Ajal xanjarlari jismini darron,
Oʻtub andin ajal gʻavgʻosi rarron.
Urubon lahza-lahza tosh uza bosh,
Boshin pargola-pargola qilib tosh.
Harorat andogʻ aylab jismigʻa kin
Ki, topib oʻtdin oning soʻzi taskin.
Tani tufroqqa tushgach betaammul,
Hamul dam jismidin tufrogʻ oʻlub kul.
Ani har dam bu nav’ aylab bahona,
Qaro tufroqqa oʻlturtub zamona.
Topib ul tabda chun tabxoladin bahr,
Suyidin ogʻzigʻa har dam oqib zahr4.
Zamona zahr solib har zamoni.
Ogʻizda talxkom etmokka oni.
Bu yangligʻ hol ila ul shomi anduh,
Anga anduh yuklab koʻh to koʻh.
Oʻtub hijron sirohi xayl bar xayl,
Damo-dam boshi uzra oʻylakim sel.
Koʻrunub ming balo har dam koʻziga
Ki, bir soat kela olmay oʻziga.
Chu boʻldi toqatiyu sabri barbod,
Chekib faryod qildi navha bunyod
Ki: «Yey zolim sirehri kinararvard!
Chiqording ushbu xoki jismdin gard5.
Tariqi zulm yo kin muncha boʻlgʻay,
Jafo qilmoqqa oyin muncha boʻlgʻay!
Ajal tigʻin chekib sursang ne boʻldi,
Meni bir qatla oʻltursang ne boʻldigʻ!
gʻaribu xastau mahzun emonmu,
Balo vodiysida majnun emonmugʻ!
Anikim Tengri aylabtur zabardast,
Birovni koʻrsa gʻurbat kojidin rast,
Kerak lutfu karam boʻlgʻay shiori,
Yoʻq ersa qilmagʻay ming zulm bori.
Qayon bordi sening ozarming oxir,
Qaro tufroqqa mehri garming oxirgʻ!
Necha jonimgʻa mundoq kecha boʻlgʻay,
Kecha jonimgʻa mundoq necha boʻlgʻaygʻ
Boshimgʻa koʻrki ne tun kelturubsen,
Demon tun, ne qaro kun kelturubsengʻ
Qayu tun, qiyrgun ming devi xunxor,
Meni qilding bulargʻa qatl uchun xor.
Necha ming yil qilib sayr emdi tolding,
Va yo baxtim kibi uyqugʻa qoldinggʻ
Degil har kungi goming qoni oxir,
Har oqshomgʻi xiroming qoni oxirgʻ
Magar men oh oʻqin otkonda kori,
Ayogʻing boʻldi ul oʻqlar figori.
Agar afgor emassen, bir qadam ur,
Gar oʻlmaysen, chiqorgʻil subh, dam ur.
Ul oy hijronida holimgʻa rahm et,
Qaro shom ichra ahvolimgʻa rahm et!»
Anga bu holkim oy boʻldi tole’,