1. Özüntərbiyə stimulları hansılardır?
2. Mühit özüntərbiyəyə necə təsir edir?
3. Mədəniyyət müəssisələrində hansı özüniərbiyə imkanları vardır.
DİDAKTİKA
Didaktika pedaqoqikanın bir sahəsi olub təhsil nəzəriyyəsini tədqiq edir. Təhsil tərbiyə və inkişafı
həyata keçirən, reallaşdııran, öyrədən və öyrənən, müəllim və şagird, müəllim və tələbə, təlimatçı usta və
şağird birliyinin məqsədyönlü, qarşılıqlı fəaliyyəti prosesində biliklərə müvafiq bacarıq və vərdişlərə
yiyələnmə prosesidir. Təhsil həmçinin təkcə sistemili təlim müəssisələrində müəllimin rəhbərliyi altında
biliklərə yiyələnməni deyil, həm də özünətəhsili əhatə edir. Bura insanların bütün həyatı boyü müxtəlif
mənbələrdən yeni məlumatlar mənimsəməsi, yeni elmi biliklərə yiyələnməsi daxildir. Təhsil geniş mənada
tərbiyənin insanların həyata hazırlanması proesesinin tərkib hissələrindən biridir.
Didaktikanın predmeti təhsil prosesidir. Didaktikada müəllimin, (öyrədənin) rəhbərliyi altında baş
verən mənimsəmə prosesinin mahiyyəti, bu prosesin qanunauyğunluqları, vasitələri, prinsipləri, üsulları və
s. tədqiq edilir. Həmçinin müxtəlif tip təhsil müəssisələrində təhsilin təşkili formaları, təlimin səmərəliyini
artırmağın yol və vasitələri və s. araşdırılır. Didaktika ayrı – ayrı fənlərin tədrisinin spesifik
xüsusiyyətlərini tədqiq edən xüsusi metodikaları da əhatə edir.
Didaktikanın vəzifələri böyüyən nəslin təhsilinin məzmununu müəyyən etmək, onları bilik, bacarıq və
vərdişlərə yiyələndirmənin ən səmərəli yol və vasitələrini araşdırmaqdan ibarətdir. Ona görə də didaktika
həmişə təhsil və təlim nəzəriyyəsi kimi götürülmüşdür, qəbul edilmişdir. Qeyd etmək lazımdır ki, təhsil
prosesində böyüyən nəsl həm də tərbiyə olunur. Yəni təlim materiallarının məzmunu, təhsilin quruluşu,
vasitələri, pedaqoji tələblər elmlərə yiyələndirməklə, mənimsətməklə tərbiyə edirlər. Bu nöqteyi-nəzərdən
bir qrup alimlər didaktikanın predmetinə təhsil və təlimlə bərabər tərbiyəni də daxil etmişlər.
Ümumi pedaqoqika kimi didaktika da cəmiyyətin inkişafı ilə bağlı olaraq inkişaf etmiş, dəyişmişdir.
Tarixən didaktika da jəmiyyətin pedaqoji proses qarşısında qoyduğu şəxsiyyət modelinə uyğun insanlar,
vətəndaşlar formalaşdırılması məqsədinə xidmət etmişdir. Müasir didaktika ümumi pedaqoqikanın
məzmunu, məqsədi, səmərəli inkişafı yolları, elmi metodiki tədqiqatına, yeniliklərinə istinad edir. Təhsil
nəzəriyyəsi kimi didaktikanın mahiyyətini daha dərindən dərk etmək üçün onun tarixi inkişafına nəzər
salmaq lazımdır. Tarixi inkişaf prosesində insanların təcrübəsinin əmək prosesində mübadiləsi, tətbiqi tələbi
meydana ğəldikdə bu tələb həm də yığılmış bəşər təcrübəsinin, fəaliyyət üsullarının, elmi məlumatların
böyüyən nəslə öyrədilməsinə, mənimsədilməsinə ehtiyac yaratdı. Mədəni və iqtisadi inkişafın hərəkətverici
qüvvələrindən biri olan bu mənimsəmə, öyrətmə prosesi bəşər cəmiyyətinin ilk mərhələlərində lənq
qedirdi. Elmin inkişafı, yeni fəaliyyət üsullarının yaranması, ticarət, sənətkarlığın inkişafı və bu yığılmış
təcrübənin qorunub saxlanılması, inkişaf etdirilməsi tələbi onun böyüyən nəslə ötürülməsi tələbini
meydana çıxardı. Bu tələb əsasında da öyrətmə və təhsil nəzəriyyəsi yaranmağa başladı.
