Buxoro davlat universiteti psixologiya kafedrasi

I BOB XORIJ PSIXOLOG OLIMLARI TOMONIDAN EMOTSIONAL XUSUSIYATLARNING O’RGANILISHI. INSON VA HAYVONLARDA EMOTSIONAL HOLATNING NAMOYON BO’LISHI
1.1 EMOTSIYA MUOMMOSINI PSIXOLOG OLIMLAR TOMONIDAN O’RGANILISHI

• 
  Uzoq vaqt davomida psixologlar hissiyotlar tabiati haqidagi masalani echishga uringanlar. XVIII-XIX asrlarda ushbu muammo bo‘yicha hech qaday nuqtai nazarlar mavjud emas edi. Keng tarqalgan qarashlardan hissiyotlarning organik ifodalanishlari – bu psixik hodisalarning oqibati haqidagi dalil asosida paydo bo‘lgan intellektuallashtirish nuqtai nazaridir. Tasavvur fundamental psixologik dalil bo‘lib hisoblanadi, bizning hislarimiz esa turli tasavvurlar o‘rtasida o‘rnatiladigan aloqalarga mos keladi, va tasavvurlar o‘rtasidagi nizolika nisbatan ta’sirlanish sifatida ko‘rib chiqiladi, deb hisoblagan
  I.F. Gerbart, bu nazariyaning aniq ifodasini keltirdi. V. Vundt ham bu nazariyaning tarafdori edi. Shunday qilib, hissiyotlarni tadqiq qilishda ular haqidagi sub’ektiv, ya’ni, hissiyotlarning psixik tabiati haqidagi fikrlar o‘z tasdig‘ini topdi, unga muvofiq psixik jarayonlar ma’lum organik o‘zgarishlarni keltirib chiqaradi.
  Hissiyotlarning hozirgi zamon tarixi 1884 yilda U. Djemsning «hissiyot nima?» maqolasining chop etilishidan boshlanadi. U. Djeyms va undan mustaqil ravishda G. Lange hissiyotlar nazariyasini ishlab chiqdilar, unga asosan, hissiyotlarning paydo bo‘lishi hosil qilinadigan tashqi ta’sirlar, ixtiyoriy harakat va tizimlar sohasidagi o‘zgarishlar bilan bog‘liq. Bu o‘zgarishlar bilan bog‘liq bo‘lgan hissiyotlar, emotsional kechinmalarning xuddi o‘zidir. Barcha insoniy his-tuyg'ularni tajriba sifati bilan ajratib ko'rsatish mumkin. Insonning emotsional hayotining bu jihati amerikalik psixolog K.Izardning differensial hissiyotlar nazariyasida eng aniq ifodalangan. U o'nta sifat jihatidan bir-biridan farq qiladigan "asosiy" his-tuyg'ularni aniqladi: qiziqish-hayajon, quvonch, ajablanish, qayg'u-azob, g'azab-g'azab, jirkanish-nafrat, nafrat-e'tiborsizlik, qo'rquv-dahshat, uyat-uyalish, ayb-tavba. K. Izard dastlabki uchta his-tuyg'uni ijobiy, qolgan ettitasini salbiy deb tasniflaydi. Asosiy his-tuyg'ularning har biri jiddiyligi bo'yicha bir-biridan farq qiluvchi bir qator holatlar asosida yotadi. Masalan, quvonch kabi bir modal tuyg'u doirasida quvonch-qoniqish, shod-xursandchilik, shodlik-hursandchilik, shodlik-ekstaziya va boshqalarni ajratib ko'rsatish mumkin. Asosiy his-tuyg'ularning kombinatsiyasidan boshqa barcha murakkabroq, murakkab hissiy holatlar paydo bo'ladi. Misol uchun, tashvish qo'rquv, g'azab, aybdorlik va qiziqishni birlashtirishi mumkin.
  1. Qiziqish - ko'nikma va malakalarni rivojlantirishga, bilimlarni egallashga yordam beradigan ijobiy hissiy holat. Qiziqish-qo'zg'alish - qo'lga olish hissi, qiziquvchanlik.
