Milli hərəkatın başlanması. Hadisələrin belə gedişi
Azərbaycanda milli hərəkatın qalxmasına güclü təkan
verdi. 1988-
ci ilin əvvəllərindən ilk kütləvi etiraz çıxışları
başlanmışdı. Hərəkat həmin ilin sonunadək, demək olar
ki, kortəbii xarakter daşıyırdı. Cəmiyyətdə "Demokratiya
və aşkarlıq" şüarı altında ədalət, humanizm, hüquqi
dövlət, xüsusən milli suveren hüquqların qorunması
haqqında fikirlər plüralizmi yaranmışdı. Yeni ictimai-siyasi
təşkilatlar meydana gəlirdi. 1987-ci ilin axırlarında
Azərbaycan Dövlət Universitetində (indiki Bakı Dövlət
Universiteti) yaradılmış "Yurd" təşkilatı, 1988-cı ilin
baharından fəaliyyətə başlayan "Çənlibel", "Müstəqillər",
"Qala , "Aşıq Ələsgər", "Ozan" cəmiyyətləri, "Varlıq"
371
komitəsi, "Azərbaycan Xalq Cəbhəsi"nin (AXC) təşəbbüs
qrupu, "Bakı gənc alimlər klubu", "Bakı incəsənət
mərkəzi" və başqa təşkilatlar bu hərəkata istiqamət
verməyə çalışırdı.
İlk etiraz mitinqi 1988-ci il fevralın 19-da Bakıda
keçirildi.
Martın
16-da
Azərbaycan
Elmlər
Akademiyasında
etiraz
mitinqi
təşkil
olundu.
Ermənistanda azərbaycanlıların soyqırımının kütləvi hal
al
masına qarşı mayın 16-da Dövlət Universiteti
qarşısında "Yurd" təşkilatının fəal iştirakı ilə böyük mitinq
keçirildi. Mitinqçilər şəhərin Lenin adına baş meydanına
(indiki Azadlıq meydanı) istiqamət aldılar. Burada davam
edən mitinqdə respublikanın görkəmli ziyalıları çıxış
etdilər, xalqı və rəhbərləri respublikanın hüquqlarını
müdafiə etməyə çağırdılar. Mitinqçilər Moskvadan və
Azərbaycan rəhbərliyindən erməni millətçilərinin azğın
hərəkətlərinə qanunu əsas götürməklə qəti cavab
verilməsini
tələb
edirdilər.
Respublikanın
başqa
şəhərlərində də mitinqlər keçirilirdi.
Moskva 1988-
ci il mayın 21-də Azərbaycandakı
canişinini dəyişdirib, Əbdürrəhman Xəlil oğlu Vəzirovu
hakimiyyətə - Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi
Komitəsinin (AKP MK) birinci katibi vəzifəsinə gətirdi.
Əbdürrəhman Vəzirov xalqa, onun milli mənafelərinə zidd
siyasəti ilə Dağlıq Qarabağ məsələsində erməniləri öz
xəbis
niyyətlərini
həyata
keçirməyə
daha
da
həvəsləndirdi.
Moskvanın
Dağlıq
Qarabağdakı
səlahiyyətli
nümayəndəsi A.Volskinin ermənipərəst siyasəti, xüsusən
nadir Topxana meşəsində sənaye obyekti tikintisinə
başlanması xəbəri bütün xalqı hiddətləndirdi. Noyabrın
15-
də Dövlət Universiteti qarşısında, səhəri gün Elmlər
Akademiyasının dəyirmi salonunda "Varlıq" cəmiyyəti və
372
M.Ə.Sabir adına bağda "Yurd" təşkilatının təşəbbüsü ilə
mitinqlər keçirildi.
