nazlı. qılnıc. oxşağ. oxşağuka.
- uzun qılınc: qaraçor.
- qılınca sarılmaq: qılınca tavranmaq, dolnmaq.
- qılınc çalmaq: atmaq.
- əğri qılıncı ağzı: gəzlik.
- qılınc savurmaq: kəsgin qılınc oynatmaq.
- iki yanı kəsgin olan qılıncın iti ucu: yalman.
- qılıc qaşı: qılıncın (əğri olan) sapı.balçaq.
- qılıc qılıca gəlmək: qarşı qarşıya qılıc çəkmək.
- qamçı qılıc: ənsiz qılıc
- sapan qılıc: əğri qılıc.
- qılıc otı: bitgi adı. qantarun.
- qılıc balığı: burnu kəsgin, uzun, iri balıq.

qılınış quruluş. köküş. tavlanış. tovlanış. götürüş. əzəmətli təkəbbürlü davranış.

qılın_ka qılınc_ka. naz.

qılınma görülmə. icra.

qılınmaq 1. etilmək. edilmək. yapınmaq. olunmaq. devrinmək. rəftar edmək.: görülmək. təsviyə olunmaq. - mənim işim görüldü. - böylə iş görülməz. 2. şuluqluq edmək. 3. ürək tapıb işləmək. tavranmaq. davranmaq. tovranmaq. qeyrət qılmaq. qızıqmaq. işləmək. qımıldamaq. işə keçmək. əksüləməl göstərmək. - bu işləriə qarşı davranmalıyıq. - ona davranın. - davranırsa, vurulduğun görürdü, anlırdi. - tavranmağa canım daha yox. - iyiliklə tavranmaq, kötülükləri qaqarın. tetik davranmaq. gəvşək davranmaq. ağır davranmaq.
- acınmadan qılınmaq: qıymaq. qədər edmək. qıyına (zülmə) muzayiqə edməmək, qısırqanmamaq. - fələk mənə qıydı. - suçsuz birinə nasıl qıyarım.

qilip gilip. gilif. qınıf. qılıf. (< qın). içinə nərsəni qoyub qorumaq üçün, oyumu, böyüklüyünə uyğun tikilən qurulan geyim, qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf. bəkit. paket. kip. kif. - pıçaq qılıfı. - kitab qılıfı. - çubuq qılıfı. - işi gilifinə, qılıfına qoymaq. - qılıfsız iş: sayı ölçüsü olmayan. - qılıfın tutub, için buraxıb. - qılıfı çatlaq: özündən çıxmış. azqın. - qılıf qoymaq: çəkləmək. sınırlamaq. həd qoymaq.

qilis kilis. su kələri. - kilis balığı: dadlı su balığlarından olan yayın balığı.

qılış 1. ediş. yapış. oluş. devriş. rəftar. 2. quruq. kökük. tavıq. tovuq. götüş. səltənət. şişik. əzəmət. təkəbbür.

qilit kilit. kitil. (< kitmək. kitləmək). 1. kitməkləmək üçün özəl qollu dilli arac.- kilit otu: dal, yapraqları çəkildikcə çıxar ot. 2. hilə ilə kilit açmaq. osuqlamaq. üsüqləmək.

qilitcik kilitcik. qayıq kürəyinin keçdiyi dəlikli təxdə.

qilitləşmək kilitləşmək. kitəşmək. kitləşmək. kitməkləşmək. birkişmək. bağlaşmaq. müttəhid olmaq.

qilitli kilitli. kitli. bağlı. qapalı.

qiliz kiliz. qamış. saz. - kiliz balığı: sazan balığı çeşiti.

qilizman kilizman. qamışlıq. sazlıq.

qıl 1. keçi tükü. {qoyununkuna yun (yün) yapağ, dəvə, at kimi heyvanların qıssa, incə olanlarına "tük" deyərlər}. 2. çox az. cüzi'. - işin bitməsinə qıl qaldı. - qıl qədəri yerindən oynamış. - qıl eybi yoxdur.
- qıldan yoğurt tobrası: köynük.
- qıl baraq: bir çeşit uzun tüklü kiçik at.
- burnundan qıl aldırmaq: köməklik edməmək. qabağın almaq. dibindən qoğalamaq, mən' edmək.
- qıl burun: dənizə uzanmış incə, uzun qara, topraq parçası.
- qıl tökmək: tük dəğişdirmək.
- qılı qırx yarmaq: 1. çox incələmək. tədqiq edmək. 2. zügürd. qılıqsız. cansız.
- qıl qıran: saç xəstəliyi.
- qıl yaqı: heyvan yarasını dəlib keçirdikləri qaytan cürü.
- qıl quyruq: sona. bir çeşit ördək.
- qır qıl: qır saqqal.
- qıl quyruq: {1. bərk incə quyruqlu heyvan. 2. gücsüz yoxsul. zügürt. bir nəyi olmayan}.

