Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qoydurmaq dincətmək. rahatlatmaq. sakinlətmək. sakitlətmək.

qoydurmaq qodurmaq. taxdırmaq. yapışdırmaq. ilqa' edmək tə'liq edmək. - bu çəkinin qornıçı əsgimiş, başqasın taxdırmalı.

qoyıcı qoyan. vaze'. vəz' edən. - yasaq qoyucı: qanun salan.

qoyqulaştırmaq quyulaştırmaq. qoyulaştırmaq. bəkitləmək. açıqlığın, boşluğun gidərmək. qəlizlətmək. - pəkməzi bir az daha quyulaştır. - durum ged gedə qoyulaşır. - bunun göyün quyulaştır, sarısın aç.

qoylu oranlı. orqanlı. ornaqlı. biçimli. əndamlı. çəkli. çəkimli. şəkilli. gözəl.

qoyma 1. əğrəti. sünni. əkmə. əklənmiş, yapışılmış. doğal, təbiy olmayan. - əğrəti diş: qoyma diş. - əğrəti saç. 2. oturma. qaş. - üzüyün oturması. 3. qoma. atma. buraqma. vəz'. tərh. - yapının atması: tərhi. - qanunun atması: təhi. - buyruqların atması: tərhi.
- qoyma aralıq: pərdə. ur. hayil.

qoymaq qomaq. 1. qoyuvermək. uzatmaq. buraxmaq. sərbəs ötürmək (# kəsməmək). - saç, dırnaq, ağac uzatmaq. 2. oturtmaq. vəz' edmək. 3. ötmək. güzəşt edmək. keçmək. bağışlamaq. boşuqmaq. 4. urundalamaq. yerləştirmək. təxsisləmək. 5. qomaq. vurmaq. basmaq.- barmaq basın. 6. dincəlmək. rahatlanmaq. sakinləşmək. sakitlənmək. 7. qomaq. gətirmək. soxmaq.- yoluna gətirmək. - meydana gətirmək. 8. taxmaq. asmaq. ilişdirmək. rəbt edmək. tikmək. taxmaq. vəz' edmək. - ad taxmaq. 9. tökmək. çəkmək. axıtmaq. 10. bıraqmaq. ötürmək. vermək. vəz' edmək. - bunu hara bırakım. - qanun bırakdılar. - onu mənə bırak. - paranı banga bırak.
- tutunu (pərdə) qornıça taxmaq. - börki çiviyə tax. - köynəyə düymə tax. - işə qoymaq: qayırmaq. qulluğlamaq. xidmət vermək.
- işi asqıya qoymaq: yubatmaq. - yerinə qoymaq: ütüləmək. çıxıq nərsəyi taxmaq.
- sıkıya qoymaq: öğrətmək, tərbiyə üçün qadağlamaq.
- başa qoymaq. tutmaq. - dilək (niyyət) tutmaq. - biriynən sözü tutmaq.
- işi gilifinə, qılıfına qoymaq: qabına, yerinə qoymaq.
- üz qoymaq: üz tutmaq. yönəlmək.- işlər iyiliyə üz tutdu.
- acımıyaraq qoymaq, vermək, edmək: bağışlamaq. bəzl, fəda edmək. əsirgəməmək. qıymaq.- parasın qıyamır. - parasına qıyıb bu kitabı almadı.
- qərar vermək. 1. yerləştirmək. 2. qayırmaq. bərkitmək. 3. şərt edmək. mərclənmək.

qoymamaq qadamaq. tutmaq. mən' edmək. - ayağından tutdu.

qoyn - ərkək qoyn: qoç. gəbəş. qabaş.

qoyşat qoyaş. (> qozəştə_­fars). 1. keçmiş. keçən. ötən. sabiq. - qoyaş il. - qoyaştalar: keçənlər ötənlər. 2. salami. fayiz. bəhrə. - yüzə on qoyaşla para verir. - bu il qoyaşlar artmış. 3. qoyar. keçilən. keçmə. cərəyan. macəra. - buda bizim qoyşatımız. - maraqlı qoyarlar söylədilər.

