En dogru şEKİlde

Telegram: @cinciva

---

Dr. Carol S. Dweck 
Gerçek yaşam tecrübelerimi seninle paylaşmak istiyorum. 
Ben çok zeki bir beşinci sınıf öğrencisinin annesiyim. Oğlum 
matematik, dil ve fen bilgisi deneme sınavlarında sürekli 
99 
alır 
ama bazı hissedilir ''özgü.ven" sorunlarına sahip. Kocam, o da 
zeki bir insandır, ailesinin onun zekasına hiç değer vermediğini 
hissettiğini söylüyor ve oğlumuza onun zekasını övmeye yeltene­
rek fazlasıyla karışıyor. Geçmiş yıllarda bunun bir soruna yol 
açtığından şüphelendim çünkü oğlum diğer öğrencileri kolaylık­
la gölgede bıraktığı zaman, daha zor çalışmaları ya da proje­
leri üstlenmekte isteksiz görünüyor (tıpkı sizin çalışmalarınızın 
gösterdiği gi.bi) çünkü yaparsa akıllı olmadığını düşünecek. Ye­
teneklerine dair şişirilmiş bir bakış açısı tasarlıyor ve başkala­
rından daha iyi işler yapacağını iddia ediyor (hem zihinsel hem 
de fiziksel etkinliklerde) ama böyle etkinliklere hiç katılmayacak 
çünkü tabi ki başarısız olursa yıkılacak. 
Burada da Columbia Üniversitesi öğrencilerimden birinin kendi 
hikayesini hatalı bulan fikirleri: 
Çabalarımdan çok zekam için övgü, aldığımı hatırlıyorum 
ve yavaş ama emin bir biçimde zorluklara karşı bir isteksizlik 
geliştirdim. Beni en çok şaşırtan şey ise bu isteksizliğimin akade­
mik zorlukların ötesine geçmesi, atletik zorluklara hatta duygu­
sal zorluklara sıçraması oldu. Bu yaşadığım en büyük öğrenme 
yetersizliğiydi. Başarımı karakterin bir yansıması olarak görme 
eğilimi vardı, bir şeyi tam olarak başarmazsam o görevi yapmak­
tan kaçıyordum ve onu küçümsüyordum. 
Bu türden bir övgüye karşı konulmasının imkansız olduğunu 
biliyorum. Sevdiğimiz kişilerin bizim onlara değer verdiğimizi bil­
melerini isteriz ve başarılarına değer veririz. Ben bile bu tuzağa 
düştüm. 
242