Hər iki hadisə diplomatları suveren dövlətdən, onların ənənəvi səlahiyyət mənbəyindən və səbəb d'êtredən

Diplomatik Nümayəndəlik İdeyası
Diplomatik nümayəndəlik ideyası müasir diplomatik sistemin bütün həyatı boyu problemlər yaşamışdır. Əgər Mişel Fuko haqlı idisə, orta əsrlər düşüncəsi birə-bir birbaşa yazışma ideyasını indiki ilə müqayisədə çox asanlıqla qəbul edirdi.(3) Orta əsr səfiri onun suverenini o mənada təmsil edirdi ki, o, özüdür və ya onu təcəssüm etdirirdi (hərfi mənada). bəzi oxunuşlarda) özünü məhkəməyə təqdim edərkən. Lakin o vaxtdan bəri təmsilçilik üç elementi əhatə etməyə başladı: suveren; bir şəxs kimi səfir; və səfir "suveren" kimi öz nümayəndəsi kimi. Məsələni daha da mürəkkəbləşdirmək üçün həm suverenlərin, həm də diplomatların şəxsiyyətləri dəyişdi, bulanıqlaşdı və daha mürəkkəbləşdi. Nümayəndəlik sürüşkən bir anlayışdır, lakin onsuz tamamilə edə bilməyəcəyimiz bir anlayışdır.
Diplomatlar insanların ABŞ Dövlət Departamentində onların bəzilərinin “gül saksı vəzifəsi” adlandırdıqları işdən həzz aldıqlarını düşünəndə məyus olurlar,(4), lakin bu cür işin dəyəri və ya zəruriliyi barədə ümumi razılıq yoxdur. . Keçmiş bir protokol məmuru məni əmin etdi ki, mərasim və protokolda yalnız yeni və etibarsız olanlar “şəhərə gedirlər”; qurulmuş böyük dövlətlərin diplomatları bu cür məsələlərdə daha rahatdırlar. Mən onlara daha sadə və daha konseptual mənada təmsilçiliklə maraqlandığımı deyəndə diplomatlar hiss olunan şəkildə rahatlaşırlar. Nəhayət, açıq-aşkar bir yemək hazırlamalı olan akademiklər haqqındakı qərəzləri təsdiqləndi. “Biz hökumətlərimizi və ölkələrimizi təmsil edirik” deyə cavab verirlər və hər hansı qeyri-müəyyənliklər sadəcə olaraq, ümumi həyatın şərti keyfiyyətlərindən irəli gələnləri əks etdirir.
Akademiklər, əlbəttə ki, bu yanaşma ilə kifayətlənmirlər: bəziləri ona görə ki, onlar həqiqətən açıqlanacaq sirlərin olduğuna inanırlar (diplomatlar öz hökumətlərini və ölkələrini təmsil etdiklərini dedikdə, əslində onların təmsil etdiyi şey...); bəziləri ona görə maraqlıdır ki, niyə diplomatik həyatın digərləri deyil, konkret anlayışlar ətrafında qurulur (diplomatlar öz hökumətlərini və ölkələrini təmsil etdiklərini söyləyəndə niyə onlar x-də hökumətin göstərişlərinə əməl edirlər, amma y-də yox?); bəziləri isə sosial həyatın şərti keyfiyyətlərindən irəli gələn qeyri-müəyyənlikləri müzakirə etmək cəhdlərinin nəticələri ilə maraqlandıqları üçün (diplomatların bir-birləri ilə münasibətlərdə öz hökumətlərini və ölkələrini təmsil etmək cəhdlərindən nə nəticə çıxır?) – deməli, onların diqqəti aşkar, və əksər şərhlər rezident səfirliyin funksiyaları arasında təmsilçiliyi birinci və ya ikinci yerə qoyur.(5) Akademiklər nümayəndəlik ideyasını diplomatlardan daha da irəli aparmaq istəyə bilsələr də, görünür, onlar bunun nəyi əhatə etdiyi barədə daha aydın deyillər. Diqqət üçün beş element yarışır: mərasim; simvolizm; maraqlar; güc; və ideyalar.