qoytu qoyu. qutru. salı. burax. ötrü. çıxı. mə'zuniyyət. ruxsət. icazə.

qoyu 1. qoy. icazə. izn. cavaz. - qoyu qırmızı: tuğla alı. 2. yağız. yanğız. yanmış. küymüş. əsmər. 3. qərar. 4. dözü. səbr. 5. dinic. aramiş. 6. bolun. verilmiş söz. 7. mərc. şərt. 8. qutru. qoytu. salı. burax. ötrü. çıxı. mə'zuniyyət. ruxsət. icazə. 9. quyu. qalın. qəliz. yoğun. kəsif. yoğ. 10. yanıq. tünd. 10. quytu. içərik. içdən içə olan. gizli, örtülü, qaranlıqca yer. - qoytu yer. qoytu bir otaq. - yanıq boya. - yanıq qara.
- qoyu vermək: sarqıtmaq. uzatmaq.- saçların sarqıtmış. - saqqal sarqıtmışlar.
- qoyu qırmızı: yipin_ka. - qızıl bayın: yipqil. yipqin.

qoyuq 1. burakı. mətruk. 2. cayizə. padaş. mükafat. 3. kərək. kovuq. quyu. oyuq. 4. qırıq. 5. qərardad. əhd. peyman. 6. quyuq. qalın. sulu olmayan. qəvamlı. - qalın yoğurt. - qalın pəkməz: qəliz doşab.

qoyu qoyu. qoyun. quyun. aşağı doğru, aşağıya dönmüş durumda. - üzi qoyu: üzü quylu. - üzü qoyu yatmaq: səcdə durumunda yatmaq.
- qoyu qara: çox qara. quzğunı. - quzğunı bir qara.

qoyulan yer paletqa. paltaq. basılan. batılan.

qoyulanmaq yuğrulmaq. yoğrulmaq. yoğunlanmaq. quyuqlanmaq. quyulanmaq. qalınlanmaq. qəlizlənmək. təxmir edilmək.

qoyulaştırmaq quyulaştırmaq. qoyqulaştırmaq. bəkitləmək. açıqlığın, boşluğun gidərmək. qəlizlətmək. - pəkməzi bir az daha quyulaştır. - durum ged gedə qoyulaşır. - bunun göyün quyulaştır, sarısın aç.

qoyulatmaq quyulatmaq. quyuqlatmaq. yuğurtmaq. yoğurtmaq. yoğunlaştırmaq. qalınlatmaq. qəlizlətmək. təxmir etdirmək.

qoyulmaq qonmaq. qonulmaq. 1. yerləşdirilmək. - bu sırçalar nərəyə qonacaqdır. - yemək boşqabları oraya qonmaz. - dilaba qonsa iyi olur. 2. buraxılmaq. ötürülmək. tərk olunmaq. - siqara qondu bitti. 3. vəz' olunmaq. 4. ilqa olunmaq. 5. düşmək. tökülmək. - yaşıl ırmaq, qızıl ırmağa qoyulur. 6. üzərinə düşmək. uğraşmaq. məşqul olmaq. - bu ara yazıya çox qoymuşuq. - gündə üç saat tar çalmağa qoyuldu. 7. izinə düşmək. dalıcan yügürmək. hicuma keçmək. - qoşun böyük bir çaba ilə yağılara qoyuldular. 8. düşənmək düşmək. girmək. - yola düşənmək: yola qoyulmaq. 9. ötülmək. ötilmək. güzəşt edilmək. keçinmək.

qoyulmuş qoyun. tabe'. mürid.

qoyuluq quyuluq. qalınlıq. yoğunluq. qilzət. kəsafət.

qoyum quyum.

qoyumaq - ara qoyumaq: arası, ardı qırılmaq, unudulmaq.

