qilib hajr dudasi bila ashkidin qaro murakkab qilib noma raqam urub Shopur Farhod sori qadam
urmogʻi
Bu avroq uzra surgan xomai dard,
Raqam bu nav’ qildi nomai dard.
Kim, ul fursatdakim Farhodi bexud,
Balo qoʻrgʻonigʻa boʻldi muqayyad.
Boʻlub asror ulus sirrigʻa voqif
Kim, uldur gʻayb asrorigʻa koshif.
Fano burjida raxshon axtar uldur,
Vafo durjida ravshan gavhar uldur.
Viloyat mash’alidin jonida nur,
Karomat nuri birla koʻngli ma’mur.
Qachonkim koʻngli istar ochilur band,
Alar koʻngli uchun oʻzin qilur band.
Alar jon birla oni aylab ozod,
Hamul ozodligʻ birla boʻlub shod.
Valek ul tegrada oning matofi,
Yiroq tushmas edi hargiz tavofi.
Ki, ul holatni ma’lum etsa Rarvez,
gʻazabdin boʻlmagʻay ul elga xunrez.
Valek ul qayddin oning xalosi,
Alar birla tariqi ixtisosi.
Bori Xusravgʻa zohir boʻldi bir-bir
Ki, hukmigʻa ne yangligʻ etti tagʻyir.
Burun qindin chekib tigʻi siyosat,
Alargʻa ayladi bigʻi siyosat.
Chu ish kayfiyatigʻa boʻldi tolib,
Yana koʻngliga boʻldi vahm gʻolib.
Kim, ul bedildin oʻlmas boʻlsa gʻofil,
Afolloh
(1)
, balki sohibdil, ne bedil.
Bori holigʻa chun qildi nazora,
gʻarobat fahm boʻldi beshumora.
Chu el hifzigʻa ul shaydoi ayyom,
Yiroq qoʻymas emish ul marzdin gom.
Dedi: «Avloki bilmaslikka solsam,
Eshitsam ham eshitmaslikka solsam».
Topib Farhodni ul rishtada band,
Bu bandi birla Xusrav boʻldi xursand.
Valek ul vaqtikim Farhodi bedil,
Tutuldi chora aylab «shohi odil».
Oʻzin qoʻrgʻongʻa solmish erdi Shorur,
Ani aylab ul ish anduhi ranjur.
Dema ul ranj ila bistargʻa tushti
Ki, gulxan ichra xokistargʻa tushti.
Ishi erdi figʻonu nola qilmoq,
Tanin tosh birla yuz rargola qilmoq.
Ulus onglabki Rarvezi jafokesh,
Boʻlub yuz makr birla hiylaandesh.
Tutub Farhodni gʻadr aylab ogʻoz,
Tikib dor oʻldi avval kinarardoz.
Yana ne hiyla koʻrguzdi xayoli
Ki, bedildin qilib maydonni xoli.