  2. Xursandchilik - shoshilinch ehtiyojni etarli darajada to'liq qondirish qobiliyati bilan bog'liq bo'lgan ijobiy his-tuyg'u, bundan oldin ehtimoli kichik yoki noaniq edi. Quvonch o'z-o'zidan qoniqish va atrofdagi dunyodan qoniqish bilan birga keladi. O'z-o'zini anglash yo'lidagi to'siqlar ham quvonchning paydo bo'lishiga to'sqinlik qiladi.
  3. Ajablanish - to'satdan yuzaga kelgan holatlarga aniq ifodalangan ijobiy yoki salbiy belgiga ega bo'lmagan hissiy reaktsiya. Ajablanish avvalgi barcha his-tuyg'ularni inhibe qiladi, diqqatni yangi ob'ektga qaratadi va qiziqishga aylanishi mumkin.
  4. Azob (qayg'u) - eng muhim ehtiyojlarni qondirishning iloji yo'qligi to'g'risida ishonchli (yoki shunday tuyulgan) ma'lumotni olish bilan bog'liq bo'lgan eng keng tarqalgan salbiy hissiy holat, bunga erishish ehtimoli ko'proq yoki kamroq tuyulgan. Azob astenik tuyg'u xarakteriga ega va ko'pincha hissiy stress shaklida yuzaga keladi. Eng og'ir azob - bu qaytarib bo'lmaydigan yo'qotish bilan bog'liq qayg'u. 5. G'azab - kuchli salbiy emotsional holat, ko'pincha affekt shaklida yuzaga keladi; ehtiros bilan orzu qilingan maqsadlarga erishish yo'lidagi to'siqga javoban paydo bo'ladi. G'azab stenik tuyg'u xarakteriga ega. 6. Jirkanish - ob'ektlar (ob'ektlar, odamlar, holatlar) tufayli yuzaga keladigan salbiy hissiy holat, ular bilan aloqa qilish (jismoniy yoki kommunikativ) sub'ektning estetik, axloqiy yoki g'oyaviy tamoyillari va munosabatlariga keskin zid keladi. Nafrat, g'azab bilan birlashganda, shaxslararo munosabatlarda turtki bo'lishi mumkin tajovuzkor xatti-harakatlar. G'azab kabi jirkanish ham o'ziga qaratilishi mumkin, o'z-o'zini hurmat qilishni pasaytiradi va o'zini o'zi hukm qiladi. 7. Nafrat - shaxslararo munosabatlarda yuzaga keladigan va sub'ektning hayotiy pozitsiyalari, qarashlari va xatti-harakatlarining his qilish ob'ekti bilan mos kelmasligi natijasida yuzaga keladigan salbiy hissiy holat. Ikkinchisi qabul qilingan axloqiy me'yorlar va axloqiy mezonlarga mos kelmaydigan asos sifatida sub'ektga taqdim etiladi. Inson o'zi nafratlangan kishilarga dushmanlik qiladi.
  8. Qo'rquv - sub'ektning hayotiy farovonligiga mumkin bo'lgan zarar haqida, real yoki xayoliy xavf haqida ma'lumot olganida paydo bo'ladigan salbiy hissiy holat. Eng muhim ehtiyojlarni to'g'ridan-to'g'ri to'sib qo'yish natijasida yuzaga keladigan azob-uqubatlardan farqli o'laroq, qo'rquv hissiyotini boshdan kechirgan odam faqat yuzaga kelishi mumkin bo'lgan muammolarning ehtimollik prognoziga ega va bu prognoz asosida harakat qiladi (ko'pincha etarli darajada ishonchli yoki bo'rttirilgan). Qo'rquv tuyg'usi ham stenik, ham astenik xarakterga ega bo'lishi mumkin va stressli sharoitlar shaklida yoki barqaror ruhiy tushkunlik va tashvish shaklida yoki ta'sir (dahshat) shaklida davom etishi mumkin.
  9. Sharmandalik - o'z fikrlari, xatti-harakatlari va tashqi ko'rinishi nafaqat boshqalarning umidlari, balki to'g'ri xulq-atvor va tashqi ko'rinish haqidagi o'z g'oyalari bilan ham mos kelmasligini anglashda ifodalangan salbiy hissiy holat.
