Dİvan-ü luğat-it tüRK

aşuqmaq_ka: bir şeyə sarı ağnayıb düşmək, meyillənmək, yönəlmək. aşıq olmaq. nərsəni sevmək. özləmək. istəmək. arzulamaq.

aşulmaq_ka: bax > aşılmaq_ka.

aşumaq_ka: bax > aşımaq_ka.

aşunmaq_ka: bax > aşınmaq_ka.

aşurqan_ka: yaşurqan. qizləyən. örtgən.

aşurmaq_ka: yaşurmaq. örtmək. qizləmək.

aşutmaq : bax > aşıtmaq_ka. örttürmək.

aşülmaq_ka: örtülmək. örtünmək. bürümək.

at : ad_ka. iyilik, uğur bəlgisi, nişanı.
- at bırqığı_ka: atın, eşşəyin gənizdən soluqlanıb, səs çıxarması. fışqırıq.
- at göğüslüğü: gömüldürüq: yükün arxaya gömməməsi, ağmaması üçün atın qabaq yönündən yəhərə bağlanan qayış.
- atlarda bulunan bir xəstəlik: etilkən_ka.
- atların göğsündə çıxan bir xəstəlik: çildək: cılday_ka.
- at qübrəs: qumuq: qomuq_ka.
- ad bolmaq_ka. iyilik gətirmək.
- at qıçının fırıx dərisindən yapılan tuluq: qasuq_ka. ərik at: yorqa at.

at : at_ka. ad. isim. unvart. laqap.

ata : ada. 1. ad vermə törəni. 2. otruq_ka. cəzirə.
- ata oğlu ataç doğar.

atac_ka : 1. amac. hədəf. 2. (oyunda, qoz, top kimi nələri atıb, salınan) oyuq. çuxur. qol. 3. böyüklər kimi özün aparıb davranan, az yaşlı oğlan. - ataç oğul. ( anaş: ağ birçək kimi davranan qız uşağı. ). -ata oğlu ataç doğar. - ata sapılı ataş, ana sapılı anaç.

ataçı : atçı. 1. qoler. 2. ovçu. şikarçı.

ataçlıq : adaşlıq_ka. ataşlıq. dostluq. arxadaşlıq. kəndlik. kətlik. düzlük. sədaqət.

ataçlıq_ka : cəviz oynamaq üçün çuxur açılmış yer.

ataq : adaq_ka. . ( d < - y < - z ). 1. ayaq. azaq. 2. ətrək. öznə. çəki. maraq. ələqə. 1. qismət. nəsib. səhm. şans. verilən, buyrulan nərsə.

ataqı_ka : atağı_ka. babacığım. babacan. sevgi bildirən bir söz.

ataqlamaq : adaqlamaq_ka. əyaxlamaq.

ataqlanmaq_ka adaqlanmaq_ka. ayaqlanmaq. ayaq yiyəsi olmaq.

ataqlıq: adaqlıq_ka. . 1. ayaqlı. 2. ayaqlı. ayaq, dayaq yerinə nərsənin vurulan ağac. dəsdək.

atamaq_ka: ad vermək. ad taxmaq. ləqəb vermək. - səni "batır" atadım. - bu kənd səmiz kənd atandı. - iyilikyə atansın

atan_ka : iğdiş ədilmiş dəvə·i.

atanlanmaq_ka: iğdiş dəvə yiyəsi olmaq.

atanlıq_ka: atanlı. iğdiş edilmiş dəvəsi olan kimsə.

atanmaq: xatılamaq. - iyilikyə atansın.

atasaqun: atasağun_ka. otaçı. həkim. doqtor.

ataş : adaş_ka. arxadaş. dost. dost. yoldaş. - adaşlıq üzə durun: yoldaşlığa bəfalı.

ataşlıq_ka. : adaşlıq. ataçlıq. bax > ataşlıq. 1. dostluq. arxadaşlıq. kəndlik. kətlik. düzlük. sədaqət. 2. tavan, kərəki qurmaqda bir başdan bir başa atılan dirək.

ataşmaq: ayaşmaq. azaşmaq. ayışmaq. açılmaq. ayrışmaq.

atatmaq_ka: 1. dayçanın böyüyüb at olması. - oğul ərəzsə, ata dinir, at atatsa, at dinir. 2. adlamaq. ad vermək. 3. adılıq, taxma ad vermək. müstəar ad vermək. - o ona ad atadı. 1. atlaşmaq. tayın (dayçanın) at olmağı. - tay atattı. - tay atattı. - tay atatsa, at dinir, oğul ərəzsə ata dinir. 1. gücəmək. zorlamaq. - uşağı becərmək üçün işlətib atatmaq gərək. 1. gücəmək. zorlamaq. - uşağı becərmək üçün işlətib atatmaq gərək.

atay : aday adlıq. namzəd.

atçı : ataçı. 1. qoler. 2. ovçu. şikarçı.

atəş : < atış_ka. ateş. birbirinə odlu odsuz yaraqla atmaq. odlu yaraqlar qoyulandan sonra, bu yaraqın işə salmasına " atəş" sözü işlənilir, ki yani " atmaq işini gör" deməkdir.

atıc_ka : cola. qoz oyununda olan kiçik cola.

atıcmaq : atışmaq. nərsəni atmaq.

atıq : buyruq. icbar.

atıqlamaq: adıqlamaq_ka. azıqlamaq. şaşalamaq. aduqlamaq.

atılamaq: avlamaq. vurmaq. - tüppəklə çümçük atıladıq.

atılmaq : adılmaq. 1. açılmaq. ayılmaq. - çiçək ağzı atıldı. - ox atıldı. 2. aşmaq_ka. aşqarmaq. işə keçmək, başlamaq. 3. pürkələnmək_ka. hoblanmaq.

atılmaq : satlanmaq_ka. qalxınmaq. cəsarət göstərmək. cürət edmək.

atılmış : kəmiş. qıraq.

atım : atıcı. nişançı. - atım ər: iyi atan adam.

atım_ka : atımllı. çıxarlı. bəcərikli.

atımllı : atım_ka. çıxarlı. bəcərikli.

atın : adın. edin_ka. ədin. azın. ayın. atruq. ayruq. başqa. dışında. digər. ayruq. ayrı.

atıncu : atılan. - atıncı nən: qırağa, bir yana atılan nərsə.

atınmaq_ka: bir yana atılmaq, yuvarlanmaq. tərkinmək. - siqarı atın: tərkin.

atırmaq : adırmaq. ədirmək. udurmaq. üdürmək. ödürmək. ( z <> y <> d ) azırmaq. ayırmaq. ayırıp seçmək. səçip ayırmaq. uturmaq_ka. udurmaq_ka. üzürmək.

atış : atışma. savaş. (# yarış: barış). - yaxcı atış, yaxcı yapış, yaxcı payış. - atış bilən yarış bilər.

atışqa : (açışqa). pəncərə içi. pəncərədə olan quzuluq, taxca.

atışqan : atışan.

atışmaq: adışmaq_ka. ( z <> y <> d ) atışmaq. ayırşmaq. aralanmaq. ayrılmaq. apışmaqş. ağışmaq. qoğuşmaq. - iki ölkə birbiriylə ağışdı: atışdı.

atıtqan : adıtqan. azıtqan_ka. ayıtqan. azdıran. yoldan çıxaran.

atız_ka : 1. bir oyuq, iki, neçə ayrımın arasına atılan salıq, körpü, bənd. sət. iki dərə arasındaki su keçəcək səd. 2. köprük_ka. köprü. geçit. geçiş. geçik_ka. 1. ediz_ka. yüksək. yüksək yer. hər şeyin yüksəği. - ediz dağ: geçit verməyən dağ.

atızlamaq: 1. ayırmaq. açmaq. - güzün topraq atızılır. 2. qoğzamaq. qurmaq. 3. arx açmaq. bət, sət yapmaq. 4. toprağı parçalara ayırmaq. evlək yapmaq. ayırıb ölçmək.

atızlamaq_ka : arx açmaq. sət yapmaq. topraqı parçalara ayırmaq. evlək yapmaq. maşalaya ayırmaq.

atızlanmaq_ka: edizlənmək_ka. əngəl. sarp saymaq.

atızlanmaq_ka: toprağı evik, bəndlərə ayırmaq. kərdiləmək.

atızlıq : edizlik_ka. yüksəklik.

atqaq_ka : atğaq_ka. boyası üzülmüş, solmuş, atmış nə. üzü atğaq: rəngi qaçmış, sararmış. (# ətrək: qızıl, qırmızı topraq).