qoyumçu quyumçu. (altın, gömüşdən olan) süs, taxmaları yapan. qızılçı. zərgər. - qoyumçu qalıbı: buta

qoyum (altın, gömüşdən olan) süs. taxma.

qoyun 1. paltarın köksünün yelpələrinin qovuşmasından arıya gələn qoyutu yer. yaxa. 2. cib. kisə. - qoynuna qoydu. - qoynundan çıxardı. 3. köks. sinə. qoğuş. qucaq. ağuş. - al qoynuva. - nənəsinin qoyununda böyüyən uşaq. - qouyun qoyuuna: birbirinin qucağında. - o mənim qoynuumdadır: o mənimdir. o məndədir. {qucaq ayaq üsdə, oturaq durumda olanda deyilir. qoyun isə yatmış durumda olan deyilir}. 4. qoyulmuş. tabe'. mürid. qoyulmuş. tabe'. mürid. - qoyun onqurası: asapqor_cığa: asabqor_cığa. 5. qoyu. qoyu. quyun. aşağı doğru, aşağıya dönmüş durumda. - üzi qoyu: üzü quylu. - üzü qoyu yatmaq: səcdə durumunda yatmaq.
- bir yaşına girmiş qoyun: toqlu. toxlu.
- boynunda küpə kimi sarqan dənələri olan qoyun, keçi: toqlu. toxlu.
- qıvırcıq qoyun: incə qısa quyruqlu, qıvıcıq yapal (tüklü) qoyun çeşiti. merinüs.
- qoyun qıran. - saç qıran.
- qoyun tərsi: qığ.
- həp bir qoyun aşığıyız: hamımız birik.
- qoyun ayğırı: qoç. damızlıq ərkək qoyun.
- qoyunun dərisinin üstündə olan tükə "yun. yün. yapağ". deyilir .
- ərkək qoyun: qoç
- dişi qoyun: marya.
- qoyun balası: quzu.
- bir yaşda qoyun: toxlu.
- iki yaşda qoyun: şişək.
- üç yaşda qoyun: ökəc. öyəc. övəş.
- qoyun gözi: papadyə çeşidi.
- qoyun sarmaşığı: qərə pazıya bənzər bir bitgi.
- qoyun otu: ağır otu. quzi pıtrağı.
- yaban qoyunu: dağ qoyunu: arqalı.

qoyunmaq qoymaq. ötmək. güzəşt edmək. keçmək. bağışlamaq. boşuqmaq.

qoyuş qoyuş. salı. salış. buraxış. ötrüş. qutruş. çıxarış. əfv.

qoyuvermək qoymaq. uzatmaq. buraxmaq. sərbəs ötürmək (# kəsməmək). - saç, dırnaq, ağac uzatmaq.

qoyvanmaq vellənmək. duruqsamaq. yubanmaq. - işlərində qoyvanma.

qoyvermək qomaq. qoymaq. artıq tutmamaq. buraqmaq. mane' olmamaq. icazə vermək. bir bağdan sərbəs buraxmaq.
- mən gəlincəyədək, qonaqları qoyu vermə.
- sən bir məni qoyuverdin ki görəm nə edirəm.
- gecə tutulanları dan ertə qoyuverdilər.
- əsirləri qoyuverdilər.

qoz cəviz.
- qoz qabına qoymaq: bərk sıxmaq. - bu pis işləri görənləri qoz qabığına qoyarlar. - devlə elin qoz qabığına qoydu. - qoz qırmaq: varın, çıxarın göstərmək. - görək nə qoz qırır.
- qazı qoz anlamaq: yanlış anlamaq. qanmamazlıq edmək.
- qırdığı qoz mini keçdi: çox yanlışlar (xətalar) yapdı.
- qoz qabığına girmək: sıçan yuvasına girmək. dəli dəli qaçıb saxlanmq. çox qorxmaq.
- qoz adası: ağ dənizdə qoşut adası.
- qoz qırmaq: yanlış, suç, xəta yapmaq.
- qoz paylaşmaq: {1. uzlaşmaq. uylaşmaq. yollaşmaq. quraşmaq. saziş edmək. - savaşların buraxıb, qozların paylaşırlar. 2. güclə həqqini əldə edmək. - dur bir, mən onla qozumu palaşıram, səndə görərsin}.

