Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qipəz kipəz. taquz. taxuz. cif. ciftə. qama. qəmə.
- doğranan nərsəni sıxışdırmaq üçün işlənir.
- ağır yüklü nərsəni dəhləmək üçün altına qoyulur.
- ağır nərsənin altında olan gədiyi tıxamaq üçün işlənir.
- neçə təxdəni birbirinə bağlayan qıssa tikələr.

qıpıq qırpıq. qırpılmış. kəsik. kəsilmiş. - qıpıq saçlı. qıpıq saqqal.

qıpım - göz qıpımı: bir qımıltı. tərpən.- bir tərpəndə vurub yıxdı. - tərpəncə ara verin.
- bir qıpım: ovucun bir kərədə tutacaq boyu. bir ovuc. qıpsa.
- göz qıpımıda: dimdə. anda. ində. imdə. bir anda. qaşla göz arasnda.

qipinə - kip kipinə: qıs qıvraq. sıxıq bərk. ip iti. bərk bərkinə. bək bəkinə.

qıpır qıp. yarıq. qıvrıq. - yağış yağıb çəkilib, topraq qıp qıp qaldı. - yaşı ötüb, dərisi qıp kəsildi. - dağlar baş alıb buram buram, qıpır qıpır gedirdi.

qıpırdanma talabımaq. dalabımaq. təprənmə.

qıpırdanmaq qımıldanmaq. oynamaq. durmayıb oynamaq. təhrik olunmaq. - gözləri qıpırdandı.

qıpırdatmaq qımıldatmaq. oynatmaq. durmayıb oynatmaq. təhrik edmək. - gözlərivi qıpırdatma: çalma. döğmə.

qıpır qıp. 1. qımıldanmağı göstərən söz. - gözlərin qıp qıp qıpmaq. - qıpır qıpır qımıldanmaq. 2. kiçik qımıldanmanın qırılmadan, durmadan təpinməsi, hərəkət edməsi. - qıpır qıpır qımıldanmaq. - gözlərini qıpır qıpır oynatır. - su ocaqda qıpır qıpır qaynır.

qıpırtı qımıltı.

qıp 1. qıb. vurqulama sözü. - qıp qırmızı. - qıb qızıl. 1. qıpır. qımıldanmağı göstərən söz. - gözlərin qıp qıp qıpmaq. - qıpır qıpır qımıldanmaq.

qıplamaq ( ı <> a ) qaplamaq.

qıpma 1. göz qapaqlarını oynatma. 2. göz vurma. göx imi. göz işarəsi

qıpmaq (göz kimi) nərsəni, tez yumub açamaq. hələc xəfəc edmək.

qıpsa (< qab). 1. bir qıpım. bir ovuc. ovucun bir kərədə tutacaq boyu. 1. tutacaq. dəsgirə.

qir kir. pas. bar. yağ. bataq. çirk. - əlim yağlıdır.
- girə düşmək: girlənmək. bağlanmaq. tutulmaq. qapılmaq. - nə bağlanmısan bu işə. - yaman yerə bağlandıq.

qır qarı. qara. (qara, qır, topraq sözlərində toppalıq, tutqunluq anlamı saxlıdır). 1. qır. topraq. 2. qır, kır, qara boyamsı. 3. qıt. kəsi. kəsik. eyb.

qıra yan.
- topaç qıra: qıssa, qalın olaraq biçimsiz.

qırac 1. əqim. - qırac yer. 2. qırlığ. çöllük. işlənməmiş. abad olunmamış. boş. - qırac topraq.

qırağ 1. qıran. hər nəyin ən yüksək, ucqar yeri. sınır. kərən. > kəran_fars. kəranə (< kərmək). - ölkənin kərəni. - ölkələr birbirindən kərənlə ayrılır. 2. yad. xuylanmayan. tutmaz. afət. yalı. yalqı. yalıq. qıyı. kənar. - yalıya enmək. - yalı boyunca getmək. - yalıya düşmək.

