HöRÜMÇƏk toru (detektiv əsər)
Yüklə 1,25 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Kapitan Rzayevi tutun
Ertəsi gün araşdırmanın hansı qaydada getməsi ilə əlaqədar olaraq Cahanşir Vaqif müəllimin ya- nına getdi. Vaqif müəllim Cahanşiri mehribanlıqla qarşıladı. Vaqif müəllimin masasının üstü bir yığın araşdırma materialı idi. Cahanşir lap üstə olan sənədi götürüb oxumaq üçün yaxşı görsün deyə vərəqi əliylə özündən bir az aralıda tutdu. Onun bu vəziyyətdə sənədi oxumasını görən Vaqif müəllim gülümsəyərək: – Deyəsən yaş sözün deyir, – ifadəsini işlə- dəndə Cahanşir gülümsəyərək: – Sənin bu sözünə bir şair dostum var, Şükür Qafar. Tanımamış olmazsan. Naxçıvan Qarnizonu 83 Hərbi Hospitalında isləyəndə həkim dostu Kamil Hüseynovla eyni səhnəni yaşayırlar. Kamil Hü- seynovun resepti bir az kənarda tutub oxuduğunu görən Şükür Qafar: Deyəsən yaş sözün deyir, – dedikdə Kamil Hüseynov: – “Qartal baxışların solubdur demə, Yaşın öz hökmü var, yaş sözün deyir” beytini söyləmiş, Şükür Qafar da bu beytə üç bəndlik şeir yazmışdır, – deyərək şeiri Vaqif müəllim üçün oxudu: Sevən eşq dərdindən bürünər qəmə, Kədər qəlb odunda qoyular dəmə, “Qartal baxışların solubdur” – demə Yaşın öz hökmü var, yaş sözün deyir. Ayrılıq zamanı fani dünyada Ən gözəl duyğular salınar yada. Danışmaq son anda çətin olsa da Gözlərdən süzülən yaş sözün deyir. Göz yaşı seçilməz yağışlı gündə, Soruşma –“bu ölüm haqdırmı dində”? Məzar üzərində ürək şəklində Yonulub qoyulmuş daş sözün deyir. 84 Vaqif müəllim şeiri tam dinlədikdən sonra bir az fikrə dalaraq: – Hə, elədir, sevgi uğrunda ölənə sorğu ol- maz ki, deyərək güldü. Ancaq onun gülüşündə yorğunçuluqdanmı, ya da araşdırma işinin lazımı qaydada getməməsindənmi narahatçılıq hiss olunurdu. Cahanşir bunun səbəbini Vaqif müəl- limdən soruşduqda Vaqif müəllimin dediyinə görə əsgərlər hər şeyi boyunlarına alsalar da vəziyyət yenə də qarma-qarışıq olaraq qalmaqda idi. Vaqif müəllim sakit tərzdə baş verənləri Cahanşirə izah edirdi: – Əsgər Dadaşovun bu məsələ ilə həqiqətən də əlaqəsi yoxdur. Düzdür, o yazıb-oxumağını gizlədib. Buna da əsas səbəb o olub ki, əsgərliyə yola düşəndə əmisi oğlu ona məsləhət görüb ki, yazıb-oxumaq bacarığını gizlətsə onu təsərrüfat işlərinə ayıracaqlar və onun da başı qarışacaq. Yeni gələndə Təlim hərbi hissəsində yazıb-oxu- mağını gizlətməsi ilk həftələrdə onun karına gəlsə də sonralar bu əməlin əksinə onun üçün çətinlik yaratdığını görüb pis vəziyyətə düşməsin deyə yazıb-oxumaq bilgisini sonadək gizlətmək məcburiyyətində qalıb. 85 İt əməliyyatı məsələsinə gəldikdə ermənilər nə vaxt kəşfiyyat bölmələrinin, nə vaxt qeyri- kəşfiyyat bölmələrinin postda olduqlarını əvvəl- cədən biliblər. “İt əməliyyatı”na ilk düşən əsgər Salmanov olur. O sərbəst növbə olarkən ərazidə gəzən itin boğazındakı boyunduruq onun diqqətini cəlb edir. Boyunduruğu itin boğazından açdıqda boyunduruğun içəri tərəfində zamok olduğunu görür. Zamoku açdıqda içindən sinəsində hö- rümçək toru olan qızın bükülmüş şəkili və bir məktub olur. Məktubda müharibənin artıq başa çatdığını, hər iki millət arasında dostluq əlaqəsinin yaratmaq lazım olması qeyd olunur. Boyunduruğun üzərində erməni dilində yazılar olduğundan Sal- manov qorxudan şəkili də, boyunduruğu da par- çalayıb ayaqyolunun çuxuruna atır. Ancaq sonra nə fikirləşirsə köhnə əsgər batinkasının ipini itin boğazına dolayaraq məktub yazaraq erməni tərəfə yollayır. Qızlar növbəti dəfə sosial şəbəkə ün- vanlarını Salmanova yollayırlar. Salmanov üzə- rində smartfon olmadığını, ancaq onlarla mütləq əlaqə saxlayacaqlarını yenə batinka bağına yazaraq qıza yollayır. Salmanov qızla yazışmaq üçün va- sitələr gəzsə də tapa bilmir. Bu barədə dostu 86 İlyasovla məsləhətləşir. Postdan düşdükdən sonra evlərindən İlyasova smartfon telefon göndərilir. Beləliklə İlyasovun smartfonu vasitəsi ilə Salmanov qarasaçlı qızla, İlyasov isə sarısaçlı qızla yazışırlar. Posta növbəti dəfə gəlmələri Cahanşirin də posta gəlməsinə təsadüf edir. Salmanov itin boğazına ip dolayaraq qızlara məktub yollayır. Məktubda posta yüksək rütbəli şəxsin olduğundan ehtiyatlı olmaqlarını, postun qarşısında az görünmələrini tapşırır. Qızların bu məktubu aldıqdan sonra itin boynuna boyunduruq bağlayıb içərisinə yüz Ame- rika dolları qoyub Salmanov üçün göndərirlər. Salmanov pulu götürüb boyunduruğu doğrayıb ayaqyolunun çuxuruna atır. İlyasov gecə sarısaçlı qızla yazışdıqda qız İlyasovdan postda vəzifəli şəxsin gəldiyini soruşur. Ilyasov başa düşür ki, Cahanşirin postda olduğunu Salmanov qızlara xəbər verib. Ona görə də Salmanovla dalaşır və qızlarla daha yazışmaq istəmədiyini bildirir. Sal- manov bunları itin boğazına bağladığı məktuba yazıb qızlara göndərir. Qızlar İlyasovu ələ almaq məqsədi ilə itin boğazına boyunduruq bağlayaraq içinə iki yüz Amerika dolları qoyurlar. Salmanov itin boğazından boyunduruğu çıxarıb ayaqyoluna 87 tərəf getmək istədiyi vaxt Tapdıq tərəfindən ya- xalanır. İlyasovun telefonunda hər iki erməni qızının şəkilləri olsa da hər hansı digər əhəmiyyətli bir məlumatın ermənilər tərəfə ötürülməsi ortaya çıxmamışdır, – deyə Vaqif müəllim uzun-uzadı Cahanşirə baş vermiş hadisələri izah edirdi: – Qaldı ki, gizir Zülfüqarovda aşkar olunan te- lefona, bu bizim axtardığımız telefondur. Postun içində və mədəndə olan bütün şəkillər bu telefon vasitəsi ilə çəkilərək ermənilərə ötürülüb. Araşdırma göstərdi ki, həqiqətən də əsgər Seyidov mədən əra- zisindəki bulaqdan posta içməli su apararkən bu telefonu mədən ərazisindən tapıb və telefonu gizir Zülfüqarova verib. Gizir Zülfüqarov da bu barədə heç kimə deməməyi Seyidova tapşıraraq özü hər iki qızla yazışmağa başlayıb. Araşdırma