qoza 1. yuvarlaq. topcıq. qapsul. kəpsul. - ipək qozası. - pambıq qozası. 2. - damqa qozalağı: damqa qozağı: bal mumu üzrəni basılan damqanın izi pozulmamaq üçün, üzərinə yapışdırılan fil dişindən qapaqcıq.

qozaq 1. yuvarlaq. top. qabar. - su qozağı: su qabarı. 2. fındıq, fıstıq kimi ağacların dənəsini içinə alan topcık.

qozalaq 1. bayağı boyundan cır, cılız qalmış nərsə. - qozalaq cocuq. - qozalaq qarpız. 1. topcıq. - su qozalağı: köpük. hubab.
- damqa qozalağı: damqa qozağı: bal mumu üzrəni basılan damqanın izi pozulmamaq üçün, üzərinə yapışdırılan fil dişindən qapaqcıq.

qozəştə_­fars < qoyaş. qoyşat. keçmiş. keçən. ötən. sabiq. - qoyaş il. - qoyaştalar: keçənlər ötənlər.

qozuq - qozuq iz: qazıq. buta_fars (< budaq: dal yarpaq). hərşeyin üstündə olan budağa tay oyuq. rəsm. nəqqaşlıq ( > butəkari).

qöb₁₁ köb₁₁. həp. tüm. tam. bütün. cümlətən.

qöbək

qöbək göbək. 1. orta. mərkəz. - qala göbəyində: şəhər ortasında. - tavan göbəyi. - göbək kürk: dərinin orta bölümü. - göbəyi sökülmək: çox gücə düşmək. - göbək daşı: hamamda üzərinə yatıb oğdurulmaq daşı. - qadın göbəyi: bir çeşit xəmir dadlısı. 2. quşaq. nəsl. bətn. - beş göbəkdən bəri. 3. üzək. çəkirdək. çərdək. sonğır. ağırşağ.
- göbək daşı: hamamın ortasında uzanıb oğulmağa özgə (məxsus) uzun enli döşəli mərmər daş.
- quzu göbəyi: sarı göbələk çeşiti.
- quzudan yapılan yeməklər:. - quzu ciyəri. - quzu sarması. - quzu dolması. - qurzu başı. - quzu bozpöti.

qöbələk göbələk. tomalan. dombalan.

qöbəl göbəl. çolaq. şil.

qöbut göbut. tanqalaq. danğalaq. danqa. quduz. qotur. qaba. gür. iri gövdəli. qılıqsız. budala. küp.

qöç köç. 1. qoşulan nərsə. qoş. qoşu. quşbara. güşbərə. qoşbara. sırğav. sarılan asıan nərsə. cihaz. vəsayil. 2. rehlət. 3. taşınma. nəql. 4. hicrət. 5. daşınma. bu evdən o evə köçdük. - yazın yalıya köç edər. 6. qoş. ev, aşxana, yataq aracı, vəsayili. şey şüy. - kəndisi geddi, köçü geri qaldı. - görsən bu yekə köç kimindir. - özü köçdü köçü qaldı.
- qaç köç: qaçma saxlanma. qaçıb gizlənmə. naməhrəmlik. - bu nə qaç köçdür. - bizim evdə qaç köç yoxdur.
- köç oba: > kəcavə. hüdci.
- yükköç: > yüküç: yüköç daşqası: yüköç arabası: yük ilə köçmək üçün düzələn araba.