Xalq hərəkatının kortəbii mərhələsinin ən qızğın dövrü
noyabrın 17-dən başlandı. Həmin gün səhər Universitet,
Akademiya, Politexnik və İqtisad institutları qarşısından
nümayişçi dəstələr milisin canlı maneələrini aşaraq,
M.Ə.Sabir adına bağa, oradan isə şəhərin baş
meydanına gəldilər. Meydanda mitinqçilərin tələbləri
oxundu. Ermənistanın Azərbaycana qarşı təcavüzünün
dayandırılması, Dağlıq Qarabağda antiazərbaycan
siyasəti yeridən qurumun ləğv edilməsi, əks təqdirdə
Ermənistana qarşı iqtisadi sanksiyalar tətbiq edilməsi,
Azərbaycandan olan deputatların SSRİ Ali Soveti
sessiyasında Ermənistanın təcavüzü ilə əlaqədar məsələ
qaldırması başlıca tələblərdən idi. Bu tələblər
Azərbaycan rəhbərliyini qane edirdi, lakin hökumət
nümayəndələri mitinqi dayandırmağı tələb etdikdə
mitinqçilər tələbləri yerinə yetirilməyincə meydanı tərk
etməyəcəklərini bildirdilər. Noyabrın 24-də Bakı,
Naxçıvan və Gəncə şəhərlərində xüsusi vəziyyət və
komendant saatı tətbiq edildi. Küçələrə ağır silahlı qoşun
hissələri yeridildi.
Meydan səngimək bilmirdi. İnsanlar küçələrə
çıxarılmış tankların lülələrinə qərənfillər taxır, əsgərləri
camaatın tələbləri ilə tanış edir, qan tökməməyə
çağırırdılar. Nümayişçilər meydana Azərbaycan SSR-in
oraq çəkicli bayrağı ilə gəlmişdisə, bir neçə gün sonra -
noyabrın 19-da burada ilk dəfə 1918-1920-ci illərdə
mövcud olmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin bayrağı
qaldırıldı. Hər gün yüz minlərlə adam tankların, əsgərlərin
arasından keçib meydana axışırdı. Çox vaxt mitinqçilərin
sayı milyon nəfəri ötürdü. Gecələr meydanda qalanmış
tonqalların ətrafında minlərlə adam qalırdı.
373
Xalq artıq mitinqlə mümkün olan nəticəni əldə etmişdi.
Ölkə rəhbərliyi mövcud problemə Azərbaycan xalqının
münasibətini bilmişdi. Lakin erməni millətçiliyinə,
separatizminə qarşı heç bir tədbir görülmürdü.
Dekabrın 3-də hərbi hakimiyyət mitinqçilərdən
meydanı tərk etməyi tələb etdi. Dekabrın 4-də isə gecə
hərbçilər hücum edib zorla meydanı boşaltdılar, burada
gecələyən mitinqçiləri həbs etdilər.
Meydan dağıldıqdan sonra da bir neçə gün Bakıda və
başqa şəhərlərdə etiraz tətili və nümayişləri keçirildi.
Həmin günlər təkcə Bakıda 14,5 min fəhlə və qulluqçu
tətil etmişdi.
Xalq Azərbaycanın üzləşdiyi taleyüklü problemləri həll
etməyə qadir siyasətçinin Heydər Əliyev olduğunu dərk
edərək, onun yenidən respublikaya rəhbər təyin
olunmasını arzulayırdı. Minlərlə adam mitinq və
nümayişlərə, xüsusən münaqişə bölgələrində, Heydər
Əliyevin portreti ilə çıxırdı. Xalqı birləşdirib mübarizəni
vahid istiqamətə yönəltmək məqsədi ilə bir qrup nüfuzlu
ziyalının təşəbbüsü də Xudu Məmmədovun qəfil ölümü
ilə (14 oktyabr 1988-ci il) boğuldu.
Xalq Azərbaycan SSR-in SSRİ daxilində iqtisadi və
mədəni suverenliyi uğrunda mübarizə aparmağı, hüquqi
dövlət, vətəndaş cəmiyyəti qurmağı proqram məqsədi
elan edən, lakin kifayət qədər siyasi təcrübəsi olmayan
liderlərin rəhbərliyi altında fəaliyyət göstərən AXC
ətrafında birləşməyə başladı. 1989-cu il martın 13-də
AXC təşəbbüs qrupu və "Varlıq" komitəsi arasında siyasi
razılaşma əsasında AXC-nin Müvəqqəti Təşəbbüs
Mərkəzi təşkil edildi. 1989-cu il iyulun 16-da Bakıda AXC-
nin təsis konfransı keçirildi. Cəbhənin Proqram və
Nizamnaməsi qəbul olundu. İdarə heyəti formalaşdı.
