Əl-Mİzan fi TƏFSİr-el quran içindekiler c: 4 : Al İmran Surəsi

Mən deyərəm ki: Bu mənadakı rəvayətlər Əhli Sünnə kanalından da nəql edilmişdir. Bunları et-Dürr-ül Mensur, Taberaniyə, İbni Mur-deveyhə, Hilyet-ul Övliya adlı əsərində Əbu Nuayma, Sifet-ül Cənnət adlı əsərində -hasen hədis olduğunu bildirən- Ziya Makdisiyə söykən/dözərək Aişədən və Taberani ilə İbni Murdeveyhə söykən/dözərək Şa'bi yolu ilə İbni Abbasdan və yenə Səid b. Mensur ilə İbni Münzirə söykən/dözərək Şa'bi'den və İbni Cərirə söykən/dözərək Səid b. Cubeyrdən rəvayət etmişdir. (c. 2, s. 182)

Təfsir-ul Burhanda İbni Şehraşup vasitəçiliyi ilə Ənəs b. Malikdən, o da adını verdiyi bir raviden, o da Əbu Salehdən İbni Abbasın belə dediyi nəql edilər: "Kim Allaha və Rəsula itaət etsə, işdə onlar peyğəmbərlər -yəni Məhəmməd- sıddikler -yəni Hz. Əli. Çünki o ilk təsdiq edən adam idi- şahidlər -yəni Hz. Əli, Cəfər, Həmzə, Həsən və Hüseyn (hamısına salam olsun)- ilə birlikdə olar." (c. 1, s. 393)

Bu mənada başqa rəvayətlər də vardır.

el-Kafidə İmam Misin (ə.s) belə buyurduğu rəvayət edilər: "Günahlardan və şübhəli şeylərdən qaçınaraq bizə köməkçi olun. Kim günahlardan və şübhəli şeylərdən qaçınan halda Allaha qovuşsa, onun qatında rahatlıq tapar. Çünki uca Allah, 'Kim Allaha və Rəsula itaət etsə...' buyurur. Peyğəmbər bizdəndir, sıddikler (gerçəklər) bizdəndir, şahidlər və salehlər bizdəndir." (Üsulu Kafi, c. 2, s. 78, h: 12)

Yenə eyni əsərdə İmam Sadiqdən (ə.s) belə nəql edilər: "İki cür mömin vardır. Biri Allahın özünə qaçdığı şərtləri yerinə yetirmiş mömindir. Bu mömin peyğəmbərlərlə, sıddiklerle, şahidlərlə və salehlərlə birlikdə olar və onlar nə də gözəl yoldaşdır! Bu mömin, başqalarına şəfaət edən, lakin özünə şəfaət edilməyən kəslərdəndir. [Çünki başqalarının şəfaətinə ehtiyacı yoxdur.] Bu mömin, dünya və axirət qorxuları ilə qarşılaşmayan kəslərdəndir. Digər mömin isə, zaman zaman ayağı qayan, səhv edən bir tipdir. Təzə bitki budağı kimidir. Külək nə tərəfdən əsərsə o biri tərəfə əyilər. Bu tip mömin dünya və axirət qorxuları ilə qarşılaşar, özünə şəfaət edilər və o xeyr üzrədir." (Üsulu Kafi, c. 2, s. 248, h: 2)