Cabbar Məmmədov Diplomatik psixologiya (Siyasi, ideoloji və psixoloji diversiya və anti-diversiyaların metodları)

III.2.2.1.Nümayiş manipulyasiyaları

Yalan – qarşılıqlı qavrama zamanı tərəflərdən biri digərinin məntiqi analiz qabiliyyətini zəiflətmək, sarsıtmaq və ya azdırmaq məqsədilə istifadə etdiyi ünsiyyət fəndidir. Yalan – əsasən gerçəkliyin gizlədilməsi, təhrifi və ya yarımçıq təqdimi kimi formalarından ibarət olub, insanların öz maraqlarını təmin etdirmək və ya qorumaq məqsədi ilə istifadə etdikləri bir növ xüsusi ‘‘intellektual virus’’dur ki, bunun nəticəsində qarşı tərəfin fikir apparatı dolaşır. Psixi sindrom kimi, təsir qüvvəsi – qarşı tərəfin ‘‘intellektual immun qabiliyyəti’’nin zəiflik dərəcəsindən (müzakirə olunan məsələdə məlumatının azlığından, məntiqi təfəkkürünün zəif inkişafından və s.) birbaşa asılıdır.

Əvvəlki bölmədə sadalananlar insanın ətraf dünyanı obyektiv görməsinə və deməli, həyat labirintində oriyentasiya müəyyənləşdirməsinə mane olan real fiziki faktorlar kompleksi idi. Canlılar aləmi bu mozaikanı məqsədli təşkil edilmiş daha yüzlərlə manipulyasiya fəndləri ilə zənginləşdirir ki, ümumi olaraq bu cəmi saxtakarlıq variantlarını insanın hiss kanallarının növləri üzrə qruplaşdıraraq, aşağıdakı kimi təsnif etmək mümkündür:

 Vizual yalan (vizual dezinformasiya): Saxta görüntülər vasitəsilə mahiyyətin təhrifi üsuludur. Tipik nümunəsi buqələmun (xameleon) dur ki, onun vasitəsilə təbiət bir başqa nümayəndələrini aldadır. Ümumi olaraq isə bu kateqoriyadan olan saxtakarlıq hallarına nümunə ola bilər:

a) İşığın və ya mühitin xassələrindən doğan hər cür optik anomaliyalar, məs., atmosferin linza və prizma effektlərinin nəticəsi olan ilğım, sərab, göy qurşağı və b. kimi;

b) Simulyasiyalar: mimika, jest, poza və maneralarla edilən manipulyasiyalar, o cümlədən, məs., siyasətçilərin hansı vəziyyətə düşürlər-düşsünlər, yenə də özlərini daim üzügülər, məğrur və arxayın göstərmələri və s.;

c) Sosial maskalar: Parik və kosmetika (makiyaj); protezlər (şikəstliyi maskalamaq funksiyasında); kosmetik müalicə; kosmetik bərpa və təmir; əşyaları qızıl, yaxud gümüş suyuna çəkmə; maska taxma; moda; foto və video-montajlar; pardaxlama; rəngləmə; maketlər (modellər); manekenlər; və s.;

d) Xəttin, imzanın möhür-ştampın saxtalaşdırılması;

e) Kaleydoskop illüziyaları; holoqrafiya illüziyaları; müxtəlif psixoloji (vizual) illüziyalar və s.;

f) Hərbi sferada vizual yalandan hərbi qüvvənin, silah və sursat anbarlarının, kommunikasiya və enerji bloklarının, rezidensiyaların və digər strateji əhəmiyyətli obyektlərin yerini, sayını, formasını, əlamətini və s. rəqibdən gizli saxlamaq, onun bu sahədə oriyentasiyasını azdırmaq və s. məqsədləri üçün istifadə olunur. Məs., hərbi texnikanın, digər bir sıra obyektlərin yerini gizli saxlamaq üçün meşə və ya çəmənlikdə onun üstünə ağac budaqları və yarpaq formalı xüsusi hərbi tor örtülür; Səngərin, dislokasiya yerinin, canlı qüvvənin yerinin və b. gizli saxlamaq üçün buralarda gündüzlər tüstü, gecələrsə işıq verə biləcək aksiyalar qadağan edilir (məs., siqaret yandırmaq və çəkmək kimi adi aksiyalar); Rəqibin nəzərləri müxtəlif maketlərlə aldadılır (məs., Körfəz müharibəsi zamanı Səddam Hüseyn bu cür yalançı hərbi baza maketləri ilə müttəfiq qüvvələrini çaşdırıb, bölgəyə yığdıqları qüvvələrinin böyük bir qismini hərbi baza hesab etdikləri bu yalançı maketlərin dağıdılmasına sərf etdikləri yaxın tarixdən məlumdur – hansının ki, nəticəsində müharibədən dərhal sonra ABŞ MKİ-nin rəhbəri vəzifəsindən azad edildi); ekstremal situasiyalarda texnika və canlı qüvvəni, digər zəruri obyekti təqibdən yayındırmaq üçün tüstüburaxan şaşkalardan istifadə edilir; Güc nümayişi məqsədinə xidmət edən müxtəlif aksiyalar həyata keçirilir (məs., hərbi parad və sərhəd yaxınlığında təlim keçmə kimi); Texnika görüntüsü imitasiya etdirilir (məs., haradasa böyük bir qüvvə toplandığı təsəvvürü yaratmaq üçün orada rəqib cəbhəsindən yaxşı müşahidə edilən hündür bir keçiddən gecə vaxtı eyni bir avtomobili işıqları yanılı vəziyyətdə 50-100 dəfə fırladıb keçirməklə və ya bu cür yerdə məftildən asılmış iki avtomobil farasını vaxtaşırı akkumlyatora qoşub-açmaqla bu əraziyə böyük bir avtomobil, texnika karvanı gəldiyi qənaəti yaradılır) və s. (Müharibədə psixoloji metodların konkret tətbiqi ilə əlaqədar əlavə olaraq bax: burada, səhifə 127, 136, 138, 145, 145, 152-153, 192, 201 və s. ə)

 Vokal (audio) yalan (vokal dezinformasiya): Səslərin saxtalaşdırılması yolu ilə oriyentasiyanın azdırılması halıdır. Əsasən aşağıdakı variantları fərqləndirilə bilər:

a) Səsin və mühitin xassələrindən doğan saxtalıqlar: məs., əks-səda, «Doppler effekti» (nisbi hərəkətin səs tezliyinə təsir etməsi) və s.;

b) Avtomat və tapançaların lüləsinə, avtomobillərin tüstüburaxanlarına onların səsini batırmaq üçün bağlanan xüsusi «səsboğucular»; nəhəng konsert zallarının divarlarına xüsusi səs effekti yaratmaq, mahnıların səslənmə keyfiyyətini artırmaq üçün vurulan xüsusi membranlar; ruporlar; audio maqnitofonlar; müxtəlif musiqi alətləri və b. bu kateqoriyadandır;

c) Müxtəlif səslərin təqlid və ya improvizəsi; kimin səsi iləsə kiməsə nəyisə çatdırmaq; müxtəlif nitq çalarları (para-və ekstra-linqvistik elementlər, intonasiya və s.) ilə edilən simulyasiya və dissimulyasiyalar (məs., siyasətçilərin öz səsinə həmişə ötkəm və təmkin çaları verməsi); və s.;

d) Hərbi sferada bundan rəqibin oriyentasiyasını azdırmaq məqsədilə istifadə olunur. O cümlədən, məs., öz qoşunlarının həqiqi dislokasiya yerini maskalamaq, onların bir başqa istiqamətdə yerləşdirildiyini imitasiya etdirmək, burada müdafiənin güclü olduğu təsəvvürü yaratmaq və s. üçün – düşmən cəbhəsinə yaxın ayrı-ayrı bölgələrdə səsgücləndiricilər vasitəsilə maqnitofon lentinə yazılmış texnika səsi yayılır; düşmən cəbhəsində mühasirə təsəvvürü, panika vəziyyəti yaratmaq üçün – güclü atışma səsi yazılmış eyni mexanizm düşmən arxasına atılır; yeni növlü silaha maliklik təsəvvürü yaratmaq üçün – əcaib səsli qurğulardan istifadə edilir (Nümunə üçün, məs., yəqin çox az adam bilir ki, məşhur «Katyuşanın» həmin o tükürpədici səsi onun mühərrikinin yox, üzərinə vahimə törətmək məqsədilə əlavə edilmiş xüsusi sirenanın səsi idi. Bundan əlavə, Qarabağ müharibəsinin ilk illərində Sovet Hakimiyyətinin göstərişi ilə azərbaycanlılardan, hətta adi ov tüfənginin də yığıldığı dövrlərdə, əliyalın yerli kənd əhalisi ermənilərdən aşağıdakı mexanizmli qurğu vasitəsilə müdafiə olunurmuş: adi traktor və ya avtomobil mühərrikini söküb silindrinin qapaq və çarxqolu-sürgüqolu mexanizmini çıxarır, silindrə barıt və kükürd doldurub porşeni öz yerinə salaraq gözləyirmişlər. Ermənilərin hücumu zamanı bunlar bir-bir yandırıldıqca porşenin sürətlə silindrdən çıxıb havaya uçması, əcaib səs yaradırmış ki, bu da ermənilərdə azərbaycanlıların ağır artilleriyaya malikliyi təsəvvürü oyadıb, onların azğınlığının qarşısını az da olsa ala bilirmiş) və s. (Müharibədə psixoloji metodların konkret tətbiqi ilə əlaqədar əlavə olaraq bax: burada, səhifə Error: Reference source not found, 136, 138, 145, 145, 152-153, 192, 201 və s. ə)

 Aromat manipulyasiyaları (aromat dezinformasiyaları): Ətir manipulyasiyaları ilə oriyentasiyanın azdırılması fəndləridir. İnsan həyatında iybilmə digər bir sıra canlılarla (məs., kəpənəklər, itlər və s.-lə) müqayisədə o qədər də aparıcı mövqedə olmasa da, hər halda, insanlar bir-biri ilə, bir-birinin davranış və düşüncəsi ilə məhz bu kanalla da, az da olsa, çoxdan bəri manipulyasiyalar aparırlar – parfümeriya, qida aromatizatorları və b. bu məqsədin məhsullarındandır. Əvəzində isə insanlar, iybilmə hissiyyatı dominant olan heyvanları bu xətlə aldatmağın çoxsaylı variantlarını axtarıb tapıblar. Bunun tipik nümunəsi müxtəlif tələlərdir ki, burada insanlar ət, yağ və s. ətri yayan predmetlər qoymaqla həşəratları, quş və heyvanları cəlb edib ələ keçirir və ya məhv edirlər (Nümunə üçün, məs., həşəratlar üçün tavandan və ya digər yerlərdən asılan iyli şirə-yapışqanlar yəqin çoxlarına məlumdur. Siçanlar üçün, bu baxımdan, günəbaxan yağının ətri xüsusi cəlbedici vasitə kimi istifadə olunur və s.).

