Əfrahim hüseynli

 
UTANIRAM 
   
Ümidlə girdim axara, 
Yenə də qaldım axıra, 
Kənardan mənə baxıram, 
Özümdən utanıram. 
   
Düşünmədim, qana-qana 
Özümü salmışam qana, 
Yollar gəlib çatıb sona, 
İzimdən utanıram. 
   
Ocağım boynun qısıbdı, 
Ağzın yumublar, susubdu, 
Üstünü küllər basıbdı, 
Közümdən utanıram. 
   
Söz satıram – kimdi alan? 
Yarı doğru, yarı yalan... 
İçimdə boğulub qalan 
Sözümdən utanıram. 
   

---

168 
 
GECİKMİŞ MƏHƏBBƏT 
   
Ömrün payızında çıxdın qarşıma, 
Çətin bu sevdanın bəhrəsin görək. 
Yaramın qaysağın didib-qaşıma, 
Bu yaşda məhəbbət nəyimə gərək?! 
   
Nə qədər rəngləsək saçı, birçəyi, 
Soyuq gözlərimiz şavaq götürməz, 
Gecikmiş məhəbbət – payız çiçəyi, 
Ətirsiz gülləri meyvə gətirməz. 
   
Sən ümüd bəsləmə gecikmiş gülə, 
Bağımın çiçəyin don vuracaqdı, 
Ya dəli eyləyib salacaq çölə, 
Ya da ki başıma qan vuracaqdı. 
   
Nə qədər görməyib dünyanın qarın, 
Tələf edək eşqin tumurcuqların...