  10. Ayb - o'z harakati, fikri yoki his-tuyg'ularining nomaqbulligini anglashda ifodalangan va pushaymonlik va tavba qilishda ifodalangan salbiy hissiy holat.
  Djems bo‘yicha, «yig‘laganimiz sababli qayg‘ulimiz; qaltiraganimiz uchun qo‘rqamiz; kulganimiz uchun xursand bo‘lamiz». Bu hissiy xabar miyaga ta’sir ko‘rsatib, ma’lum hulq-atvorni o‘t oldiradi, teskari somatosensor va visserosensor afferentatsiya esa hissiyotni yuzaga keltirishini bildiradi. Lekin Djems-Lange konsepsiyasi bir qator e’tirozlarga sabab bo‘ldi. Organik va emotsional jarayonlarning nisbatiga u.Kennon qarama-qarshi fikr bildirdi. Uning aniqlashiga ko‘ra, insonda sun’iy tarzda hosil qilinadigan organik o‘zgarishlar har doim ham hissiyotli kechinmalar birgalikda kuzatilmaydi. Keyinchalik, P.Bardning ko‘rsatishicha, haqiqatda, tana o‘zgarishlari va ular bilan bog‘liq bo‘lgan hissiyotli kechinmalar deyarli bir vaqtda paydo bo‘ladi, bosh miya tuzilishidagi barcha qismlardan esa hissiyotlar bilan talamusning o‘zi emas, balki, gipotalamus va limbik tizimning markaziy qismlari bog‘lanadi.
  Lindsey-Xebbning faollashtirish nazariyasi Djems-Lange va Kennon-Bardlarning psixoorganik nazariyalaridan so‘ng paydo bo‘ldi. Bu nazariyaga ko‘ra, emotsional holatlar bosh miya quyi qismi nayining retikulyar formatsiyaga ta’siri bilan belgilanadi, chunki bu tuzilma organizmning faolligi darajasiga javob beradi. Hissiyotli ifodalanishlar esa asab tizimining biror bir seskantiruvchiga javoban faollik darajasining o‘zgarishidir.
  Nazariyalarning alohida guruhini hissiyotlar tabiatini kognitiv omillar, ya’ni, tafakkur va ong orqali ochib beradigan dunyoqarashlar tashkil etadi. Ularning orasida, birinchi navbatda, L. Festingerning kognitiv dissonans nazariyasini ta’kidlab o‘tish lozim. Uning asosiy tushunchasi dissonansdir. Bu sub’ektning ob’ekt haqida psixologik qarama-qarshi ma’lumotga ega bo‘lgan vaziyatda yuzaga keladigan salbiy emotsional holat. Bu nazariyaga muvofiq, ijobiy emotsional kechinmalar odamda o‘zi kutgan natijalar tasdiqlanganida paydo bo‘ladi. Bunday ijobiy emotsional holat konsonans sifatida xarakterlanadi, salbiy hissiyotlar faoliyatdan kutilgan natijalar va voqeiy natijalar o‘rtasida farqlar yoki dissonans bo‘lganida yuzaga keladi.
  S.Shexterning kognitiv-fiziologik konsepsiyasiga asosan, paydo bo‘ladigan emotsional holat qabul qilinadigan rag‘batlar va yuzaga keladigan jismoniy o‘zgarishlar bilan birga insonning o‘tmish tajribasi va uning vaziyatni sub’ektiv baholashi ham o‘z ta’sirini ko‘rsatadi. Bunda baholash uning dolzarb qiziqishlari va ehtiyojlari asosida shakllanadi.
  Odam tashqi muhildagi turli-tuman narsa va hodisalami idrok qilar ekan, hech vaqt bu narsalarga batamom befarq bo’lmaydi. Odamning aks ettirish jarayoni doimo faol xarakterga egadir. Aks ettirish jarayoni quyidagilarni qamrab oladi:
  a) shaxsning ehtiyojni qondirish imkoniyatiga egaligini;
  b) qondirishga yordam beradigan yoki qarshilik ko’rsatadigan ob'ektlarga sub’ekt sifatida qatnashishi;
  v) uni harakat qildiruvchi bilimga intiltiruvchi munosabatlar va hokazo.
