Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qorgözlü korgözlü. nankor. kafəri ne'mət.

qorğan qala. - qala olmaq: bir tabur, bir bölük əsgərin arxa arxa verib, dörd sıralı bucaq durmağı.

qorxaq quş ürəkli. ürəksiz. ürkək. (# ülkək ağa bəygiri. güstax. cəsarətli).

qorxmaz yırtlaz. utanmaz. uyatmaz. güstax. arsız.

qorxu dehşət. titrəş. qorxunc. vəlvələ. tezik. ürkü. vəhşət.

qorxunc titrəş. qorxu. vəhşət. dehşət.

qorxutmaq titrətmək. ditrətmək. yöntürmək. salqıtmaq. sarsıtmaq. - sərtlikilə hər kəsi titrətmişdir.
- çox qorxutmaq: işətmək.sıçdırmaq.

qorı qorı. qorılıq. park. kənddə şəhərdə qorunmuş ağaclıq, ormanlıq, çimənlik, göylük yer.

qoridor koridor. gəzindi. dəhliz.

qorixtə_fars gırixtə. gerixtə. qırmış. qoğqun. qaçmış. qaçqın.

qorıq qorluq. 1. közük. közlük. iyicə tutuşmuş kömür. köz durumuna gəlmiş kömür. 2. közlük. qor, köz qoymağa özəl qab.

qorılıq qorı. park. kənddə şəhərdə qorunmuş ağaclıq, ormanlıq, çimənlik, göylük yer.

qorımaq görmək. yetmək. çatmaq. kifayət edmək. idarə edmək. kafi olmaq. vəfa edmək. - bu para xərcimizi qorımaz. - bu bizi qorımaz. - bu bahalıqda qorunmaq çox zordur. -

qorıstan gorıstan.govrıstan. gömüklük. qəbristan.

qorıtmaq 1. bəklətmək. gözətmək. hifz etdirmək. - qorıları qorutmaq gərkir. 2. çit, xəndəqlə ayırmaq. - mən öz yerimi qorıtacağım.

qoriz_fars geriz. kəriz. giriz. geri dönmə. qaçma.

qorkoruna korkoruna. qəflətən.

qorqaq qorxaq. ödlək. ürəksiz. tabansız. dabansız. dayanmaz. ökcəsiz. dabansız. quşqulu. mütərəddid. sübatsız. muqavimətsiz. - çox qorxaq: tavşan ürəkli.

qorqaqlıq qorxaqlıq. ürəksizlik. tabansızlıq. dabansızlıq. dayanmazlıq. cəsarətsizlik.

qorqan qala. qalaq. gürşad. quşaq. qurşaq. istehkam. qoruyan. avuqat. (< av). müdafiə edən.

qorqanlamaq qalaqlamaq. gürşadlamaq. quşaqlamaq. istehkam yapmaq.

qorqatmaq bəqlətmək. baxtırmaq. gözəttirmək. qorumaq.

qorqmaq - birdən birə bərk qorxmaq: dodaq yarılmaq.
- qorxub ürkmək: talaşlanmaq. qışqırmaq.

qorqmamaq qorxmamaq. üz tutmaq. çəkinməmək. üzə gəlmək. üzünə qarşı söylüyə bilmək. - söyləməyə üzüm tutmur}.

qorqmaz qorxmaz. alınlı. güstax. ataq. savruq. başaçıq.

qorqmazlıq qorxmazlıq. ataqlıq.

qorqmuş qorxmuş. ürkün. yılmış. yılğın.

qorqu qorxu. 1. çəkinmə. ehtiraz. ictinab. həzər. 2. ürf. ürkü. ülkü. dəhşət. ürkü. quşqu. quş kimi ürkmə. asavlıq.
- qorxu quran. qurqut. qorqut. qorxucu. qorxulu. qorxuz. qorxu verən. yavuz.

qorqucu qorxucu. qorxu quran. qorxulu. qorqut. qurqut. qorxuz. qorxu verən. yavuz.

qorqulu qorxulu. qorxu quran. qurqut. qorqut. qorxucu. qorxulu. qorxuz. qorxu verən. yavuz.

