1.2. Təbiətdən istifadənin iqtisadiyyatı fənninin predmeti, məqsəd və vəzifələri. Təbiətdən istifadənin iqtisadiyyatı elmi təbiət
və cəmiyyət sistemlərinin ümumi qanunauyğunluq-
larını öyrənir. Bu səbəbdən də bu elmin tədqiqat ob-
yekti "təbiət-cəmiyyət" sistemində baş verən ictimai,
iqtisadi və ekoloji qanunauyğunluqların vəhdətidir.
Təbətdən istifadənin iqtisadiyyatı fənninin
predmeti insanların təsərrüfat fəaliyyətində mühüm
əhəmiyyət kəsb edən təbii resursların hasilatı, emalı
və istehsal prosesində yaranan iqtisadi münasibət-
lərin məcmusudur.
Təbiət təbii-tarixi proseslər və qanunauyğun-
luqlar əsasında yaranmış və inkişaf etmişdir. Təbiətin
özündən kənar heç bir ilkin yaradıcısı yoxdur. O öz-
özünə yaranmış, inkişaf etmişdir.
Təbiətdən istifadənin iqtisadiyyatı fənninin
əsas məqsədi təbii sərvətlərdən səmərəli istifadə
olunmaqla ictimai istehalın dinamik inkişafına nail
olmaqdır. Bu məqsədə çatmaq üçün məhsuldar qüv-
vələrin təbii sərvət mənbələrinə yaxınlaşdırılması;
istehsalın ərazi üzrə təşkilində təbii resursların poten-
sial imkanlarının nəzərə alınması; təbii resursların
istehsalında elmi proqnozlara əsaslanmaq; təbii sər-
vətlərdən istifadədə ərazinin təbii-iqtisadi şəraitinin
nəzərə alınması; təbii resursların istifadəsində müasir
texnologiyalardan istifadə olunması əsas şərtlərdən
18
hesab olunur.
Bu elmin əsas vəzifəsi təbiətdən səmərəli
istifadə etməklə cəmiyyətin maddi resurslara olan
tələbatını ödəməklə yanaşı, təbiətlə cəmiyyətin qarşı-
lıqlı əlaqəsini təmin etməkdən ibarətdir. Həmçinin
o,təbii resursların kəmiyyət və keyfiyyət göstəricilə-
rindən asılı olaraq iqtisadi cəhətdən qiymətləndiril-
məsini müəyyənləşdirir. Təbiətin elmi əhəmiyyətinə
gəldikdə qeyd olunmalıdır ki, həyatın inkişaf qanu-
nauyğunluqları müxtəlif proseslərin və təbii ha-
disələrin dərk olunması, təbii obyektlərin müşahidə-
si; öyrənilməsi, təhlili və sintezi nəticəsində mümkün
olur.
İnsanla təbiətin qarşılıqlı əlaqəsinin təhlili
ictimai elm sahələrinin ilk növbədə fəlsəfə elmlərinin
inkişafını sürətləndirir. İnsanın təbiətə münasibətinin
obyektiv qiymətləndirilməsinin elmi əsasını təbiətin
dialektikası təşkil edir.
Təbiət bütün elmlərin və biliklərin mənbəyidir.
İnsan öz şüuru ilə təbiəti öyrənərkən obyektiv qanun-
ları kəşf edir və bu qanunlara əsasən təbii qüvvələri
və prosesləri cəmiyyətin istifadəsinə verir.
Təbiətdən istifadənin əsas vəzifələrindən biri
istehsal vasitələrini təkmilləşdirməklə təbii resursla-
rın istifadə xüsusiyyətləri, istifadə dərəcəsi və effek-
tivliyini müəyyənləşdirməkdir. İkinci tərəf isə təbii
resurslardan istifadə zamanı məhsuldarlığı artırmaqla
yanaşı insanın yaşadığı mühitin mühafizəsinə riayət
19
olunmasıdır. Hazırda bu məsələ təbiətdən istifadənin
mühüm qlobal məsələləri kimi qiymətləndirilir.