Hərbi xidmətdə kəşfiyyata və ya əsirlikdən qurtulmağa kömək edən instruktajlardan biri də belədir: Kəşfiyyatçının və ya əsirlikdən qaçanın həmin anda ən böyük düşməni kənd itləri və ya xüsusi təlim keçən axtarış itləridir, çünki onlar ətraf dünyada oriyentasiyanı səsə və ya görünməyə görə deyil, məhz iybilməyə görə müəyyənləşdirdiyindən, onlardan barmağının ucunda gəzmək və ya qaranlığa qısılmaqla, yaxud görkəminin dəyişməklə də qurtulmaq mümkün deyil. Onların nəzərindən yayınmaq üçün öz ətrini, hətta mümkündürsə, bütövlükdə öz insan ətrini dəyişmək lazımdır. İnstruktajda öz paltarını bütövlükdə mal-qoyun peyinliyində bulaşdırmaq tövsiyyə olunur (nə qədər qeyri-estetik olsa da) – hər halda, belə vəziyyətdə ölməyib sağ qalmaq istəyənlər üçün;

 Dequstral yalan (dequstral dezinformasiyalar): Dad manipulyasiyaları ilə oriyentasiyanın azdırılması halıdır. Dadbilmə hissiyyatı insanın həyatında görmə və eşitmə səviyyəsində böyük əhəmiyyət kəsb etməsə də, hər halda, orqanizmin ehtiyac hiss etdiyi, vitaminlər, zülallar, turşular və s.-lə zəngin olan təamları tapmaq, yaxud orqanizm üçün ziyanlı, zəhərli və s. təamları fərqləndirə bilmək üçün bu kanal əhəmiyyətli oriyentirdir. Lakin eyni zamanda, aldadılması asan olan oriyentirdir: Məs., adətən tibbdə acı həblərə qarşı dad reaksiyasını neytrallaşdırmaq üçün onların şirin təbəqələrlə örtülməsi; kimisə mərgümüşlə (arsen və ya mışyakla) zəhərləyərkən bunun sarımsaqla yeyilən təama qarışdırılaraq ona verilməsi (mərgmüş sarımsaqla eyni dad verir) və b. bu qəbildəndir;

 Digər tipli yalanlar (dezinformasiyalar): Bunlar 5 əsas hiss orqanları vasitəsilə aparılan müşahidə ilə əlaqədar süni və ya təbii olaraq baş verən manipulyasiya halları idi. Bundan əlavə, 20-yə yaxın köməkçi hiss orqanları ilə əlaqədar da belə halların təbii və ya süni şəkildə baş verməsinə nümunələr çoxsaylıdır.

Bura qədər sadalananlar insanın ətraf dünyadan aldığı, yəni idrakaqədərki siqnalların saxtalığından doğan manipulyasiya halları idi. Bu siqnalların ikinci mərhələ saxtalaşması – onların hiss dilindən məntiq dilinə «tərcümə» olduğu aktda baş verir, yəni idrak deşifratorunun öz xüsusiyyətlərindən törəyir.
  

III.2.2.2.Təsvir manipulyasiyaları

Yuxarıda sadalananlar spektr aspektindən yalanın mümkün bütün formaları idi. İndi isə onun metodları, yəni süni induksiya qaydaları barədə.

Yuxarıda sadalananlar insanın ətraf dünyadan aldığı siqnalların təhrif olunmasından yaranan müxtəlif manipulyasiya formaları idi. İnsanın ətraf dünyadan siqnal almaq qabiliyyəti bunca geniş diapazonu əhatə edirsə də, onun ətrafa siqnal şüalandıra bilmək qabiliyyəti cəmisi iki kanalla məhdudlaşır: nitq və davranış kanalları ilə. Bu da özlüyündə, insanın ətraf dünya ilə manipulyasiya apara bilmək imkanını da bu iki çərçivə ilə məhdudlaşdırır. Başqa sözlə, sosial yalanın cəmisi iki forması ola bilir – verbal yalan və davranış yalanları (haşiyə kimi qeyd edək ki, definitiv aspektdən, biheviorizmin ardınca müasir psixologiya, nitqi də davranışın bir növü kimi qəbul edir. Həmçinin, struktur qrammatikanın ardınca linqvistika, nitq və dil arasında fərq qoyur):

 Verbal yalanlar (dezinformasiyalar): Sözlər (hökmlər) vasitəsilə tərəf-müqabilin oriyentasiyasını azdırmaq fəndləri, manipulyasiyalarıdır. Birbaşa olaraq ikinci siqnal sistemi vasitəsilə təsir göstərir. Başlıca kriteriyası məntiqdir. İstər danışıq və istərsə də yazı formasında insanların bir-birini aldatmasının bütün formaları bu kateqoriyaya aiddir;

 Davranış yalanları (dezinformasiyaları): Həqiqi rəyin, fikrin, mahiyyətin, əhvalın, qabiliyyətin və s. qeyri-adekvat davranışlarla maskalandırılması fəndləridir. İnteraktiv mənada, qeyri-verbal kommunikasiya vasitəsidir.

İnsanların özlərini, öz davranış və maneralarını (o cümlədən, danışıq maneralarını), situasiyaya, sosial normalara və ya müsahibin zövqünə, baxışına, istəyinə uyğunlaşdıraraq hərəkət etməsi, müxtəlif məqsədlərin realizəsi üçün istifadə olunan manevr hərəkətləri (o cümlədən, hərbi taktikalar, şahmat kombinasiyaları, Şərq əlbəyaxa döyüş ustalarının diqqətyayındırıcı əl-qol hərəkətləri və s.), müxtəlif simvolik jestlər, simulyasiyalar, təqlid və yamsılamalar, illüzionistlərin müxtəlif tryukları (fokusları), davranış imitasiyaları, diplomatik aksiyalar, Ostap Bender fəndləri, şou məqsədli skandallar və b. bu kateqoriyanın tipik nümunələridir.

 Bəzi gənc oğlanların öz sevgililərini küçənin tininəcən avtobusla gətirib, qızın qonşularının gözündən pərdə asmaq üçün, oradan o yana bir dayanacaqlıq yolu taksi ilə aparıb ötürməsi; bəzi qızların özlərini həyətdə (yol qırağında, bulaq başında, çayın kənarında və s.) duran oğlanlara göstərmək üçün ehtiyac olmadan gün uzunu həyətdən (krandan, kəhrizdən, bulaqdan, çaydan və s.) su daşıyıb, gətirdiklərini də binanın arxasında (ağacların arasında, həyətdə və s.) harasa boşaldaraq yenidən qayıtmaları; bəzi falçıların qəbula gələnləri növbəyə yazdıraraq, sonra burada qeyd olunan koordinatlarına əsasən onlar barədə ətraflı məlumat toplatdırıb, qəbul günü öz «bilicilikləri» ilə onları vəcdə gətirmələri; bəzi «super-market» rəhbərlərinin alıcıları ən defisit malların reklamı ilə cəlb edib, onların evə üzüqara qayıtmamaq üçün nə isə alacaqlarına arxayın olaraq, «həmin mal elə bu gün səhər qurtardı» deyərək, gələnlərə digər mallarını sırımaları və b. bu qəbildən olan manipulyasiyalardandır.

Həmçinin, bu kateqoriyadan müşahidə etdiyimiz daha bir hal:

 Novruz bayramında boyanmış yumurta döyüşdürən və məğlub olan uşaqlardan birisi, hamıya qalib gələn digərinin yumurtasını ələ keçirmək üçün izləyib onun bu yumurtanı əlindən yerə qoyacağı məqamı gözləyir. Günorta vaxtı həqiqətən də, həmin uşaq üst paltarı ilə birlikdə bu yumurtasını da divarın üstünə qoyub, hamı ilə birlikdə futbol oynamağa başlayır. Məhz bu məqamı gözləyən o biri uşaqsa, cəld gəlib öz yumurtasını həmin yerdə divarın dibinə çırpır. Divarın üstündəki o biri uşağın yumurtasını götürüb aradan çıxır. Oyundan sonra geri qayıdan yumurta sahibi divarın dibində sınıb qalmış yumurtanı görüb zənn edir ki, bu onun yumurtasıdır və divardan düşdüyü üçün sınıb.

İnsanların yalan danışmasının səbəblərinə gəldikdə isə, istər peşə yönümünün (məs., artistlərdə olduğu kimi), istər sosial normaların (necə ki, yaponlarda emosiyaları kəskin büruzə vermək eyib hesab olunur), istərsə də digər amilin təsirindən meydana çıxan ixtiyari yalan, saxtakarlıq, manipulyasiya – bu və ya və digər formada insanın tələbatları ilə əlaqədardır. Belə ki, formasından asılı olmayaraq istənilən halda insan ondan özünün rifah və təhlükəsizliyini təmin etmək vasitəsi kimi istifadə edir.