qöçəbə köçəbə. 1. köçər. yürük.2. opotunist. fürsəttələb. 3. qonar köçər: tez tez yer dəğişən. köçəbə. yaylaq qışlaq edib, sürüsünü araxasıca düşüb, otlaq yerləri gəzən el. 4. köçəbə. köçəvə. üqürmək. təkirmək. dəvə üzərinə iki tərəflı yüklətilərək içərisinə binilən səbət.

qöçək köçək. köçələk. çökündi. 1. tortı. tort. dürd. bir para suyuq nərsələrin dibinə duran quyu nərsə. 2. köşək. köçək. kiyusk: salaş. baraqa. yol üstü qurulan əğrəti tüncıq, tükan. - qəzet salaş. - bostan salaş.

qöçəqli köçəkli. köçələkli. çökünrüli. tortlı. tortılı. dürtli. bulanıqlı. pusalı.

qöçələk köçələk. köçək. çökündi. tortı. tort. dürd. bir para suyuq nərsələrin dibinə duran quyu nərsə.

qöçələkli köçələkli. köçəkli. çökünrüli. tortlı. tortılı. dürtli. bulanıqlı. pusalı.

qöçən göçən. göçgən. 1. dovşan yavrusu. 2. bənəkli dovşan. qır sanğsarı. - göçgən kürki. - yer göçgəni: köstəbək.

qöçəri köçəri. geçici. geçən. yerli olmayan. müvəqqti. - geçici bir durum.

qöçər köçər. yürük. 1. səyyar. 2. qonar köçər: tez tez yer dəğişən. köçəbə. yaylaq qışlaq edib, sürüsünü araxasıca düşüb, otlaq yerləri gəzən el. 3. köçəbə. opotunist. fürsəttələb.

qöçəvə köçəvə. köçəbə. üqürmək. təkirmək. dəvə üzərinə iki tərəflı yüklətilərək içərisinə binilən səbət.

qöçgən köçgən. şıqraq. boyun buran: sarı asmıya (üzümə) bənzər bir quş.

qöçgən göçgən. göçən. 1. dovşan yavrusu. 2. bənəkli dovşan. qır sanğsarı. - göçgən kürki. - yer göçgəni: köstəbək.

qöçinmək köçinmək. ölmək. irtihal edmək. vəfat edmək.

qöçmək köçmək. içəri yıxılmaq.

qöçməli köçməli. gedən. yolçu.- yazıq yolçudur: getməlidir.

qöçük köçük. çözük. közük. ərimiş. açılmış.

qöçürmək köçürmək. 1. qaqıb soxmaq. yerə batırmaq. - qazığı yerə köçürmək. 2. götürmək. daşımaq. - bu soyuq leyləkləri köçürəcək. 3. utmaq. hirslə yemək. aşırmaq. - bir bulut pilovu köçürdü.

qödək gödək. sıq. sığ. dayaz. kutahbin.

qödəklik gödəklik. sıqlıq. sığlığ. dayazlıq.

qödəri gödəri. gövdəri. kudəri. geyik dərisi.

qögərtə gögərtə. gövdə.

qöğön Köğön. Qızıl Quş. Doğan. Şunqur. Şahin. Şunqar. Al Quş.

qöğüslük göğüslük. önlük. peşgirə. peşbənd.

qöhnə köhnə. 1. köhnə. bunqaq. bükük. qarı. əldən düşmüş. 2. yamalı. qalura. əsgi üsgi. 3. yalaq. yalama. aşınma. aşınmış. yetik. - yalaq mal.

qöhnəçi köhnəçi. əsgiçi. köy köhnə alıb satan. əntiqəçi. qoltuqçu. simsar. qaluraçı.