qırağı qırağu. əmir. sis. inğir. donmuş çiğ, şeh. soyuq ayaz havada donmuş durumda yağan çiy, yaxud yağdıqdan sonra donuş şeh, çiğ. - qırağı yağmış. - bu qırağı əkinləri, bağları yaxdı.

qırağu qırağı. soyuq ayaz havada donmuş durumda yağan çiy, yaxud yağdıqdan sonra donuş şeh, çiğ. - qırağı yağmış. - bu qırağı əkinləri, bağları yaxdı.

qırax qoltuq. kənar. bucaq. yan. quytu yer. - orası bir qoltuqdur: yan yerdir. - qoltuq devlətlər: qıraxda qalan devlətlər.

qıraq 1. ağız. uc. qıyı. kənar. ucraq. - qıraq yerdə olan çuxur: andız. 2. uzaq. sapa. yol üstündə olmayan. doğru olmayan. - o bir sapa kənddi. - sapa yer. - sapa yollar. 3. quşə. bucaq. nərsənin ocağından, ortasından qıraq olan bölüm. uzaq. qıyı. kənar. uc. (# qıyraq. qıyıraq. qıyıda olan. yaxın. yağuq. yoğuq. qonşu. qərib). 4. qurqa. arın. hər bir qarşıqdan uzaq, qıraq.
- bir qırağa qoyulmuş: saqlanmış. saxlanmış. saqlı. məhfuz.- saqlı para, qara günün açar.
- hər nəyin qırağı: dodaq. - dəniz dodağı.
- qıraq yer: yabanı yer. dağ.

qıraqsız yansız. sınırsız. ucsuz bucaqsız. kərənsiz > bikəran_fars. bikəranə_fars (< kərmək).

qıraman xuraman. qıran qıran. salın salın. sallana sallana. salınaraq. sallanaraq. sallana sallana.

qiran giran. qıran. ağır.

qıran qıtan. 1. kəsən. qəmə. - qıran ayqıt. 2. qısa kəsən. qurtaran. bitirən. - sıtma qıran. 3. bölən. cizgi. xətt. sekant_latin.
- yol qıran: yol kəsən. soyqunçu. 4. mühlik. müxrib. xərabkar. - qoyun qıran. - saç qıran. 5. giran. qıran. ağır. hər nəyin ən yüksək, ucqar yeri. qırağ. sınır. kərən. > kəran_fars. kəranə (< kərmək).- ölkənin kərəni. - ölkələr birbirindən kərənlə ayrılır.
- qıl qıran: saç xəstəliyi.
- qıran qıran: xuraman. qıraman. salın salın. sallana sallana. salınaraq. sallanaraq. sallana sallana.
- yatba qıran: {1. təvəccühi, meyli, iştahı çevirən. 2. iğrənc}.
- saç qıran: saçı qırıb düşürən kəsəl.

qırar qıtar. kəsər. qate'.

qırası kiçik balığ çeşiti.

qıraşlamaq xıraşlamaq. cırmalamaq. dırnaqlamaq. dırnaqla qazmaq. tırmalamaq. dırmalamaq. cızmaq. çizmək. təxdiş edmək. - pişik əlimi tırmaladı.

qıraşlamaq qıraşmaq. qazımaq. qaşımaq. aşındırmaq. oymaq. oğmaq. qıcıtmaq. sürtmək.

qıraşmaq qıraşlamaq. qazımaq. qaşımaq. aşındırmaq. oymaq. oğmaq. qıcıtmaq. sürtmək.

qırat buynuz. (karat_yunan).

qıravaş qaravaş. qırnaq.

qıravat kıravat < kərəvət (< kərmək: kəsmək). bir işdən ötəri kəsik parça. səggi. - yataq kirəvəti: üstündə yatmaq üçün biçilən təxdə.
- yaxa kirəvəti: yaxaya taxılan bəzək şırıx bez.

