Dövri sistemin quruluşu.
Dövri sistem yeddi dövrdən və
səkkiz qrupdan təşkildir. 1, 2, 3-cü dövrlər uyğun olaraq 2, 8, 8;
4, 5 və 6-cı dövrlər isə uyğun olaraq 18, 18, 32 elementdən təş-
kildir. 7-cı dövr isə qeyd etdiyimiz kimi tamamlanmamış dövr-
dür. Dövrlər nüvələrinin yükünün artması ardıcıllığı ilə düzül-
müş elektron quruluşu ns
1
-dən ns
2
np
6
-ya (1-ci dövrdə ns
2
-
yə)
qədər dəyişən elemementlər sırasından ibarətdir.
Dövrlər s-elementindən başlayıb p-elementi ilə (1-ci dövrdə
s-elementi ) ilə qurtarırlar.
Qruplar xarici elektron təbəqəsinin maksimum elektron
tutumuna (8: ns
2
np
6
)
) uyğun olaraq əsas (A) və əlavə (B) yarım-
qruplara ayrılırlar. Yarımqruplar elektron quruluşları və bununla
əlaqədar xassələri oxşar elementlərdən təşkil olunmuşdur. Əsas
yarımqruplar s (ΙA və ΙΙA) və p-elementlərindən (ΙΙΙA-VΙΙΙA),
əlavə yarımqruplar (ΙΙΙB-VΙΙΙB) isə d və f-keçid elementlərindən
ibarətdir.
40
Cədvəl 1.2. Elementlərin elektron quruluşu
41
1.6. ELEMENTLƏRĐN XASSƏLƏRĐNĐN DÖVRĐLĐYĐ
Elementlərin onların atom quruluşu ilə müəyyən olunan xas-
sələri dövri sistemin dövr və qrupları üzrə qanunauyğun dəyişir.
Xassəcə oxşar elementlər sırasında onların elektron quruluşları
oxşar olduğundan belə sıralarda bir elementdən digərinə keçdik-
də xassələrin sadəcə olaraq təkrarlanması deyil, həmçinin az və
ya çox dərəcədə dəyişməsi baş verir.
Đonlaşma enerjisi. Hər hansı elementin (Э) bir mol atomla-
rından bir mol elektron qopartmaq üçün tələb olunan enerjiyə
(I) ionlaşma enerjisi deyilir.
Э +
I = Э
+
+ e
Đonlaşma enerjisi elementin reduksiyaedicilik xassəsini xa-
rakterizə edir. Đonlaşma enerjisi nə qədər az olarsa elementin re-
duksiyaedicilik xassəsi bir o qədər böyük olar. Đonlaşma enerjisi
kC/mol və ya elektronvoltla (eV) ölçülür. Çoxelektronlu atom-
lardan birinci, ikinci, ücüncu və daha çox elektronu ayırmaq
üçün tələb olunan enerji göstərilən ardıcıllıqla artır, yəni
I
1
>I
2
>I
3
... olur. Bunun səbəbi bu ardıcıllıqla əmələ gələn ionun
müsbət yükünun artması ilə əlaqədar xarici elektronların nüvə
ilə əlaqəsinin daha da möhkəmlənməsi ilə əlaqədardır.
Đonlaşma enerjisi elementlərin atom spektrlərinin qısa dal-
ğalı sərhəddinə uyğun gələn tezliyi əsasında Plank tənliyi ilə he-
sablana bilər. Đonlaşma enerjisini başqa üsullarla, məsələn, elek-
tron zərbəsi, foton ionlaşma üsulları ilə də təyin etmək mümkün-
dür. Birinci ionlaşma enerjisinin (I
1
) elementin sıra nömrəsindən
asılılığı şək.1.8-də verilmişdir
Şəkildən göründüyü kimi əyri aydın ifadə olunmuş dövriliyə
malikdir. Ι qrupun s-elementləri ən kiçik, VΙΙΙ qrupun s və p-
elementləri isə ən böyük ionlaşma enerjisi ilə xarakterizə olunur.