XVII əsrdə ilk dəfə olaraq Çex alimi Yan Amos Komenski (1561-1626) özünün “Böyük
Didaktika” əsərində didaktikanın elmi əsasını vermişdir. İlk dəfə olaraq o didaktikanı “hər şeyi hamıya
öyrətmək elmi” kimi təhlil etmiş, öyrətmənin prinsip və üsullarını şərh etmişdir. Özünün pedaqoji
tədqiqatlarında o, ingilis filosofu Frensiz Bekonun fəlsəfi görüşlərinə istinad etmişdir. Onun didaktik
görüşləri təbiətə varlik prinsipi üzərində qurulmuşdur, çünki o insanı da təbiətin bir hissəsi hesab etmişdir.
Komenskiyə görə didaktikanın əsas vəzifəsi öyrətmə prosesində şeylərin mahiyyəti elə ardıcılıqla
açılmalıdır ki, o həmişə müvəffəqiyyətlə nəticələnsin. Onun fikirincə didaktikanın məqsədi şagirdlərin
dərk etmə qabiliyyətini öyrənəcək mənimsəməni ona uyğun şəkildə qurmaqdan ibarətdir. O, sensualizmə
əsaslanaraq mənimsəmənin prosessual, əşyavi duyğulara əsaslanan uzun müddətli proses olduğunu aşkar
etmişdir.
Komenski həmçinin mənimsəmənin səmərəliyini təmin edən bir sıra dərslik tərtib etmiş, təlim
müvəffəqiyyətini təmin edən üsullar irəli sürmüşdür. Onun didaktik nəzəriyyəsinin əhəmiyyətli jəhəti bir
də ondan ibarətdir ki, o, pedaqoqika tarixində ilk dəfə olaraq mənimsəmənin iki tərəfli olmasını açmışdır:
obyektiv (didaktikanın qanunauyğunluqları), subyektiv (bu qanunauyğunluqların tətbiqi). Bununla da o
didaktika nəzəriyyəsi və mənimsəmə nəzəriyyəsinin əsasını qoymuşdur.
Fransız maarifçilərindən J.J.Russo da öz dövründə didaktika haqqında mütərəqqi fikirlər irəli
sürmüşdür. O, öz dövründə mövcud olan, quru, həyatdan ayrı düşərək onun tələbləri ilə ayaqlaşmayan
təhsil sistemini tənqid edərək yeni mənimsəmə təlim konsepsiyası irəli sürmüşdür. Bu konsepsiyaya görə
mənimsəmə, öyrətmə prosesində uşağın tələbləri və imkanları nəzərə alınmalı və ona istinad edilməlidir.
Uşaqlara onların gələcək həyatı üçün zəruri və lazım olan biliklər öyrədilməlidir. Onun fikrincə ancaq belə
halda uşağın əqli inkişafı baş verə bilər. Elmləri tədris etməzdən əvvəl onu uşaqlara sevdirmək, ona qarşı
maraq yaratmaq lazımdır. Didaktika haqqında Y.Pestalotsi, A.Disterven, A.Rodişşev, V.Belinski,
K.Uşinski, L.Tolstoy və başqaları. mütərəqqi və qiymətli fikirlər söyləmiş və bu fikirlərin didaktikanın
inkişafında əhəmiyyətli rolu olmuşdur.