qiray giray. uyqur. şayistə. müstəhəq.

qiraz - kiraz alması: çox kiçik alma. - kiraz dodaq: çox al olan dodaq.

qırbacı qarnı şişmiş cocuğu toxdatmaq üçün soluya (yel verən, imalə verən) kimsə. ları

qırbac 1. sərt, bərk dəridən olan bir parça qamçı. 2. daşqa heyvanlarını vurmaq üçün uzun dəğənəkli qamçı. - çala qırbac sürürdi: qamçı çalaraq. 3. qamçı. tazyana.

qırbaclamaq qamçını sallayıb çatırdaraq, şaqqıldataraq, heyvanları yeritmaq. - qırbaclamadan bu heyvanlar yeriməzlər.

qırba 1. tulum. - su qırbası. 2. cocuqları qarnının şişməsi. - bu cocuq qırba olmış.

qirbas kirbas. > kərbas. toxunmuş basılmış. bez. parça. çit.

qırcan qılıncka. nazlı. qılnıc. oxşağ. oxşağuka.

qırcanmaq təpsəmək. qırıtmaq. qıvırmaq. oynamaq. nazlanmaq. - qıvıra qıvıra oynamaq.

qircək gircək. öncək. giriş. müqəddimə.

qırcın mal qarıya düşən salğın xəsdəliyi.

qırçıl 1. birbirinə girgin sərt qıl. 2. ağ ilə qarışıq qır boyalı. - qırçın at.

qırda 1. bəlgə. ulaka. əlamət. 2. xırda. qıymıq. qırıq. kiçik yonqa. yonquc.

qirdab < girdəv. girdəb. dönək. dolşaq. girəvə. girivə. girdəvə. su çevrintisi.

qirdarlı kirdarlı. qalın qeyim.

qirdə girdə. 1. yuvarlaq. dəgirmilik. top. kürəvi. qanğ. tabla. qurs. yap. dəğirmi.- top üz. - top kahı. - top aqasya. 2. yuvar. top. yuvarlaq. kürə. şar. - yer topu: yer kürəsi. 3. somi. somun. sumun. 4. topalaq. yuvarlaq. kəllək. kəllə biçimində. - topalaq kişi. - bir topalaq pambıq: bir yumaq, bir yuvarlaq pambıq dəngi, dənəyi. 5. dönmə. dəvəran. çevrə. çəpə çevrə.

qirdəb girdəb. girdab. < girdəv. dönək. dolşaq. girəvə. girivə. girdəvə. su çevrintisi.

qirdələnmək dəgirmilənmək.yuvarlanmaq.

qirdəvə girdəvə. girəvə. girivə. 1. su çevrintisi. girdab. 2. çətinlik. məsələ. 3. çıxmaz yol. bünbəst. 4. bərk dolaşıq yol.

qırdırmaq 1. isqonta edmək. sürəli (möhlətli) bir paradan biraz çıxaraq, qalanın zamanından öncə almaq. - bazarda iki aylıq yüz min çəki, səksən minə qırdırıb aldım. - bu çəki yüzdə neçə əsgiyinə qırdıracağıq. 2. ölüm duzağına salmaq. - sözə baxmamaqla, çox adam qırdırdı. 3. endirtmək. düşürmək. - qiymətləri qırdırdılar. 4. qırpdırmaq. kəsdirmək. biçdirmək. qısatmaq. nərsənin əl qolun yığıb, qırıb kiçitmək.

qireh_fars gireh_fars > girək. girik. bir birinə girmiş. dolaşıq. dügün.

qirəc - kirəc daşı: yandırıaraq kirəc yapılan ağ daş.

qirək girək > gireh_fars. girik. bir birinə girmiş. dolaşıq. dügün.

qirələnmək girələnmək. oynalmaq. mübtəla olmaq.

