Birinci etiraz: Əhli Beytin ululemr demək olduğu, Allah və Peyğəmbər tərəfindən açıqca ifadə edilməyə möhtacdır. Təbii ki belə bir şərh edilmiş olsaydı, Rəsulullahın (s. a. a) vəfatından sonra bu mövzuda görüş ayrılığına düşəcək iki adam belə ol/tapılmazdı.
Bu etiraza veriləcək cavab budur:Əhli Beytin ululemr olduğu Quranda və sünnədə ifadə edilmişdir. Vəlayət ayəs(n)i (Maidə, 55), Tathir ayəs(n)i (Əhzab, 33) və digər bəzi ayələr bunun Quran qaynaqlı dəlilləridir. İrəlidə bu mövzunu geniş bir şəkildə araşdıracağıq. Peyğəmbərimizdən nəql edilən "Sefine (gəmi)" və "Sakaleyn" hədisləri də bu məsələnin hədis qaynaqlı dəlilləridir.
Sefine hədisi budur: "Mənim Əhli Beytimin mövqes(n)i, Nuhun gəmisinin mövqesindədir; ona minən xilas olar, minməyən isə boğular."
Sakaleyn hədisi isə belədir: "Mən sizin aranızda iki qiymətli şey buraxıram. Biri Allahın kitabı və o biris(n)i mənim soyam olan Əhli Beytim. Bunlara sarıldığınız müddətcə məndən sonra əsla yoldan çıxmazsınız."
Bunlarla əlaqədar şərh, bu kitabın üçüncü dərisində möhkəm və təşbehli ayələr mövzusu işlənərkən (Al/götürü İmran, 7) açıqlanmışdı. Ayrıca Şiə və Sünni qaynaqlardan rəvayət edilən ululemr mövzulu hədislər də bu məsələnin dəlillərindəndir. Bu ayələr qrupunun hədislər işığında şərhi hissəsində bu rəvayətlərin bəzilərinə yer veriləcək.
İkinci etiraz:Ululemre itaət etmə əmri, onların kimlər olduğunun bilinməsi, tanınması şərtinə bağlıdır. Çünki kim olduqları bilinmədən onlara itaət etmə əmri, mükəlləfin güc çatdıra bilməyəcəyi bir öhdəçilik olar. Əgər bu əmr onları tanıma şərtinə bağlı isə bu vəziyyət ayələ uyğun gəlməz. Çünki ayə mütləq, yəni qeydsiz-şərtsizdir.
