En dogru şEKİlde

Telegram: @cinciva

---

Dr. Carol 
S. Dweck 
Yeni bir okul ve işler iyi gidiyordur. Aniden bazı popüler çocuk­
lar size sataşmaya ve isimler takmaya başlar. Başlarda dikkate almaz­
sınız, buna benzer şeyler her zaman olur ama çocuklar devam eder. 
Sizi her gün takip ederler, sizinle alay ederler, kıyafetlerinizle dalga 
geçerler, görünüşünüzle dalga geçerler, herkesin önünde ezik biri ol­
duğunuzu anlatırlar. Hem de her gün .. .
Sonra onlara böyle bir durumda ne düşüneceklerini, ne yapacak­
larını ve ne yapmak isteyeceklerini yazmalarını istedik. 
Sabitlenmiş düşünce tarzına sahip insanlar olayı daha kişisel al­
gıladılar. "Bir hiç kimse olduğumu ve kimsenin benden hoşlanma­
dığını düşünürdüm" dediler. ''Aptal, garip ve uyumsuz olduğumu 
düşünürdüm." 
Bu çocuklar, şiddetle intikam almayı istediler. Onları öfkeyle ha­
vaya uçuracaklarını, yüzlerine yumruk atacaklarını, üstlerine çulla­
nacaklarını söylediler. Şu ifadeye fazlasıyla katılıyorlardı: "Öncelikli 
amacım intikam almak olurdu.'' 
Yargılanmışlardı ve tepki olarak onları yargılamak istiyorlardı. 
Columbine saldırganları Eric Harris ve Dylan Klebold'un yaptığı 
da buydu. O insanları yargıladılar. Birkaç korkunç saatin ardından 
kimin yaşayacağına ve kimin öleceğine hükmettiler. 
Çalışmamızda gelişme düşüncesine sahip çocuklar zorbalığa uğ­
ramış olmayı kim olduklarının bir yansıması olarak görmeye me­
yilli değillerdi. Bu durumu zorbaların psikolojik bir sorunu olarak 
gördüler; zorbaların mevki kazanmalarının, özsaygınlıklarını tat­
min etmelerinin bir yolu olarak gördüler: "Beni bir sorunu olduğu 
için rahatsız ettiğini düşünürdüm. Muhtemelen evde bir sorunu 
vardı ya da okulda notları oldukça düşüktü." "Bir hayat kazanmaya 
ihtiyaçları var, sadece benim kötü hissetmemi sağlayarak iyi hisset­
meye değil.'' 
Planları genelde zorbaları eğitmek üzerineydi: "Onlarla ger­
çekten konuşurdum. Sorular sorardım, bu şeylerin hepsini neden 
söylüyorlardı, bunları neden yapıyorlardı" veya "O insanla yüzleş 
230