DİLƏNÇİ
Nəzir Əhmədlinin tərcüməsi
Monastır yanında durmuşdu tində
Yeməksiz, içməksiz quru bir bədən.
Bu müqəddəs yerdə, əzab içində
Sədəqə umurdu gəlib-gedəndən.
Bir parça çörəkçün gözündə kədər
Yazıq əl açırdı ona, gah buna.
Bir də gördüm, yoldan keçən bir nəfər
Yastı bir daş qoydu onun ovcuna.
Səndən sevgi umdum beləcə mən də,
Ağladım, yalvardım, “açdım ovcumu”.
“Daşla” əvəzlədin “çörəyi” sən də,
Ömürlük məhv etdin ən saf duyğumu.
VƏSİYYƏT
Mahir N.Qarayevin tərcüməsi
Gəl əyləşək, qardaşım,
Gəl dərdləşək bir qədər:
Mən ömrümü yaşadım,
Lap az qalıb deyirlər!
Evə gedirsən, ancaq
Nə deyim... bir sözüm yox;
Mənə canı yanacaq
Orda bircə kəsim yox.
İşdir, əgər bir adam
Gəlsə, soruşsa məni...
De ki, yaralanmışam,
Güllə dəlib sinəmi;
Qurban getmişəm çara,
Həkimlər də xamdı de;
Bir də doğma diyara
Məndən çoxlu salam de.
İnanmıram indiyə
Atam, anam sağ olsun...
Sağ olsalar da, niyə
Dərdim təzə dağ olsun;
De ki, işdə-gücdədir,
Çox tənbəldir yazmağa,
Alay da yürüşdədir –
Gözləməsinlər daha...
Bir də qonşu qız... ancaq
Biz ayrılan nə vaxtdır!..
Məni soruşmayacaq,
Yox, gözləmə, nahaqdır...
Sən danış, qoy dinləsin,
Boş qəlbə yanmayasan;
Qoy ağlasın, inləsin...
Nə var ki, bundan asan!
Dostları ilə paylaş: |