qorquluq qorxuluq. 1. düşmək, girmək çıxmaq qorxusu olan yerdə düvar, barmaqlıq, başqaları çəkilən qıraqlıq. qəfəs. nərdə. - basamac (pilləkan. nərdüvan) qorxuluğu. - gədik qorxuluğu. - qorxuluğu sınıq köprü. - (dam. dərə. pəncərə. qapı ) qorxuluğu. 2. qorxu verən nərsə. - bosdan qorxuluğu: quşları ürkütməkdə, adam şəklində, ağacdan, parçadan yapılan nərsə. 3. dağıl. uçanları dağıtmaq, qorxutmaq üçün, tarlalarda qoyulan, cında parçadan, adama oxşar qurqu. 4. gumbulti. gömüldi.

qorqut qurqut. 1. qutluluq, səadət himi, rəmzi, haçarı. 2. (quyma, bulamac kimi ) quyuq nərsə. çökənti. 3. halva ki yağ ilə undan yapılır, sucuqsuz (şəkərsiz) olub, dişsiz yaşlılara, cocuqlara yedirilir. - qorqutdan yanan, yoğurdu püflər. 4. qorxu quran. qorxucu. qorxulu. qorxuz. qorxu verən. yavuz.

qorqutmaq qorxutmaq. ürfələmək. ürkütmək. ülkütmək. dəhşət vermək.

qorqutmaq qorxutmaq. yıldırmaq. ürkütmək.- düşmanı yıldırdıq. - yıldıran kəsəl. - bu ısıtma məni yıldırdı.

qorquz qorxuz. qorxu quran. qorxulu. qorqut. qurqut. qorxucu. qorxu verən. yavuz.

qorlaq yaraq.

qorlama korlama. 1. görməksizin. çəkləmsin. təxminən. 2. bilməksizin. bilmiyərək.

qorlamaq korlamaq. 1. e'tibardan salmaq. - sizin yanızda biz korlandıq. 2. nərsədin, nərsədən istəyi, iştahı gidərmək. - arada sırada nəyisə yesən iştahın korlaşar.

qorlanmaq korlanmaq. xəstələnmək. çərlənmək. iğlənmək. iklənmək. yiklənmək. qəmlənmək. ağrınmaq. çorlanmaq. pozulmaq. rivacdan düşmək:

qorlaşmaq korlaşmaq.xorlaşmaq. təpişmək. biribirin çəkəməmək.

qorluq qorıq. 1. közük. közlük. iyicə tutuşmuş kömür. köz durumuna gəlmiş kömür. 2. közlük. qor, köz qoymağa özəl qab. 3. sağırlıq. tutuqluq. 4. qəfillik.

qormaq yuvmaq. yavsamaq. yüvmək. yüvsəmək. ərişmək. varmaq. mal verərək könül almaq.

qornıc çərçivə. qasnaq. qab. - bu çəkinin qornıçı əsgimiş.

qornu 1. kələpətçilərin beldə daşıdıqları yağlıq buynuz.2. tüfəngə barutla doldurmağa özəl buynuz barutluq.

qoroğlu koroğlu. kinayə olaraq qarı, qadın. - bir koroğlu bir ayvaz: kəndimlə arvadım. çoxluğ değilim.

qorsa korset. (: qoruyan. < qor. qur. qorumaq: yığmaq). qadınlar döşlərin yığmaq, dik saxlayıb gözəl, şişik görsətmək üçün taxdıqları incə, güdə, sərt yələk, içlik.

qorsan qorucu, bəkci güc.

qorset korset. qorsa. (: qoruyan. < qor. qur. qorumaq: yığmaq). qadınlar döşlərin yığmaq, dik saxlayıb gözəl, şişik görsətmək üçün taxdıqları incə, güdə, sərt yələk, içlik.

qoru himayə. qanat. - onun qanatı altında böyüdü.

qorucaq qarucaq. bəkləmə. bəklək. duracaq.

qorucu avuş. qolçu.

qoruğlamaq quruğlamaq. xəlfələmək. qilaflamaq.

