Əfrahim hüseynli

HARAYA TƏLƏSİRİK 
   
Ay xəzəl olmuş yarpaq, 
Dön bir bəri, mənə bax! 
Lap bağrıbadaşıq biz, 
Lap əkiz qardaşıq biz. 
   
Burulğana düşmüşük, – 
Həyat burulğanına, 
Əsən küləklər bizi 
Çırpır o yan-bu yana. 
   
Doğma budağımızdan 
Qopub torpağa düşdük. 
Hər gün qürbətə düşdük, – 
Hər gün uzağa düşdük. 
Sapsarı xəzəl olduq... 
Bununçünmü doğulduq 
Doğulduğumuz gündən? 
Küləklərin əlində 
Qolu bağlı əsirik. 
Özümüz də bilmirik   
Haraya tələsirik?! 
   
1998. 
   
 
 

---

60 
 
BELƏ TƏNHA OLMAMIŞAM 
 
Kədər qəlbimə çəkilir, 
İçim içimdən sökülür. 
Gözümdən qan-yaş tökülür, 
Belə tənha olmamışam. 
   
Ümidim bir qədər miskin, 
Həqiqət bir qədər kəskin, 
Taledən bir qədər küskün,- 
Belə tənha olmamışam. 
   
Kim dərdimi bilə bilər, 
Bilibən də bölə bilər? 
Gözyaşımı silə bilər, – 
Belə tənha olmamışam. 
   
Ürəyimdə arzu sönük,- 
Kimə səmtik, kimə yönük? 
Bu taleymiş üzü dönük... 
Belə tənha olmamışam. 
   
1990.