üçüncü tipdən olan insanlar Platona görə fiziki əməklə məşğul olmalıdır , çünki onlar əvvəldən də
fiziki dünyaya çox yaxındırlar. Bunlar dövləti maddi cəhətdən tə‟min
etməli olan kəndlilər və sənətkarlardır.
Bununla yanaşı Platon hər üç təbəqə üçün ümumi olan xeyirxahlığı
çox yüksək qiymətləndirir, onu ölçü adlandırırdı. Platon da yunan
filosoflarının əksəriyyəti kimi belə bir prinsip irəli sürürdü: hər şeydə ölçü
həddi gözlənilməlidir
Qədim yunan fəlsəfəsində
insan probleminə verilən geniş yer Aristotelin fəlsəfi tə‟limində daha aydın ifadə olunmuşdur. Aristotel göstərirdi ki, dövlətin ən yüksək məqsədi xeyirxah və
xoşbəxt həyat yaratmaqdır. O insanı zəkaya malik olan ictimai heyvan
adlandırırdı. Bununda da belə bir cəhəti xüsusi qeyd edirdi ki, insan öz
təbiəti e'tibarilə ümumi, birgəyaşayış tələb edir. Yalnız belə şəraitdə
insanları
əxlaqi mövcudluqlar kimi formalaşdırmaq və tərbiyə etmək mümkündür. Aristotelə görə bu cür tərbiyə işi ancaq ədalətli dövlətdə
həyata keçirilə bilər. Çünki bir tərəfdən, həqiqi ədalət, yaxşı qanunların
mövcudluğu, onlara riayət edilməsi, insanı təkmilləşdirir və onda xeyirxah
əsasların inkişafına müsbət tə'sir göstərir. Digər tərəfdən dövlətin özünün
məqsədi insanlar üçün mükəmməl və xoşbəxt həyat şəraiti yaratmaqdır.
Platon kimi Aristotel də qullara nifrətlə yanaşır, onları dövlətin
vətəndaşları hesab etmirdi. O göstərirdi ki, insanlar təbiətən, anadangəlmə
qeyri-bərabərdirlər. Onların bir qismi öz hərəkətləri üçün cavabdehlik
iqtidarında deyildir, özü-özünə sahiblik edə bilmir. Belələri özündə
yumşaqlıq, özünüməhdudlaşdırma, ədalət və digər xeyirxah keyfiyyətlər
tərbiyə etmirlər. Bunlar təbiətən quldurlar və yalnız özgələrinin iradəsini
həyata keçirə bilərlər.
Aristotel həm də Platonun ruh haqqında tə'liminə müəyyən
dəyişikliklər etmişdir. O ruhu həyatın başlanğıcı kimi götürərək, onu