Aklını En
Doğru
Şekilde Kullan
Ben bile buna inandım. Bazı arkadaşlarım hiç çaba göstermeden,
hiçbir eğitim almadan daha iyi çizim yaparlarken, benim çizim yete
neğim ilkokulun ilk zamanlarında yetersizdi. Deneyebildiğim kadar
çok denememe rağmen, teşebbüslerim başarısız oldu ve umudum
kırıldı. Başka yönlerde sanatsal yeteneklerim vardı. Tasarlayabilirim,
renklerle aram çok iyidir, kompozisyona dair ince hislerim vardır.
Peki, neden çizim yapamıyordum? Demek ki bu yetenek bende do
ğuştan var yoktu.
Bunun beni o kadar da çok rahatsız etmediğini itiraf etmeliyim.
Nihayetinde, ne zaman çizim yapmak zorunda kalacaktım ki? Bu
sorunun cevabını büyüleyici bir adama akşam yemeği için misafir
olduğumda öğrendim. Benden yaşlı bir adamdı, Yahudi soykırı
mından kaçmış bir psikiyatristti. Çekoslovakya'da on yaşında bir
çocukken o ve erkek kardeşi bir gün okuldan gelmişler ve aileleri
nin gitmiş olduğunu görmüşler. Aileleri tutuklanmış. İngiltere'de
bir amcaları olduğunu bilerek Londra'ya yürüyerek gitmişler ve
amcalarını bulmuşlar.
Beni konuk eden bu adam, birkaç yıl sonra yaşı hakkında ya
lan söyleyerek Kraliyet Hava Kuvvetleri' ne katılmış ve İngiltere
için savaşmış. Savaşta yaralandığında, ona bakan hemşiresi ile ev
lenmiş. Tıp fakültesine gitmiş ve Amerika'da başarılı bir çalışma
yapmış.
Yıllar geçtikçe baykuşlara karşı ilgi duymaya başlamış. Onları
hayran olduğu kişilik özelliklerinin bir bütünü olarak düşünmüş.
Kendisini baykuş gibi düşünmekten hoşlanmış. Evini süslediği
baykuş heykellerinin dışında, baykuşla ilişkilendirişmiş bir de
ziyaretçi defteri varmış. Yeni tanıştığı birinden hoşlandıysa, on
lardan bu deftere bir baykuş çizip yanına da onun için ufak bir
not yazmasını istermiş. Defteri bana uzattığında ve defterin onun
için önemini anlattığında, kendimi hem onurlandırılmış hisset
tim hem de oldukça korktum. Aslında daha çok, korktum çünkü
çizimim defterin orta yerinde kaybolup gitmeyecekti, son sayfa
sını olacaktı.
99
Dostları ilə paylaş: