GiRİŞ canliliğin tanimi

itaatsiz
dönem
denir. Bu geçtiğinde, zar yeniden bir 
başka impulsu aktarmaya hazırdır.
İmpulsun geçme hızı.
İmpulsun geçme hızı, sinir uzantısının büyüklüğüne ve 
miyelinle kaplı olup olmamasına bağlıdır. Küçük miyelinsiz uzantılarda, sinir impulsları 2 
metre/saniyelik yavaş bir hızda geçerler. Büyük miyelinli uzantılarda impuls 100 
metre/saniyeden daha çabuk geçer.
Miyelinli uzantılarda iletimin bu kadar hızlı olmasının nedeni, impulsun, aksonun çıplak 
olduğu Ranvier boğumlarının birinden diğerine “sıçrayarak” geçmesidir. İletimin 
bu çeşidine 
sıçramalı iletim
deni
r. Miyelin siniri yalıtır. İyonlar bu maddenin içine 
sızamazlar. Bununla birlikte, bu sinir uzantılarında, boğumlardaki zar çok hassastır. 
Sıçramalı iletim, sıçramasız iletimden hızlı olduğu kadar, ayrıca depolarizasyon yalnızca 
boğumlarda meydana geldiğinden daha da az enerji kullanır. Böylece, impulslar 
geçtikten sonra iyonların normal dağılımını sağlamak için daha az aktif taşınım 
gerektirir. 
Sinir hücre eşikleri.
Belirli bir sinir hücresinde bir impulsun başlatılabilmesi için, 
uyarının mutlaka belirli bir minimum kuvvette olması gerekir. Her bir sinir hücresinin bir 
minimum duyarlılık düzeyi ya da 
eşiği
vardır. Kuvveti, bu eşiğin altında olan bir uyarı, 
nöronda impulslar başlatamaz. Bununla birlikte, eşiğin üzerindeki bir uyarı nöronda 
impulsları başlatacaktır. Belirli nöronla iletilen impulslar tamamen benzerdir, yani hepsi 
aynı “büyüklükte”dir ve nörondan aynı hızda geçerler. Böylece, bir nöron “ya hep ya hiç” 
kuralına göre çalışır. Bir impulsun başlatılıp başlatılmaması, sadece uyarının eşik 
düzeyinin altında veya üstünde olasına bağlıdır. Bu durum daha çok bir tüfeğin 
ateşlenmesine benzer. Eğer tetiğe yeterli güç uygulanırsa, tüfek ateşler. Fakat 
patlamanın büyüklüğü ve merminin hızı her zaman aynıdır. Tetiğin kuvvetli çekilmesinin 
hiç bir etkisi yoktur.