qılqınmaq iyələnmək. etinmək. edqinmək. olqunmaq. alqınmaq. alşınmaq. qazanmaq. sahab olmaq.

qıllanmaq bığı saqqalı gəlmək, qartlaşmaq. - yaşı az olsada qıllanmış oğlan.

qıllı 1. keçi. (#yapaqlı: yumşaq, qalın yünlə örtülü. bu yüni verən heyvan). 2. qıl, tük ilə örtülü olan. - qıllı heyvan, köks, qol.

qilluqçu - evlənmədən evdə saxlanılan qilluqçu, külfət: otalıq.

qılmaq 1. eyləmək. eləmək. edmək. yapmaq. 2. qılma. təşrifat. 3. əda edmək. ifa edmək. 4. qıymaq. rəva görmək. 5. atamaq. edəmək. edmək. əda edmək. yapmaq. 6. qıymaq. bağlamaq. əncam çəkmək. - malla çağırıb nikah qıydırdılar. 7. qıymaq. incə incə, rizə rizə doğramaq.

qılma 1. yapma. eyləmə. eləmə. edmə. 2. qılmaq. təşrifat. 3. ifa. əda. 4. qıyma. rəva görmə. rəva bulma.

qilo qal dediqodu.

qılsız - qılsız, tüksüz qılıc: qamçı quyruq.

qıltaban qılıqçı. soytar. şaqlaban. hər qılığa girən kişi.

qıltabanlıq qılıqçılıq. soytarlıq. şaqlabanlıq. hər qılığa girən kişinin davranışı.

Qıltaş 1. əməkdaş. 2. üyə: üzv.

qiltə kiltə. kitlə. dəmət. dəsdə.

qilzət qalınlıq. yoğunluq. quyuluq. qoyuluq. kəsafət. zəxamət.

qim - hər kim: dəqmə. hər gələ. rasgələ. raslanan. təsadüfi. - dəqmə kişinin işi değil. - dəğmə gələnə söz demə. - dəğmə ağız üzrə yazılmaz.

qım qım qım: durmadan qımıldamağı yansıtır. - qım qım qımıldamaq.

qimi kimi. 1. ayaq. dəmin. bir işin lap, elə olan çağı. həmən. sanki. bəlkə. - həmən qaldı: çox az qaldı. sanki qalmadı. - həmən yoxdur: yox kimidir. sanki yoxdu. elə bil yoxdu. - gördüyüm kimi: - gördüyüm ayaq: görər görməz. - gələn kimi geddi: gələn ayaq geddi qalmadan. durmadan. dəmin. 2. quni. qüni. güni. qılı. qıni. 3. yalı. tayı. - meşə yalı: meşə kimi. - bu yalı o yalı.

Qimi kimi. yol. qılıq. üz. surət. tərz. vəziyyət. - sənəd qılığında nir kağaz. - nə qılığdadır o. - gəlin qılığında bəzəkli.

qimicə kimicə. elə bil onun kimi.

qımıl təpəş. hərəkət.

qımıldama ırqalandı. yırqalantı. sallanma.

qımıldamaq qımlanmaq. ırqalanmaq. yırqalanmaq. sallanmaq. tıpırdamaq. oynamaq. vurmaq. - ürəyim tıpırdır.

qımıldanma qımıltı. hərəkət.

qımıldanmaq 1. qımlanmaq. qaxmaq üzrə götün təprətmək. götünmək. quşun uçmaq üzrə təprənməsi. 2. qaşınmaq. - tanrı özü qımıltıvı qoysun. 3. qalxmaq. - yerindən qımıldadı. 4. qıpırdanmaq. oynamaq. durmayıb oynanmaq. təhrik olunmaq. səqirmək. səğirmək. atılmaq. oynamaq.- gözüm səğirir. - gözləri qıpırdandı.

qımıldanmamaq turmaq. durmaq. oynamamaq. sakin olmaq. oturmaq. iqamət edmək. gedməmək (işləməmək). dinğmək. kəsilmək. - yerində durmaq. - ayaqda durmaq. - bizə gəlincə durdu. - su dura dura pozulur. - harda durursuz. - işlər durdu. - yağmur durdu.

qımıldanmayan turan. duran. sakin. sabit.

qımıldatmaq qıpırdatmaq. oynatmaq. durmayıb oynatmaq. təhrik edmək. - gözlərivi qıpırdatma: çalma. döğmə.