qöq kök. 1. dayaq. üzər. sənəd. - üzərinə atmaq: dayanmaq. isnad edmək. 2. kötük. kötük. ana. baş. əsas. - ana yasa: qanun əsasi. - ana pitik: ana dəfdər. 3. tüzən. akord. - bu piyananın kökü pozuq. 4. musiqi. müzik.5. kökə. tərh. pılan. taslaq. iskilet. çərçivə. qəfəs. qalıb. işin başlanqıcda, bəzəksiz düzəksiz qururlan kök nəxşəsi, tasası. 6. tumruq. qalınlaşmış dal. kündə. - taslağın araya qoymaq. - üqəla taslağı: yekəxana. özün alimlə sırasına qoyub dərinlərdən danışan. - qaba taslaq: yalnız biçimin, üzün göstərən yalın, qaba tası, nəqşə. - bir çeşit uzun kök: yer soğulcanı. 7. gök. azıq. ziyil. sikil. səkil. - kökləri yeyilən göylərə "dibcək. tübəz. tübzə" deyilir. 8. kök. təkin.
- kökdən incələmək: dibin çıxarmaq. nə var nə yoxunu aranıb eşinib alıb vermək. qazınmaq. arayış aparmaq.
- düğümlü bir kök: qartal pəncəsi.
- kök salmaq: kökləşmək. cücərmək. tutmaq. təməlləşmək.
- ağaclar tutmadı. əkilən tuxumlar tutdu.
- qazıq kök: mıx kimi aşağı işləyən kök.
- sarı kök: qırlanqıc otu.
- sözün kökü: söztözü. etimoloji. sözün biti. sözdaban. daban söz.

qöqdə kökdə. kökün. kökündən. təməlindən. əsasən.

qöqdələnmə gögdələnmə. gövdələnmə. təcəssüd.

qöqə gögə. kökə. 1. cüvə. - kağızları yeyib dələn gögə, cüvə. 2. gövə. gövdə. cism. 3. kök. tərh. pılan. taslaq. iskilet. çərçivə. qəfəs. qalıb. işin başlanqıcda, bəzəksiz düzəksiz qururlan kök nəxşəsi, tasası. - taslağın araya qoymaq. - üqəla taslağı: yekəxana. özün alimlə sırasına qoyub dərinlərdən danışan. - qaba taslaq: yalnız biçimin, üzün göstərən yalın, qaba tası, nəqşə.

qöqən kökən. 1. sürüklük. züğüklük. fidanlıq. 2. köklük yer. vətən. mənşə'. - kökündə böyümək: başqa yeri görməmək. dünyadan xəbərsiz olmaq.
- kökən topraq: ata topraq.

qöqərçin - yaban gögərçinin ərkəyi: qusquğuq.

qöqərtə - gögərtəsiz (çatısız) olub, altı düz, çaylara salınan qayıq: tombaz.

qöqərtə gögərtə. bir yerin döşənmiş damı. - üç gögərtəli gəmi: üç qatlı gəmi.

qöqəş kökəş. 1. anaç. anaş. kötcük. başıc. usluş. köklük. ocaqlıq. 2. harmoni.

qöqəşdirmək kökəşdirmək. harmonizə edmək

qöqləmək kökləmək. 1.₂ oyulqamaq. sırımaq. səqrək səqrək aralı tikmək. 2. çalqı çalmaq. musiqi çalmaq. 3. ağtamaq. 4. kökləşdirmək. yerləmək. tə'sis edmək.

qöqlənmək köklənmək. qurulmaq. tavlanmaq. tovlanmaq.

qöqləşdirmək kökləşdirmək. kökləşmək. yerləmək. tə'sis edmək.

qöqləşmək kökləşmək. 1. uyumlamaq. yer salmaq. tutmaq. kök salmaq. cücərmək. tutmaq. təməlləşmək. - ağaclar tutmadı. əkilən tuxumlar tutdu.- ağac uyumladı. 2. yerləşmək. tə'sis olmaq.

qöqlü köklü. təkin. əsil.

qöqlük köklük. 1. səmizlik. şişmanlıq. dolğunluq. yağlılıq. 2. kökəş. ocaqlıq.
- köklük yer: kökən. vətən. mənşə'. - kökündə böyümək: başqa yeri görməmək. dünyadan xəbərsiz olmaq.