Bundan sonra, yalanın deyilən həmin quraşdırılma qaydaları barədə:

1) Tezisi kontekstdən ayırma metodu: Bu halda həqiqət müəyyən filtrasiyadan keçirilərək, obyektə onun yalnız lazımi seçmə tərəfləri, yəni sizə sərf edən tərəfləri xüsusi mübaliğə və koloritlə çatdırılır, fakt və predmetlərin, insanların, ideyaların, nəzəriyyələrin və s. yalnız seçmə xüsusiyyətləri, cəhətləri, parametrləri göz önünə gətirilir, gerçəklik birtərəfli işıqlandırılır, hadisələrin, planların, tarixçələrin, bioqrafiyaların seçmə epizodları, fraqmentləri vurğulandırılır, qabardılır, geniş reklam etdirilir (bax: «Təbliğat» bölümünə [burada, səh. 126]). Əks tərəfləri, yəni həqiqətin, yaxud gerçəkliyin sizə sərf etməyən tərəfləri isə diqqətsiz qoyulur, görməməzliyə vurulur, gizlədilir, ört-basdır edilir və ya aşkardırsa məqsədli yozularaq adiləşdirilir, dəyərsizləşdirilir, neytrallaşdırılır və s.;

2) Montaj metodu: Bu halda informasiyanın məqsədli ixtisarı, kombinasiyası, süni montajı, rabitədə olduğu hal və proseslərdən, problemlərdən, faktlardan və s. təcridi, yaxud onlarla süni assosiasiyası hesabına, bir sözlə, üzərində eklektik əməliyyat aparmaqla ondan yeni məna çaları əldə edilir;

3) Dissimulyasiya metodu: Bu halda informasiya (o cümlədən, nəyinsə müəllifliyi, məzmunu, detalları, vaxtı, yeri, istiqaməti, sayı, gücü və s.) tamamilə gizlədilir. Bunun üçün onun yayılma kanalları tam olaraq blokirovkalanır;

4) Maska metodu: Bu halda həqiqi informasiya müxtəlif dezinformasiyalarla (o cümlədən, imitasiyalarla) maskalandırılır, onun əvəzinə aldadıcı bir başqa informasiya yayılır. Müəllifliyin gizlədildiyi hal üçün aksiyanın başqalarının əli ilə, stili ilə həyata keçirilməsi, başqalarının dili ilə çatdırılması və s. variantlarından istifadə olunur;

5) Dezinformasiya metodu: Bu halda məlumat, ümumiyyətcə, heçdən yaradılır, obyektin oriyentasiyanı azdırmaq və ya lazımi istiqamətə döndərmək üçün süni quraşdırılır, ona real denotatı olmayan, əsassız, qurama, yalan, saxta informasiya çatdırılır. Yalana (məs., iftiraya, böhtana...) görə bu zaman bəzən ortaya çıxa bilən müəyyən hüquqi məsuliyyət məsələləri isə praktikada çoxdan sınanan aşağıdakı maxinasiyalarla sığortalandırılır:

 Bu zaman informasiyaya, ya anonimlik ifadə edən epitetlər əlavə olunur – məs., «deyirlər ki...», «filan məxəzin (alimin, şərhçinin, qəzetinin, müxbirin, agentliyin, ekspertin və b.) ehtimalına əsasən..», «adının gizli qalmasını istəyən (yaxud anonim) bir mötəbər şəxsin bizə verdiyi məlumata görə...» və s. kimi;

 Ya da o, obyektə (fərdə, auditoriyaya, kütləyə...) qeyri-leqal kanallarla çatdırılır – məs., vərəqələr, ritorik suallar, jestlər, informasiya sızdırmaları, versiya irəli sürmək, şayiə yaymaq və s. yolları ilə;

Bütün bu metodlarla mizan-tərəzinin yalnız bir gözü kifayət qədər yükləndirildikdən sonra nəticə çıxarmaq işi obyektin (fərdin, kütlənin, auditoriyanın...) öz öhdəsinə buraxılır. Fərdi və ya ictimai rəy vektorunun oriyentasiyası isə həmin fərdin və ya kütlənin şüur paradiqmasındakı ayrı-ayrı mövqelərin çəki nisbəti ilə müəyyənləşdiyindən, bu təsir izsiz itib getmir.

Bu məqamda həm də, insanların danışığında yalanı, qeyri-səmimiliyi aşkar etməyin bir sıra psixoloji metodları barədə:

Psixi proseslərin kompleks əlaqəsi prinsipi tərəfdaşın danışıqlarında yalanın aşkar edilməsinə zəruri açar verir. Belə ki, bu prinsipə görə fizioloji, emosional, intellektual və iradi sferalardan hər hansı birində baş verən reaksiya beyinin eyni bir nöqtəsində və eyni bir vaxtda induksiya edildiyindən, digər yerdə qalanlarında da eynizamanlı reaksiyalarla müşayiətlənməlidir. Lakin yalan (saxtakarlıq) halında bu prinsip pozulur, o cümlədən:

 Söz, mimika və əl-qol hərəkətləri arasındakı paralellik əlaqəsi pozulur. Belə ki, eyni bir stimula bunların reaksiyası eynizamanlı olmalı olduğu halda, ardıcıl şəkildə baş verir. Məs., fərd əvvəlcə yumruğunu stola çırpır, sonra üzünə qəzəb ifadəsi verir və yalnız bundan sonra «bəsdir!» deyə qışqırır. Hansı ki, həqiqi halda bunlar eynizamanlı olmalı idi;

 Söz, mimika və əl-qol hərəkətləri arasındakı komplekslik əlaqəsi pozulur. Belə ki, fərdin hər hansı bir emosiyası bunlardan yalnız birində (məs., dildə) hiss edilsə də, digər qalanlarında heç bir reaksiya müşahidə edilmir, məs., qəzəbli olduğu halda yumruğu gərilmir, yaxud üzə hansı saxta ifadə verilməsindən asılı olmayaraq qaşları müvafiq forma (‘‘qəzəbli qaş’’, ‘‘kədərli qaş’’ və s. kimi) vermək, demək olar ki, həmişə yaddan çıxır (fəqət, qaşlar ən az idarə olunan üzvlərdir və istənilən saxta emosiyanı aşkar etməyə imkan verən ən səmərəli açardır);

 Emosiyaların təzahür qanunauyğunluğu pozulur. Belə ki, təbii variantında istənilən emosiya qəfil yaranmayıb, qəfil də itmədiyi halda, saxtakarlıq halında üzdə istənilən qədər diskret dəyişikliklər (emosiyaların çox sürətlə bir-birini əvəzləməsi) müşahidə oluna bilər;

 Emosiyaların mövcudluq müddəti ifrat artır. Belə ki, hətta ən güclü emosiya da, çox qısamüddətli olub, öz apogeya həddində maksimum 72 san. qala bildiyi halda (sonra getdikcə sönməyə doğru gedir), saxta durumda eyni bir emosional «partlayış» fərdin çöhrəsində dəqiqələrlə, hətta saatlarla həkk olunub qala bilər;

 Psixoanalizin alətlərindən olan ‘‘çaşmalar’’ın tamam başqa bir forması burada effektiv indikatordur. Belə ki, üzünə müəyyən saxta ifadə vermiş şəxs hərdən özünü unudub, yaxud yorulub müəyyən mikroanlar qədər mimikalarına (üzünə) ‘‘istirahət’’ verir və üzü həqiqi görkəmə qayıdır (özü də, bu ‘‘həqiqi görkəm’’ heç də, ‘‘neytral görkəm’’ demək deyil, əksinə, hərdən neytral görkəm itib, yerində bir anlıq qəzəb impulsu sezilə bilər);

 Fərdin həyəcanlılıq dərəcəsi artır və buna müvafiq olaraq, nəbzi, tənəffüsü, göz qırpması və s. sürətlənir, səs tonu yersiz yüksəlir;

 Fərdin jestləri daha çox «qapalı» xarakter alır. Belə ki, danışarkən göz-gözə gəlməkdən qaçmaq, bir bəhanə ilə üzünü örtmək istəyirmiş kimi əlini üzünə aparmaq, lakin yalnız saçına, burnuna, boynuna yaxud sadəcə üzünə toxundurmaqla kifayətlənmək və b. qeyri-səmimilik, şübhə, tərəddüd, yalan əlamətləridir;

III.2.2.3.İzah manipulyasiyaları

Əgər yuxarıdakı halda obyektə (fərdə, auditoriyaya, kütləyə...) xüsusi tərtib olunmuş informasiya verib, nəticə çıxarmaq işi onun öz öhdəsinə buraxılırdısa, burada artıq ona yalnız informasiya verməklə kifayətlənməyib, ixtiyarında olan informasiyaları onun nəzərində lazımi çalara dəyişdirmək məqsədilə, onun analiz işinə, nəticəçıxarma qabiliyyətinə müdaxilə edilir, obyektin düşüncəsi ilə müvafiq şərhlər, təhlillər vasitəsilə manipulyasiya aparılır. Başlıca olaraq, lazımi effekt məntiqin «əqli nəticə» prinsiplərini, qaydalarını pozmaq yolu ilə əldə olunur. Belə ki, normal məntiqi analiz – sillogizm, entitema, epixeyrema, dilemma, sorit (induksiya, deduksiya) və s. prinsipləri üzrə cərəyan edib, nəticə bunlar vasitəsilə çıxarıldığı halda, qeyri-qanuni (qeyri-korrekt) halda isə, burada əqli nəticə çıxarmağın kifayət qədər çoxsaylı qeyri-mötəbər metodlarından istifadə edilir, o cümlədən, məntiqi analiz üçün – tavtalogiya («fikirdə dairə») və identikləşdirmələr, qarşılaşdırma və uyuşmazlıqlar, bölgü, keçid, istisna qaydaları, natamam induksiya («tələsik ümumiləşdirmə» və «bundan sonra, deməli, bunun səbəbinə görə»), analogiya (təşbih) prinsipləri və b. əsas yerində qəbul edilir. Bütün bunlara söykənən manipulyasiyaların bir qismi aşağıdakılardır:

1) ‘‘Tələsik ümumiləşdirmə’’ metodu: Cəmisi bir neçə seçmə fakt və ya faktora əsasən hər hansı şəxs, hal, proses, problem, predmet və s. barədə «həmişə», «hər yerdə», «heç vaxt», «heç cür», «bütün», «hamı», «heç kim» və s. kimi fövqəlümumilik kvantorları ilə ifadə olunan kateqorial nəticələr çıxarılır.