Ι qrupun s-elementlərindən VΙΙΙ qrupun p-elementlərinə keçdik-
də ionlaşma enerjisinin artması nüvənin effektiv yükünün artma-
sı ilə əlaqədardır. Əyridən göründüyü kimi aydın ifadə olunmuş
42
maksimum və minimumlarla yanaşı, zəif ifadə olunmuş maksi-
mum və minimumlar vardır ki, bunu da nüvənin yükünün ekran-
laşması və elektronun nüvəyə nüfuzetmə effektləri əsasında izah
etmək olar. Məlumdur ki, nüfuzetmə effekti xarici elektronların
nüvə ilə əlaqəsini artırır. Eyni kvant təbəqəsi daxilində s, p, d və
f-
orbitallarının tamamlanması ardıcıllığı xüsusən bu effektlə
müəyyən olunur.
Elektronların nüvəyə nüfuzetmə qabiliyyəti s > p > d > f ar-
dıcıllığı ilə dəyişdiyindən onlar nüvənin yükünü həmin ardıcıl-
lıqla müəyyən dərəcədə ekranlaşdırmış olurlar.
Əyridən göründüyü kimi birinci ionlaşma enerjisinin daxili
maksimumları, xarici yarımsəviyyələri tamamlanmış elementlə-
rə Be, Mg, Zn və ya xarici yarımsəviyyələri yarıya qədər ta-
mamlanmış elementlərə N, P, As-a uyğun gəlir ki, bu da belə
tipli elektron quruluşlarının daha davamlı olmasını göstərir.
Əyridəki minimumlar isə nüvədən daha uzaqda yerləşən və
nüvədən s
2
-elektron buludu ilə ekranlaşmış p-yarımsəviyyəsində
elektronun meydana çıxmasına (B, Al, Ga) və ya eyni p-orbi-
talında elektronların qarşılıqlı dəfetməsinə cavab verir.
Elektron quruluşlarının xüsusiyyətlərindən asılı olaraq d və
f-
elementlərinin ionlaşma enerjiləi öz sıraları daxilində bir-birinə
yaxındır. Əyrinin Sc-Zn intervalında 3d-yarımsəviyyəsinin tək
və ikinci elektronla tamamlanmasına uyğun gələn iki fərqlənən
sahə müşahidə olunur. 3d-orbitallarının tək elektronla tamam-
lanması Mn
…
3d
5
s
2
-da qurtarır və bu proses 3d-ekranı altına nü-
fuzedən 4s quruluşunun nisbi davamlılığının artmasına səbəb
olur. 3d-orbitallarının ikinci elektrona görə tamamlanması isə
Zn…3d
10
4s
2
-
də qurtarır. Zn-in göstərilən sırada ən böyük ion-
laşma enerjisinə malik olması 3d-orbitallarının tamamlanması
və 4s
2
-quruluşunun stabilləşməsi ilə əlaqədardır.
s
və p-elementləri yarımqrupları üzrə ionlaşma enerjisinin
azalması atom radiuslarının böyüməsi ilə yanaşı daxili elektron-
təbəqələrinin sayının artması ilə əlaqədar nüvənin yükünün ek-
ranlaşmasının güclənməsi ilə izah olunur.
43
-
Şəkil 1.8. Elementin birinci ionlaşma enerjisinin
sıra nömrəsindən asılılığı
d
-elementləri yarım qrupları üzrə ionlaşma enrjisinn artması
isə elektronların nüvəyə nüfuzetmə effekti ilə izah olunur. Belə
ki, dördüncü dövrün d-elementlərində 4s-elektronları 3d-elek-
tronları ekranı altına düşdüyü halda, altıncı dövrdə 6s-elektron-
ları 5d və 4f-elektronlarından ibarət ikiqat ekran altına düşmüş
olur. Odur ki, dördüncü dövr keçid elementlərindən altıncı dövr
keçid elementlərinə keçdikdə xarici s-elektronlarının nüvə ilə
əlaqəsi artır və bununla əlaqədar olaraq onların ionlaşma enerji-
ləri də artmış olur.