qoru_ka kəndisinə "dəmir tikəni" adı verilən bitginln "putraq". "pıtraq" deyilən meyvəsi - yapuşqaq.

qoruq kirman. çəpər. hisar. qalay. qaraq. saxlayan.

qoruq 1. xisusi. 2. şəxsi. 3. məhəvvətə. 4. məhfuz. 5. ayruq. ayrılmış yer.

qorul "istan" əki qarşıtı. - qamış qorulğı: qamışlıq. neyistan.

qoruma bəkləyiş.

qorumaq bəkləmək. qorqatmaq. saxlamaq. alqulamaq. alıqomaq. alıqlamaq. asrağamaq_cığa. asramaq_cığa əsigətmək. əsirgəmək. saqmaq. saqınmaq. səyanət edmək. himayə edmək. tutmaq. hifz edmək.
- tanrı əsirgəsin: asrasın.
- o mənim oğlummu çox saqınır. - gözüvü saqın.
- qiymətləri tutun: enməyə, qalxmaya qoymuyun.

qorunmaq barımaq. barınmaq. sığınmaq. sapranmaq. sipər altına almaq.

qoruyan baqan. baxan. dolandıran. idarə edən. idarəçi. dayrəçi. dayrac. əsirtəyici. əsirgəyən. qorqan. avuqat. (< av). müdafiə edən.

qoruyan qavrıyan. qavruyan. qavuc. qavuş. qapuş. qovuş. qovuç. qabuş. qavuçq.

qoruzlanmaq xoruzlanmaq. qoqoruzlanmaq. sivri sivir, dikə durmaq.

qos 1. qaba. qabarmış. qocaman. böyük. 2. gücləndirici söz. - qos qocaman. - qos qoca qaya. 3. qıs. qas. "q" ilə başlayan bir sıra sözlərin başına gəlib, anlamın güclətir. - qas qatı. - qos qoca. - qıs qıvraq.
- kös götürüm: büsbütün götürüm. heç yerindən qalxmaz.
- qos qocaman.

qosa - kosa saqal.

qosaman kosaman. təkə. öncü. başçı. qılavuz.

qosquslanmaq qabarılmaq. qabarmaq. şişmək. fəxr edmək.

qoş qoşulan nərsə. vəsayil. şey şüy. köç. qoşu. quşbara. güşbərə. qoşbara. sırğav. sarılan asıan nərsə. cihaz. vəsayil. qoşa. cüt. cütə. - qoş sürmək: cüt sürmək.

qoşa qoş. cütə. cüt.

qoşaç qoçaç. (< qoşmaq). 1. arabaçı. daşqaçı. faytunçu. at qoşmasını bilən kişi. 2. qoşı. qoçı. hər yanı pəncərəli otaq kimi araba.

qoşadə < güşad. açıq. ova.

qoşad_fars < küvşad. küşad. kovşad. koşar. küvşar. (< kövşad< kovşamaq: açmaq. qazmaq. ). 1. açma. fəth. - qapını kövşad edmək: qapını açmalamaq. 2. açılış. iftitah. - kitabevinin küşadı.

qoşaq qılınc. yaraq.

qoşaldama iki, neçə nərsənin bir birinə qoşaqlı, qovşaq qoyması, bağlaması, birlikdə çəkməsi, sürməsi, idarə edməsi.

qoşaldamaq bir birinə qoşaqlı, qovşaq qoyulmaq, bağlanmaq, çəkilmək, sürülmək, idarə olunmaq.

qoşaldı iki, neçə nərsənin bir birinə qoşaqlı, bağlanıqlı qoyulması, çəkilməsi, sürülməsi, idarə olunması.

qoşamq əşləmək. cütləmək.

qoşantı qoşulacaq nərsə. - geyinti qoşantı: qoşu qoşantı: takı takım: bir əl geyimə gərəkli nərsələr. təkmil geyinti.

