Xirad har kimgakim, Haqdin atodur,
Bu ishda e’tiroz etmak xatodur.
Sanga boʻlgʻon kibi ishqim balosi,
Manga ham tushmish erdi ibtilosi.
Qatilikim atongdin koʻrdi bedod,
Bori ishq ahlining sarxayli Farhod,
Boʻlub ishqim kamandining asiri,
Men oning ishqi bandining asiri.
Bu ikki ishqdek har lavsdin pok,
Kerak koʻrmaydur erkin davri aflok.
Mening ishqimda etti tarki jon ul,
Adam sarmanzilin qildi makon ul.
Aning hajrida men bemori bedil,
Qushemenkim, qilurlar nim bismil
(2)
.
Erur za’fim dogʻi oning gʻamidin,
Halokim dogʻi oning motamidin
Ki, ishqimda aningdek fardi olam,
Vafo bobida gʻamrarvardi olam.
Oʻlub men qilmasam zohir vafoye,
gʻamidin tutmasam soʻgu azoye.
Koʻngulning aytkim, ne holi oʻlgʻay,
Nechuk oning gʻamidin xoli oʻlgʻaygʻ!.
Ishorat qilsa shah aylab meni shod
Ki, Shorur oʻlsa gʻam qaydidin ozod.
Ani bir xayl ila qilsam ravona,
Anga tegruki oʻlmish ul yagona.
Qaro kiysam, dogʻi tutsam azosin,
Kim etsam jon aro ishqi balosin,
Xalos aylab badanni mehnatidin,
Koʻngulni xoli etsam furqatidin.
Bu ish boʻlgʻoch, ne shah qilsa ishorat,
Manga xud boʻlgʻusidur ul bashorat.
Tunu kun soyadek yonida boʻlsam,
Ne qilsa, hukmu farmonida boʻlsam.
Agar bu ishga rozi boʻlmasa shoh,
Oʻluk torqay meni, boʻlguncha ogoh.
Borib Sheruyagʻa farxunda qosid,
Chu qildi arz bu yangligʻ maqosid.
Boʻlub koʻngli bagʻoyat shodu xurram,
Qoʻyub Shorurni hukm etti ul dam
Ki, sarvi lolarux qilsun degandek,
Muborak xotiri ne istagandek.
Koʻrub Shorurni mohi Parichehr,
Atorud birla qilgʻondek qiron mehr.
Tushub tufroqqa Shoruri jigarxun;
Qilib qon yoshi mujgonin tabarxun.
Chekib devonalardek un Parizod,
Ani koʻrganda Farhodin qilib yod.
Zamone tuttilar bir nav’i motam
Ki, boʻldi qiyrgun feruza xotam
(3)
.
Jaza’ toʻfonigʻa chun boʻldi taskin,
Dedi Shoruri mehnatkashgʻa Shirin.
Nekim Sheruyadin kelgan maqolot,