Elektrona qohumluq (və ya hərislik).
Atomda elektronlar
məlumdur ki, nüvənin elektrik sahəsinin hesabına saxlanılır.
Atoma sərbəst elektron yaxınlaşdıqda ona həm cəzbetmə və həm
də dəfetmə qüvvələri təsir göstərir. Müəyyən edilmişdir ki, bir
çox elementlər üçün cəzbetmə enerjisi dəfetmə enerjisindən çox-
dur. Odur ki, belə element atomları özünə elektron birləşdirərək
davamlı mənfi yüklü ionlara çevrilirlər. Atomun bu xassəsi elek-
trona qohumluqla ölçülür.
I, eV
44
Bir mol element (Э) atomlarına bir mol elektron birləşdikdə
ayrılan enerjiyə
(F) elektrona qohumluq deyilir.
Э + e = Э
-
+ F
Elektrona qohumluq kC/mol və ya eV-la ölçülür. Elektrona
qohumluq elementin oksidləşdiricilik qabiliyyətıni xarakterizə
edir. Atomun elektromənfiliyi nə qədər çox olarsa onun oksid-
ləşdiricilik qabiliyyəti bir o qədər yüksək olar.
Đki və daha çox elektronun atoma birləşməsi mənfi elektrona
qohumluqla xarakterizə olunur.
Odur ki, çoxyüklü bəsit ionlar
sərbəst halda mövcud ola bilməz. Hətta belə ionların molekul və
kristallarda olmamasına əsas vardır.
Elementlərin xassələrinin onların nüvələrinin yükündən asılı
olaraq dövriliyi onların elektrona qohumluq enerjisinin dəyişmə-
sində də özünü aydın büruzə verir.
Elektrona qohumluq elementin dövri sistemdəki vəziyyətin-
dən asılıdır. Ən çox elektrona qohumluq enerjisinə halogenlər,
oksigen, kükürd, ən az, hətta mənfi elektrona qohumluğa isə
elektron quruluşu s
2
(He, Be, Mg, Zn), s
2
p
6
(Ne, Ar, Kr və s.) və
ya p-yarımsəviyyəsi yarıya qədər tamamlanmış elementlər (N,
P, As) malikdirlər.
Elektromənfilik.
Birləşmələrdə element atomlarının elek-
tronları özünə cəzbetmə qabiliyyətini xarakterizə etmək üçün el-
mə elektromənfilik anlayışı daxil edilmışdir. Element atomları-
nın bu xassəsi onların təbiəti və oksidləşmə dərəcəsi ilə yanaşı,
tərkibinə daxil olduqları birləşmələrin təbiətindən, yəni bu ele-
mentlərin hansı qonşu atomlarla rabitələndiklərindən də asılıdır.
Göstərilənlərlə əlaqədar elektromənfilik şərti xarakter daşıyır.
Buna baxmayaraq, elektromənfilik kimyəvi rabitənin təbiətini,
birləşmələrin xassələrini izah etməkdə böyük əhəmiyyət kəsb
edir. Bununla əlaqədar elementlərin elektromənfiliyinin müxtəlif
şkalaları təklif edilmişdir. R.Malliken (ABŞ) elementlərin elek-
tromənfiliyinin miqdari xarakteristikası kimi ionlaşma enerjisi
45
və elektrona qohumluq enerjiləri cəminin yarısı ılə xarakterizə
etməyi təklif etmişdir. Lakin elektrona qohumluğun təyininin
dəqiq metodları olmadığından bu təklif lazımi əhəmiyyət kəsb
etməmişdir
Odur ki, L.Polinq (ABŞ) A-B tipli birləşmələrin dissosiasiya
enerjisi ilə onu əmələ gətirən A-A və B-B molekullarının dis-
sosiasiya enerjiləri arasındakı fərqə əsasən termokimyəvi hesab-
lamalar əsasında ftorun elektromənfiliyini şərti olaraq 4 qəbul
edib, hazırda geniş tətbiq olunan nisbi elektromənfilik şkalasını
tərtib etmişdir (cəd.1.3).