 Məs., liderin hər hansısa bir sferadakı qüsurundan, səhvindən (məs., əxlaq sferasındakı sərbəstliyindən) onun, ümumiyyətcə, vəzifəsi üçün yararsızlığı nəticəsi çıxarılır (hansı ki, pozğun, cinayətkar həyat tərzinin insanın düha potensialına heç bir aidiyyatı olmadığı və tarixdən də neçə-neçə dahi elm, incəsənət, ədəbiyyat xadiminin şəxsi sferada o qədər də moralist olmayan və ya cinayətkar təmayüllü həyat tərzi keçirdiyi məlumdur);

2) ‘‘Təşbih maxinasiyası’’ metodu: Müqayisə aparıb xarakteristika verərkən, nümunə göstərib analoji nəticə çıxararkən mühüm deyil, qeyri-mühüm, ikinci-üçüncü dərəcəli, ötəri, formal əlamətlər, oxşarlıqlar, parametrlər, münasibətlər, xüsusiyyətlər və s. əsas götürülür.

 Məs., hansısa bir tarixi prosesi digəri ilə müqayisə edərkən və yaxud ideyanın cəfəngliyini, perspektivsizliyini isbata cəhd edərkən, onun filan ölkədə iflasla nəticələnmiş variantı əsas götürülür. Hansı ki, o, bir başqa ölkədə uğur qazanmış olar ki, indi də, ondan bəhs edilməz. Və ya o vaxt həmin ölkədə onun iflasının obyektiv səbəbləri ola bilərdi ki, indi burada onlar aradan qaldırılmış olar və ya heç olmaz;

3) ‘‘Bundan sonra, deməli, bunun səbəbinə görə’’ metodu: Təsadüfən eyni vaxtda və yaxud dalbadal baş verən fərqli hadisələrə heç bir əsas olmadan daxilən rabitəli proses kimi baxılır. Onlar eyni bir ssenarinin epizodları kimi, yaxud bir-birinin səbəbi, nəticəsi, törədicisi, davamı yaxud tamamlayıcısı kimi təqdim edilir, yozulur.

4) ‘‘Qərəzli proqnoz’’ metodu: Hal, proses, davranış və planların real motivlərindən bir və ya bir neçəsi, yaxud hamısı gizlədilir, görməməzliyə vurulur, təhrif edilir, hər şey ağlabatan bir başqa səbəb, məqsəd və ya nəticə ilə (məs., qərəz, ambisiya ilə) əlaqələndirilir, nəticəsi gözlənilən kimi yox, başqa cür yozulur. Bununla da, interpretasiya saxtalaşdırılır, motivlərlə bağlı auditoriyanın (obyektin) təsəvvürü azdırılır.

 Nümunə üçün, məs., liderin hansısa addımı, planı zərurət deyil, naşılıq, əlacsızlıq nəticəsi kimi yozulur, ümumi deyil, şəxsi marağın bəhrəsi kimi təqdim edilir, onun vəd olunan deyil, fərqli nəticələrə gətirib çıxaracağı iddia edilir, vəd olunan nəticəyə gətirib çıxardıqda isə bunun onun talantının yox, tarixi zərurətin nəticəsi, yaxud bir başqa kiminsə xidməti olduğunu isbata cəhd edilir.

III.2.2.4.Arqumentasiya manipulyasiyaları

İnformasiyanın mötəbərliyinin qeyri-kafi əsaslarla «isbatı» metodudur. Qanuni (korrekt) halda arqument rolunda yalnız və yalnız əyani və yaxud doğruluğu heç bir şübhə doğurmayan faktlar və prinsiplər çıxış edə bilər, o cümlədən, aksiomlar, postulatlar və s. Qeyri-qanuni (qeyri-korrekt) halda isə, burada zahirən mötəbər görünən istənilən fakt və ya prinsip arqument yerində qəbul olunur (əlavə olaraq bax: «Təlqin: İnsanları ayıqkən necə hipnoz etməli» bölümünə [burada, səh. 131]), o cümlədən:

a) Saxta faktlara istinad metodu: Arqument kimi müxtəlif saxta faktlara, o cümlədən, yarımçıq, təhrifedilmiş, həqiqətdə heç olmayan və s. faktlara, mənbələrə istinad edilir;

b) Özünə istinad metodu: Arqument kimi müəllif öz üstünlüyünə istinad edir, məs., bu cür: «Hətta buna bir dəfə mən özüm də şahid olmuşam ki...», «Öz təcrübəmə əsasən deyə bilərəm ki...», «Mənim qədər yaşa, sonra belə de!» və s. formasında;

c) Üçüncü bir tərəfə istinad metodu: Fikrin əsaslılıq dərəcəsini artırmaq üçün üçüncü bir tərəfə istinad edilir. Məs., hadisə ilə əlaqədar şahidlərin dediklərinə istinad edilir. Hansı ki, onlar da faktları lazım olduqda öz istəklərinə, ambisiyalarına və ya kimlərinsə sifarişinə, tapşırığına uyğun təhrif edə bilərlər;

d) Tərəf-müqabilin özünə istinad metodu: Arqument kimi obyektin özünün (söhbət kütlədən, qrupdan gedirsə onun liderlərinin, üzvlərinin, əcdadlarının və b.) fikirlərinə istinad edilir. Heç kəs öz rəyi, fikri, ağlı, şəxsiyyəti və s. barədə aşağı fikirdə olmadığından, həmçinin öz-özü ilə ziddiyyətə girişməyə, öz-özünü təkzib etməyə, özü barədə məntiqsiz düşünən, gündə bir fikrə düşən hərdəmxəyal, sözü ilə əməli uyğun gəlməyən riyakar təsəvvürü yaratmağa meylli olmağından, yeni mövqeyi də onun indiki və ya nə vaxtkısa mövqeyi ilə formal də olsa uzlaşdırmaq, onu tərkisilah edərək mövqe ilə razılaşmağa vadar edəsidir (həmçinin, söhbət əsnasında «Bəs sən filan vaxt başqa cür deyirdin» tipli replikalar işlətməklə tərəfdaşı hansısa indiki fikrindən, rəyindən döndərmək də bu qəbildəndir).

 Lakin, obyekt o vaxt bu fikri tamam fərqli halla əlaqədar işlədə bilər ki, bu məsələ ilə onun heç bir əlaqəsi olmaz; O vaxtdan bəri ortaya yeni faktlar çıxa bilər ki, bunların əsasında obyekt hazırda əvvəlki mövqeyini dəyişmiş olar; O vaxt obyekt bunu tamam fərqli mənada işlədə bilər; Obyekt bunu bir başqa fikirlə birlikdə işlədə bilər ki, hazırda onun ayrıca götürülməsi mənasını dəyişə bilər; İstinad edilən fikir onun ayrı-ayrı deyim və davranışlarından saxta məntiqi əməliyyatlarla süni yolla çıxarıla bilər və bu səbəbdən, mötəbər olmaya bilər; Obyekt bunu təsadüfi, fərqinə varmadan işlədə bilər və bu onun ümumi düşüncəsi, məramı və s. üçün xarakterik olmaya bilər; Və nəhayət, heç kim ideal deyil, hamının davranış və deyimlərindən bir-birini inkar edən filan qədər epizodlar, fraqmentlər axtarıb tapmaq mümkündür və burada hər şey onların deyilmə və işlədilmə dövründən, şəraitindən, məramından, fərdin həmin vaxtdakı əhval-ruhiyyəsindən, məlumat yetkinliyindən və s. asılı olur;

e) Avtoritetlərə istinad metodu: Fikrin əsaslılıq dərəcəsini artırmaq üçün müxtəlif avtoritetlərə (mötəbər şəxslərə, ədəbiyyatlara, müəlliflərə və b.) istinad edilir, lazımi məsələ barədə onların mövqeyi (rəyi, fikri, davranışı...) səsləndirilir, nümunə, sitat göstərilir, qabardılır (bax: «Təbliğat» bölümünə [burada, səh. 126]). Adi insanlarsa, qeyri-müəyyən situasiyalarda, belə vəziyyətlərdən az-çox başı çıxan şəxslərin davranış və fikirlərinə istinadən oriyentasiya götürdüklərindən, cəmiyyətdə müəyyən statusu, avtoriteti olan şəxslər, bu baxımdan sadə əhalinin meyarında daha ağıllı, punktual, məsuliyyətli, məlumatlı, bacarıqlı, təcrübəli tərəf kimi qavranılır, onların mövqeyi onlara daha dolğun, daha mötəbər, daha obyektiv qərar kimi görünür, oriyentasiyalarına güclü yönəldici təsir göstərə bilir və müqavimət doğurmur.

 Lakin həmin avtoritetlər öz sahələrində mütəxəssis olsalar da, deyilən məsələ üzrə adi adamdan fərqlənməyə bilərlər; Onlar bu fikri tamam başqa halda və başqa məsələ ilə əlaqədar işlədə bilərlər ki, onun da buna oxşarlığı olmaz; Bu, onların əvvəlki mövqeyi və ya natamam informasiya əsasında çıxardıqları nəticə ola bilər ki, hazırda şəraitdən, yeni faktlardan asılı olaraq mövqelərini dəyişə bilərlər; Onların fikri təhrif oluna bilər, yaxud bu fikir yalandan onların adına yazıla bilər; Onların ayrı-ayrı vaxtlardakı, fikirlərindən buna tamamilə zidd olanlarını da axtarıb tapmaq mümkündür ki, burada onlar gizlədilər; Onlar bu fikri hansısa qərəzdən, məqsəddən, ambisiyadan, maraqdan və yaxud sifarişdən söyləyə bilərlər; Fikri təqdim olunan şəxs heç də hər hansı avtoritet sahibi olmaya bilər və burada onun mövqeyini qiymətə mindirmək üçün avtoriteti süni şişirdilər; O, bu statusu avtoriteti öz şəxsi qabiliyyətinin, ağlının bacarığının yox, hansısa əmi-dayının hesabına qazana bilər; Əks mövqedə olan da filan qədər avtoritet tapmaq mümkündür ki, burada bütün bu deyilənlər gizlədilib ön plana yalnız seçmə avtoritetlər və onların da yalnız seçmə fikirləri çəkilə bilər və s. ki, burada bütün bunlar gizlədilər; və s.

f) Çoxluğa istinad metodu: Arqument kimi çoxluğun mövqeyinə istinad edilir, hansısa məsələ ilə bağlı xeyli adi adamın eyni mövqedə, fikirdə olması, eyni hərəkət etməsi izah, təsvir və ya nümayiş etdirilir, səsləndirilir, nümunə göstərilir. Belə ki, əksər insanlar çoxlu adamın qəbul etdiyi mövqeyi daha çox ağıl prizmasından keçib hərtərəfli sınanmış, saf-çürük edilmiş fakt kimi qəbul etdiyindən, bu cür təsirlərə (sirayətlərə) də, əsasən asan, müqavimətsiz tabe olur, düşürlər və oriyentasiyalarında qeyd-şərtsiz olaraq bununla hesablaşırlar (psixologiyada «qrup təzyiqi», «çoxluğun zəhmi» effektləri).

 Psixoloji diversiya məsələlərində bu məqsədlə seçmə avtoritetlərdən və seçmə kütlə nümayəndələrindən, onların da yalnız seçmə davranış və fikirlərindən nümunə kimi istifadə olunur ki, zahirdə bütün bunlar gizlədilərək hər şey «hamının, o cümlədən, bütün ağıllıların ətraflı analizinə əsaslanan obyektiv, tərəfsiz mövqe kimi» yozulur, təqdim edilir. Hansı ki, mövqeyinə istinad edilən, fikri səsləndirilən, davranışı nümunə göstərilən kütlə nümayəndələri məqsədyönlü seçilmiş şəxslər ola bilərlər və bunlara zidd mövqedə olan da kifayət qədər şəxs tapmaq mümkün olar ki, burada onların mövqeyi gizlədilər, üzə çıxarılanlarsa əksəriyyətin təmsilçiləri kimi təqdim edilər; eyni qayda ilə onlar bu işdə şəxsi marağı, ambisiyası, qərəzi olan, həmçinin şirnikləndirilmiş, qorxudulmuş, öyrədilmiş və s. tək-tük şəxslər ola bilərlər; yaxud onlar bir-birinin nümunəsi timsalında, sirayət mexanizmi üzrə, kortəbii surətdə həmin mövqeyə, qənaətə gələ bilərlər və ümumi rəyi burada hansısa təsadüfi, ötəri impuls formalaşdıra bilər. Bir sözlə, bu fikir mütləq əksəriyyətin obyektiv qəti qərarı yox, ayrı-ayrı individlərin səthi rəyi ola bilər ki, burada o gizlədilər, hər şeyə norma, etidal, orta mövqe donu geyindirilər;

g) ’’İkili standartlar’’a istinad metodu: Arqument kimi qanun deyilən istənilən şeyə, o cümlədən, yazılmış və yazılmamış bütün qanunlara istinad edilir və yeri gəldikcə bu, yeri gəldikcə digər qanun əsas götürülür, məs., bir halda – dövlət, digər halda – adət-ənənə, bir başqa halda – humanizm, tamam başqa hallarda – kişilik, humanizm, etika və s. qanunları. Bu isə «ikili standartlardan yanaşma» deyilən hala gətirib çıxarır.

 Necə ki, düşüncə sistemi, abstrakt təfəkkür qabiliyyəti inkişaf etdikcə insan həndəsədə məhdud Evklid müstəvisi çərçivəsindən kənara boylanıb çoxölçülü, çoxformalı və çoxxassəli Lobaçevski, Minkovski, Riman, Finsler və b. fəzalarını görməyə qabil oldu, eyni qayda ilə, bütün sferalarda hansısa vahid bir normanın, baxışın, qərarın ehkam səviyyəsinə qaldırıldığı əsrlər çoxdan arxada qalıb – baxmayaraq ki, elə həmin dövrlərin özündə də təfəkkürü yüksək inkişaf etmiş adamlar heç vaxt həyata birtərəfli baxmayıb, fakt və hadisələrə fərqli bucaqlardan baxmağı, onları müxtəlif meyarlarla ölçüb qiymətləndirməyi bacarıblar. Müasir dövr yüz milyonlarla baxışın, normanın çarpazlaşdığı, toqquşduğu, yaşamaq uğrunda mübarizə apardığı rasional düşüncə dövrüdür və ən pisi də odur ki, Yer üzündə eynən bir-birinin oxşarı olan iki məxluq, iki varlıq, o cümlədən, iki insan tapmaq mümkün olmadığı kimi, hamını eyni dərəcədə qane edən, onların hamının zövq, baxış və maraqları ilə eyni dərəcədə uyğun gələn vahid bir norma, kriteriya, fakt, predmet, qərar və s. tapmaq da eyni qaydada qeyri-mümkündür. İstənilən halda bunların nisbiliyi və fərqli nöqteyi-nəzərdən həm yaxşı və həm də pis, həm doğru və həm də yalan, həm sərfəli və həm də sərfəsiz olması nəticəsini almaq mümkün olur. Bu da «ikili standartlar» adlandırılan və həyatın demək olar ki, bütün sferalarında aktiv istifadə olunan bir normativ maxinasiya növünün meydana gəlməsi ilə nəticələnib.

Bu halda hadisələrə ikili, üçlü standartlardan yanaşılır, başqa sözlə, hər məqamda sizə sərf edən hansısa etalon, kriteriya, norma əsas götürülür, problemə həmin anda rəqibin də, məhz bu meyardan baxmasına çalışılır. Ədalət – hamının arzuladığı və ən ideal hesab etdiyi sosial təsnifat növüdür. Lakin, eyni zamanda da, ədalətin nə olduğunu da demək olar ki, indiyə qədər heç kim dəqiq izah edə bilməyib. Uşaqla böyük arasındakı pay bölgüsündə bərabərlik prinsipinin əsas götürülməsi, yalnız uşağa sərf edən meyardır, böyüyə yox. Əksinə, bu prinsipin əsas götürülməməsi isə indiyə qədər cəmiyyətlərdəki bir çox bəlaların mənbəyi olub və olaraq da qalır. Bu baxımdan, istənilən situasiyada ədalət kriteriyası kimi sizə sərf edən istənilən qədər norma axtarıb tapmaq mümkündür, məs., bir halda – din, digər halda – adət-ənənə, bir başqa halda – humanizm, dövlət qanunu, tamam başqa hallarda – etik-əxlaqi normalar və s. kimi yazılmış və yazılmamış qanunların hamısı bu məqsədlə yarayır. Özü də, diskussiya boyu bu kriteriyanı axıra qədər dəyişilməz saxlamayıb, müzakirənin sonuna qədər sizə sərf edən gah bu, gah da o birisi ilə əvəzləmək mümkündür ki, bu da haqqında söhbət gedən həmin o, «elastik standart» metodudur.

Eyni bir insan, özünün istəyindən asılı olmayaraq, doğulduğu gündən eyni zamanda, bir neçə fərqli sosial arealın orta məxrəcinə düşür, fərqli sosial qrupun üzvü olmuş olur, məs., hüquqi baxımdan – bir, milli baxımdan – digər, dini baxımdan – üçüncü, sinfi, cinsi, məhəlli, siyasi və s. baxımlarından – tamam fərqli insan qruplarının. İxtiyari məqamda istənilən insanın mövcud davranış və düşüncə modelini, reaksiyalarını sair motivlərdən savayı, həm də həmin məqamda onun təfəkküründə üzvü olduğu sosial qruplardan hansının norma və dəyərlərinin dominantlıq təşkil etməsi məsələsi təyin edir. Ambvivalentlik, insanın çox tez-tez «şeytan əməlləri»nə uyması və ya meyl etməsi, eyni situasiyalarda eyni stimullara fərqli insanların, fərqli reaksiya verməsi və b. məhz bununla, yəni verilmiş anda individin təfəkküründə dominantlıq uğrunda bir-biri ilə rəqabət aparan fərqli normalar (məs., təbiət və cəmiyyət qanunları) arasındakı ziddiyyətlərlə əlaqədardır (Məhz həmin bu səbəbdən, cinayətkarlığın kökünün nə genetik, nə psixoloji, nə iqtisadi, nə siyasi, nə hüquqi, nə də digər vasitələrlə kəsilməsi mümkün deyil. Çünki cinayətkarlıq – verilmiş anda məhkəmə sisteminin əsas götürdüyü norma və dəyərlərdən yayınma halıdır ki, dünyada mütləq doğru (və ya mükəmməl) norma və dəyərlər sisteminin hələlik mövcud olmadığı səbəbindən isə, həmin məhkəmənin qərarı da heç vaxt sosial nisbilik çərçivəsindən o qədər də uzağa gedə bilmir).

