Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qənəb qənəf. qınav. (< qın: örtük). açıq, dağnıq nərsəni qınlamağa, yığmağa, bağlamağa, tikməyə yarar incə sicim, qalın ip.

qənəf kənəf. qənəb. qınav. (< qın: örtük). açıq, dağnıq nərsəni qınlamağa, yığmağa, bağlamağa, tikməyə yarar incə sicim, qalın ip.

qənəl - gənəl, təməl, baş qapı: tümlə qapısı.

qənəvir - kənəvir tuxumunun çeşiti: quş yemi.

qənəz gənəz. - gənəz gəlib gənəz gedər. - oğlanın gənəz doğması.

qənğ gənğ. genğ. gen. gən. 1. açıla. şaşa. mütəəccib. 2. laübali. qeydsiz. - o çox gen kişidir. 3. dinc. rahat. fərah. - gen bir yaşam sürür. - onun durumu çox gendir. - geniş könülli: qəmsiz. qeydsiz. 4. dəmirçi ayqıtlarından bir çeşit yonqar, rəndə. 5. kəs. şaşqın. məbhut. heyran.

qənğiz kənğiz. kəkiz. kəniz. 1. yumşaq. uysal. 2. dözümsüz. muqavimətsiz. 3. təmbəl. 4. köyköhnə. gəbə əsgisi. paçavra. 5. dəyərsiz. qiymətsiz.

qənilmək gənilmək. gərtilmək. (insanlar için) horlanmaq.

qənimət talan. dalan. yağma.

qəniş gəniş. ( e <> ə ) geniş.

qəniz kəniz. kəkiz. kənğiz. 1. yumşaq. uysal. 2. dözümsüz. muqavimətsiz. 3. təmbəl. 4. köyköhnə. gəbə əsgisi. paçavra. 5. dəyərsiz. qiymətsiz. 5. gəniz. geniz. xəlayiq. məxluq. 6. odalıq qız. yinçqə qız_ka. inçqə qız. 7. gənğiz. burun dəliğin boğaza çatan yer. - gənizdən söyləmək: mırıldamaq. xım xım edmək. - gənizə qaçmaq: yeyib içirkən nərsə burun dəliyinə getmək. 8. kəniz. gəniz. xəlayiq. məxluq. 9. kəniz. avuş. 10. gəniz. kənz_ərəb. (< kan). gənc. qaznaq. xəzinə. təpnək. dəfinə.

qənt kənt. şəhir. qala. kənd. kəndü. kənüt.

qənüt kənüt. kəndü. şəhir. qala. kənt. kənd.

qəp - kəp kələkçi: qaparuz. kəpçə quyruğ.

Qəpçə kəpçə. (< qab. qəb. kav. kəv. kəf). 1. köpük almağa, yemək qarıştırmağa özəl, paxır (mis), təxdədən, dəlikli dəliksiz, böyük uzun saplı qaşıq. 2. balıq avalamağ üçün gir qasnağa taxılmış ağ. 3. tökməçilərin ərintini qalıba tökməkdə işlədən böyük qaşıqı. - kəpçə quyruğ: qaparuz. əliynəndə qopara bilməsə, quruğu ilə ilişən. kəp kələkçi.

qəpəç kəpəç. kəfnə. kəfəng. kəpənğ. qapanğ. qapqan. biz ilə, təbənə ilə işləyənlər əllərinə taxan dəmirli qayış.

qəpək kəpək. kəbək. kəvək. (< kəv. kav. kov). 1. içsiz. bəğənilməz. 2. qəhbə. 3. arsız. namussuz. 4. aciz. 5. heyvanlara yem olub, aşlıqın (hibubatın) öğüdülmüş qabığı. - ata toyuqa kəpək tök. 6. dərinin qabıq qabıq oluşu. - baş kəpəyi: başda olan qonaq. 7. tonğra. donğra. baş qonağı. başda olan kəpək. qonaq. - baş qonağı otu: başın kəpəyinin dərmanı.

qəpəl - bodur, şişman kəpəl balıq çeşiti: qanbut.

qəpən kəpən. > kəfən. örtük.

qəpənək kəpənək. bəğənək. tüklü buğda böcəyi. - kəpənək tuxumundan çıxan, yapraqlara yapışan uzunca qurd ki açılıb toplanır, çoxlu qıllı, qısa ayaqlı olur: tırtıl. dartıl. - əriklərə tırtıl üşmüş: düşmüş, yığışmış.

qəpəng kəpəng. bir yeri, oyuqu, tükanı qapamamaq üçün, yuxarıdan çəkilib endirilən, qapaq, örtük, tusi (< tuqsi: qapaq), yaxud əğrəti taxılaraq qapanan qanad. - qazna (məxzən), nərdüvan, tükan kəpəngi.

qəpənğ kəfəng. kəfnə. qapanğ. qapqan. kəpəç. biz ilə, təbənə ilə işləyənlər əllərinə taxan dəmirli qayış.

qəpəs > qəfəs. gövdə. qablut > kalbod.

qəpəz kəpəz. kəpəzə. köpək. kövək (< kəv. kav: boş). salıkasız₄. salmaksız_4. sıysız. sayqısız. e'tibarsız. mübtəzəl. dəğərsiz. qiymətsiz.

qəpəzə kəpəzə. kəpəz. köpək. kövək. (< kəv. kav: boş). 1. alçaq. əksik. şəxsiyətsiz. rəzil. 2. kəpəz. salıkasız₄. salmaksız_4. sıysız. sayqısız. dəğərsiz. qiymətsiz. e'tibarsız. mübtəzəl. 3. qappaz. öğrənci yayı. yay atmaqa alışmaq, qapınmaq üçün oynadılan yey.

qəpəzələtmək kəpəzlətmək. kəpəzələtmək. köpəklətmək. kövəklətmək. (< kəv. kav: boş). salkasızlatmaq. salsızlatmaq_. sıysızlatmaq. sayqısızlatmaq. e'tibarsızlatmaq. mübtəzəllətmək. dəğərsizlətmək. qiymətsizlətmək.

qəpəzəoğlu kəpəzəoğlu. köpəkoğlu. kövəkoğlu. kəpəzoğlu.

qəpəzlətmək kəpəzlətmək. kəpəzələtmək. köpəklətmək. kövəklətmək. (< kəv. kav: boş). salkasızlatmaq. salsızlatmaq_. sıysızlatmaq. sayqısızlatmaq. e'tibarsızlatmaq. mübtəzəllətmək. dəğərsizlətmək. qiymətsizlətmək.

qəpəzoğlu kəpəzoğlu. köpəkoğlu. kövəkoğlu. kəpəzəoğlu.

qəpin kəpin. kəfən. kəfin. (< qab). ölüyə sarıldıq bez.

qəpinləmək kəpinləmək. kəpinləmək. kəfənləmək: kəfinləmək. qablamaq örtmək.

qəpiz (< qab). peymanə.

qəppə kəppə. kəffə. qappa. qapqa. kəfə.

qəpsul kəpsul. qapsul. kapuş. qoğan. qovan. kovan. dərman, barut qoyulan qorcuq, qabıqcıq. - fişəng qoğanı.

qəpsul kəpsul. qapsul. tüfəng, tapanca saçmaların toplayan yığıb, kiçik tənikə qabcıq. acı dərmanı içinə alan qabcıq.
- qapsullı (kəpsullu) tüfəng.

qəpz qəps ( pz\ bz <> ps\ bs. s <> z ) qəsb. qəbs. (< qab). qəsb olunmaq: qəpz olunmaq. qablanmaq. qaplanmaq. qəpz olunmaq. zəbt olunmaq.

qərar çək. ölçü. çəki. hədd. uyar. uyaş. uyu.- bir uyarı uyarlamaq: bir qərar çıxartmaq. - qərar vermək: kəsdirmək. - ucun ortasın bulmaq: baş açmaq.
- qərar bulmaq: qalmaq.