atqarmaq_ka : ata mindirmək. atlandırmaq. - qoşunu atqarmaq.

atqırlanmaq: ayqırlaşmaq. ayqır bulmaq.

atquq : adquq. adğuq. ağduq. aduq. axıb gələn. - ağduq kişi: gəldığı yer bəlli olmayan kimsə. göydən axıb, atlanıb düşüb gələn kimsə,

atlaq : atılmaqla keçilən yer. səgək yer. sikrik. səkrik. saqraq₆.

atlamaq: səkrətmək. qaçıtmaq. salmaq. düşürmək. - on sözdən birin səkrətdi. - pitiyi oxuda,

atlanmaq_ka : 1. adlanmaq. çavıqmaq_ka. adsınmaq. 2. bir şeyin üzərinə çıxmaq. atılmaq. - dan atmamış dağa atlandıq. 3. atlaşmaq. at durumuna gəlmək. 4. at yiyələnmək. 1. ata minmək.

atlaşmaq_ka: 1. at üstündə (at ortaya qoyaraq, öndül qoyaraq) məşləşmək. 2. atatmaq_ka. tayın (dayçanın) at olmağı. - tay atlatı.

atlatmaq: sıçratmaq. təprətmək. təbrətmək

atlı : atlıq_ka.

atlıq_ka : adlıq. 1. adlı. unvanlı. ulusun böyüğü. 2. atlı. 3. aday. namzəd.

atma : adma. 1. buraxılan. salıverilən. başı boş. 2. işdən çıxmış. - atma yılxı. yaşlı olduğundan yük vurulmayan heyvan·.

atmaq : savurmaq. tüpürmək_ka. boşaltmaq.

atnaqu : adnaqu. yabancı. başqac.

atnalmaq_ka: adnalmaq: . aynalmaq. dəğişmək. dönəşmək.

atnamaq_ka : adnamaq. dəğişmək. pozulmaq·.

atnatmaq_ka: ednətmək_ka: dəğişmək. bulunduğu haldən başqa bir duruma girmək.

atrılmaq_ka : asrılmaq. açrılmaq. açrılmaq. ayrılmaq.

atrışmaq_ka : ayrışmaq. birbirindən ayrılmaq. ayrışmaq.

atruq_ka : edin_ka. atın. adın. ayın. azın. ayruq. ayrı. başqa. dışında.

atsamaq : atmağa yazmaq.

atsınmaq: adsınmaq. adlanmaq. çavıqmaq_ka.

attırmaq_ka: atmaqa qoymaq. bir işə buyurmaq, məcbur edmək.

atuq : bax > azıq_ka. itik. itmiş. bəlgisiz.

atuqlamaq_ka: aduqlamaq. adıqlamaq. tanmamaq. qərib görmək. yadırqamaq.

av : ay. yox. qoğma, rədd edmə sözü.
- bir kərə av dedim, olmaz. - avladı: rədd etdi.
- av saxlaqan₆: ac tutan.

ava : acımaq bildirən bir kəlimə·.

avalamaq_ka: avmaq. avlamaq. avdarmaq_ka. yığmaq. toplaşmaq. üşüşmək.

avçı : ağçı. ovçu.

avdarmaq_ka: avalamaq_ka. avmaq. avlamaq. yığmaq. toplaşmaq. üşüşmək.

avıçqa_ka : apqaç. ( 1 < ağıçqa. 2 < apışqa. - apa: böyük) ağsaqqal. elcə bilən. şeyx.

avın : avun. avlan. alış. adət.

avınc : alışma. avunma. öğrəşmə.

avınçu : 1. avunulan. alışılan. 2. öğrənci. şagird. 3. kilfət.

avınmaq_ka: tutunmaq. avunmaq. alışmaq. adət edinmək.

avlalmaq : avlanmaq.

avlamaq : 1. toplanmaq. üşüşmək. yığışmaq. - hammı evə avladı. - hər nəyin avlayıb geddi. 2. basmaq_ka. - it geyiki basdı: it ovı avladı, tutdu. 3. avalamaq_ka. avmaq. avdarmaq_ka. yığmaq. toplaşmaq. üşüşmək.

avlan : avın. avun. alış. adət.

avlanmaq: avlalmaq.

avlaşmaq: (a <> e) evləşmək. əvləşmək. toplanmaq. yığılmaq.

avmaq : 1. avlanmaq. avalmaq. toplaşmaq. üşüşmək. civarını, çevrəsi, ətrafını çevirmək. - kişi başıma avdı. 2. avalamaq_ka. avlamaq. avdarmaq_ka. yığmaq. toplaşmaq. üşüşmək.

avrat : arvad. uraqut_ka. qadın.

avrıntı : oğuntu. qırıntı. töküntü.

avrışmaq_ka : bir yerə yığmaq. gedən, axan bir nəyi qaytarmaq. - sürünü avraş. - bulunları, əsirləri avrışın.

avsar : övsər. öqsər. oqsar. uqsar. (< oq. uq. ov. av). yığan. toplayan. cəmləyən. başılıq edən. (> əfsər_fars).

avsunlanmaq: arvalmaq_ka. böyüləmək.

avuc : ayut. avut. ovuc. iki əlin ayasının yanyana dayanmasından oluşan oyum.

avun : avın. avlan. alış. adət.

avunma: avınc. alışma. öğrəşmə.

avunmaq: avınmaq_ka. alışmaq. adət edinmək.

avunulan: avınçu. alışılan.

avurta_ka : daya. süt nənə.

avus : lav. mum. balmumu

avut_ka : ( z < > d) adut. avuc. ovuc. - bir ovut nə.

avutlamq: oğuclamaq. - yarmağı ovcla.

avya : ( vy _{< met >} yv ) ayva. heyva.

avzurı : (< avmaq: yığmaq). avılıb yığılmış nərsə. qarışıq yemək. məxlut.

ay : 1. av. yox. danma, rədd sözü. 2. sözləşmə, çağırma ilgəci. 3. aylıq dəftəri. 4. turunc rəngtə ipək qumaş. 5. ilin on ikidən biri olan sürə, zaman. 6. göydəki ay. qımər. - ay evi: halə. - dolun ay: ayın on dördü. - uluq ay_ka: ilin "uluq oğlaq ay"dan sonra gələn bölümü. yaz ortası. - uluq oqlaq ay_ka: ilin "oğlaq ay"dan sonra gələn bölüm. oğlaqların böyüduğü çağ.

aya : avuc içi. aya.
- aya göy: açıq hava.

ayaq : ( y <> d <> z ). adaq_ka. azaq. 1. çanaq. kasa. bardaq. qədəh. 1. taxma ad. ləqəp. təxəllüs. 3. asaq. sallanan nə. 4. ayağ. ləqəb. taxma ad. künyə.
- ayaq izi: tolarsuq_ka. tolqaruc. tulqaruc.
- qoyqıl mənə ağılıq, olsun mənə ayağa: tanrım əli açıqlıq, buyruq (nəsib) ed mənə, ta adım yaxcılığa, ağalığa çıxsın.

ayaqçı : bardaqçı. çanaqçı. sağər.

ayaqlanmaq: adaqlanmaq_ka. ayaq yiyəsi olmaq.

ayaqlı : adaqlıq_ka.

ayaqlıq : asalıq.

ayaqyolu: çumuşluq_ka. yumuşluq. müstərah.

ayalamaq : əlin için, əl ayaların birbirinə vurmaq. çəpik çalmaq. birbirinə vurmaq. - qız ayaladı.

ayamaq : qorumaq.

ayas_ka : ayaz. 1. açıq. saf. 2. ağ bəniz, ağ dəri, açıq boyalı nərsə.

ayaş : ayış. aylıq. hicr. hicran.

ayaşmaq: azaşmaq. ataşmaq. ayışmaq. açılmaq. ayrışmaq.

ayaz : ayas. 1. açıq. saf. 2. ağ bəniz, ağ dəri, açıq boyalı nərsə. 3. ağ bəniz, ağ dəri, açıq boyalı nərsə. 4. aylaz. sağsız. səfeh.

aybanğ_ka: kəl. başı açıq, lüt.

aybaşı : (qadınlarda) barın. qaidə.

aydın : aydın. 1. seçgin. ilit. roşənfikr. 2. ay ışığı. 3. əmrək_ka. arın. təmiz. - əmrək könül.

aydınlatmaq: yanğramaq_ka. yanzatmaq. yanatmaq. açığa vurmaq. ifşa edmək.

ayğaq₆ : gözçü. gəzmə. tutqaq_ka.

ayı : - avçı neçə al bilsə, ayı onca yol bilir.

ayıb : - ayıb saymaq: talqımaq_ka. dalda qoyulmalı. üzə çıxarmamalı. qəbeh, pis görmək.

ayıq_ka : ayqıq. 1. huşlu. başlı. - ayıq kefli: əsrük ayıq. 2. əyə. nə iyi. nə gözəl. iyi. - ayıq yavuz: pis yaxcı. 3. söz vermə. qovl. və'də. - sənə ayıq verirəm. - ayıqın qoru. 4. ayıq. əsrük. sarhoş. 5. söz. qovl. - ayıq ayıq qaymadı: söz (qovl) verib edmədi.
- ayıq seçikləmək: talulamaq. talulamaq. dalıqlamaq. dallamaq. ayırmaq. səçmək.
- ayıq mərdəki_ka: ayı yavrusu.

ayıqlıq_ka: ayılıq. ayısı çox olan.

ayılmaq_ka: aylanmaq. söylənmək.

ayın : atruq. azın. adın. başqa. ayrı. ayruq. qeyr.

ayır : uzaq. qıraq. üzük. - ayır yerlər.

ayırd : us_ka. təşxis.
- ayırd edmək: ayrışmaq. ötgürüşmək. ötrüşmək_ka. səçişmək. uslamaq. təşxis vermək.
- ayırd edmək: sərmətmək_ka. sayratmaq. sıçratmaq. süzdürmək.

ayırmaq_ka: ( z <> y <> d ) azırmaq. adırmaq. 1. açmaq. 2. qaçıtmaq. qaçırtmaq. sıçratmaq. 3. qəbətmək. öldürmək. yox edmək. 4. qavşatmaq: gəvşətmək. kovşatmaq: boşaltmaq. 5. seçmək. - alpaqutun ayırdı. 6. (nərsəni nədən) gəmürmək_ka. gəmirmək. 7. talulamaq. talulamaq. dalıqlamaq. dallamaq. ayıq seçikləmək. öyürmək. öqürmək. seçmək. 8. sərmətmək_ka. arıtmaq. nərsəni suyundan almaq. 9. yormaq_ka. yarmaq. çözmək.

ayış : ayaş. aylıq. hicr. hicran.

ayışmaq: ayaşmaq. azaşmaq. açılmaq. ayrışmaq. - ayaqı ayaşdı:

ayıtqan_ka: 1. azıtqan_ka. adıtqan. azdıran. yoldan çıxaran. 2. soran.

ayıtmaq_ka: 1. aytamaq. söyləmək. sormaq. 2. (# qamturmaq. taldırmaq. daldırmaq. yatırıb, huşdan aparmaq. susdurmaq).

ayqır : adqır.

ayqırı : ayğır. tərs. utanmaz. inad. arğuq_ka.

ayqu : əyku. eyqu. eyqu. iyi. gözəl. yaxşıqlı. - ayqu savın: iyi şöhrət. - ayqu gün: ayqun: xoşbəxd.

ayqun : ayqu gün. xoşbəxd.

ayla : əylə. eylə. öylə. öcür. - əylə yap: əylə qılqıl. - mən ayla usdum: öylə düşündüm.

aylanmaq: ayılmaq_ka. söylənmək.

aylaz : ayaz. sağsız. səfeh.

aylıq : ayaş. ayış. hicr. hicran.

ayluq ayluq_ka: öylə öylə. belə belə.

aymaq_ka: söyləmək.
- aydı öküş öğüdlər.
- andağ aydım: öylə dedim.
- andan aydım: sonra dedim.
- ankar aydım: ona dedim.
- aydım anğar səvük: dedim ey sevgili.

aymanmaq_ka: utanmaq. çəkinmək. - o məndən bu işdə aymandı.

ayna : göznü_ka. güzgü. gözüngü_ka. güzgü.

aynalmaq: adnalmaq. dəğişmək. dönəşmək.

aynamaq_{ka :} çönmək. dəğişmək. - halı aynadı. - hava aynadı. - pisdən pisə aynadı.

aynatmaq : 1. çevirmək. qaytarmaq. 2. çöndərmək. dəğiştirmək.

aynayı : 1. adnayı. adnaqu. başqa. - aynaquya yükürmə: başqasına yükləmə. 2. ənayi. ənayin. əcib. görünməmiş. - aynanı bir kişi, yapı, olay, iş, görkəm.

ayrı : azrı. haça.
- ayrı ağac azrı ağac: ayrısı, ayrıntısı olan ağac. haça.
- ayrı düşmək. yarsıqmaq_ka. ayrısmaq. yarılmaq.
- yarımnan yasıqalı. - ər oğlundan yarsıqdıı.

ayrılmaq: ( y < > d ) adışmaq_ka. apışmaq. açrılmaq. açılmaq. gedişmək_ka. ayrışmaq. asrılmaq. atrılmaq. budaşmaq. buduşmaq_ka. bud bud olmaq. (əğri bacaqların) apışması. çözülmək. sesinmək. saşlımaq. saşülmək. saşılmək_ka. uzanmaq. uzaymaq. sünmək. yırtışmaq. yırışmaq_ka. yıralmaq.

ayrım_ka : iki yandan sallanan. yəhər altı keçə. təyəlti.

ayrısmaq: yarsıqmaq_ka. yarılmaq. ayrı düşmək. getişmək_ka. ayrılmaq.

ayrış : 1. ötrüş_ka. ödrüş_ka. səçim. 2. ayrılış. ikiyə ayrılan yolun başı.

ayrışmaq_ka: 1. biçişmək. büzüşmək_ka. bıçışmaq. kəsişmək. 2. pozuşmaq. 3. ayışmaq. ayaşmaq. azaşmaq. açılmaq. 4. ayırd edmək. ötgürüşmək. ötrüşmək_ka. səçişmək. 5. adrışmaq. ayrışmaq. birbirindən ayrılmaq.

ayru_ka : ayruq_ka. başqa. adın. adın. atruq. ədin. - bunu diləməsən, ayru nə gərək.

ayruq_ka : ayru_ka. edin_ka. atın. adın. ədin. atruq. başqa. başqa. dışında. - bunu diləməsən, ayru nə gərək.

aytıq_ka : aytış. xutbə. danşıq.

aytılmaq_ka: sorulmaq. söylənmək. deyinmək.

aytınmaq_ka: sormayı kəndi üstünə almaq. cəvab vermək.

aytış : aytıq_ka. xutbə. danşıq.

aytış_ka : aytıq_ka. kef əhvallşma. kef əhval sorma.

ayturmaq_ka: söylətmək.

ayuq : azuq. ayquq. ağduq. adquq. bax > azıq_ka. yad. başqa. azmış. ayrılmış. dəğişik. tanınmayan. bilimnəyən. qarışığı olan. naxalis.

ayut : avuc. avut. ovuc. iki əlin ayasının yanyana dayanmasından oluşan oyum.

ayva : <> avya_ka. (yv _{< met >} vy) avya. heyva.

az : 1. sıq_ka. sıx. 2. qaqım. uzunlamasına cızıq. dırnaq yarası. əzik. iz. - az öncə: bayağ. baya_ka. - az zaman. qısa sürə, zaman. 3. əsgik. kiçik_ka. qısıq. həqir. 4. qıpa_ka. bütə. qibə_ka. bir az. - qıpa keçdi. 1. gənqəs_ka. sığ. qolay. xəfif.
- az tapılan: təkin. nadir.

azad : qutat_ka. sərbəst. boş. boşut.

azaq_ka : ( z <> t <> y ). 1. ataq_ka. ayaq. atmaqa, ayrılmağa, qaoğuşmağa, gənəlliklə dəprəşməyə yarar arac. 2. hardan, kimdən qəldiği, bəlli olmayan nə. 3. qəribə.

azalmaq: 1. ısılmaq_ka. yesilmək. yasılmaq. əksilmək. 2. qaqraşmaq_ka. qurumaq. suyun çəkilməsi. 3. səyrəmək. kəmlənmək. kəmgərmək.

azaltmaq: qıssaltmaq. qıstırmaq_ka.

azargəmək_ka: əzərgəmək_ka. izərgəmək. izləmək. axtarmaq.

azaşmaq: ayaşmaq. ataşmaq. ayışmaq. açılmaq. ayrışmaq.

azğan_ka : 1. ağacların ən kötüsü ki yananda qov atar. qovatan. qovaçan. 2. nəstərən ağacı.

azıq : 1. yazıq. çaşıq. 1. qaçaq. qaçqın.

azıqış : qəhbə.