qirən girən. girər. soxulğan. soxular. soxulan. sallapati. gözətməz. saymaz. soxaq. mülahizəsiz hər işə girişən kimsə. qarışan. qarşan. taxılan. müdaxilə edən. - işmə qarşan olmadı. - işnizə qarşan yoxdu.
- qulağa girən. qulağa qaçan: çabık yerir, quyruğu çatal bir kiçik böcək.

qirər girər. girən. soxulğan. soxular. soxulan.

qirəvə girəvə. girdəvə. girivə. 1. su çevrintisi. girdab. 2. çətinlik. məsələ. 3. çıxmaz yol. bünbəst. 4. bərk dolaşıq yol.

qirgah girgah. tolun. dolun. alın, baş, qulaq arasında olan şişik yer.

qırğın 1. ılıq. qırılmış. alçalmış. aşağlamış. itiliyi keçmiş. tənəzzül edmiş. - qırğın su: çox isdi olmayan. ılığ. 2. gözü qalmış. ürəyi qalmış. - o özü mənə qırğındı. 3. mal qaraya düşən salğın kəsəli. - balığ qırğını (qırcın kimi).

qırğınlıq 1. darğınlıq. xatir qalma. - bu qırğınlığa nədən nədir. 2. qırıqlıq. gövdədə olan köşəklik.

qırxdırmaq yolutmaq. qazıtmaq.- saqqalıvı qatız.

qırxım qıtıq. qırtıq. (< qırmaq. qırqmaq). yun, ip, kətən kədir qabuğı qırıntıları ki yastıq kimilərə doldurmağa yarar. - qıtıq doldurmaq.

qiri giri. varidat. - giri çıxı: varidat sadirat.

qırıcı qıtqıl. qırqıl. - qırqıl darı, ot.

qiriftar düçar. düşmək durumu. düşmüş. ulaşmış. çatmış. varmış. düşgün. mübtəla.

qiriftar giriftar. tutulmuş. tutsaq. əsir. 1. düşgün. düçar. mübtəla.

qiriggə kiriggə. - ağacdan axan kiriggə: pus.

qırıxmaq kırıxmaq. qayıxmaq. bara qoymaq. iştibah edmək. şaşqınlamaq. şaşırmaq. çaşmaq. yanılmaq. heryrətdə qalmaq. - söz arası uçqunmadın.

qirik girik. girək > gireh_fars. bir birinə girmiş. dolaşıq. dügün.

qırıq 1. kərək. 2. kırıx. bara iştibah. - kırıxmaq: bara qoymaq: iştibah edmək. 3. qopuq. qopmuş. kəsik. sınıq. pozuq. münfəil. 4. sınğın. tökük. dağnıq. pərakəndə. 5. sınıq. qarışıq. teyxa, xalis olmayan. məxlut. - qırıq tazı. 6. münkəsir. - qırıq ışıq. 7. aralı. kəsik. münqəte'. 8. itik. ütük. uçarı. iti. çapqın. həşəri. - uçarı çapqınlardandır. - ipi qırıq: ipini qırmış: azğın. 9. qınıq. qıncıq. qancıq. ipə sapa gəlmiyən. qılıqsız. 10. qıyıq. münhərif. 11. qıymıq. xırda. kiçik yonqa. yonquc. 12. azıq. hər nəyin oğuntusu, qırığı. 13. qədri_ərəb. < qıtrı. qırtı. az.
- ipi qırıq: qırıq. tolandırıcı. dolandırıcı. aldatıb soyğunçuluq edən. aşırıcı. namussuz. şərəfsiz. - çoxları dolandırıcıya yem (mal) olur.
- qırıq quruq: - qırıq quruq: doğru bütün olmayan. yalan yanlış. xətalı səhvili olan.
- qırıq döğük: qırpındı. qırqındı. qırıntı. kəsik tökük. - saç qırpıntısı.
- qırıq tökük: 1. qarışıq. pərişan. 2. nərsədən qalan xırda mırda. - qırıq tökük toplamaq.