  Chunki odam atrofidagi har turli narsalarni idrok qilib aks ettirar ekan, bu narsalarga nisbatan ma'lum munosabatda bo’ladi. Masalan, bizga ayrim narsalar yoqsa, ya'ni kayfiyatimizni ko’tarib yuborsa, boshqa bir narsalar yoqmaydi va kayfiyatimizni buzib, dilimizni xira qiladi. Ba'zi bir ovqatni odam juda ham yoqtiradi, boshqa bir ovqatni esa mutlaqo ko’rgisi kelmaydi yoki ayrim odamlar bizga xush keladi yoki boshqa bir odamlar esa noxush keladi. Umuman odam atrofidagi hamma narsalarga nisbatan munosabatda bo’ladi va uning munosabatlari ham aks ettiriladi.Kishilar idrok qilayotgan, ko’rayotgan, eshitayotgan, bajarayotgan, o’ylayotgan, orzu qiladigan narsalarga befarq bo’lmaydilar. Bir xil predmetlar, shaxslar, xarakterlar, voqealar bizni quvontiradi, boshqalari xafa qiladi yana boshqalari g’azab, nafratimizni uyg’otadi. Biz xavf ostida qolganimizda qo’rquvni his qilamiz, dushman ustidan g'alaba qozonish yoki qiyinchilikni yengish zavq uyg’otadi.
  Hissiyot tushunchasiga adabiyotlarda turlicha ta'riflar uchraydi jumladan; A.V.Petrovskiy tahriri ostida chiqqan "Umumiy psixologiya" darsligida hissiyot - kishining o’z hayotida nimalar yuz berayotganiga, nimalarni bilib olayotganiga yoki nima bilan mashg’ul bo’layotganiga nisbatan o’zicha turli xil shaklda bildiradigan kichik munosabatdir.
  M.Vohidovning "Bolalar psixologiyasi" o’quv qo’llanmasida hissiyot deb - tashqi olamdagi narsa va hodisalarga bo’lgan ichki kechinmalarimizning ongimizda aks ettirilishga aytiladi. Q.Turg’unov muallifligidagi lug’atda hissiyot-shaxsning voqelikdagi narsa va hodisalarga, kishilarga hamda o’z-o’ziga bo’lgan munosabatlarida kelib chiqadigan yoqimli yoki yoqimsiz kechinmalardan iborat.
  Professor E.G’oziev muallifligidagi "Umumiy psixologiya" darsligida hissiyot- odamda, tirik mavjudotlar miyasida, ya'ni shaxslaming ehtiyojlarini qondiruvchi va unga monelik qiluvchi ob’ektlarga nisbatan uning munosabatlarini aks ettirish ma’nosida qo’llaniladi. Yuqoridagi ta'riflardan ko’rinib turibdiki, hissiyot bizning tuyg’ularimizning o’ziga xos aks ettirish jarayoni bo’lib, bunda narsa va hodisalami aks ettirish jarayonida bizda tug’iladigan ichki kechinmaiar va munosabatlar aks ettiriladi.Demak, hissiyotlar o’z- o’zidan yuzaga kelmasdan, tashqi olamdagi narsa va hodisalaming ta’siri bilan bog’liq ravishda yuzaga keladi. Adabiyotlarda hissiyot bilan birga emotsiya tushunchasi ham keng doirada qo’llaniladi. Aynan emotsiya tushunchasining mazmuni nimadan iborat va hissiyot tushunchasi bilan o’zaro bog’liqligi qanday degan savol tug’iladi?
  Shunga muvofiq emotsiya tushunchasining mazmun mohiyatini yoritadigan bo’lsak; jumladan professor E.G.’G’ozievning "Umumiy psixologiya" darsligida emotsiya-odatda tashqi alomatlari yaqqol namoyon bo’ladigan his-tuyg’ulami, ichki kechinmalami ifodalanishidan iborat psixik jarayonni yuzaga kelishining aniq shaklidir, deb ta'riflanadi.