qoşar koşar. küvşar. küşad. kovşad. küvşad > qoşad_fars. (< kövşad < kovşamaq: açmaq. qazmaq. ). 1. açma. fəth. - qapını kövşad edmək: qapını açmalamaq. 2. açılış. iftitah. - kitabevinin küşadı. - yeni şəhrin küşadı. 3. oyun yolu. - tük küşadı: türkə sayaq. türk yolu ilə. 4. mərasim.
- küşad vermək: yayı açıb, dartıb atmaq. - yaya küşad vermək.

qoşbara quşbara. güşbərə. qoşulan nərsə. qoş. köç. qoşu. köç. sırğav. sarılan asıan nərsə. cihaz. vəsayil.

qoşdaşmaq qoşlaşmaq. qoşuşmaq. yığışmaq. qoşuqlanmaq. birləşmək.

qoşdı telgiraf. telsik (< tələsik).

qoşdırı telgiraf.

qoşdırmaq 1. telsikmək. telsikləmək. (< tələsik). telgiraf vurmaq. 2. tələsik çatdırmaq. tizik yeritmək. ivdirmək.

qoşdurmaq qaçdırmaq. aşdırmaq. tələstirmək.

qoşı qoçı. 1. taxım. toplum. 2. süri. 3. sıra. qat. sinif.
- toplum çoxlu qoşulardan qurulur. - hançı qoşudansız. 4. qoçaç. otaq kimi hər yanı pəncərəli araba. 5. altı boş, yerdən uca ambar. (aşlıq, dən döş, başqalırı qoyulur).

qoşılmaq qaçınmaq. ivilmək. tələsmək. tizik yerinmək. çaqqanmaq. çaqlanmaq. - böylə qoşılmaz. - qoşılmağında çəki, həddi var.

qoşış qoşu. qaçu. qaçış. ivmə. hərvələ. yüryüş. tələsik. qoğala qaç.

qoşışmaq qaçışmaq. səqirdişmək. birlikdə qaçmaq.

qoşqu qoşuq. tirənti. dirənti. müzahim.

qoşlamaq əşləmək. aşlamaq. aşılamaq.

qoşlaşmaq qoşdaşmaq. qoşuşmaq. yığışmaq. qoşuqlanmaq. birləşmək.

qoşma 1. aşı. peyvənd. 2. quşma. qoşuq. quş kimi atılıb düşmə. oyun, təpsi, rəqs havası.

qoşmaq 1. düzmək. sıramaq. sıralamaq. - söz qoşmaq. - orda nə düzüb qoşursuz. 2. yaraqlamaq. hazırlamaq. bağlayıb qurmaq. - qoşu qoşmaq: cüt qoşmaq. 3. muntaj edmək. - araba qoşmaq. 4. yoldaştmaq. birkitmək. birlikdə göndərmək. tərfiq, həmrah edmək. - yollar qorxuludu, karvana neçə yaraqlı qoşun. 5. artmaq. artırmaq. yapışdırmaq. yaxışdırmaq. yaraştırmaq. şərik edmək. - tanrıya yardımçı qoşmaq. 6. qaçmaq. əşginmək. əşgin yerimək. 7. üşirmək. üşmək. yığılmaq. toplanmaq.

qoşnı heyvanların qoşlaşması, cütləşməsi. - güzdə qoçları qoşnı üçün sürüyə qatmaq çağı: qoç qatımı.

