Gəncə Şəhər Mədəniyyət və Turizm İdarəsi Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sistemi Metodika şöbəsi

Şairin yubileyi ilə bağlı sərginin nümunəsini təqdim edirik.

Abbas Səhhət Şərqin və Qərbin şairi

sitat

sitat

sitat

Qəzet, jurnalda çıxan məqalələr

Sərgidə veriləcək Sitatlar:

Mən müəllimlik etməklə öz xalqımın ən ağır xəstəliyini, onun savadsızlığını müalicə edirəm.

Abbas Səhhət

A.Səhhət uşaq ədəiyyatımızın yaradıcıları arasında fəxri yerlərdən birini tutur.

Əbdül Əzizov

Filologiya elmləri namizədi.

Böyük şair bütün yaradıcılığı ilə qarçısına qoyduğu bu nəcib vəzifəni doğrultmağa çalışmışdır

Məryəm Axundova

Fililogiya elmləri namizədi.

Abbas Səhhət realist həyat lövhələrinin böyük sənətkar kimi təsvir edir. O, şair – rəssamdır.

Səməd Vurğun (Xalq şairi)

Abbas Səhhətin yubileyi ilə bağlı kitabxanalarda keçirilən ən maraqlı tədbirlərdən biri də şeir gecəsidir.

“Könlümün sevgili məhbubu mənim,

Vətənimdir, vətənimdir, vətənim.”

adlı şeir gecəsinin şsenarisini sizə təqdim edirik:

Tədbirin keçirildiyi zalda A. Səhhətin əsərlərindən ibarət

sərgi tərtib olunmuşdur. Aparıcı səhnəyə daxil olur:

Aparıcı:

Əziz və hörmətli qonaqlar, tədbir iştirakçıları XX əsrin gözəl şairlərindən biri olan Abbas Səhhətin anadan olmasının 140 illik yubileyi münasibətilə təşkil etdiyimiz bu tədbirdə hər birinizi xoş gördük.

Şərqin və qərbin şairi adlandırılan Abbas Səhhət 1901- ci ildə Tehran Universitetində tibb təhsilini bitirərək Şamaxıya qayıdır. Burada həkimlik və müəllimliklə məşğul olur.

1905-ci il inqilabı milli ədəbiyytın ümumi inkişafına oyadıcı təsir göstərdiyi kimi, A. Səhhətin də yaradıcılığının inkişafının genişlənməsi üçün münbit şərait yaratmışdır. Onun ilk mətbu şeiri 1905 ildə “Şərqi-rus” qəzetində dərc olunmuşdur.

1. 
   Səhhət ilk şeir məcmuəsini “Sinıq saz” adlandırmışdı.
   

Bu həqiqətən romantik şairin sınıq, incik qüssəli qəlbinin həzin sədaları idi, onun narahat könlünün fəryadları idi.

Səhhət yanıqlı bir dillə şikayət edib oxucularda emosional təsir oyatmaqla, onları mütəəssir etməklə xalqı irəliyə, xoşbəxtliyə doğru aparmaq istəyirdi. Bir sözlə zəmanədən şikayət motivləri Səhhət poeziyasının əsas əlaməti olmuşdu.
I Oxucu:

Nə idin dün, nə olmusan, əfsus!

Gec oyandın bu qəmli röyadən.

Yoxsa tutmuş məgər səni kabus?!

Açıl, ey sübh, leyli-yeldadən!

Nə idin dün, nə olmusan halə?

Gül kimi bir zaman açıl, çiçəyim.

Dövr elə əzmi-ovci-istela,

Xəlqimdən budur mənim diləyim.

Nə idin dün, bu gün nə olmusan sən?

Hürr ikən əbdi-natəvan oldun.

Niyə bəs qönçəlikdə soldun sən?

Ey baharım, nə tez xəzan oldun?

Aparıcı:
Səhhətin yaradıcılığı haqqında məlumat vermək üçün sözü qonağımıza verək:

Aparıcı:

Ədəbi yaradıcılığı ilə bərabər pedaqoji işə ciddi əhəmiyyət verən A. Səhhət məktəblilərin dərsliyə böyük ehtiyacını nəzərə alaraq M. Mahmudbəyovla birgə 1909-cu ildə “Yeni məktəb” dərsliyini tərtib edir.

Şairin vətən, doğma yurd, el-oba, xalq məhəbbətinə həsr olunmuş şeirləri, dövrü mətbuatda müntəzəm olaraq nəşr olunurdu. Bununla şair uşaqlarda və yeniyetmələrdə kiçik yaşlarından vətənə, xalqa məhəbbət hissi aşılayır, onlarda gözəl və nəcib duyğular tərbiyə etməyə çalışırdı. Vətənə həsr etdiyi şeirlərində zəngin təbiətli qəhrəmanlar yurdu olan ana vətənin gözəllikləri əks olunur, gənclərin qəlbi vətən sevgisi ilə qanadlandırılırdı.
II Oxucu:
Könlümün sevgili məhbubu mənim,

Vətənimdir,vətənimdir, vətənim.

Məni xəlq eləmiş əvvəlcə xuda,

Sonra vermiş vətənim nəşvü-nüma.

Vətənim verdi mənə nanü nəmək,

Vətəni, məncə unutmaq nə demək?!

Anadır hər kişiyə öz vətəni,

Bəsləyib sinəsi üstündə onu.

Südüdür kim dolanıb qanım olub,

O mənim sevgili cananım olub,

Saxlaram gözlərim üstə onu mən.

Ölərəm əldən əyər getsə vətən.

Vətənin neməti nisyan olmaz,

Naxəxəflər ona qurban olmaz.

Vətən - əcdadımızın mədfənidir,

Vətən – övladımızın məskənidir.

Vətəni sevməyən insan olmaz,

Olsa, ol şəxsdə vicdan olmaz.

Aparıcı:
Vətən adlı ikinci şeirində də Səhhət Vətənə məhəbbəti yüksək sənətkarlıqla tərənnüm etmiş, onun ictimai mənasını açmışdır. Vətənin əsrarəngiz gözəlliklərindən, yaşıl çəmənlərin dən, qalın meşələrindən, sərin bulaqlarından, uca dağlarından, barlı-bəhrəli bağlarından danışmış, oxucularını hər küncündə bir xəzinə yatmış ölkəmizi sevməyə çağırmışdır:


I Oxucu:

O yerdə kim, qara quşu, tərlanı

Adlanmışdır Qaf dağının sultanı.

O yerdə kim, vardır qalın ormanlar,

Dağlarında gəzir vəhşi ceyranlar.

O yerdə kim, göyün üzü şəffafdır,

Çeşmələri qayət sərindir, safdır.

Şəfalıdır lətif abi havası,

Ürək açar lacivərdi səması.

Buludlara dəyir uca dağları,

Cənnət guşəsidir gözəl bağları.

Göllərində bitər əlvan çiçəklər

Fərəhlənər bütün tutqun ürəklər.
Hər küncündə bir cür xəzinə yatmış,

Torpağını xaliq qızıl yaratmış.

Bu cür gözəl məmləkəti kim sevməz?

Bunca firavan neməti kim sevməz.