Pedaqogika, Fəlsəfə, Psixologiya göstərir ki, Təbərinin yazdığına görə Həzrəti Nuh Peyğəmbərin
oğlu türklərin ulu babası hesab edilən Yafəs türk xalqına yağış
yağdıran yada daşı vermişdir. Başqa bir rəvayətdə isə həmin da-
şın türklərə Həzrət İbrahim pyeğəmbərdən miras qaldığı bildiri-
lir.
Türklərin cadu daşı vasitəsilə yağış yağdırdıqları barədə
məlumat verən müəlliflərdən biri də X əsrdə yaşamış məşhur
alim Əl-Fəqih Əl-Həmədanidir. O, ərəb dilində qələmə aldı-
ğı «Ölkələr haqqında xəbərlər» adlı kitabında «Türklər, onla-
rın ölkəsi və bu ölkədəki möcüzələr haqqında» maraqlı fikirlər
söyləyir. O, göstərir ki, Türklər ölkəsində möcüzələrdən biri də
onların daşların köməkliyi ilə istədikləri vaxt yağış, qar, dolu yağ-
dırmaq, təbiəti dəyişdirmək qabiliyyətinə malik olmasıdır.
Müəllifi məlum olmayan XIII fars dilində qələmə alınmış
«Dünyanın qəribəlikləri» adlı kitabda da maraqlı bir fikir var:
«Deyirlər ki, Ərdəbildə böyük bir daş düşdüyü zaman bu daşı
şəhərdən kənara çıxarırlar və o saat da yağış yağır. Onu yenidən
şəhərə qaytaranda yağış kəsir».
Mənəvi tərbiyənin ən mühüm vasitəsi hesab edilən tari-
xi abidələrimizdə nəğmələr, inanclar, alqışlar, müqəddəs ocaq
yerləri- Haça qaya, Baba dağ həmişə insanların ümüd, inam
yeri olub. İbtidai insanların, qədim türklərin müqəddəsləşmiş
ocaq yerləri Orxon-Yenisey, «Avesta», «Kitabi-Dədə Qorqud»
nişanələridir. Bu daşlaşmış abidələrin köklərinin ən azı Eneo-
lit dövrünə gedib çıxdığını sübut edən poetik nümunələr vardır.
Bu o deməkdir ki, Azərbaycanda türk xalqı Eneolit dövründə
yəni 6-8 min il öncədən məskunlaşmış, böyük mədəniyyəti, ağız
ədəbiyyatı, mənəviyyatı, musiqisi, incəsənəti, milli adət-ənənəsi
ilə boy atıb inkişaf etmişdir. Yaşı minilliklərlə ölçülən şifahi xalq
ədəbiyyatımızın, Orxon-Yenisey abidələrinin tarixi də Qobustan-
da daşlaşmış təsviri incəsənətimiz və rəqs mədəniyyətimiz qədər