Kimdir gör o qarasaqqal,
Qanad gərmiş tribunaya,
Hər cümləsi məşəl tutur
O eradan, bu eraya.
Qarayanız bir az cansız,
Fəqət gücü dəryalarca,
Nitqi-atəş, köksü - təndir,
Ruhu qartal, başı - uca,
TANTƏKİNMİ, məsləkinin
qanadında uça-uça,
Qanadlanır bir nəfəsə
Üç qitəni qüca-qüca.
Hatəminin milli hərəkatın sonrakı mərhələləri üçün kadrların yetişdirilməsində, onların formalaşdırılmasında gərgin əməyi olmuşdur…» (8)
Azərbaycanda «Çənlibel»dən öncə də çox sayda dərnəklər qurulmuş və fəaliyyət göstərmişdilər və göstərməkdə idilər. Fəqət onların heç biri qarşısına siyasi məqsədlər qoymur və sırf ədəbiyyat və incəsənətlə məşğul olurdular. Yəni siyasi məsələlərə qarışmır və bu mövzuya qətiyyən yaxın düşmürdülər. «Çənlibel»in hədəfi isə tamam başqa idi və onu quranlar təşkilatı məhz bu məqsədlə qurmuşdular. Elm və ədəbiyyat isə siyasi fəaliyyəti ilk dövrdə pərdələməyə xidmət edirdi.
Mövzumuz baxımından Nemət Pənahlının mövcud ədəbi dərnəklər və onlardan köklü surətdə fərqlənən «Çənlibel» haqqında müşahidə və xatirələri çox maraqlıdır. O özünün hələ dərc edilməmiş «Əbədiyyət yolçusu» adlı kitabının «Çənlibelə aparan yol» başlıqlı IV fəslində yazır:
«…Səksən beşinci il idi. İşdən macal tapanda müxtəlif kitabxanalarda fəaliyyət göstərən ədəbiyyat dərnəklərinə gedirdim və… bu dərnəklərdə müşahidəçi kimi iştirak edirdim. Məni ən çox maraqlandıran müasir şairlərimizin, nasirlərimizin, ümumiyyətlə yaradacı gənclərimizin nədən yazmaları, nə barədə düşünmələri idi. Çalışırdım ki, hamısını yaxından tanıyım. Eyni zamanda, çalışırdım ki, iş yoldaşlarımı da (zavod fəhlələrini – B. T.) bu dərnəklərə cəlb edim. Çünki fəhlələrin həyatı mənə çox miskin görünürdü. Quruluş (siyasi rejim – B. T.) onları ictimai həyatdan ayırmışdı. Onların əksəriyyəti işdən sonra vaxtını, yeyib-içmək, keflənmək, nalayiq lətifələr danışmaqla keçirirdilər».
Dostları ilə paylaş: |
