• Sevinç AKSİN - Canan SEYFELİ • |
218 |
herşeyi kuşatan Mutlak fikrini yerleştirmiştir. Nihai kurtuluş (
mokşa ) fikri de Mutlak Ruh’a ulaşma anla
-
mındadır. Dolayısıyla burada kaynağı Mutlak Ruh olan tüm ruhların tekrar Mutlak Ruh’a ulaşması fikri yer
almaktadır. Ruhgöçünden nihai kurtuluş ise sonsuza doğmaktır, ölümü olmayan doğumdur. Bunun içinse
önce ölmek gerekir ve buna sürekli ölümlerden kurtaran nihai ölüm denebilir. Nihai ölüme ise Mutlak
Ruh’a ulaşmada temel döngüsel zincirden kurtuluş ve mutlak doğumun gerçekleşmesini sağlayan mutlak
ölüm denebilir.
Hindu yaratılış fikrini barındıran temel metinlerden Rig Veda’da ölüm ölümsüzlükle birlikte stabil bir
şekilde anılır. Başlangıçta, “
Ne ölüm vardı ne de ölümsüzlük. … Sadece Tanrı (Mutlak Bir)
kendi gücüyle rüzgârsız nefes aldı. Tanrı dışında hiçbir şey yoktu .”
11
. Bu ifadeler ölüm ve ölümsüzlüğü birbirinin kar
-
şıtı olarak vermiştir. Ezeldeki durumda bunlar yoktur, dolayısıyla yaratılışla varlık sahasına çıkmaları söz
konusudur. Yaratılışta yaratılışın efendisi konumundaki Prajapati, Vedik kahinler tarafından Mutlak Bir’in
kişileştirilmiş hali olarak kabul edilmiştir. Özellikleri arasında “ölümsüzlük ve ölüm bahşeden” de vardır
12
.
Ölüm ve ölümsüzlük yine karşıt şekilde ifade edilirken böylece varlık sahasına da çıkmışlardır. Bu ifadeler
Prajapati’nin iradesiyle ölümün “
bir yaşam formunun gizli durumuna geri dönmesi ” anlamına geldiği şek
-
linde yorumlanmıştır
13
. Burada ölümün mahiyeti belirsiz olsa da bu kutsal metinlerdeki ölüm-ölümsüzlük
birlikteliği (aralarındaki sebep-sonuç ilişkisi) Hint düşüncesinde ölüme doğum anlamının yüklenmesinde
etkili bir kaynak niteliğindedir. Çünkü ölüm, ruhgöçünde yeniden doğumla ölümlü olmayı, ancak bunun
tersine nihai ölümle ölümsüzlüğe (
mokşa ) doğmayı ifade etmiştir. Dolayısıyla ilk metinlerde açık olmasa da
ruhgöçü fikri ölüm fikrine paralel olarak zamanla gelişmiştir. Böylece kutsal metinleri biçimlendiren akıl
ölüm fikrini ve ölümle ilgili kavramları da geliştirmiştir.
Ölüm konusu Rig Veda’da ikinci bir şekilde geçerken ölümü uzakta tutmak, ölümü uzatmak gibi anlam
-
larda yer almıştır
14
. Atharvaveda’da ise ölüm hem
Mrtyu hem de Yama ile ilişkili olarak geçmiştir. İkisi de
ölüm tanrısıdır. Ancak ölümle ilgili farklı işlevleri vardır.
Mrtyu tüm yaratılmış varlıkların efendisidir ve
canlıların dünyasına hükmeder. Yama ise ölmüşlerin, yani Ataların efendisidir ve onlara hükmeder. Niha
-
yetinde her ikisi de varlıkların hayatıyla ilgilenirler
15
.
Hindu kutsal metinlerinin her biri, kendi döneminde önceki döneme eklemlenme ve öncekilerin bir yo
-
rumu olarak şekillenme özelliğine sahiptir. Bu nedenle ölüm fikri de metinlerin sürecine paralel olarak be
-
lirginleşmektedir.
Mrtyu nun yaratılışla ilişkilendirildiği metinler Ayurveda yorumu olan Satapatha Brahma
-
na, Upanişadlar ve Mahabharata’dır. Bunlardan Satapatha Brahmana’da yaratılış konusu önceki metinlere
paraleldir, ancak başlangıçta ölüm ve ölümsüzlüğün yokluğu yerine sadece yokluk olduğunu ifade eder
16
.
Upanişadlara gelince ölüm yaratılışla ilişkisi bakımından daha açık hale gelir. Brihadaranyaka Upanişad’da
yaratılış öncesine işaret ederek şöyle geçer:
“Başlangıçta hiçbir şey yoktu. Her şey ölümle, açlıkla örtül- müştü, çünkü açlık ölümdür.” 17
Buradaki açlık, ölüme gerçek anlamı dışında bir anlam yüklemedir. Advaita
Vedanta
18
okulunun modern dönem temsilcilerinden Swami Sivananda’nın
19
öğrencisi olan Krishnananda
20
,
11
The Vedas: An English-only, indexed version of the 4 Veda Samhitas in one document (Dharmic Scriptures Team, 2002),
1.10.129.
12
The Vedas , 1.10.121.
13 Arora, “Death Beliefs in Hinduism”, 11.
14
The Vedas , 1.8.18; 1.10.18.
15 Nagendra Kr. Singh,
Vedic Mythology (New Delhi: S.B. Nangia A.P.H. Publishing Corporation, 1997), 89.
16
The Satapatha-Brahmana According to the Text of the Madhyandina School: Kanda V-VII , thk. F. Max Müller, çev.
Julius Eggeling (Oxford: Clarendon Press, 1894), 6:1:1.
17
Upanishadlar , 4.
18