Verilmiş anda, təzyiq göstərilməsi vacib olan şəxsə sərf etməyən bu cür baxış bucağı, kriteriya, mövqe axtarıb tapıb seçə bilmək, ona çox güclü təzyiq göstərə bilməyin vasitələrindəndir. Təbii olaraq, dəstəklənməsi vacib olan şəxs üçün buna tam əks olan mövqe, baxış bucağı, dəyərləndirmə meyarı axtarılıb tapılır. Fərqli qanunlar fərqli cinayətlərə fərqli alibilər verir. Verilmiş anda kimisə günahlandırmaq üçün bunlardan – minimum, bəraətləndirmək üçünsə – maksimum alibi verənini axtarıb tapıb, seçib müzakirənin şərtinə çevrilməsinə nail ola bilmək tərəfdaşı, onun davranış və düşüncəsini idarə edə bilməyin metodlarındandır. Nümunə üçün, məs., məhkəmələrdə vəkil və prokurorlar məhz bu metoddan istifadə edib müttəhimi, biri ‘‘aydan arı, sudan duru’’ kimi, digəri ‘‘cəmiyyət üçün ifrat təhlükəli bir qaniçən’’ kimi təqdim edə bilirlər. Və, ümumiyyətcə, əslində vəkil və prokurorlar məhz bu «qanun sürüşkənliyinin» bəhrələridirlər. Çünki mükəmməl qanunlar üçün vəkilin «gücündən» asılı olmayaraq heç vaxt cəza dəyişməməli idi. Hansı ki, bugünkü dünyanın ən ideal hesab olunan dövlətlərinin özlərində belə müttəhimin cinayətkarlıq dərəcəsi ilə onun vəkilinin gücü, vəkilin gücü ilə isə müttəhimin cibi arasında birbaşa funksional asılılıq olduğu faktdır.

Eyni subyektivlik həyatın bütün sferalarındakı münasibətlərdə özünü büruzə verir. Necə ki, fərqli kriteriyaları əsas götürməklə məhkəmələrdə vəkil və prokurorlardan biri müttəhimi «aydan arı, sudan duru» kimi, digəri «cəmiyyət üçün ifrat təhlükəli bir qaniçən» kimi xarakterizə edir, eyni qayda ilə hər kəsin və hər şeyin «dəyərlər şkalasındakı» yeri digər amillərdən savayı, eyni zamanda, həm də ona hansı etalon prizmasından baxılması amili ilə də şərtlənir. Məs., səlib yürüşü və işğalçılıq müharibəsinin sosial mənası sinonimdirsə də, onların din və dövlət qanunları baxımından olan mənası heç də ekvivalent deyil; yaxud oğurluq etmək dövlət və din qanunları baxımından cinayətdirsə də, «vor zakonu» baxımından normadır və s. Eynilə şəxsiyyətlərin dəyərləndirilməsi aktı da məhz bu mexanizm üzrə baş verir. Belə ki, rəy və zövqə etalon olmadığı kimi, ayrı-ayrı şəxsiyyətlərin də «dəyərlər şkalasında»kı yeri, başqalarının hazırkı anda ona hansı «ustanovka», stereotip, dünyagörüş və s. prizmasından baxmasından asılı olaraq, ayrı-ayrı adamlar üçün olduqca geniş diapazonda bir-birindən kəskin fərqlənəcək. Yəni ona hansı prizmadan baxılmasından asılı olaraq, qəhrəman və ya xain olacaq.

Göstərilən metodla istənilən adamı ləkələmək, yaxud istənilən hərəkəti bəraətləndirmək mümkündür. Bunun üçün, sadəcə olaraq, müvafiq etalon axtarılıb tapılması lazımdır. Məs., Azərbaycanın milli eposu olan «Dədə Qorqud» əsərində mənfi və müsbət qəhrəmanların yerinin aşağıdakı qaydada dəyişdirilməsi kimi:

Hansısa bir etalonlasa baxdıqda burada əhdinə, eşqinə, əqidəsinə sadiq olan – Beyrək və ölkənin qanuni hökmdarı olan Qazan xan – müsbət qəhrəmandır. Əclaf, xain, xəbis Aruzsa – mənfi qəhrəman. Lakin məsələyə tamam başqa bir etalonla baxdıqda isə, əksinə, siyasətsiz, dünyagörüşsüz, «mən həsrətlimdən dönmərəm», «mən Qazandan dönmərəm» və s. kimi əqidəsilə bütün ömrünü puç etmiş Beyrək və arvad hesabına vəzifəyə gəlib, sonradan da ömrünü «ov ovlamaqda, quş quşlamaqda», «yeddi illik şərab içməkdə» keçirən və buna görə də, ölkəni yağı tapdağına məruz qoyan Qazan xan – mənfi qəhrəman, əksinə, Aruzsa – müsbət qəhrəmandır. Belə ki, o, ölkənin güc naziri vəzifəsinə öz qılıncı, gücü, zəhməti, qeyrəti, qanı hesabına yüksəlib, ömrünü döyüş meydanlarında, vətəninin ərazi bütövlüyünün, sərhəd toxunulmazlığının müdafiəsində keçiribsə də, indi bütün bunların müqabilində onun qazancı vaxtaşırı təhqirlər, həqarətlərdir. Artıq o, öz funksiyasını başa çatdırdığına görə hamı ondan yaxa qurtarmağa can atır, onun qılıncı ilə qurulan dövlətdə artıq başqaları qohumbazlıq edib vəzifə bölüşür, yeyib, içib, kef çəkir, onu isə qara çadırlara göndərirlər və məsələyə qanuni don geyindirmək üçün bəhanələri də bu olur ki, «filankəsin oğlu var, filankəsinki yoxdur» (?!?). Bütün bunlar da «mərdin qovula-qovula namərd edilməsi» məsələsinə gətirib çıxarır və Aruz qisasçılıq mövqeyinə, öz hüquqlarının müdafiəsi mövqeyinə keçir və s.

Beləcə, istənilən hərəkəti lazım olduqda mənfi, lazım olduqda isə müsbət bir şey kimi xarakterizə edib, qələmə vermək mümkündür.

Burada belə bir kiçicik qanunauyğunluq da qüvvədədir. İnsanlar adətən müsbət münasibət bəslədikləri adamlara – onlara sərf edən, mənfi münasibət bəslədikləri adamlara isə – onlara sərf etməyən meyarlar prizmasından baxırlar. Məhz bu səbəbdən, «məhəbbətin gözü kor olur» ifadəsi yaranıb və həmin səbəbdən, varlı, pullu, imkanlı, vəzifəli, güclü adamlar həyatda həmişə haqlı olurlar. Onların ən alçaq hərəkəti belə, başqalarının nəzərində çox tez bəraətlənir, bəzən hətta qəhrəmanlıq kimi görünür: onların hakimiyyət marağı – azadlıq iddiası kimi; qorxub qaçması – xilas olmaq kimi; itkisi – qaçılmaz qurban kimi; cəfəng danışığı – dərkedilməz müdriklik kimi və s. yozulur. Çünki qanunu (dəxli yoxdur dövlət, yoxsa adət-ənənə qanununu) yozanlar həmişə onlara sərf edən maddələri əsas götürüb, onu onun özünə sərf edən etalonlarla qiymətləndirirlər. Bu zaman, hətta yazılmış qanunlarda onu bəraətləndirəcək bir məcəllə tapılmasa belə, yazılmamış qanunlara, o cümlədən, insaf, mürvət, humanizm, namus, dədə-baba qaydaları və s.-ə əl atılır. Bu, qeyri-şüuri və ya şüurlu edilən yaltaqlığın müqabilində isə ondan nə vaxtsa, nə isə ala biləcəklərinə ümid edirlər və ya elə həmin anda alırlar. Əksinə, onlara nə indi, nə də yaxın gələcəkdə elə yaxşı bir şey vəd edə bilməyən fağır, kasıb, vəzifəsiz, gücsüz adamlar isə başqalarına sanki, mane olurlarmış kimi daim qara prizmadan görülür, hətta sakit oturmasında da cinayət tərkibi axtarılır, hətta sükutunda da qrammatik səhvlər tapılır: Varlı, güclü, vəzifəli şəxslər tərəfindən deyilərkən alqışlanan, tərifə layiq bilinən eyni bir söz, onların dilindən eşidildikdə gülüş doğurur və həqarətlə qarşılanır. Bu birincilərdə igidlik kimi yozulan hal – onlarda giclik; alicənablıq kimi yozulan hal – onlarda israfçılıq; mülayimlik kimi yozulan hal – qorxaqlıq; vüqarlılıq kimi yozulan hal – özünü çəkmək; müdriklik kimi yozulan hal – onlarda olanda boşboğazlıq kimi yozulur. Onların cinayəti də beləcə – onlara sərf etməyən kriteriyaları, maddələri əsas götürməklə «isbat» edilir. Hətta bəzən qanunlarda onu günahkar saya biləcək bir maddə tapılmasa belə, həmin gündən etibarən yenisi yaradılıb, elə ilk dəfə olaraq onun özünə tətbiq edilir. Fəqət, dünya qəddarlıq qanunları üstündə bərqərardır və burada gücsüzlər məhvə məhkumdurlar.

Adi məişət səviyyəli müzakirələrdə bir halda – dövlət, digər halda – din, üçüncü halda – adət-ənənə, dördüncü halda – etika, beşinci halda – humanizm, ədalət, kişilik, insaf və s. prinsiplərinin əsas götürülməsi də bu qəbil spekulyasiyaların nümunələrindəndir. Özü də, dost-düşmənliyindən asılı olaraq bir halda bu, digər halda o biri kriteriyanı əsas götürməkdən savayı, hətta eyni bir müzakirənin özündə belə axıra qədər vahid bir kriteriyanı əsas götürməyib, sərfəlilik məqamından asılı olaraq, gah bu, gah da digər kriteriya prizmasına keçməklə istənilən adamların, istənilən halın, istənilən davranışın bəraətlənməsinə, lazım olmayanların isə hətta lal-dinməz oturmasının, hətta özünü öldürməsinin belə mühakimə olunub, cinayətkarlıq kimi qiymətləndirilməsinə nail olmaq mümkün olur.

Bura qədər sadalananlar, əsasən sinxronik (eynizamanlı) mövcud olan norma və dəyərlərlə edilən manipulyasiya halının nümunələri idi. Bundan əlavə, bu metodun daha bir növü də mövcuddur ki, o da diaxronik (müxtəlifzamanlı) norma və dəyərlərlə edilən spekulyasiyadır. Bu variantın əsasında isə o prinsip dayanır ki, bu gün norma hesab edilən şey, sabah patologiya sayıla bilir və əksinə. Beynəlxalq sferada ərazi mübahisəsi ilə bağlı hansısa bir problemə münasibətdə kimə, nə vaxt, necə sərf etməsindən asılı olaraq, vasitəçi və ya hakim mövqeyində çıxış edən dövlətlərin bir halda bu, digər halda o biri dövrün siyasi xəritəsini, ərazi bölgüsünü əsas götürməsi bu qəbildəndir.

Eyni zamanda, məntiqdəki «Evatl paradoksu»nun həlli də bundadır, çünki məsələyə yalnız bir standartdan yanaşılmalıdır.

Bütün bunlar həmin «ikili standartlar» metodunun detallar səviyyəsində çalarlarını açmaq məqsədindən irəli gəlirdi və sosial nisbiliyin variantlarını əhatə edirdi.
 Beynəlxalq siyasətdə ikili standartların tipik nümunəsi – «demokratiya», «insan haqları» və s. kimi dəyərlərlə edilən spekulyasiyalardır. Hansısa bir problemə münasibətdə güclü dövlətlər, özünə sərfəlilik məqamından asılı olaraq, gah «demokratiya», gah «insan haqları» (yaxud «azlıqların hüququnu dəstəkləmək»), gah «daxili işlərinə qarışmamaq» və s. prinsiplərindən hansısa birini əsas götürərək (və ya müdafiə edərək) özlərini və ya öz müttəfiqlərini daim haqlı çıxarır, bəraətləndirir, hansısa münasibətdə, müzakirədə və s. özlərinə sərf edən qərar qəbul olunmasına nail olur, əks metodlarla isə – rəqiblərini və ya hər hansısa formada təzyiqə layiq bilinmiş tərəfləri nahaq çıxarıb, sanksiyaya məruz qoyur, dəmir qanunlar çərçivəsində itaətə məcbur edirlər. Hansı ki, məzmunu, dövlətin hüquqlarını tanıyıb, ona hörmət etməkdən ibarət olan «daxili işlərinə qarışmamaq» prinsipi – daxili işlərə müdaxiləyə yol açan «insan hüquqları» prinsipi ilə; mahiyyəti çoxluğun azlıq üzərindəki qeyd-şərtsiz diktaturasının tanınmasından ibarət olan «demokratiya» prinsipi – çoxluğun qərarından istisna tələb edən, ona «veto» məzmunu kəsb edən «azlığın hüququnun müdafiəsi» prinsipi ilə; «ərazi bütövlüyünə hörmət» (və ya «sərhədlərin toxunulmamazlığı») prinsipi – «xalqların öz müqəddəratını həll etməsi» prinsipi ilə və s. heç vəchlə uzlaşa bilən məsələlər deyil.

Eyni qayda ilə, sərfəlilik yerindən asılı olaraq bir halda – nisbi, digər halda – mütləq səs çoxluğunun, üçüncü halda – konsensus prinsipinin, eyni quruluşa malik böyük dövlətlərdən birini – imperiya, digərini – federasiya, üçüncüsünü – çoxmillətli respublika kimi təsnif etmək, mübahisəli məsələlərdə bir halda – bərabərlik; digər halda – ədalət prinsipinin əsas götürülməsi və b. da bu kateqoriyadan olan beynəlxalq hüquq və ya siyasət spekulyasiyalarındandır. Nümunə üçün, məs., bu sonuncu haldakı məsələdə, yəni bölgü məsələsində, problemə birinci halda bölünən malın dəyəri baxımından yanaşılır və bundan da tərəflərə eyni səviyyədə pay ayrılır ki, bu halda da: Əvvəla, burada zəhmətkeşlə avara, acla tox, ləyaqətli ilə layiq olmayan və b. arasında fərq itir, bunların hamısına ümumi mənfəətdən eyni səviyyədə pay ayrılır, onlara eyni hörmət göstərilir, və ya «bərabərlik» adından çıxış edərək layiq olmadığı torpaqdan, maldan başqaları ilə eyni hüquqla ona da pay ayrılır; İkincisi isə, burada eyni bir predmetin zaman və məkanından asılı olaraq ayrı-ayrı adamlar üçün fərqli dəyər (‘‘subyektiv kurs’’) kəsb etdiyi nəzərə alınmır (Məsələn, eyni miqdarda su səhrada susuzluqdan yananla çayda boğulan adam üçün eyni qiymətdə deyil, eləcə də, suyu qurumuş gölməçədəki balığa bugünkü bir stəkan su, sabahkı bir dərya sudan daha qiymətlidir və s.). Bölgü məsələsinin deyilən ikinci variantında, yəni ədalət variantında məsələyə tərəflərin özünün dəyəri (xidməti, ehtiyacı...) baxımından yanaşılır ki, bu halda da: Əvvəla, burada hər şeyi sıfırdan başlayanlarla irsən mal, mülk, sərvət, nüfuz və s. sahibi olanlar arasında heç bir fərq qoyulmur, halbuki onlar öz potensiallarını reallaşdırmaq üçün bərabər imkanlara malik olmurlar; İkincisi, burada subyektlərin dəyəri faktik olaraq dövlətin (cəmiyyətin, qrupun, beynəlxalq aləmin və s.) iqtisadi, siyasi, sosial, mədəni durumundan, meylindən və s. asılı olmuş olur, onların dəyişilməsi ilə əlaqədar dəyişir (‘‘inflyasiyaya uğrayır’’), hərçənd subyektlərin özləri bu müddətdə məzmunca heç bir dəyişikliyə uğramayıb, lap əvvəldən necə vardırlarsa eləcə də qalırlar. Məsələn, burada hərbi, iqtisadi, sosial, yoxsa mədəni problemlərin aktuallaşması ilə əlaqədar olaraq, gah diplomat və hərbçilər, gah biznesmen və iqtisadçılar, gah elm mədəniyyət xadimləri, gah da bir başqaları ön plana keçir, ‘‘dəyərlənir’’, yerdə qalanlar ‘‘dəyərsizləşir’’. Yaxud da, eyni bir durumda dövlətin (qrupun) kursunun dəyişilməsi ilə ‘‘dəyərlər şkalasında’’ da yerdəyişmə baş verir. Məsələn, bir halda – Qərb, digər halda – Şərq yönümlü siyasətçilər, bir halda – Şimalla, digər halda – Cənubla iqtisadi əlaqələri olan biznesmenlər ön plana keçir və s. Bütün bunlar da son nəticədə təkcə varlı və kasıb, yaxud onların övladları arasında deyil, hətta eyni təbəqədən olub, eyni imkanı, qabiliyyəti, xidməti və s. olanlar arasında da ayrı-seçkilik, fərq yaranmasına, insanların, qrupların, dövlətlərin, cəmiyyətlərin və s. dəyərinin, taleyinin təsadüflərdən asılı olmasına gətirib çıxarır.

Məhz həmin bu ikili standartların nəticəsidir ki, bəzi-bəzi dövlətlər hansısa gücsüz bir dövlətdə seçki zamanı baş verən hansısa bir naqisliyə görəsə beynəlxalq səviyyədə hay-küy qaldırıb, onu sanksiyalara məruz qoyduğu halda, digər tərəfdə Səudiyyə Ərəbistanı, Küveyt, İordaniya və digər bu kimi, ümumiyyətcə, heç bir seçki sistemi olmayan dövlətlərlə qardaşağa ola bilir. Yaxud eyni bir ölkənin bu başında kiməsə vurulan bir silləyə görə həmin dövləti «insan haqlarını kobud pozmaqda» ittiham edib, az qala ona müharibə elan edəcəyi halda, həmin dövlətin bir başqa başında – öz müttəfiqi olan bir başqa dövlətin qılıncından güclə can qurtararaq meşələrə, çöllərə səpələnən milyonlarla insanın haqqına göz yumur və s.

Ermənistan kimi dövlətlər məhz bu kimi əclaflıqların törəmələri və övladlarıdırlar. Dünyada ədalət və ədalətli qanunlar mövcud olmuş olsaydı onda alman faşizmini və ya ərəb terrorunu görən gözlər çoxdan erməni faşizmi və terrorizmini də öz-özünə görərdi, daha zorla göstərəndə də üzünü yan çevirməzdi...

Yekunda, ümumiyyətlə, «İnandırma, aldatma və dezinformasiya» bəhsi ilə əlaqədar bir şeyi qeyd edək ki, əslinə qalsa, təlqinin özü də, inandırmanın maksimal formasından savayı özgə bir şey deyil.

