Çocuk Kalbi

FAKİRLER
29 Çarşamba
Lombardiya’lı  çocuk  gibi  vatanı  için  hayatını  vermek,  büyük  bir  fazilettir
ama,  sen  de  küçük  faziletleri  ihmal  etme,  evladım.  Bu  sabah,  okuldan
dönüşte,  önümden  yürürken,  dizlerinin  arasında  solgun  yüzlü,  hastalıklı  bir
çocuk  olan  ve  senden  sadaka  isteyen  bir  fakir  kadının  yanından  geçtin.  Ona

---

baktın  ve  hiçbir  şey  vermedin,  halbuki  cebinde  paran  vardı.  Dinle,  oğlum.
Sana el açan sefaletin önünden, hele çocuğu için senden birkaç kuruş isteyen
bir annenin önünden ilgisizce geçmeye çalışma sakın. Belki de o çocuğun aç
olabileceğini,  o  zavallı  annenin  ızdırabını  düşün.  Bir  gün  annenin  sana:
“Enrico, bugün sana kuru ekmek bile vermeyeceğim” derken çekeceği acıyı
düşün.  Bir  fakire  sadaka  verdiğim  zaman  o  da  bana:  “Tanrı  seni  ve
sevdiklerini  bağışlasın!”  der.  Bu  fakirin  duyduğu  minnettarlığın,  söylediği
sözlerin  içimi  ne  kadar  rahatlattığını  anlayamazsın.  O  zaman  bana  öyle
geliyor ki, Tanrının yardımıyla uzun bir süre mutlu, sıhhatli yaşayabileceğim.
Böylece eve sevinçle dönüyorum ve: “Bu fakir bana benim ona verdiğimden
daha çok şey verdi!” diye düşünüyorum. Sen de başkalarına yardımcı ol da,
ben  de  senin  için  söylenen  hayır  duaları  duyayım.  Sen  de  cebinden  zaman
zaman  birkaç  kuruş  çıkar  ve  onu  yoksul  bir  ihtiyarın,  kuru  ekmek  bile
bulamayan bir annenin, anasız bir çocuğun avucuna bırak. Fakirler çocukların
verdikleri sadakaya daha çok sevinirler çünkü bu onları incitmez, çünkü her
şeye ihtiyacı olan çocuklar da onlara benzerler; işte hep bunun için fakirlere
daha çok okulların yakınında rastlanır. Büyük bir insan sadakayı acıdığı için
verir,  ama,  çocuğun  verdiği  sadakada  merhamete  şefkat  de  karışır,  anlıyor
musun?  Sanki  çocuk  parayla  beraber  bir  demet  çiçek  veriyormuş  gibi  gelir
fakire.  Düşün  ki  senin  hiçbir  eksiğin  yok,  onlarınsa  hiçbir  şeyleri  yok.  Sen
mutlu  olmayı  dilerken,  onlara  yalnız  yaşamak  bile  yetiyor.  Bütün  bu  büyük
evlerin,  güzel  arabaların,  kadife  elbiseli  çocukların  geçtiği  yollarda  aç
kadınların,  çocukların  bulunduğunu  düşünmek  ne  acı!  Yiyecek  bir  lokma
ekmeği  olmamak,  Tanrım!  Senin  gibi  iyi,  senin  kadar  akıllı  çocukların,
koskoca  bir  şehrin  ortasında,  çöldeki  vahşi  hayvanlar  gibi  aç  kalmaları  ne
kadar  acı!  Bundan  böyle,  hiçbir  zaman  senden  sadaka  isteyen  bir  annenin
eline birkaç kuruş koymadan geçme!
ANNEN

---