qöqs köks. öp. öpgə. öpək. sinə. qoyun. sinə. qoğuş. qucaq. ağuş. sinə. bər. - bərə al: bər al: yadla. yadında saxla.
- köks gəmiklərinin hər biri: qabırqa. - arığlıqdan qabırqaları çıxmış.
- köksü qısılıb qatılaşmaq, darılmaq: tonğcımaq. donğcımaq. buzcımaq. büzülmək. üzülüb darılmaq.
- toyuq köksi: toyuğun köks ətini didikləyib, suda qarışdıraraq edilən bir yemək. - al qoynuva. - nənəsinin qoyununda böyüyən uşaq. - qouyun qoyuuna: birbirinin qucağında. - o mənim qoynuumdadır: o mənimdir. o məndədir.

qöqsünmək köksünmək. öksimək. kövrəlmək. tasalanmaq. kədərlənmək. kəndini öksüz görüb qəribsinmək.

qöqsüz köksüz. qablaq. kavlaq. boş. yalan. əssasız.

qöqsüzlük köksüzlük. təməlsizlik qalayçılıq. üzdəklik. süsüclük. bəzgəkliksaxtakarlıq.

qöqüq kökük. quruq. tavıq. tovuq. götüş. qılış. səltənət. şişik. əzəmət. təkəbbür.

qöqümtül gögümtül. göyümtül.

qöqündən kökündən. kökün. kökdə. təməlindən. əsasən.

qöqün kökün. kökdə. kökündən. təməlindən. əsasən.

qöqüş köküş. quruluş. tavlanış. tovlanış. götürüş. qılınış. əzəmətli təkəbbürlü davranış.
- göğüsün yanları.güsri_ka. qaburqa gəmikləri.
- köğüs döğmə: higgə. öksə. qızma.

qöl göl. 1. hovuz. talyan. dalyan. dənizdə, boğazda ayrılmış qorunmuş qapalı yer. bu qoruqda dəniz canlılar becərlir. 2. dəniz. su. durqun su. - dalyan yengəci, balığı. 3. böyük durğun su. { kür: böyük axar su.}.
- daşqın sularındandan bir yerdə birikib duran su: örkün.
- quru göl: quru hovuz: gəmilərin onarma yeri. beləki gəmiləri bu gölün içinə saldıqdan son, gölün suyu başalıb, gəmi qızaqın üstündə oturur.
- göl ayağı: gölün artıq suyun dənizə, dışarı apara arx.
- göl başı: gölün qaynağı, mənbəi.
- göl otu: sarı nilufər.

qöləlik köləlik. qulluq. ibudiyyət.

qöləmən köləmən. kölələrdən qurulmuş yaraqlı cərgə, qoşun.

qölgə - kölgə oyunu: qaragöz oyunu.

qölgəlik kölgəlik. sərin.

qölitmək kölitmək. qömtürmək. qömdürmək.

qölqə - kölgəli ağ: çala ağ: tutqun boya.

qölqəlik kölgəlik. quz_uyğur. quzaq_uyğur. qaraltı.

qölünmək gölünmək. əli ayağı yorulup zayıf olmaq.

qömçə kömçə. çəmçə₈. çömçə. kəfgir.

qömdürmək qömtürmək. kölitmək.

qöməci köməci. - əbə köməci kor əbə: əbə köməci: gözü bağlı oyunu: bir neçə kişi cocuq (:nəfər uşaq) olub, birinin gözlərin bağlayıb, başqalarının çevrəsində dolaşmaqla oynanılan bir oyun.

qöməc göməc. pətək. - göməc balı: əriməmiş bal.

qömək kömək. abyar. yardım. vasitə. bulun. imdad. yanaşma. yanaş. yarav > yavər_fars.
- kömək edmək. bulunlamaq.

qömək kömək kümək. kuma. yığıntı. tob. birlikdə qoşuş. birlikdə qoşuşub yardımlaşma. iməcilik. bəsici imumi. söğəy. yardam. qolqapas. qoldam.