Conference Paper · March 023 citations reads 163 authors

İstifadə edilmiş ədəbiyyat: 
1.Rəşad Nuri Güntəkin. (2006). Çalıquşu. – Bakı: Şərq-Qərb. 
 
LİRİK BEN VE VATAN KARŞILAŞMASI 
(Abbas Sehhet ve Mehemmed Hâdi‘ye Ait İki Şiir Örneğinde) 
 
Afina BARMANBAY
 
Doç.Dr. 
Kafkas Üniversitesi, Kars, Türkiye 
Orcid id: 0000-0001-8038-6668 
Abstract. 
The concept of "lyrical me", which is mostly called "poetic me" or "speaker", is used for a 
person, character or entity that reflects the poet's voice by speaking in poetry. In general, the lyric me is 
identified with the poet. In addition, the lyrical me has the power to reflect the feelings of someone or directly 

---

The XXXVI International Scientific Symposium "Multidisciplinary Studies of the Turkish World" 
The 25
th
 of March 2023 ISBN: 978-605-72481-0-7 Eskishehir / Türkiye 
 
---53--- 
the reader. In our study, the intense emotional flood that emerged as a result of the lyrical me's encounter with 
the homeland and the lyrical me's behavior patterns in the face of these feelings were analyzed. Abbas Sehhet's 
"Tercüme-i Hâlim Yahut Hululu" and Mehemmed Hadi's "Ümit Sahne-i Temaşa-yı Yaşam Ruhudur" were 
selected as the best exemplary texts on the subject. Based on these poems, a number of questions were clarified: 
“What kind of feelings does the lyrical me experience when confronted with the character of Vatan? Did the 
poets themselves or the characters perform the lyrical me?" etc. 
Keywords:
lyrical me, homeland, Abbas Sehhet, Mehemmed Hadi.
 
 
 Giriş 
“20. yüzyıl başlarında Rusya (1905), İran (1905-1907) ve Osmanlı’da (1908) başlanan meşrutiyet 
ortamının etkisiyle Azerbaycan’da hız kazanan aydınlanma faaliyetleri eşliğinde vatan kavramı da yeni 
boyutlara ulaşır” (Barmanbay, 2020: 14). Azerbaycan romantik edebiyatında görülmekte olan derin keder, o 
dönem romantizmine özgü bir vatandaşlık kederidir.
Birçok şiirde bu kederin ümide dönüştüğü de 
görülmektedir, “bu değişken ruh hâllerine bazen aynı şiirin farklı dizelerinde bile rastlamak mümkündür” 
(Erol, 2017: 52). Romantik eserlerde genellikle “büyük kahramanlıklar yapma, dünyayı değiştirip yeniden 
kurma hayalleri içinde” yaşayan başkarakter, “gerçeklikle karşılaştıktan sonra, dünyayı değiştirmenin mümkün 
olmadığını anlayıp, bunalıma düşer” (Yarullina Yıldırım, 2016: 20). Tüm bunalım ve karamsarlığa rağmen 
Azerbaycan romantikleri vatanın parlak istikbaline olan inançlarını asla kaybetmemiş ve vatandaşlık 
duyarlılığının çok ağır bastığından olmalı ki, lirik ben’in vatanın önüne geçmesine izin vermemişlerdir. Bu 
dönem Azerbaycan romantik edebiyatının öncülerinden Abbas Sehhet ve Mehemmed Hâdi’nin eserlerinde bu 
manzara daha net bir şekilde seyredilmektedir. 20. yüzyıl başlarında Azerbaycan edebiyatında lirik ben’in 
vatan kavramı ile karşılaşması sonucu ortaya çıkan en güzel şiir örnekleri Abbas Sehhet’in “Tercüme-i Hâlim 
Yahut Hululu” ve Mehemmed Hadi’nin “Ümit Sahne-i Temaşa-yı Hayatın Ruhudur” adlı eserleridir.