  Emotsiya - shaxsning voqelikka o ’z munosabatini his qilishidan kelib chiqadigan, uning ehtiyoj va qiziqishlari bilan bog’liq bo’lgan yoqimli yoki yoqimsiz kechinmalaridir. Keltirilgan ta'riflardan ko’rinadiki, hissiyot tushunchasi emotsiyaga nisbatan kengroq tushuncha bo’lib, shaxsning kundalik hayoti, turmush tarzidagi barcha jabhalami qamrab oladi. Hissiyotlar o’zining yuzaga kelishi nuqtai nazaridan odamning ehtiyojlari, qiziqishlari va intilishlari bilan bog’liq bo’ladi. Masalan, odamning organik ehtiyojlarini qondirishi bilan bog’liq bo’lgan hissiyotlar odamda rohatlanish, qanoatlanish tuyg’usini yuzaga keltiradi. Organik hissiyotlami qondira olmaslik odamning ruhini tushirib, kayfiyatini buzib, azoblanish, toqatsizlanish hissiga sabab bo’ladi. Odamning hissiyotlari uning mazmuni hamda shakllari, ijtimoiy- tarixiy sharoit bilan bog’liq bo’ladi. Ijtimoiy tarixiy taraqqiyot davrida odamning ehtiyojlari o’zgarib boradi. Natijada odamda borgan sari yangi. yangi hissiyotlar, chunonchi, ma’naviy, intellektual va estetik hissiyotlar paydo bo’ladi.
  Hissiyotlar ham boshqa bilish jarayonlari kabi odamning faoliyatlari davomida namoyon bo’ladi. Masalan, mehnatsevarlik hissini yuzaga keltirish uchun ma'lum muddat davomida ijtimoiy foydali mehnat bilan shug’ullanish kerak. U yoki bu faoliyat davrida yuzaga kelgan hissiyot ana shu faoliyatning o’ziga ta’sir qilib, uni o’zgartiradi. Masalan, hohlamasdan o’zini majbur qilib ishlayotgan odam bilan o’zi hohlab sitqidildan ishlayotgan odam ishining unumdorligi o’rtasida juda katta farq mavjud. Odamning kayfiyati yaxshi xursand, ruhi tetik bo’lganda ishi ham barakali bo’ladi, aksincha odamning dili ham, qandaydir tashvishli yoki g’amgin bo’lganda qo’li ishga bormaydi. Ana shu jihatdan olganda hissiyotning inson hayotidagi roli juda kattadir.
  Hissiyot boshqa bilish jarayonlariga ham ta’sir qiladi. Masalan, odamning ruhi tetik, xursand bo’lgan paytda, idroki hali juda jonli, esda olib qolishi, tuyg’ularga boy, tafakkuri o’tkir, nutqi burro bo’ladi. Hissiyot odamda sodir bo’layotgan hodisa va narsalardan shaxs sifatidagi odam uchun ahamiyatli bo’lganlari haqida darak beruvchi signallar tizimi hisoblanadi. Mazkur holda sezgi a'zolariga ta’sir qiluvchi cheksiz miqdordagi qo’zg’ovchilardan aniq bo’lib ajraladi, ba'zilari bir-birlari bilan qo’shilib ketadi va paydo bo’lgan hissiyot bilan birlashib ketadi. Natijada taassurot uyg’otib, biror hissiy nom bilan ifodalangan xotira obrazlari tariqasida saqlanib qoladi. Buni fiziologik jihatdan shunday tushuntirish mumkin: ma'lum qo’zg’atuvchilar tirik mavjudotlar uchun xotirjamlik haqida darak beruvchiga aylanadi. Hissiy kechinmaiar esa insonning shaxsiy tajribasida tarkib topadigan retlekslar tizimini mustahkamlash sifatida namoyon bo’ladi, Hissiyotning mana shu darak beruvchilik vazifasi psixologiyada hissiyotning impressiv tomoni deb ataladi. Impressiv so’zi lotincha taassurot degan ma'noni anglatadi.