zamanı ortaya çıxdı ki, əsgər Seyidov telefonu tapan müd- dətdən bu telefon vasitəsi ilə erməni tərəfə heç bir məlumat ötürülməmişdi. Gizir Zülfüqarov sadəcə vaxt keçirmək üçün hər iki qızla yazışıb. Cahanşir Vaqif müəllimi diqqətlə dinlədikdən sonra: – Belə çıxır ki, biz cəsusu hələ tapmamışıq? – deyə soruşduqda, Vaqif müəllim təəssüf dolu baxışlarla: 88 – Bəli, tapmamışıq. Cəsus hələ də fəaliyyət- dədir. Bir az bundan əvvəl əks tərəfdən bizə mə- lumat daxil oldu ki, guya biz bazar günü saat 05:30-da ermənilərlə neytral zonada yerləşən yüksəkliyi ələ keçirəcəyik, – fikrinə Cahanşir gülümsəyərək: – Göstəriş verin generalın hüquq işlər üzrə köməkçisi kapitan Rzayevi həbs etsinlər, cəsus odur! – sözünə Vaqif müəllim təəcüblə: – Necə yəni cəsus odur! – soruşduqda Cahanşir təmkinini pozmadan yenidən təkrar etdi: – Cəsus kapitan Rzayevdir, təcili olaraq onu həbs edin, – dedi. Vaqif müəllimin göstərişinə əsasən Rzayev tutularaq sorğuya cəlb olundu. Sorğu zamanı isə ortaya maraqlı faktlar üzə çıxdı... ...Kapitan Razyevin həbsindən bir neçə gün sonra Vaqif müəllim gözəl bir hədiyyə hazırladıb onu Cahanşirə şəxsən təqdim etmək məqdədi ilə qərargaha yollandı. General Vaqif müəllimi otağına dəvət edərək çay süfrəsi arxasında hə- diyyəni Cahanşirə təqdim etməyi qərarlaşdırdılar. Vaqif müəllim isə Cahanşirin iti təfəkküründən və Rzayevin ermənilərin toruna necə düşdüyündən ağızdolusu danışırdı: 89 – Nə qədər təbliğat işləri aparırıqsa bəzi in- sanlar buna kortəbii baxırlar. Belə şəxslərdən biri də kapitan Rzayev olub. Hələ əsgərlikdə olanda hərbi hissədə çəkdirdiyi şəkilləri sosial şəbəkələrdə paylaşıb və sözsüz ki, bu da erməni Xüsusi təhlükəsizlik orqanlarının gözündən ya- yınmayıb. Rzayevi ələ almaq üçün erməni qızları onunla türk qızları adı ilə yazışmağa başlayıblar. Razyevlə yazışan qızlar iş orasıdır ki, Türkiyə vətandaşı olan erməni qızları olur. Qız özünü varlı ailədən olduğunu qələmə verir və bu da Rzayevi şirnikləşdirir. Rzayev qızın dəvəti ilə Türkiyəyə qonaq gedərək qızla əvvəlcədən ha- zırlanmış otaqda bir neçə gün qalırlar. Rzayevin növbəti dəfə Türkiyəyə qonaq getdiyində qızla yenidən əvvəlcədən ayrılmış otaqda görüşən zaman qapı açılır və içəri iki nəfər kişi xeylağı daxil olurlar. Bunların hər ikisi erməni Xüsusi Təhlükəsizlik orqanının əməkdaşları olur. Beləliklə ermənilər Rzayevi şantaj etməklə onlara işləməyə vadar edirlər. Sonradan Rzayev onların maddi dəstəyi ilə hüquq ixtisası üzrə ali təhsil alır və ordu sıralarında hüquqşünas kimi fəaliyyətə baş- layaraq kapitan rütbəsinədək qalxır. Daha sonra 90 nə baş verdisə bunu hamımız bilirik, – deyərək Vaqif müəllim kapitan Rzayev barədə generalı məlumatlandırdı. General otağında açdığı çay süfrəsinə Cahanşirlə birlikdə digər müavinləri də dəvət etmişdi. Hamı toplaşsa da təkcə Cahanşir yox