qoşnımaq küsnəmək. talabsımaq. dalabsımaq. qızmaq

qoşu 1. taxım. takım. qapama. dəsd. yamtaq. vəsayil. ayaq. əşya'. şey şüy. qurqu. alat ədəvat. məlzəmə. qur. yaraq. əsləhə. qurqu. 2. qoş. köç. qoşulan nərsə. quşbara. güşbərə. qoşbara. sırğav. sarılan asıan nərsə. cihaz. vəsayil.- bağban qurqusu. - çay takımı. - yataq takımı. - at takımı. - yolçı takımı. - çubuq takımı: çubuğun başlığı. - kərəkə takımı: təsbeh mallası. əmmamə. 3. qaçu. qaçış. qoşış. ivmə. hərvələ. yüryüş. tələsik. qoğala qaç. 4. yarış. - qoşu atı. - qoşu yolu: yarış yeri. - qoşu öndüli: yarış mükafatı. 5. oyun havası. 6. yoldaş. həmrah. 7. qat. takım. dəsd. set. - bir qat geyim. - bir qat istikan.
- bağban qurqusu. - çay takımı. - yataq takımı. - at takımı. - yolçı takımı. - çubuq takımı: çubuğun başlığı.
- ayaqlı ev: dayalı döşənli ev. - qoşu qoşantı: geyinti qoşantı. takı takım. bir əl geyimə gərəkli nərsələr. təkmil geyinti.
- qoşu tutamı: şe'r səbki. - qapama çıxmaq: xələt vermək. - qapama baha: paltar parası, bahası. paltar dəğəri, çalışı, dəğişi, bədəli.- on qapama paltarım var. - qapama baha: paltar parası, bahası. paltar dəğəri, çalışı, dəğişi, bədəli. - ev qapaması: ev şey şeye, vəsayili.
- takım yapmaq: nərsənin dəsdin, setin, bütün biçimin işləmək. - takım açmaq: yanqın tulumbasın iticə qoşdurmaq. - ayaq takımı: ayaq qoşu. - onbaşı takımı: onbaşı ilə yanındaolan on kişi. - bir takım ciyər: ağ ciyərlə qara ciyər birlikdə. bir dəs ciyər. - bir takım: bir para. bir bölük. bir qism. bir zümrə. bir sinif. sınıb. bə'zi. bir miqdar.

qoşuq 1 qoşqu. sirud < sayaş. sayraş. 2. yaruq. ası. fayda. 3. tirənti. dirənti. müzahim. 4. qoşuntu. müzahimət. 5. quşma. qoşma. quş kimi atılıb düşmə. oyun, təpsi, rəqs havası. 6. ortaq. şərik. 7. əhli.

qoşuqlanmaq qoşuşmaq. yığışmaq. qoşdaşmaq. qoşlaşmaq. birləşmək.

qoşuqluq asav heyvanları yaraşdırmaq, alışdırmaq üçün qapadıqları yer.

qoşumca qoşum. zəmimə.

qoşum 1. heyvanın araba, daşqaya taxılması. - qoşum atı: daşqa atı. 2. araba, daşqaya taxılan heyvanın taxımı, qoşuqların topu. - araba ilə atı ucuz almış isədə, qoşumu çoxa çıxdı. - gözəl bir qoşum almış. 3. coşun. geçim. geyim. taxım. bütün örtək. 4. qoşumca. zəmimə.

qoşun ləşgər: toyın_ka. ordu. qoşulmuş, toplanmış el. - qoşun çəkmək: ləşgər göndərmək.
- qoşun qoraqı: orduqah. ortaqu. ordu. ordu qərargahı. toyka.

qoşuntu 1. uyuntu. azarkeş. tərəfkeş. təvabe'. 2. yaramaz. darqaşayıt. dirənti. yardaq. 3. müzahimət.

qoşur > qişr. qoşulmuş, yapışmış nərsə. dəri.

qoşuş > kuşiş_fars. çəkə. çəkiş. çalış. sə'y.- birlikdə qoşuş: birlikdə qoşuşub yardımlaşma. kömək. iməcilik. bəsici imumi.

qoşuşmaq 1. yığışmaq. qoşdaşmaq. qoşlaşmaq. qoşuqlanmaq. birləşmək. 2. təpinişmək. təngişmək. təkibişmək. təkapuya düşmək. üşüşmək. qaça qaça düşmək. 3. üşüşmək. yığlışmaq. toplaşmaq.

qot kot. xot. kərik. arxalıq. qollu, qolsuz, yarım ətək geyim.

qota kota. kut. odun. qaba. yoğun.- odunun biridi.

qotan qutan. böyük pulluq, bağluq, saxluq.

qotazlıq təpəlik. qotuzluq. topuzluq.

qotra qutra. bandıra. mandıra. bağuq. bağus. bağuş. çitəş. çiqtəş. ayrılmış bölük.