  I.P.Pavlov tirik mavjudotlarning atrofimizdagi muhitga moslashuvida hosil qiladigan buziladigan dinamik streotiplar orqali biror hissiyot va emosional kechinmalarning ijobiy va salbiy sifatlarini tushuntirib beradi. Dinamik stereotip deganda tashqi qaytarilish natijasida hosil qilingan shartli reflekslar, nerv bog’lanishlarining barqaror tizimi tushuniladi. Har turli qiyinchiliklar va qarshiliklaiga duch kelishi natijasida dinamik stereotiplaming "o’zgarishi" salbiy emosional holatni yuzaga keltiradi. Hissiyot bu uning kechiriiishining turli shakllari faqat darak vazifasini emas, balki boshqaruvchilik funksiyasini ham bajaradi. Emotsiya harakatlari juda ko’p tana o’zgarishlar ifodalanadi. Odam organizmidagi o’zgarishlar kechirilayotgan hissiyotning ob'ektiv ko'rsatkichi hisoblanadi. Moslashish xarakteriga oid bo’lgan, ya'ni ovozning o’zgarishi, mimika, imo-ishora, organizmda sodir bo’ladigan jarayonning qayta o’zgarishidan iborat ixtiyorsiz va ongli harakatlar psixologiyada emosional harakatlaming ekspressiv tomoni deb ataladi. Hissiyotlar odatda juft-juft bo’lib uchraydi. Masalan, yoqimli- yoqimsiz, xushnoxush, xursand-xafa, g’azab-muhabbat, nafrat kabi ana shunday hissiyotlar sub'ektiv xarakterga ega bo’ladilar, lekin ulaming tashqi ifodasi ham bo’ladi. Masalan, hushchaqchaq odam bilan g’amgin odamning yuz ifodasini ko’z oldimizga keltirib ko’rish mumkin. Aynan mazkur jarayon psixologiyada ambivalentlik yoki ikki taraflamalik deb ataladi.
  Ambivalentlik - lotincha har tomonlama kuchga ega ma’nosini anglatib kishining bir ob'ektning o’ziga nisbatan bir vaqtning o’zida paydo bo’ladigan bir-biriga qarama - qarshi emosional irodaviy holatdir. Hissiyotda ambivalentlik bu rohatlanish va azoblanishni birga qo’shilib va biri ikkinchisiga o’tib ketmaydigan emas, balki bunda birga bo’lish kechiriladigan hissiyotning zarur xarakterli sifatlaridan birini tashkil qiladi. Masalan, rashk hissida muhabbat va nafrat. Odam his-tuyg’ulari bilan hayvon hissiyotlari o’rtasida juda katta farq bo’ladi. Odamda juda ko’p miqdorda his-tuyg’ular borki, bunday hissiyotlar hayvonlarda uchramaydi. Shuning uchun ham odam ham xayvon uchun umumiy bo’lgan g’azablanish, qo’rqish, jinsiy hissiyot, qiziquvchanlik, xursandchilik, g’amginlik emotsiyalari hayvonlarda sifat jihatidan farq qiladi.
  Shu o’rinda S.Shexteming emosional faktorlaming paydo bo’lishi kognitiv-fiziologik konsepsiyasini keltirib o’tish joiz. Insoniy emotsiyalar "insoniylashtirilgan" ijtimoiy sharoit bilan bog’liq holda namoyon bo’ladi. Emotsiyalarning "insoniylashuvi" shunday namoyon bo’ladiki, ichdan kechadigan hissiyotlar mazmuni, juda boy va murakkabair. Odamlar bilan mehnat, siyosat, madaniyati, oilaviy hayot o’rtasida paydo bo’lgan munosabatlaming ko’pligi, sof insoniy hissiyotlarning paydo bo’lishiga olib keladi. Ular bolalarga odob bilan javob berishni, suhbatdoshiga ochiq ko’ngillik bilan jilmayish, keksalar va nogironlarga hurmat bilan joy berishni o’rgatdi. Odam o’z hissiyotlarini o’zi boshqaradi. Ba'zi kishilar emotsiyalarini yashirish niyatida qaramaqarshi emotsiyalami ifodaiaydilar. Masalan, qayg’urish yoki qattiq og’riq paytida kulimsirash, kulgilari kelgan paytda yuzlarini jiddiy. o’ychan holga keltira oladilar. Lekin o’zining imo- ishoralari va mimikalarini boshqara olishga qaraganda nafas olish, qon aylanish va ovqat hazm qilish tizimidagi o’zgarishlarni ushlab qolish juda qiyin bo’ladi. Odam xayajoniangan paytda bir maromda nafas ola biladi, ko’z yoshlarini ushlab qola oladi, lekin rangini o’zgartirish yoki qizartirishga qodir emas. Ammo emotsiyalarni paydo qiluvchi narsalardan o’zini chalg’itishi mumkin. Hissiyot kechinmalari turli holatlarda turlicha tezlik bilan paydo bo’ladi. Ba’zan hissiyot to’satdan, darhol paydo bo’ladi. Masalan, kishi birdan xursand bo’lib ketadi, darhol g’azabga keladi, achchiqianadi va hokozo. Lekin ba'zan shu hissiyotlar o’zi dafa’tan qo’zg’almaydi, balki asta-sekin tug’ila boshlaydi. Shunday hissiy kechinmalaming qay darajada tez paydo bo’lmasligini belgilash qiyin yoki butunlay bilib bo’lmaydi.