qırıqçı 1. cani. - bilərək yanqın törədən qırıqçı, cani: qondaqçı: qundaqçı. 2. çıxıqçı. sınıqçı.

qırıqçılıq çıxıqçılıq. sınıqçılıq.

qırıqları - qıymıq: odun qırıqları. iriq otunğ_ka.

qırıqlıq kəsiklik. 1. pozuqluq. kəsiklik.- süt kəsikliyi. 2. yorqunluq. - dizlərimin kəsikliyi. 3. qırğınlıq. gövdədə olan köşəklik. gövdədə his olunan ağrı, yorqunluk. - canımda bir qırıqlığım vardır. - bir qırıqlığ duymaq. 4. qıyıntı. inhiraf. - işlərdə bir qıyıntı duyuram.
- qırılmaq, qırıqlığa uğramaq: qıyınmaq. - bütün gövdəm qıyınır.

qırıqsız davamlı. əqsiksiz. əksəksiz.

qırıl infial.

qırılğac ğırılğac. qızaq. qayaq. qar buz üstündə sürülən təkərsiz, alçaq beşik. dənizdə yerləşdirilib, üstündə gəmi düzətməyə yarar böyük taxda. qayığı dənizə yendirilən dəzgah. millər ilə döşənmiş yolda sürülən bir çeşit beşik.

qırılma nazlanma.

qırılmaq 1. gücənmək. darılmaq. münfəil olmaq. - bilməm nədən mənə qırıldı. 2. itiliyin itirmək. düşmək. - fırtına qırıldı. - soyuq qırıldı. 3. qır vermək. gövdənin bir para yerlərin oynatmaq. - bu qədər qırılmaq nəyə gərəkdir. 4. kəsikmək. yorulmaq. yorğunmaq. tökülmmək. düşmək. - əl ayağdan kəsikdim: düşdüm. 5. bükülmək. qatlanmaq. - bu köynəyin yaxası qırılmaz. 6. geçilmək. bitmək. qurtulmaq. qət' olunmaq. - yolun ağırı geçildi.
- qarqış yerinə işlənir. - əli qırılsın. - ayağı qırılsın.
- beli qırılmaq: çox yorulmaq.
- qol qanatı qırılmaq: üzülmək.
- gülmədən qırılmaq: ölmək. qatılmaq.
- çit qırıldım: çox gözəl, şik.

qırılmaz davamlı. ulaşdırı. dalbadal. bitqiş. müttəsilən. peyvəsdə.

qırılmış 1. qırğın. ılıq. alçalmış. aşağlamış. itiliyi keçmiş. tənəzzül edmiş. - qırğın su: çox isdi olmayan. ılığ. 2. qıtrıl. məqtul. qətil. 3. qiymə. qıyma.

qırım 1. biçim. zahir. 2. yol. biçik. tərz. şəkil. islub. 3. basıb basılmaqdan oluşan qırma. yatqı. - qumaş yatıqı. 4. kəsmə. qımaq, kəsmək işi. 5. qırma. qat. bükmə. - parçanı, kağazın qat yeri. 6. qıtıl. qətil.
- ət kəsimi: ət qırımı: pak bayramı.
- qırım tırtır: sucu (şərab) tortusundan çıxan şimik maddə.

qırın qərn. qırpın. 1. bir sürədən, çağdan olub, dövrə adlanan, bir qırıq, bölük. - qırın ba qırın: neçə qərnlər, əsirlər boyu. 2. buynuz. qırıq daldan oluşmağından böylə ad alır. 3. qıtmır. çinis. 4. çəkingən.

qırınıc qurunc₆. birinc. düyü.

qırınmaq qır vermək. nazlanıb qırlaraq yerimək.