qərarlaştırmaq əqd edmək. qıymaq. - nikah qıymaq.

qərbas kərbas. < kirbas. toxunmuş basılmış. bez. parça. çit.

qərcə dərcə. dərəcə. kərtik. kərtə. rədə. mərtəbə. - iş bu kərtiyə gəldikdən sonra.

qərçək gərçək. gərçəkdən. 1. vaqe'ə. mühəqqəq. səhih. 2. səhihən. həqiqətən. - səhihən söylürəm: gərçək söylürəm. 3. tamam. olduğu kimi. - gərçək sizin işiz nasıl oldu. - gərçəyin söylə. 4. doğru. düz. mühəqqəq. - doğru söz. - doğru iş.
- gərçək !. aha !. ahan !. ha !. doğru !.
- qazın ayağını anlamaq: gizli bir gərçəyi tapmaq.

qərçəkdən gərçəkdən. həqiqətən. gərçək.- həqiqətən söylürəm: gərçək söylürəm.

qərçəkləşmək gərçək olmaq. toğrulmaq. doğrulmaq. təhqiq edmək. - işlər tamamilə doğrulmadı.

qərçi kərçi. xırdavatçı. yaymaçı. dəsfiruş.

qərdəl gərdəl. alı üsdi bir genişlikdə olan orta böyük su, süt qabı.

qərdənə gərdənə. gədik. gərdik.

qərdənlik gərdənlik. boğmuq. boyunluq. qulladə.

qərdi kərdi. evlək. ocaq.- sozu ocağı. - badımcan ocağı.

qərdik gədik. gərdik. gərdənə.

qərdirmək gərdirmək. 1. gərgin etdirmək. 2. çəkdirmək. asdırmaq. pərdə kimi uzatmaq. - nərdivanın başına bir sarqı gərdirməli.

qərə kərə. 1. dönüm. dəfə. növbət. öğün. yol. övün. dəfə. - bir kərədə, birdən tutulacaq tutar, ölçü, miqdar: tutam. - bir tutam ot. - bir tutam duz. 2. kələ. kəsik. - kələ kərtik: yara izlərindən yamrı yumrı nərsə.
- qırx bir kərə: çox. - qırx bir kərə maşallah.

qərək gərək. yaxışır. şayisdə. şayan. layiq. müstəhəq. - bu iş sizə gərəkdir. - əsgərliyə gərək iyid. - gərəyi kimi işləmək. - gərəyinə çalışmaq. gərəyi kimi. 2. lizum. lazim. hacət. aqut. ağut. lazim. lizumlu. vacib. lazim. yaraq. - kərək isə. gərəkli: möhtac. - gərəksiz: bol durum. ehtiyacsız. - gərək yoxdur: ehtiyac yoxdur. 3. istər. - gərək zəngin olsun, gərək yoxsul olsun. 4. tarıq. - yırqıca (: ozana) tarıq bir saz: bir saz bir söz. oxuyana sazı gərək. 5. kərək. qoyuq. kovuq. quyu. oyuq. 6. kərək. qırıq.
- nə gərək: nərək: nə gərəkkə.

qərəkə kərəkə. təsbeh. - kərəkə takımı: təsbeh mallası. əmmamə.

qərəkirsə gərəkirsə. Əgər. vardi gəldi. vurdi gəldi. bardı gəldi₈.

qərəkli gərəkli. 1. möhtac. - xəsis olmayıb gərəkliləri yedirən. 2. söyükli. sevikli. mərğub.

qərəklik gərəklik. yararlıq. lizum. vaciblik. - onun gərəkliyi budur. - gərəklik olsa doğrulur.

qərəkmək gərəkmək. 1. gərkmək. iqtiza edmək: - bu acı qəhvəni bir az dadlamaq gərəkir. - gərkir: iqtiza edir. 2. iqtizası olmaq. lazim olmaq. yaxışmaq. layiq olmaq. səzavar olmaq. - böylə davranmaq gərəkmir.

qərələmək kərələmək. kərətləmək. təkrarlamaq. yeniləmək. - bu pozqunluqlarızı bir daha yeniləməyin. - bir kərə söylədiyini, yeniləməyə gərək yox.

qərələtmək kərətlətmək. təkrarlatmaq. yenilətmək. - bu çaşıq yazıları bir daha yenilətin. - bir kərə yapdırdın, yenilətməyə gərək yox. - bu pozsan, sənə yenilətəcəyəm. - əsgi oyunlarızı yenilətin.

qərəlmək qararmaq. qaralmaq. 1. qara boyalanmaq - üzü düdlə qaraldı. - bunu qarat: qara rənglə. 2. bulanmaq. duruluğun gedmək. - bulut çıxıb hava qaraldı. - günəşə baxdım gözüm qarardı. - uçurumdan, köprüdən aşağı baxdım gözüm qarardı. - baş gicəllənib, gözün qararlmasın.

qərəm kərəm. qat. tav. tov. rəf. rədif. çin. - bu duvar on tav kəpiçlidir. - yer tavları.

qərəmpə kərəmpə. qaradan dənizə uzanan daşlıq burun.

qərən kərən. > kəran_fars. kəranə (< kərmək). qıran. hər nəyin ən yüksək, ucqar yeri. qırağ. sınır. - ölkənin kərəni. - ölkələr birbirindən kərənlə ayrılır.

qərənsiz kərənsiz > bikəran_fars. bikəranə_fars (< kərmək). qıransız. ucsuz bucaqsız. yansız. qıraqsız. sınırsız.

qərər kərər. kərrə. təkrar.

qərəs kərəs. böyük yekə qəvarə.

qərəstəçi kərəstəçi. (< kərmək). ağaşçı.

qərəstə kərəstə. (< kərmək). 1. kəsilmiş ağac. dirək. özəlliklə yassı kəsilmiş kiriş taxdalar. 2. məvadd. parça. əbzar. vəsayil. - bu başmaqçı iyi kərəstələr kullanmır. - iyi kərəstəli yapı. - pozuq kərəstə. 3. gövdə. maddə.
- dirəyin, sərənin. kərəstənin yoğun aşağısı: topuq.

qərətə kərətə. 1. dəyyus. qaltaban. pezəvəng. 2. qondara kimi başmaqları ayağa geyməkdə yarayan buynuzdan, sümükdən, dəmirdən olan yasıq arac. piləsgən.

qərətəlik kərətəlik. dəyyusluq. qaltabanlıq. pezəvənglik. namussuzluq.

qərətləmək kərətləmək. kərələmək. təkrarlamaq. yeniləmək. - bu pozqunluqlarızı bir daha yeniləməyin. - bir kərə söylədiyini, yeniləməyə gərək yox.

qərətlətmək kərələtmək. kərətlətmək. təkrarlatmaq. yenilətmək. - bu çaşıq yazıları bir daha yenilətin. - bir kərə yapdırdın, yenilətməyə gərək yox. - bu pozsan, sənə yenilətəcəyəm. - əsgi oyunlarızı yenilətin.

qərətlətmək kərətlətmək. təkrarlanmaq. yenilənmək. - bu çaşıq işləri bir daha yenilətməyin.

qərətmək qarartmaq. qaratmaq. 1. qara boyalı edmək - əlləri düdlə qərərtdi. - bunu qarat: qara rənglə. 2. bulandırmaq. duruluğun gidərmək. - bulut çıxıb havanı qarartdı.

qərəvət kərəvət. kıravat. (< kərmək: kəsmək). bir işdən ötəri kəsik parça. səggi. - yataq kirəvəti: üstündə yatmaq üçün biçilən təxdə.
- yaxa kirəvəti: yaxaya taxılan bəzək şırıx bez.

qərəy kərəy_ka. yüliqü. ülgük. saç tıraş edən. ustura.

qərəyincə həsb. görə.

qərəz kərəz.- ağac kərəz: tomaq. at üzərində daşınan qalın bir çomaq.

qərgəf gərgəf. 1. dar. qasnağı. çərçivə. işlənən parçanı bu çərçivənin üzərinə gərib işlələllər. dəzgah. - gərgəf qurmaq: dəzgah önündən qalxmamaq. 1. naxış işi. - iyi gərgəf bilmək.

qərgi gərgi. gərəcək, gəriləcək, dartılan ayqıt.
- çulğa gərgisi.
- yükür gərgisi: qayıqda kürək çəkilirkən ayaqların dayanma taxdası.

qərgin gərgin. 1. gərilmiş. çəkilmiş. qurulmuş. - gərgin ip. gərgin bez. 2. qırılma duruma çatmış nərsə. - araları, ilişgiləri çox gərgindi. - gərgin durmaq: inad edmək.
- gərgin nəyi gəvşətmək: yatsamaq. yasmaq. - oxu atıb yayı yasmaq: oxu atıb yayı asmaq.
- gərgin etdirmək: gərdirmək.

qərginmək gərginmək. 1. ağırca basmaq. - xoruz toyuğu gərgindi. 2. sıxı sıxı sarılmaq. - kərtənkələ ağaca gərginir. 3. kərki (ağır balta) ilə vurub kökündən qırmaq.

qərğincə gərğincə. əniqoni. ənli dibli. əninə boyuna. olduğuca. olmasın.- bu gün əniqoni soyuqdu. - əniqoni işləyən.

qərhə_ərəb > qırqa. yara. - akıla qırğa: yayılıb genişlənən yara.

qərib qıyıda olan. qıyıraq. qıyraq. yaxın. yağuq. yoğuq. qonşu. (# qıraq: uzaq).

qərib ömür. şux. şən. maraxlı. şatır. istəkli. yat. yad. uzqaq. yabançı.- çox ömür birisidir. - ömür kişi.

qəribsinmək tanğrımaq. tanğlamaq. tanğmaq. yadırqamaq. şaşınmaq. təəccüblənmək.
- kəndini öksüz görüb qəribsinmək: öksimək. kövrəlmək. köksünmək. tasalanmaq. kədərlənmək.

qərih kərih. 1. ağır. 2. gərik. gərgin durmaqlıq. simitən. inad.

qərik kərik. arxalıq. qollu, qolsuz, yarım ətək geyim. kot. xot.

qəriqirsimək dibi yanmaq. dibi yanaraq qoxu yüksəlmək.

qərilmə gərilmə. çəkilmə.

qərim gərim. (< gərmək). 1. açıb açığına bacaqlar ilə yerimək. 2. gərilməkdə önə gələn olay.

qərinmək gərinmək. gərnəşmək. qol qıçı çəkib uzadaraq əsnəmək.

qəriz kəriz. geriz. giriz. qoriz_fars. geri dönmə. qaçma.

qərkə gərkə. icra. - gərkə komatı: icra komitəsi.

qərkəmək gərkəmək. icra edmək.

qərkənəs kərkənəs. quş. kiçik, yıtıcı, qanatları altında qırmızı, göy tükləri qara bir quş.

qərki kərki. böyük balta. - kərki (ağır balta) ilə vurub kökündən qırmaq: gərginmək.

qərq - qərq olma: batma.
- qərq edmək: boğmaq. daldırmaq.- onu dənizə boğdular. - borca boğdular.
- qərq olmaq: qaruqmaq. batmaq. dalmaq. girmək. düşmək.

qərqərə böyük sarquclı durna, ki tükləri tuğlaya, qotuza taxılır.
- Qərqərə edmək: qarmaqmaq.

qərqmək gərəkmək. gərkmək. iqtiza edmək. - gərkir: iqtiza edir. - qorıları qorutmaq gərkir.

qərmək gərmək. 1. çəkmək. çəkib uzatmaq. çəkib uzadaraq qurmaq. ipi gərmək. - teli gərmək. - yayı gərmək. - xaça gərmək: çarvuğa, çatruğa çəkmək. 2. çəkib uzadaraq asmaq. - pərdəni gər. - çarşabı üstünə gərdi yatdı.
- xaça gərmək: çarmıxa çəkmək.
- köks gərmək: 1. kükənmək. güvənmək. ögünmək. fəxr edmək. 2. qarşı durmaq. muqavimət edmək.

qərn qırın. 1. bir sürədən, çağdan olub, dövrə adlanan, bir qırıq, bölük. - qırın ba qırın: neçə qərnlər, əsirlər boyu. 2. buynuz. qırıq dala oxşarlığından böylə ad alır.

qərnəşmək gərinmək. qol qıçı çəkib uzadaraq əsnəmək.

qərpici kərpici. ivlək. əvlək. evlək. bölünmüş yerlərin ivi, xətti. - əvlək paltar. - əvlək parça.

qərpiç kərpiç. çiğ, pişirilməmiş tuğla. - kərpiç kimi: çox sərt, quru. - kərpiç kəsilmiş yerlər. - quraqlıq düşdü yer kərpiç kəsildi.
- pişmiş, sərt kərpiç: tuğla.

qərrə kərrə. kərər. təkrar.

qərsələ kərsələ. pezəvəng. qaltaban. dəyyus. namussuz. şərəfsiz.

qərtdirmək kərtdirmək. kərtik, çəntik, gədik yapmaq. çəntikləmək. çəntdirmək. dişləmək. - çitləyi kərtiklətmək.

qərtə kərtə. kərtik. 1. diş. nişan. işarə. kərti. çəntik. çizgi. - çıtlanın kərtəsi. - heyvan qulağının kərtəsi. 2. oyuq yol. - sapan kərtəsi. 3. dərcə. dərəcə. rədə. mərtəbə. - iş bu kərtiyə gəldikdən sonra. 4. nərsədə, bir durumda yetəri, gərəyi çək, yer, nuxdə. dərəceyi mətlub. həddi nisab. qəvam. - işi kərtəsinə düşürmək. - kərtəsin keçmək.

qərtənkələr kərtənkələr. kələs.

qərti kərti. kərtə.

qərtik kərtik. kərtə. 1. diş. nişan. işarə. çəntik. çizgi. - çıtlanın kərtəsi. - heyvan qulağının kərtəsi. 2. oyuq yol. - sapan kərtəsi. 3. dərcə. dərəcə. rədə. mərtəbə. əkəmək. - iş bu kərtiyə gəldikdən sonra. 4. nərsədə, bir durumda yetəri, gərəyi çək, yer, nuxdə. dərəceyi mətlub. həddi nisab. qəvam. - işi kərtəsinə düşürmək. - kərtəsin keçmək.

qərtilmək gərtilmək. qənilmək. (insanlar için) horlanmaq.

qərtinmək kərtinmək. kərtmək işi. çırtdanmaq. çərtilmək. yeyilmək. dişləmək. - paltarı qıraqları kərtinmiş.

qərtmək kərtmək. qədmək. kətmək. (< gədik. kərdik < kər). oymaq. çəntmək. gədik gədik, diş diş edmək.

qərtmə kərtmə. kərtmək işi. çırtmadan, soymaqdan çıxan nərsələr.

qərüt kərüt. beşik.

qərvən kərvən > kərvan (< gərinmək). hər nəyin gərinib uzanan takımı. arqış. - uzaq yerin sözünü. xəbərini. karvandan soruş: ıraq yer savın. arqış gətirir.
- kərvan otı: baş otı.
- kərvan başı: kərvənçi. kərvənə başçılıq edən.

qəs gəs. 1. əqit. əkit. əqti. əgti. kəkrə. acımtıraq. - əkti yemiş. 2. gəs. kəkrə. kəkirə. ətacı. qaçurqan. qaçıran. ısız. kötü. bədəxlaq. - kəkrə kolu: acı ətacı kişi. 3. şaşqın. genğ. məbhut. heyran.
- hər kəs: hər kişi.