qotur tanqalaq. danğalaq. danqa. göbut. quduz. qaba. gür. iri gövdəli. qılıqsız. budala. küp.

qotuz qutas. xotas. xotuz. - böyük sarquclı durna, ki tükləri tuğlaya, qotuza taxılır: qərqərə.

qotuzluq təpəlik. qotazlıq. topuzluq.

qov kov. kof. > Cof. 1. cuy. cuv. cub. iv. iz. arx. 2. gəvir. kəvilmiş. oyuq. 3. kuy. döşək. düşük. dik olmayıb alçaq yer. açal. açıl. açıq.
- od tutuşdurmaq üçün yığılıb bağlanmış, buxcalanmış kövrək çör çöp. qondaq. qundaq.

qova kova. 1. hopa. müqəər (# qopa. qoba: mühəddəb). 2. qaval. qalay. şişik. yalançı, üzdək (səthi) süs, bəzək. - bildiyin bu qədər, qalayın nərədən. - atalıq qalayı kişiyə yaramaz: atasının ad sanına güvənmək (sevinən) kişiyə yaraşmaz.

qovak - daraq kovak: bursuq

qovalamaq arxasına düşüb tutmağa çabalamaq. - ovu nininə dək qoğaladı. tə'qib edmək. gizli örtülü, qaçaq nərsəni aramaq. bəkləmək. gözləmək - oğruları sınıa dək qoğaladı. - işsiz qalıb bir iş qoğalır. - fürsət qovalamaq. - kəndi mənim yoxluğumu qovalır.

qovalamaq qoğalamaq. arxasına düşüb tutmağa çabalamaq. gizli örtülü, qaçaq nərsəni aramaq. bəkləmək. gözləmək. tə'qib edmək. - ovu nininə dək qoğaladı.- oğruları sınıa dək qoğaladı. - işsiz qalıb bir iş qoğalır. - fürsət qovalamaq. - kəndi mənim yoxluğumu qovalır.

qovang kovang > həvəng. soxqu. soxu. dibək.

qovanoz ağzı geniş, dar qab. darı, barıt, turşi kimi nərsələr qoymağa yarar. kiçi küp. küpçə. küpəç.

qovaz kovaz 1. kovazan. cuvazan. çuğun (< kovun). dibək. həvəng. 2. sumaxbalan. süzgəç.

qovazan kovazan. 1. cuvazan. kovaz. çuğun (< kovun). dibək. həvəng. 2. sumaxbalan. süzgəç.

qovduş govduş. - govduş yuvarlanıb, duvağın tapıb: qazan yuvarlanıb, qapağın bulmuş: iki arxadaş, iki qarı birbirinə uyğun.

qovermə boşama. salıvermə.

qovğa henqamə_fars < həngəmə. həngirti. şamata. guruldu. aşub. bulğaq. bəlva.

qovı kovı. qovuq. kovuq. qarabəx. bədbəxd. əliboş.

qovqa ğoğa. uğraş. savaş. vırqaç. vurqaç. çəkbək.

qovqalaşmaq qoğuşmaq. itişmək. birbirin qaqmaq, itələmək.- itişməkdən işləməyə çağ tapmır.

qovq qoq. bir çeşit kömür ki, kürədə bir qədər yandırılıb çıxardıqdan sonra yandırılmağda işlənirlir. bu kömürün tüstüsü az, istisi çox olar.

qovl - qovlundan çönmək: sözdən dönmək.

qovlaq kovlaq. külək. qulplı dərin kirdəl, qab.

qovmaq (<> kov). kovmaq <> kavidən. boşatmaq.

qovmaq qoğmaq. sürmək.

qovrıstan govrıstan. gorıstan. gömüklük. qəbristan.

qovşad kovşad. küşad. koşar. küvşar. küvşad > qoşad_fars. (< kövşad < kovşamaq: açmaq. qazmaq. ). 1. açma. fəth. - qapını kövşad edmək: qapını açmalamaq. 2. açılış. iftitah. - kitabevinin küşadı. - yeni şəhrin küşadı. 3. oyun yolu. - tük küşadı: türkə sayaq. türk yolu ilə. 4. mərasim.
- küşad vermək: yayı açıb, dartıb atmaq. - yaya küşad vermək.