  Emotsional kechinmalarning kuchi turlicha bo’lishi mumkin. Hissiyotlarni kuchi avvalo yoqimli va yoqimsiz tuyg’ulaming naqadar kuchli bo’lishidadir. Hissiyotning kuchi shu hissiyotni shaxsning naqadar ehtiros bilan kechirilganligi bilan belgilanadi. Hissiyotning qo’zg’alish xususiyatlari paydo bo’lish yo’lini kuchi va barqarorligi bir qancha sabablarga bog’liqdir. Atrof-muhitning holati shu paytdagi ehtiyojlaming kuchi shu xislat tuzilishiga sabab bo’lgan hodisalaming shaxsiy va ijtimoiy ahamiyatini anglashi, odamning dunyoqarashi, bu xislat qanday vaziyatda paydo bo’iishi va o’tmishi hamda shaxsning individual xususiyatlariga bog’liqdir. Hislarning ayni vaqtda naqadar tez kuchli va barqaror bo’lishiga ko’ra histuyg’ulaming quyidagi turiari farqlanadi: hissiy ton, emotsiyalar, affekt, stress,kayftyat va boshqalar. Ko’pincha emotsiyalar o’zining ta'sirchanligi bilan bir-birida ajraiib turishiga qaramay, bunday sifatni hissiv holatlar stenik (yunoncha so’zdan olingan bo’lib, kuch degan ma'noni anglatadi) xususiyatli deyiladi. Bunda emotsiyalar dadil xatti-harakatlarga, mantiqiy mulohazalarga, nisbiy izlanishlarga kuch quwat, qanoat bag’ishlaydi. Masalan, xursandchilikdan shaxs "parvoz qiladi", "yulduzni narvonsiz oladi", kimlargadir xolis yordam qilishga shoshadi. Faollik qilib, tinchimaslik uning sifatiga aylanadi.
  Q.Turg’unov lug’atida stenik hisga quyidagi ta'riflar uchraydi: stenik hislar - shaxsning hayot faoliyatini kuch-g’ayratimng orttiradigan barcha bilish jarayonlarini faollashtiradigan ijobiy hissiyot turi. Aksariyat hollarda xushxabar, muvaffaqiyat shaxsda stenik xususiyatli emotsiyalami vujudga keltiradi. Ba'zi hollarda emotsiyalar o’zining sustligi, motorli, kuchsizligi bilan tavsiflanadi. Bunday hissiy holat astenik (yunoncha so’zdan olingan bo’lib, kuchsizlik, zaiflik ma’nosini bildiradi) deb atashadi. Bunday hissiyot insonni bo’shashtiradi, uni xayolga cho'mdiradi, xayolparast qilib qo’yadi. Shu sababdan favqulotda shaxsdagi befoyda emosional kechinmaga. uyalish, vijdon azobi, andisha esa qo’rqoqlikka aylanib qolishi xavfi kuchli. Psixik jarayonlardan ayniqsa, emotsiya o’zining aniq tashqi ifodasiga ega bo’iishi bilan tavsiflanadi. Emotsional o'zgarishlar organizmning tashqi o’zgarishlarida shu qadar yaqqol ifodalanadiki, biz odamni tashqi ko’rinishiga qarab, unda qanday xususiyatlar yuz berayotganini, uning xursand yoki xafaligini, g’azablanganligini yoxud biror narsadan qo'rqib ketganini va shu kabi histuyg’ulaming ko’pini aytib bera olamiz. Hissiyotlarning tashqi alomatlari ifodali harakatlar deb ataladi.