qımıldatmaq üqrimək. sallanmaq. birisinə qarşı yaltaqlanaraq hiləsini saqlamaq.

qımıldatmaq az oynatmaq. çabalatmaq. - əlin, başı, qıçın, götün qımıldatmaq.

qımıltı 1. qımıldanma. hərəkət. 2. qıpırtı. tıpırti. oynama. vurqu. vurma. urma. xələcan. - bir qımıltı: tərpən. göz qıpımı. - bir tərpəndə vurub yıxdı. - tərpəncə ara verin. 3. qaşınma. - tanrı özü qımıltıvı qoysun.

qimiş kimiş. oxşarış. bəniş. bənziş. tayış.

qimişqə_ka kaşqarda çıxan naxışlı bir keçə·.

qımlanmaq qımıldamaq. qaxmaq üzrə götün təprətmək. götünmək. quşun uçmaq üzrə təprənməsi.

qimsə - quru, arıq kimsə: qağın. qaqın.

qın 1. (ı <> ü ) gün. durum. olum. - quraqlıq əkini bu günə gətirmiş. - gününə bax, donun biç. - gündən günə düşdük. 2. don. geyim. örtük. qabıq. qılaf. saxlantı. örtük. məhfəzə.

qın çin. sinəc. ısnac. sıkınc. sikənc (> şekənc_fars). ərmə. əğmə. axma.

qin kin. arıq. arığ. azıq. acıq. nifrət. toqunluq. öc. qərəz. - birinə dolqunluğu olmaq.

qına qan kimi al boya. hına. həna. - qınalar yaxınmaq: çox oğünmək. - qına çiçəyi: bir çeşit. çiçək.

qınaq qınağ. 1. bənd. barmaq məfsəli. barmağın çıtlayan yeri. 2. cəza.

qınamaq 1. zəmm edmək. məzəmmət edmək. 2. hüçüləmək. həcv edmək. 3. tənqidləmək. intiqad edmək. təqbihləmək. 4. əğlənmək. istehza edmək. məsxərə edmək.

qınamsıq 1. münəqqid. tənqidçi. təqbih edən. 2. əğlənci. istehzaçı. məsxərəçi.

qınav qənəb. qənəf. (< qın: örtük). açıq, dağnıq nərsəni qınlamağa, yığmağa, bağlamağa, tikməyə yarar incə sicim, qalın ip.

qıncıq qancıq. qınıq. qırıq. ipə sapa gəlmiyən. qılıqsız. alaqıncır. qəhbə qılıqlı.

qıncurqa qancuğa. kiçik həlqə.

qınçılıq məşəqqət.

qındaq qundaq. qondaq.

qinə_ka qına. qıya. qiyə. kiçiltmə əki.

qıni qılı. quni. qüni. güni. kimi.

qınıf qılıf. (< qın). 1. gilif. gilip. içinə nərsəni qoyub qorumaq üçün, oyumu, böyüklüyünə uyğun tikilən qurulan geyim, qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf. bəkit. paket. kip. kif. - pıçaq qılıfı. - kitab qılıfı. - çubuq qılıfı. - işi gilifinə, qılıfına qoymaq. - qılıfsız iş: sayı ölçüsü olmayan. - qılıfın tutub, için buraxıb. - qılıfı çatlaq: özündən çıxmış. azqın. - qılıf qoymaq: çəkləmək. sınırlamaq. həd qoymaq. 2. < _met > fılıq. fırıq. dağarcıq. nərsənin, heyvanın qının, dərisin çəkib, bütün soymaq. böylə soyulmuş heyvan dərisi, tulum, tuluq yasılmağa (yapılmağa) yarar.

qınıq qırıq. qıncıq. qancıq. ipə sapa gəlmiyən. qılıqsız. İstək. izdək. qızıq. irək. ərik. irkək. izdək. hacət.

qınıt 1. umutsuz. ümitsiz. üzük. 2. ibadət.

qınlamaq çəkləmək. qılaflamaq. qablamaq.

qınlamaq qın tapmaq.

qinlənmək kinlənmək. boğzamaq. qıyınmaq. nifrət bəsləmək.

qınru əğri. - qadaş taba. it kimi qınru (əğri) baxar.

qip kip. kif. bəkit. paket. gilip. gilif. qınıf. qılıf. qılab, ğilaf, qab. qapaq. qoraq. zərf.
- kip kipinə: qıs qıvraq. sıxıq bərk. ip iti. bərk bərkinə. bək bəkinə.

qıp qıpır. yarıq. qıvrıq. - yağış yağıb çəkilib, topraq qıp qıp qaldı. - yaşı ötüb, dərisi qıp kəsildi. - dağlar baş alıb buram buram, qıpır qıpır gedirdi.