qovşaq 1. bitşik. yapşıq. 2. qavşaq. bitişik. yanşaq. müttəsil. peyvəsdə. 3. qoyar. rabit (sim). 4. qoyar. axan suların bir yerə tökülən ağzı. iki suyun birbirinə qovuşan yeri. mültəqa.

qovşal kovşal. axıltı. axal. axsal. aşqal. bekara. zibil.

qovşan ( kov. kav > ) kovşan > kaşanə. yuva. ev.

qovucu çuğul. ırman. yermən. carçı.

qovuç qovuş. qavuc. qavuş. qapuşqabuş. qavçuq. qavuçq. qoruyan. qavrıyan. qavruyan.

qovuç qovuz. cin çarpması əsəri.

qovuq 1. kovuq. kərək. qoyuq. quyu. oyuq. 2. qarabəx. bədbəxd. əliboş. kovı.

qovun kovun. > çuğun kovaz. kovazan. cuvazan. dibək. həvəng.

qovuş qovuç. qavuc. qavuş. qapuşqabuş. qavçuq. qavuçq. qoruyan. qavrıyan. qavruyan. qavuş. ulaşı. görüş. çatışı. yetişi. mulaqat.

qovuşdurma bitişdirmə. ilsaq.

qovuşmaq qavuşmaq. ulaşmaq. görüşmək. çatışmaq. yetişmək. mulaqat edmək.

qovuşmuş qayıtmış. rəhmətlik. - qovuşmuş atam böylə buyuyurdu.

qovuşuq əkrin (< əkilmiş. tikilmiş) tikin. yaxışıq. taxıq. yapışıq.

Qovut Qavut. qaqut.

qovuz qovuç. cin çarpması əsəri.

qoy 1. kiçik körfəz. dənizin qaraya ilərləmiş, yeldən qorunmuş bölümü. doğal liman. - gəmiçi gəmini fırtanaya qarşı barındırmaq üçün bir qoy arayır. 2. dəniz qoynuna oxşar olub, çevrəsi qorunmuş yer, bucaq. - ovada, təpələr ortalarında bir qoy yapır.

qoy 1. qoyu. icazə. cavaz. 2. quy. top. yuvarlaq.
- man yaşlıq qoy_ka: dört yaşını keçən qoyun (yalnız qoyun için).

qoya ambar.

qoyan keçən. keçmiş. sabiq. - qoyan il. - qoyanlar qorunmasın, qoyulsun burxılsın.

qoyan qoyar. 1. keçirən. keçirdən. icra edən. 2. becərən. 3. qoyıcı. vaze'. vəz' edən. - yasaq qoyucı: qanun salan. 4. vaze'. qondar.

qoyar qoyan. 1. heyvanlara, kölələrə söğülən bir söz. "ağızdan salya saçan" anlamınadır. 2. keçmə. keçiş. mirur. ibur. 3. qovşaq. rabit (sim). 4. keçirən. keçirdən. icra edən. 5. becərən. 6. qoyşat. qoyaş. keçilən. keçmə. cərəyan. macəra. - buda bizim qoyşatımız. - maraqlı qoyarlar söylədilər. 7. axan suların bir yerə tökülən ağzı. iki suyun birbirinə qovuşan yeri. qovşaq. mültəqa.

qoyarlamaq uralamaq. düzəltmək. miyzanlamaq.

qoyarlanmaq uralanmaq. düzənlənmək. miyzanlanmaq.

qoyarmaq keçmək. keçişmək. mirur etmək. ibur edmək.

qoyaş qoyşat. (> qozəştə_­fars). 1. keçmiş. keçən. ötən. sabiq. - qoyaş il. - qoyaştalar: keçənlər ötənlər. 2. salami. fayiz. bəhrə. - yüzə on qoyaşla para verir. - bu il qoyaşlar artmış. 3. qoyar. keçilən. keçmə. cərəyan. macəra. - buda bizim qoyşatımız. - maraqlı qoyarlar söylədilər.