qırınsa quşların tülək, tük dəğişmə çağı, dövrü. (özəlliklə doğan üçün).

qırıntı 1. qazıntı. oğuntu. incə yonqa. talaşa. - odun qazıntısı. kavsala qazıntısı. - parça qazıntısı. 2. qırpındı. qırqındı. qırıq döğük. kəsik tökük. oğuntu. ufantı. talaş. dalaş. talaz. dalaz. - parça ufantısı. əkmək ufantısı.- saç qırpıntısı.

qiript giript. tolaş. dolaş. birbirinə dolanma. dügün. tolaşıq. dolaşıq. - giript olmuş.- sarmaş dolaş olmaq: sarmaşıb giript olmaq. - giript olmaq: qarışmaq. tolaşmaq. dolaşmaq. - dolaşmış saçlar.

qiriptlik giriptlik. tolaşıqlıq. dolaşıqlıq. burğaclıq.

qiriş kiriş. 1. vətər. 2. içgənbə. işgənbə. heyvanların birinci qarnı. 3. söz başı. öncək. gircək. müqəddimə. başac. başlama. çıxış.
- yollama dirək, kiriş: döşəməlik uzun ağac.
- birinə kiriş olmaq: ilişmək. taxılmaq.
- qulaq kirişdə olmaq: özənlə dinləyib işləmək.

qirişdə kirişdə. - qulaq kirişdə olmaq: qulağın tirləmək.

qirişdirmək girişdirmək. soxuşdurmaq. qarıştırmaq.

qirişgən girişgən. sinən, sinğən, soxulcan.

qırışıq qırışmış.: qırışıq olan nərsə. potur. potur çotur. qırmalı potlı. buruşuq. buruşmuş. - damağın poturu. - parçanın dolaşığı, qırışığı: qamba.

qirişləmə kirişləmə. qılıclama.

qirişləmək kirişləmək. kirişin çəkmək. zehin çəkmək.

qırışma girişmə. qır vermə (< qırılmaq. burulmaq). buruqma. naz. işvə. qəmzə. qaş göz ilə oynanma.

qırışmal qarışmal. ütük. ütükçü. ütüçü. oportünist

qirişmə girişmə. qır vermə (< qırılmaq. burulmaq). qırışma. buruqma. naz. işvə. qəmzə. qaş göz ilə oynanma.

qirişmək girişmək. 1. əlləmək. əl atmaq. əl qarışdırmaq. əlləmək. dəxalət edmək. müdaxilə edmək. müdaxilə edmək. 2. tutuşmaq. başlamaq. təşəbbüs edmək. - bu işin ilkin tutuşanlarındanıdır. 3. yapışmaq.- işə girişmək.

qırışmış qırışıq. potur. potur çotur. qırmalı potlı. buruşuq. buruşmuş.

qırıtmaq 1. qıvırmaq. əğirmək. bükmək. qatlatmaq. - saçını, saqqalını qıvırmaq. - keçəl saç istər, onda qıvrığından. - bunu qırağın qıvırın. 2. təpsəmək. qıvırmaq. oynamaq. qırcanmaq. nazlanmaq. - qıvıra qıvıra oynamaq.

qirivə girivə. girdəvə. girəvə. 1. su çevrintisi. girdab. 2. çətinlik. məsələ. 3. çıxmaz yol. bünbəst. 4. bərk dolaşıq yol.

qiriz giriz. qaçma. geriz. qoriz_fars. kəriz. geri dönmə.