qəsb ( sb\ sp <> bs\ ps. s <> z ) qəpz. qəbs. (< qab). qəsb olunmaq: qəpz olunmaq. qablanmaq. qaplanmaq. qəpz olunmaq. zəbt olunmaq.
- qəsb edmək: qapallanmaq. qəbullanmaq. qapsanmaq.

qəsbət kəsbət. kisvət (< kəsmək). 1. biçək. pəçək. nərsiyə uyqun kəsilən parça, örtük. 2. bir işə özəl geyim. iş paltarı. - çöpçü, süpürgəçi kisvəti. - çərik kisvəti.

qəsbi < qapsı. qaparuz.

qəsdirmək kəsdirmək. biçdirmək. yardırmaq. şəqqələtmək. qırpdırmaq. qırdırmaq. biçdirmək. qısatmaq. nərsənin əl qolun yığıb, qırıb kiçitmək.qısaltmaq. güdətmək. budatmaq. budaqdadmaq. budaqlatmaq. budaxlatmaq. qərar vermək. - ucun ortasın bulmaq: baş açmaq. - ağac biçdirmək.

qəsdirmə kəsdirmə. 1. qısa. xülasə. muxtəsər. tulaşmaz. dolaşmaz. - kəsdirmə yol. 2. kəsin. qəti'. - kəsdirmə cəvab. 3. təxmini. - kəsdirmə bir ölçü.

qəsdirtmək kəsdirtmək. qapatmaq. tıkatmaq. bükətmək. durdurmaq. tə'tillətmək. bağlatmaq.

qəsə kəsə. kisə. cib. kəski. kəsi (< kəsmək).
- kəsə, doğru, düz yoldan yox, sapa yoldan götürmək, apartmaq: tolaşdırmaq. dolaşdırmaq. - bizi haralaracan dolaşdırdı.
- kəsəlldən qalxmaq: arımaq. arınmaq. toxdamaq.

qəsəl kəsəl. ağrı. urğun. kəsil. sökəlkə. iğlik. iğçilkə. iqləş. xəsdə. aruq. sağ olmayan. xəsdə. saurı. sayru. üzgün. məriz. naxoş. - aruq ər. - aruq dindi: xəsdə yarıqdı: dincəldi. - soğuq urğunu: soğuq dəğmə. - daş kəsəli: sidik torbasında daş yığılma kəsəli.
- qasıq kəsəli: qasıq çatlağı. fətq.
- qızıl kəsəl: qızıllıq. qızamuq oğşar, ondan qorxulu olan yoxucu kəsəl. isqarlatin.
- qızıl kəsəlo: qızıllıq. qızıl. isqarlatin. - qızıl otu: eşək qulağı.
- quş kəsəllərindən: quyruq altı.

qəsəlləmək kəsəlləmək. ağrımaq. arımaq. talıqmaq. talmaq.

qəsəllətmək kəsəllətmək. üşəndirmək. gəvşətmək. təmbəlləşdirmək.

qəsən kəsən. qıtan. qıran. qəmə. yarıcı. ayıran.yarcı. yaran. açan. paralayan. - qıran ayqıt.
- qısa kəsən: qıtan. qıran. qurtaran. bitirən. - sıtma qıran.
- yol kəsən: yol qıran. soyqunçu.

qəsənə kəsənə₈. işçi.

qəsər kəsər. qırar. qıtar. qate'.

qəsərli kəsərli. balkan. iti.

qəsət kəsət. kasad. 1. qısıq. sürümsüz. yağsız. yaxımsız. yaxmaz. 2. yoxsulluq. qıtlıq. - para kasadı yoxumuzdur. - yemək kasadı.

qəsfinləşmək kəsfinləşmək. itimək. itilmək.

qəsgin iti. dal yaraq.

qəsgin kəsgin. 1. sarım. salım. bilək. bilənmiş. iti. 2. sivri. sərt. bək. bərk. quvvətli. 3. toxunaqlı. təsirli. müəssir. 4. çalışqan. çalak. zirək.