Cədvəl 1.3. Polinqə görə elementlərin nisbi elektromənfiliyi
Elementlərin elektromənfiliyi dövrlər üzrə artır və Ι, ΙΙ, V,
VΙ, VΙΙ dövrlərin əsas yarımqrup, ΙΙΙ, ΙV və V dövrlərin əlavə
yarımqrup elementlərində dövrün nömrəsinin artması ilə müəy-
yən dərəcə azalır. ΙΙΙ dövrün əlavə yarımqrup elementlərində
elektromənfiliyin dəyişməsi mürəkkəb xarakter daşıyır. VΙΙ-VΙΙΙ
yarımqrup elementlərində isə dövrün nömrəsi artdıqca onların
elektromənfiliyi artır.
Atom və ion radiusları
. Elektronun dalğa xassəsi ilə əlaqə-
dar olaraq atom kəskin sərhədli ölçüyə malik olmur. Bununla əla-
qədar atomların ölçüsünü dəqiq təyin etmək də mümkün deyildir.
Nəzəri olaraq atomun radiusu nüvədən ən uzaqda yerləşən
elektronun tapılma ehtimalının radial paylanma əyrisinin maksi-
mumu ilə nüvə arasındakı məsafə ilə ölçülür. Bu məsafə atomun
46
orbital radiusu
adlanır. Şəkil 1.9-da elementlərin orbital radius-
larının onların sıra nömrəsindən asılılığı verilmişdir.
Təcrübi olaraq atomların radiusunu kimyəvi rabitələnmiş
atomların nüvələrarası məsafəsini (rabitənin uzunluğunu) təyin
etməklə müəyyən edirlər. Bununla əlaqədar atomların radiusu sa-
bit kəmiyyət olmayıb rabitələnmiş atomların təbiəti ilə yanaşı
kimyəvi rabitənin tipindən və maddənin aqreqat halından asılıdır.
Odur ki, göstərilən amillərin təsiri yekunu kimi özünü büruzə ve-
rən təcrübi təyin edilmiş atom radiusları effektiv radiuslar adla-
nır.
Şəkil 1.9.Orbital radiusların elementin sıra
nömrəsindən asılılığı
Bir çox hallarda bəsit və üzvi maddələr üçün atom, qeyri-
üzvi birləşmələr üçün isə ion radiusu terminindən istifadə
olunur.
Dövri
sistemdə atom və ion radiuslarının dəyişməsı dövri
xarakter daşıyır.
47
Dövrlərdə atom və ion radiusları nüvənin yükü artdıqca aza-
lır. Radiusların kiçilməsi ən çox kiçik dövr elementlərində mü-
şahidə olunur. Böyük dövrlərin d və f-elementləri sırasında isə
radiusların kiçilməsi özünü zəif büruzə verir. Bunun səbəbi bu
elementlərdə xarici elektron təbəqələrinin quruluşunun praktiki
sabit qalması və nüvənin yükü artdıqca elektronların d-element-
lərində (n-1)d, f - elementlərində isə (n-2)f – yarımsəviyyələrinə
daxil olması ilə izah olunur. Bu kiçilmə uyğun olaraq d və f-
sıxılma
adlanır.
Yarımqruplar üzrə eyni tipli ionlarin ion radiusları artir. s və
p
-elementləri yarımqrupları üzrə d-elementləri yarımqruplarına
nisbətən nüvənin yükü artdıqca onların atom və ion radiusları
daha çox böyümüş olur. Məsələn, As–Sb–Bi üzrə radius cəmi
0,34A
0
artdığı halda, V – Nb–Ta yarımqrupu üzrə cəmi 0,12A
0
artmış olur.
Elementlərin onların sıra nömrəsindən qeyri-dövri asılı olan
xassələri cox azdır. Bunlardan biri atom istilik tutumudur.
Dülonq və Pti qaydasına görə əksər bəsit maddələrin bərk halda
atom istilik tutumu 22-29 C/mol. K intervalında olur:
26
≈
= cA
C
C/mol.K 1.18
Burada C-atom istilik tutumu, c-xüsusi istilik tutumu, A-isə
elementin atom kütləsidir.