qırq çoxluğu göstərir. - qırx kərə gəldim yoxudun.
- qırx bağır: gəviş gətirən heyvanların üçüncü qursağ.
- qırx ambar: çox çeşitli nərsələr içərən yer, qab. - onun çantası qırx ambardır.
- qırx geçit: qırx qapı: dolanbac, burşuq olan yer, çay ırmaq. kərələr bir yolu kəsən çay. çox geçitli, qapılı olan yer.
- qırq ayaq: qasıq biti. ətə yapışan bir kənə çeşiti.
- qırx keçid: dolambac ırmaq. çay boyu gedmək üçün çoxlu kərələr butay o tayına atlamağlı olan ırmaq.
- qırx kilid otu: bitgi adı.
- qırx nərdüvan: dik yoxuş olan yer.
- qırx qat: qatlağ. qat qat. heyvanın gəviş gətirə qursağı.
- qırx il bir gün: sonında. nəhayət.
- artıq qırxına gəlmiş: ağla dolan çağıdır.
- qırx bir kərə: çox. - qırx bir kərə maşallah.
- qırx ayaq:{ 1. iki yanında bollu ayağı olan qurt. 2. - qasıq biti. kənə çeşiti, başlıca qasıqda olub, çoxlu ayaqları ilə gövdəyə yapışıb, çabuq balalayıb çoxan böcək}.

qırqa > qərhə_ərəb. yara. - akıla qırğa: yayılıb genişlənən yara.

qır 1. kirli ağ. külə çalar ağlıq. - qır saqqal: qır qıl. - qır saç. 2. qır donlı at. - qır at. - onun qırı vardır. - bir qıra minmişdi. 3. çöl. səhra. boş. - qırda gəzmək. - qıra çıxmaq. - qırda bitən otlar. - boz qır: isteb. açıq böyük çöllük. - qır sərdarı: qır saltəri: sınırları, yolları qoruyan bir başpozuq bölüyün başı. 4. qar. qara saqqız. zift. 5. qurm. boya. rəng. - dəmir qırı: dəmir boyasın andıran boya. dəmiri qır. - süt qırı: teyxa ağ (olan). 6. bir para quşların durmadan ötməsin yansıtır. - bütün gün qır qır ötdü. - durna qırı: külə çalar at donu.
- qır sanğsarı: göçgən. göçən.
- qır vermək: qırınmaq. nazlanıb qırlaraq yerimək.
- qır vermə: girişmə. qırışma. (< qırılmaq. burulmaq). buruqma. naz. işvə. qəmzə. qaş göz ilə oynanma.
- qır vermək: qırılmaq. gövdənin bir para yerlərin oynatmaq. - bu qədər qırılmaq nəyə gərəkdir.
- ala qır: qarışıq boyalı qır.
- baqla qırı: qurşun boyalı.
- boz qır: bozamtıl qır. boza çalar qır.
- dəmir qır: dəmir boyalı.
- sıçan qırı: sıçançıl qır.
- durna qırı: durna boyalı qır.
- qır qıl: qır saqqal.
- göy qır: göyə çalar qır.

qırqər qırxər. qırx qırx. - tümləmiz qırxər quruş aldıq. - ağacları qırxər qırxər arabaya aldıq.

qırqı nərsənin ucun, başın kəsməyə böyük qayçı.

qırqıl qıtqıl. 1. qıtal. qırqın. vuruşma. savaş. - aralarında qıtqıl üz verdi. - qıtqıl qırqıl: döğüş savaş. 2. qırıcı. - qırqıl darı, ot.

qırqılıq qırıq. pozulma. dəgişmə. dönmə. sapma. fəsad. inhiraf

qırqılrak ağcılrak olan qara nəsnə.

qırqımçı gül ağaclarında olan bir böcək. xanım böcəyi.

qırqım qırxım. heyvan yapağısın (yunun) qırxılan çağı. - birindən yapağı (yun) borc alıb, qırxımda ödəmək.

qırqın qıtqıl. qırqıl. qıtal. urat. orat. vuruşma. savaş. - aralarında qıtqıl üz verdi. - qıtqıl qırqıl: döğüş savaş.

qırqındı qırpıntı. qırıntı. qırpındı. qırıq döğük. kəsik tökük. kəsinti. tikə. - dırnaq kəsintisi. - saç qırpıntısı.