71
don, yaz, qaz, qan, yağ, gül, yaş, çal, bal, xal, at, çat, daş, yol, sol,
dan, min, biz, çən, yal, it, şam, düz, kök, sarı, hava, yan, zindan,
aşıq, çay, bel, bar, yar, dolu, qol, ov, göy, top və s.
Omonimlər 2 formada olur:
1.
Leksik omonimlər. Belə omonimlər müxtəlif leksik mə-
naları ifadə edir, ayrı-ayrı məfhumları bildirir. Yuxarıda haq-
qında danışılanlar
leksik omonimlərdir
2.
Qrammatik omonimlər. Bunlar da eyni cür yazılır, tələffüz
olunur. Lakin mənalardan biri əsas nitq hissəsi, digəri köməkçi
nitq hissəsi olur. Məsələn: Sarı – nitq hissəsi kimi sifət, Sarı – fel,
Sarı –nitq hissəsi kimi qoşma; Görəsən – nitq hissəsi kimi fel,
Görəsən – nitq hissəsi kimi modal söz.
Köməkçi nitq hissələrinin özlərinin də daxilində qrammatik
omonimlik ola bilir; məsələn: tək qoşma və ədat kimi, ilə
bağlayıcı və qoşma kimi fərqli mənalar da daşıyırlar.
Omonimlər kimi götürülə bilməz:
1)Vurğusu dəyişməklə mənası dəyişən sözlər həm xüsusi,
həm də ümumi
ad kimi işlənə bilən sözlər
2)Şəkilçi qoşulduqdan sonra deyilişi və yazılışı eyniləşən
sözlər, Məsələn: qazan-isim – qazan-feli sifət (quyu qazan)
Dilimizdəki bəzi sözlər həm omonim, həm də çoxmənalı ola
bilir. Məsələn: kök, qol, dolu, yay, tut, üz, düz, az, bel və s.
Omonim sözün hər məna tayı bir leksik vahid sayılır, çox-
mənalı söz isə bütün məna çalarları ilə birlikdə eyni söz sayılır və
eyni nitq hissəsinə aid olur.
Omonim xarakterli sözlərdən bədii üslubda, aşıq poezi-
yasında cinas qafiyələr yaratmaq üçün istifadə edilir.
Dostları ilə paylaş: