Firuzə Məmmədli 128
tərəfində durmağından asılıdır. İçəridəmi, eşikdəmi, qapının ar-
xasındamı, önündəmi. Vaxt isə qapı deyildir. Elə yaxşı ki, de-
yil. Amma qapını açıb-örtən səndən çox, vaxtdır. Gedişinlə gə-
lişin arasındakı vaxt.
İlahi duyğu bəsitlik deyil, özünü şəhid etməkdir. Nə uğ-
runda, nəyin naminə?! Obyektsizlik ilahi duyğunun obyektidir.
Qədir gecəsində yandırılan şamların çoxluğu ilə müqayisədə
ilahi duyğudan gözlədiyin heç nədir.
Ümumən qarmaqarışıq düşünüb aydın yazmaqdansa, ay-
dın düşünüb qarmaqaraşıq yazmaq daha hörmətlidir. Diqqətçə-
kən anlaşılmaz olduqca, diqqət mərkəzinə çevrilir. Xüsusən də
irəli canatmalarda.
Belə məqamlarda gözünə ancaq bir nəsnə görünür; o da
sənin özün... Özünə uyduqca vurulursan özgəsinə. «Məndən
başqa kimsə yox», «səndən başqa kimsə yoxa» çevrilir. Çevril-
mə yaxşı hal deyil. Çevrilmənin faiz hesabı 180-ə çatanda ya
yaxşı adam olursan, ya pis. O asılıdır sənin çevrilmə anındakı
mövqeyindən.
Yarımçıq içilmiş sağlıqlar kimidir yarımçıq ömürlər. Ölən
özü üçün ölür. Amma qalanın hesabından da nəsə aparır. Ölənin
ölümü ilə yaşayır qalan, ölənin, ölümünü yaşayana qədər ke-
çəcəyi vaxtın ölçüsü ölümə alışmaq durumuna dayanır.
III nida İçim məni dəyişdirdi. Məni içərimdən xilas edən gərəkdi.
Adam daşıyırdım içərimə ki, məni içərimin cəngindən xilas et-
sin. Seçib-eləmirdim. Lap elə küçə qapısının ağzındaca dayanıb
dilənən rus qarısını. Danışırdım içimdə onunla. Əslində onun
dedikləri idi bir-bir dirçəlirdi xatirəmdə. Deyirdi ki, dilənçilik
yaxşı peşədi, etibarlıdı. Paxılın yox, ayağından çəkənin yox. Bi-
lirsən ki, hər gün çörəyin olacaq, bir stəkan şirin çay, bir qıça
pendirin var. Ac qalan deyilsən. Amma işləmək belə deyil. Ay-
da bir dəfə pul verirlər, o da hansı hesaba. Pul da nə pul! Bil-