Əbülfəz Elçibəy AXC-nin sədri seçildi.
374
AXC demokratik -
mərkəziyyət prinsipindən imtina
etmişdi. Onun konfederativ quruluşu, yuxarı təşkilatların
qərarının üzvlər üçün yalnız məsləhət xarakteri daşıması,
tədbirlərdə iştirakın tam könüllü olması buna imkan
yaradırdı. Cəbhə daxilində plüralizm, ən müxtəlif
fraksiyaların yaradılması nəzərdə tutulurdu. AXC sədri
təmsilçi funksiya daşıyırdı, onun hətta səsvermə hüququ
yox idi.
Demokratiya
mədəniyyəti
hələ
formalaşmamış
cəmiyyətdə ifrat demokratik nizamnamə ilə çox mürəkkəb
siyasi şəraitdə taleyi həll olunan xalqa rəhbərlik edə
biləcək güclü təşkilat yaratmaq mümkün olmadı. Bundan
yuxarı dairələrdə hakimiyyət uğrunda mübarizə aparan
qüvvələr məharətlə istifadə edir, öz adamlarını, xüsusi
idarə agentlərini bu təşkilata yeridirdilər.
Radikal tədbirlərə üstünlük verən xalq cəbhəsi liderləri
iyunun 29-
da Bakıda ümumşəhər mitinqi təşkil etdilər.
Əvvəl belə mitinqlərin əleyhinə olan AXC İdarə Heyəti
mitinq və tətil hərəkatının genişləndiyini görüb onu idarə
etməyi vacib bildi.
Sentyabrın 2-də Bakı ümumşəhər tətilində tələblərə
cavab verilməsə, sentyabrın 4-dən birhəftəlik ümummilli
tətil başlanacağı elan olundu. Ayın 5-də Şimali Qafqaz
dəmir yolunda hərəkət tam dayandı.
Sentyabrın 6-da mitinqçilər öz tələblərinə respublika
rəhbərliyinə "istefa" tələbini də əlavə etdilər. Bundan
sonra AXC və AKP MK arasında danışıqlar başlandı.
Tələblərin ödənəcəyi barədə razılıq əldə olundu.
Sentyabrın 13-də xüsusi saziş protokolu imzalandı.
Sentyabrın 15-də Azərbaycan SSR Ali Sovetinin
növbədənkənar sessiyası çağırıldı. Burada DQMV-də
XİK-nin ləğvi, Azərbaycan SSR Konstitusiyasına
respublikanın sərhədlərinə yalnız ümumxalq referendumu
yolu ilə dəyişiklik etməyin mümkünlüyünü nəzərdə tutan
375
əlavələr edilməsi, suverenlik, vətəndaşlıq və iqtisadi
müstəqillik
haqqında
qanun
layihələrinin
geniş
müzakirəyə verilməsi haqqında qərarlar qəbul edildi.
Suverenlik haqqında qanun layihəsinin ümumxalq
müzakirəsi keçirildi. Qanuna respublikada Azərbaycan
SSR qanunlarının ittifaq qanunlarından üstünlüyü və
onun SSRİ tərkibindən çıxmaq reqlamenti haqqında
mühüm bəndlər daxil edildi. Ali Sovetin sentyabrın 23-də
öz işini davam etdirən növbədənkənar sessiyası
"Azərbaycan SSR-in suverenliyi haqqında" Konstitusiya
qanununu qəbul etdi.
Azərbaycan SSR Nazirlər Soveti 1989-cu il oktyabrın
5-
də AXC-ni rəsmi qeydə aldı.
Dostları ilə paylaş: |