  

Hərbi sferada informasiya manipulyasiyalarından hərbi qüvvənin, səngərin, dislokasiya yerinin, silah və sursat anbarlarının, kommunikasiya və enerji bloklarının, rezidensiyaların və digər strateji əhəmiyyətli obyektlərin yerini, sayını, formasını, əlamətini; hərbi planları; hücumun vaxtını, istiqamətini, xarakterini; yüksək rütbəli hərbi personların iş və həyat rejimini və s. rəqibdən gizli saxlamaq, onun bu sahədə oriyentasiyasını azdırmaq və s. məqsədləri üçün istifadə olunur ki, bu kateqoriyadan olan fəndlərin bir qismi aşağıdakılardır:

— Səhv istiqamətdə irimiqyaslı hücum hazırlığı illüziyası yaradılır;

— Qoşunların bir başqa istiqamətdə yerləşdirildiyi imitasiya etdirilir;

— Özünün müxtəlif istiqamətlərdə yerləşmiş hərbi qüvvələrinin sayı barədə kiçildilmiş informasiyalar «sızdırılır»;

— İqlim və məişət şəraitinin öz qoşunlarının mənəvi psixoloji vəziyyətinə mənfi təsiri şişirdilir;

— Öz qoşunlarının, silah və texnikasının (o cümlədən, «konkret» istiqamətdəki qoşunların, silah və texnikanın) «aşağı keyfiyyəti» və onların döyüş qabiliyyətinin «zəifliyi» tənqid edilir;

— Rəqibin canlı qüvvə və texnikasının hərbi imkanları əhəmiyyətli dərəcədə şişirdilir (rəqib komandirlərində və şəxsi heyətində əsassız özünəarxayınçılıq yaratmaq məqsədilə);

— «Zəruri» əməliyyat istiqamətlərində aparılan döyüş hazırlığı təlimlərinin gedişi barədə televiziyada videomateriallar nümayiş etdirilir və ya informasiyalar «sızdırılır»;

Və s...

 Nümunə: Körfəz savaşı zamanı hərbi əməliyyatların başlanmasının həqiqi vaxtını azdırmaq məqsədilə tətbiq edilən bir sıra effektiv informasiya manipulyasiyaları:

Hərbi əməliyyatlara bir ay qalmış rəsmi Bağdad hərbi əməliyyatların vaxtı ilə bağlı yer-yerdən beynəlxalq kütləvi informasiya vasitələrinin məlumat hücumuna məruz qaldı. Bu məlumat, həmçinin İrak müxalifətinin Səudiyyə Ərəbistanından yayımlanan radioverilişlərində də dönə-dönə xatırlanırdı, eyni zamanda, müxtəlif kəşfiyyat kanalları ilə İrak rəhbərliyinin öz əlinə də düşdü. Müxtəlif «mötəbər mənbələrdən» alındığı qeyd edilən bu məlumatların hamısının məzmunundan hücumun vaxtının fevralın sonu və martın əvvəllərinə planlaşdırıldığı nəticəsi alınırdı.

Həmin ərəfədə mətbuata müsahibə vermiş ABŞ müdafiə nazirliyinin bir yüksək vəzifəli zabiti də, iqlimin, ərzaq və su çatışmamazlığının şəxsi heyətin psixikasına, texnika və silahların vəziyyətinə, ümumən hərbi hazırlığa mənfi təsir göstərəcəyini nəzərə alıb, hərbi əməliyyatların vaxtının fevralın sonu və ya martın əvvəllərinə təyin olunmasının zəruriliyini vurğulayırdı.

Deyilənlərin kulminasiyası olaraq, hərbi əməliyyatlara bir-neçə gün qalmış ABŞ müdafiə naziri R.Çeyni televiziya ilə çıxış edərək əvvəlki «Səhrada Qalxan» əməliyyatını xarakterizə edərkən, sözarası Körfəz müharibəsinə hazırlıqdan da bəhs edib bildirdi ki, İraka verilən möhlətin (15.01.1991) başa çatması, hələ hərbi əməliyyatların dərhal başlanacağı demək deyil. Bundan əlavə, dolayısı ilə çatdırdı ki, həmin vaxtda hücuma başlamaq üçün ABŞ qoşunları hələ tam hazır deyil.

Həmçinin, hərbi əməliyyatların başlanmasına cəmisi bir-neçə saat qalmış Ey-Bi-Si telekanalının müxbiri ABŞ Milli Təhlükəsizlik Şurasının ekstern iclası barədə məlumat verdi: «İrak qoşunlarının Küveytdən çıxması üçün verilən möhlətin bitməsi tarixi hələ ABŞ-ın avtomatik olaraq müharibəyə qoşulması demək olmayacaq». Bundan əlavə, bir ABŞ informasiya agentliyi əlinə keçən bəzi «məxfi mənbələrin» informasiyasına əsasən dəqiqləşdirdi ki, C.Buş hələ İrakla müharibə barədə qəti qərar qəbul etməyib və «hər yeni gün müharibənin qarşısını almaq və sülh yolu tutmaq üçün Bağdada yeni şanslar verir».

Bütün bu əməliyyatların nəticəsi barədə isə sonradan müxtəlif ölkələrin mətbuatı aşağıdakıları yazırdılar: «Hər şey ağlagəlməz dərəcədə gözlənilməz baş verdi. S.Hüseyn və onun ətrafındakılar demək olar ki, hücumun ilk beş saatında şok və çaşqınlıq içərisində oldular. ABŞ-ın hərbi-siyasi rəhbərliyinin bu təbliğat aksiyasının effekti göz qabağındadır» (Suriyanın «As-Saura» qəzeti). «Əgər bir vaxtlar müharibə zamanı cənab general «QIŞ» barədə çox danışılırdısa, indi artıq cənab general «MƏTBUAT» barədə danışmağın vaxtı çatmayıbmı – hansının ki, rolunun Fars körfəzindəki ordudan daha artıq olduğu indi hamıya məlumdur» (Fransanın «Arme-dojurdyui» («Ordu bu gün») jurnalı).

Haşiyə kimi sonda qeyd edək ki, artıq indi dəqiq məlumdur ki, hərbi əməliyyatların 17.01.1991 tarixdə başlanacağı ilə əlaqədar qərar NATO-da hələ 1990-cı ilin dekabr ayından qəbul olunmuş və axıra qədər də dəyişdirilməmişdi.

 Bundan əlavə, burada hərbi əməliyyatların başlanmasından sonra yerüstü hücumların həqiqi istiqamətini azdırmaq məqsədilə tətbiq edilən digər bir sıra effektiv informasiya manipulyasiyaları barədə:

Küveytə dəniz tərəfdən irimiqyaslı hücum olunacağı barədə inandırıcı illüziya yaratmaq işinə bütün əməliyyat boyu xüsusi əmək sərf olunurdu. O cümlədən, bu məqsədlə həmin istiqamətdə olduqca böyük sayda dəniz piyada qoşunları və desant-hücum vasitələri yerləşdirilmiş, Səudiyyə Ərəbistanı və Yəmən sahillərində, piyada əleyhinə olan minalar basdırılmış sahələrdən keçmək, döyüş meydanını ələ keçirmək, düşmən ölkənin nisbətən dərinliklərində əməliyyat aparmaq və s. mövzulu geniş hərbi təlimlər keçirilir və bütün bunların Qərb və Ərəb mətbuatında geniş işıqlandırılmasına, televiziya kanalları ilə açıq nümayiş etdirilməsinə heç bir maneçilik törədilmirdi. Mətbuata tez-tez bu birləşmələrin aparacağı əməliyyatı havadan dəstəkləmək məqsədilə, ona xüsusi aviasiya bölmələri ayrıldığı barədə informasiyalar «sızdırılırdı».

Bütün bunların nəticəsi ondan ibarət oldu ki, əməliyyatların ilk gününəcən İrak burada özünün beş yaxşı təchiz olunmuş diviziyasını yerləşdirməyə məcbur oldu, hansı ki, həqiqi hücum İrakın bu baxımdan, ən zəif nöqtəsi olan Qərb tərəfindən planlaşdırılmışdı və buradan da edildi. Əməliyyatın ortalarında qəfildən qəzetlər səs-səsə düşdülər ki, artıq bir-iki günə bu ərazidən əməliyyatın başlanacağı barədə «mötəbər informasiyalar» əldə ediblər. O cümlədən, Britaniya teleradiokompaniyası «Bi-Bi-Si» guya, hansısa bir mötəbər mənbədən ABŞ dəniz qüvvələrinin Fars körfəzində hansısa bir adanı ələ keçirdiyi və indi də öz desant-hücum vasitələrini Küveyt sahillərinə doğru irəlilədir. Bütün bunların nəticəsində İrak oraya əlavə olaraq daha iki yüksək döyüş qabiliyyətli diviziyasını göndərdi ki, ümumi şəkildə yeddi yüksək döyüş qabiliyyətli diviziya axıra qədər burada fəaliyyətsiz vəziyyətə salındı.

Yerüstü əməliyyatların ilk mərhələsində ABŞ diviziyalarından biri dəniz tərəfdən irimiqyaslı hücum görüntüsü (imitasiyası) yaratdı. Cavab olaraq İrakın bu əraziyə olduqca böyük qüvvəsini topladıqdan sonra, dərhal da yerini dəyişib, qərb tərəfdən həqiqi döyüş əməliyyatlarına qoşuldu.

Həmçinin, Səudiyyə Ərəbistanında cəmləşdirilmiş qüvvələrin mümkün əməliyyat planının müxtəlif variantlarının mətbuatda açıq diskussiya obyektinə çevriltdirilməsi də, yerüstü hücumların həqiqi istiqamətini azdırmaq işində olduqca böyük rol oynadı (Müharibədə psixoloji metodların konkret tətbiqi ilə əlaqədar əlavə olaraq bax: burada, səhifə 127, 136, 138, 145, 145, 152, 192, 201 və s.-ə).

 