Elm təhsilini iradə edin;
Çalışın, biniyaz olun, çalışın!
Elm ilə sərfəraz olun, çalışın!”
“Qoca bağban” adlı şerində isə xudpəsəndliyi pisləyən şair ümumi mənafeyin qorunmasını, xalq üçün çalışmaq lazım gəldiyini yetişən gənc nəslə öyrədir. Yüz yaşlı bağban namuslu əməklə yaşayan, cəmiyyət üçün xeyirli iş görməyi özünə borc bilən, ata – babaların timsalı kimi sadə və əzəmətli bir insan kimi canlanır.
“Dedi: Yer şumlayıb cəfa çəkərəm,
Torpağa alma çərdəyi əkərəm.
Dedilər: Bundan bir səlahın yox,
Sən bu gün var isən, səbahın yox.
İndi əkdiklərin nə vəqt çıxar?
Bu çıxınca səni zəmanə yıxar.
Dedi: Əkmişlər, almışız, yemişiz,
Əkəriz biz daha yeyənlər üçün!
Əhli-xeyrə dua deyənlər üçün!”
Şairin mənzum hekayələrinin bir çoxunda, oğurluğun, əliəyriliyin pis nəticəsi açılıb göstərilir. “Uşaq və pul” mənzuməsində qocanın yerə düşən pulunu uşaq qaçırıb sevinə-sevinə evlərinə gətirir. Lakin ana buna etiraz edir: “Oğul, özgənin pulu bizi ucaltmaz, əksinə, dost-düşmən yanında başı aşağı olarıq. Pul nə qədər fərəh gətirsə də, təmiz vicdan ondan da qiymətlidir”.
Dostları ilə paylaş: |