Digər misal olaraq rentgen spektri xətləri tezliyinin element-
lərin sira nömrəsindən asılı olaraq monoton (qeyri-dövri) art-
masını göstərə bilərik:
)
(
b
Z
A
−
=
−
ν
1.19
Burada
−
ν - eyni spektr seriyasının müəyyən xəttinin dalğa
ədədi, Z-elementin sıra nömrəsi, A və B isə sabitlərdir (1.19).
tənliyi Mozli (Đngiltərə) qanununun riyazi ifadəsidir. Bununla o,
isbat etmişdir ki, nüvənin yükü qiymətcə elementin sıra nömrə-
sinə bərabərdir. Odur ki, Mozli qanunu elementin sıra nömrəsini
təcrübi təyin etməyə imkan verir.
48
Đkinci fəsil
KĐMYƏVĐ RABĐTƏ
2.1. KĐMYƏVĐ RABĐTƏNĐN XARAKTERĐZƏSĐ
Kimyəvi rabitə nəzəriyyəsi müasir kimyanın ən fundamental
məsələlərindən biridir. Maddənin fiziki-kimyəvi təbiəti bütöv-
lükdə onun kimyəvi və kristallokimyəvi quruluşundan asılıdir.
Hal-hazırda kimyəvi və kristallokimyəvi quruluş dedikdə mad-
dənin energetik, geometrik və kvantokimyəvi xarakteristikaları:
rabitənin uzunluğu, tərtibi, rabitə enerjisi, rabitə bucağı, elektron
buludunun paylanması və fəza istiqamətliliyi, atomların effektiv
yükləri və s. başa düşülür. Maddənin kimyəvi və kristallokimyə-
vi quruluş təlimində kimyəvi rabitə nəzəriyyəsi başlıca yer tutur.
Kimyəvi və kristallokimyəvi quruluş isə ilk növbədə maddənin
tərkibinə daxil olan bütün atomlar arasında mövcud olan kimyə-
vi rabitələrin xarakteri ilə müəyyən olunur.
Atomlar qarşılıqlı təsırdə olduqda onlar arasında çoxatomlu
sistemlərin: molekulların, molekulyar ionların, sərbəst radikalla-
rın, kristalların və s. əmələ gəlməsinə səbəb olan kimyəvi rabitə
yarana bilər.
Kimyəvi rabitənin əsas xüsusiyyətlərindən biri onun enerji
ayrılması ilə baş verməsidir. Odur kı, kimyəvi rabitələnmiş çox-
atomlu sistemlərin enerjisi bu sistemləri əmələ gətirən atomların
izoləedilmiş halındakı enerjiləri cəmindən həmişə kiçik olur.
Müasir baxımdan atomların birləşərək çoxatomlu sistemləri
əmələ gətirməsi onları əmələ gətirən atomların nüvələrinin və
elektronlarının elektrik sahələrinin qarşılıqlı təsiri hesabına baş
verir.
49
Kvant mexanikasına görə atomlarda olduğu kimi molekul-
larda da elektronların nüvələrin elektrik sahəsində ancaq tapılma
ehtimalından danışmaq olar.
Rabitənin əsas növlərı və parametrləri. Ç
oxatomlu sis-
temlərdə elektron sıxlığının nüvələrin elektrik sahəsində pay-
lanma xarakterindən asılı olaraq kimyəvi rabitənin kovalent, ion
və metal rabitəsi
adlanan üç əsas növü vardır. Bunlardan başqa
molekullar arasında meydana çıxan hidrogen rabitəsi və vander-
vaals qüvvələri
adlanan qarşılıqlı təsir qüvvələri də mövcuddur.
1916-cı ildə C. Lyuis (Amerika) kimyəvi rabitənin hər iki
atoma eyni dərəcədə aid olan elektron cütü hesabına, həmin ildə
V. Kossel (Almaniya) isə atomlardan birinin elektron verməsi və
digərinin elektron qəbul etməsi nəticəsində meydana çıxan ion-
ların elektrostatik cazibəsi hesabına yaranması ideyasını irəli
sürmüşdür.
Bu ideyaların sonrakı inkişafı uyğun olaraq müasir kovalent
və ion rabitə nəzəriyyələrinin yaranmasına səbəb olmuşdur.
Kimyəvi rabitənin əsas parametrlərinə rabitənin uzunluğu,
rabitə bucağı və rabitə enerjisi daxildir.
Rabitənin uzunluğu.
Kimyəvi rabitələnmiş atomların nüvə-
ləri arasındakı məsafə rabitənin uzunluğu (d ) adlanır. Məsələn,
H
2
O-da d
H
-O
= 0,096 nm, HF
H-F
-də d
H-F
= 0,092 nm-ə bəra-
bərdir.
Eyni tipli molekullarda, məsələn, H
2
O, H
2
S, H
2
Se, H
2
Te ;
NH
3
, PH
3
, AsH
3
və s. rabitənin uzunluğu rabitənin davamlılığı-
nın necə dəyişdiyini xarakterizə etməyə imkan verir. Digər tərəf-
dən rabitənin uzunluğu əsasında atomların effektiv radiuslarını
müəyyən edirlər.
Rabitə bucağı.
Kimyəvi rabitələnmiş atomların nüvələrindən
keçən xəyali xətlərin arasında qalan bucağa rabitə bucağı deyilir.
Məsələn, H
2
O-da ∠ HOH=104
o
,5
'
, BeCl
2
-də ∠ ClBeCl=180
o
,
BCl
3
-də ∠ ClBCl=120
o
, CCl
4
-də isə ∠ClCCl=109
o
28
'
-yə bəra-
bərdir və s.
50
H
N:
H
H
..
:
Rabitə bucağının molekulların quruluşlarının müəyyən edil-
məsində çox böyük rolu vardır. Đkiatomlu molekullar xətti, çox-
atomlu molekullar isə müxtəlif quruluşa malik ola bilər.
AB
2
tipli üçatomlu molekullar xətti (məs. CO
2
) və bucaq
(məs. H
2
O), AB
3
tipli molekullar müstəvi üçbucaq (məs. BCl
3
)
və ya pramidal (məs. NH
3
), AB
4
tipli molekullar müstəvi kvad-
rat (məs. PdCl
4
) və ya tetraedrik (məs. CH
4
) və s. quruluşa ma-
lik ola bilər
Rabitə bucağını və bununla əlaqədar molekulların qurulu-
şunu qabaqcadan söyləmək üçün Hillepsi tərəfindən elektron
cütlərinin itələnməsi nəzəriyyəsi irəli sürülmüşdür. Bu nəzəriy-
yəyə görə rabitələndirici və sərbəst elektron cütlərinin elektron
buludları bir-birinə nəzərən elə istiqamətlənirlər ki, onlar ara-
sındakı bucaq maksimum olsun.
Belə elektron buludlarının bir-
birini eyni dərəcədə itələdiyini şərti olaraq qəbul etsək valent
elektron cütlərinin sayından asılı olaraq onların həndəsi yerləş-
məsi aşağıdakı kimi olacaqdır:
Valent elektron Bu cütlərin həndəsi
cütlərinin sayı: yerləşməsi:
2 Xətti
3 Üçbucaq
4 Tetraedr
5 Triqonal bipramida
6 Oktaedr
Mərkəzi atom sərbəst elektron cütünə malik olarsa onun qu-
ruluşu bütün valent elektron cütlərinin həndəsi yerləşməsindən
fərqli olacaqdır. Məsələn, molekulunda
N
-un ətrafında
elektron cütlərinin tetraedrik yerləşməsinə baxmayaraq
NH
3
mo-
lekulu
pramidal quruluşa malikdir, cünki burada tetraedrin zirvə-
lərinin birini sərbəst elektron cütü tutur.
..
51
Göstərilən nəzəriyyə əsasında rabitə bucağını qabaqcadan
söyləyərkən aşağıdakıları nəzərə almaq lazımdır:
1.Đkiqat rabitənin elektron buludu birqat rabitənin elektron
buluduna nisbətən daha böyük ölçüyə malikdir.
2.Sərbəst elektron cütü buludunun ölçüsü rabitələndirici
elektron buluduna nisbətən daha böyük ölçüyə malikdir.
3.Mərkəzi atomla əlaqələnən atom nə qədər elektromənfi
olarsa birincinin ətrafında elektron cütü buluduna daha az fəza
oblastı tələb olunur.
Təsvir olunan model bir çox molekulların quruluşunun izahı
və qabaqcadan söylənilməsi üçün çox faydalıdır.
Rabitə enerjisi
(və ya rabitə entalpiyası). Kimyəvi rabitənin
yaranması zamanı ayrılan enerji ilə ölçülür. AB tipli molekul
üçün rabitə enerjisi əks işarə ilə götürülmüş bu molekulun dis-
sosiasiya enerjisınə (entalpiyasına) bərabərdir. Rabitə enerjisi
(E) “–“, dissosiasiya enerjisi (
∆
H) isə “+” qiymətlə ölçülür.
Aşağıdakı prosesləri götürək:
HF(q) = H(q) + F(q);
∆
H
298
= 566 kC/mol.
H
2
O(q) = H(q) + OH(q);
∆
H
298
= 497 kC/mol.
OH(q) = H(q) + O(q);
∆
H
29
= 421 kC/mol.
H
2
O(q) = 2H(q) + O(q)
∆
H
298
= 918 kC/mol
Birinci prosesin dissosiasiya entalpiyası əks işarə ilə E
H-F
ifadə edir:
E
H-F
= -566 kC/mol
H
2
O molekulunda 2 O-H rabitəsinin hər birinin qırılması
üçün göründüyü kimi müxtəlif enerji sərf olunur. Bu enerjilərin
cəminin orta qiyməti 918/2=459 kC/mol O-H-ın rabitə enerjisi-
52
nin orta qiymətini xarakterizə edir. Odur ki, AB
n
tipli molekullar
üçün A-B rabitə enerjisinin orta qiyməti
E
or, A-B
= -
∆
H/n
formulu ilə ifadə oluna bilər.
Burada,
∆
H AB
n
=A + nB tənliyi üzrə gedən prosesin disso-
siasiya entalpiyasıdır. Rabitənin orta qiyməti əsasında A-B rabi-
təsinin dəqiq qiymətini təyin etmək mümkün deyildir.
Molekulda müxtəlif rabitələr olduqda isə rabitə enerjisini tə-
yin etmək daha mürəkkəb xarakter daşıyır. Məsələn:
H
2
N–NH
2
(q) = 2N (q) + 4H (q )
∆
H
298
= -1724 kC/mol
prosesinin dissosiasiya entalpiyası E
N-N
+ 4E
N-H
cəmini ifadə
edir. Bu enerjini molekulda ayrı-ayrı rabitələrin payına ayırmaq
mümkün deyildir. Məsələn, göstərilən misal üçün praktikada
aşağıdakı üsuldan istifadə olunur:
NH
3
(q) = N (q) + 3H (q);
∆
H
298
=1172 kC/mol
Göstərilən tənlik üzrə E
or. N-H
= -1172/3= -391kC/mol. olar.
Odur ki, yaza bilərik:
E
N-N
+ 4 (-391) = -1724
E
or. N-N
= -160 kC/mol.
Atomların kimyəvi rabitədə iştirak edən elektronları valent
elektronları adlanır. s-elementləri üçün valentlik elektronları ns,
p-
elementləri üçün ns və np, d-elementləri üçün ns və (n-1)d, f-
elementləri üçün isə ns və (n-2) f-elektronlarıdır.
53
Cədvəl 2.1.-də bəzi kimyəvi rabitələrin enerjisi və uzunluğu
verilmişdir. Cədvəldəki rəqəmlər əsasında rabitənin uzunluğu-
nun rabitə enerjisindən asılılığını aydın görmək olar.
Dostları ilə paylaş: |