idi. Cahanşir isə erməni cəsusunun belə asanlıqla tora düşməsindən bir həzz almış kimi gülümsəyərək generalın kabinetinə doğru gedirdi. Son zamanlar nədənsə hər bir şeyin sonu tor söhbətinə aparıb çıxarırdı. Erməni qızının çılpaq sinəsində böyük ustalıqla çəkilmiş hörümçək to- runda erməni cəsusunun necə çobaladığını dü- şündükcə rəsm əsərinin dahiliyi bir anlıq Cahan- şirin düşüncələrində iyrənc bir kabus obrazına çevrilirdi. Cahanşir bir anlıq cümə moizələrində söylənilən bir bənzətməni xatırladı: – Dünyada yüzlərlə arı növü vardır ki, bunların ən xeyirlisi bal arısıdır ki, balı da məhz dişi arı ha- zırlayır. Eyni zamanda yer üzündə yüzlərlə hörümçək növü vardır ki, bunların arasında da toru məhz dişi hörümçək toxuyur. Allah qadının ən ləyaqətlisini dişi arıya, ən alçaq və ən riyakarını isə dişi hörümçəyə bənzətmişdi, - düşünən Cahanşir xə- yallardan ayrılıb özünü generalın kabinetinin qar- 91 şısında gördü. Qapını döydükdən sonra içəri girən Cahanşiri içəridə az qala qonaqlığa gəlmiş kimi qarşıladılar. Otaqda general, DTX-nın iki əməkdaşı və generalın digər üç müavini qarşıladı. Onlar Ca- hanşirlə isti bir mehribançılıqla görüşdülər. Masanın ətrafında hər kəs yenidən əyləşərək öz yerini tut- duqdan sonra general üzünü Cahanşirə tutaraq: – Yaxşı, bizə de görək sən kapitan Rzayevdən necə şübhələndin? – deyə soruşdu. Cahanşir gü- lümsəyərək: – O, iki telefondan biri mənə çox tanış gəldi. Kənarları gümüşü rəngdə olan qara telefon gör- nüşünə görə və yuxarı sağ küncündə cızıqlara görə mənim diqqqətimi çox cəlb etdi. Sonra da kapitan Rzayevi gördükdə xatırladım ki, onda bu formada bir telefon görmüşdüm. Telefonun yuxarı sağ küncündə olan cızıqları onun kiçik oğlu dişləri ilə cızmışdı. Ancaq ki, cəsusun kapitan Rzayevin olması bir ehtimal idi. Görün- düyü kimi ehtimal özünü doğrultdu, – dedi. Ge- neral Cahanşiri dinlədikdən sonra əlini onun çiy- ninə toxundurub: – Afərin sənə, sənin ən son anda erməni cə- susunun ifşaetmə bacarığın hər birimizi valeh 92 edib. Bayaqdan sənin təfəkkürünü müzakirə edirik, – deyərək əlini DTX-nın nümayəndəsinə uzadaraq: – Vaqif müəllim, buyurun hədiyyənizi təqdim edin, – dedi. Vaqif müəllim gülümsəyərək dolu bə dəni ilə stul və masa arxasından güclə ayağa qalxıb sağ tərəfdə ayağının yanında qoyduğu futl yarı masanın üzərinə qoydu. Futlyarın quruluşundan içərisində nəyin olacağı ehtimalını təyin etmək olsa da Vaqif müəllim futlyarı hamı görəcək tərzdə açaraq: – Cahanşir müəllim, bu da asudə və istirahət vaxtınızı daha səmərəli keçirmək üçün bizim rəhbərlik adından sizə xüsusi hədiyyə olunur, – deyərək futlyarın içərisindən çıxartdığı ingilis modelli ov tüfəngini Cahanşirə tərəf uzatdı. Ca- hanşir axtardığı şeyi tapırmış kimi: – Hiss edirsiniz? Havadan deyəsən pensiya ətri gəlir. Bu ov tüfənginin üstünə çox demirəm, heç olmasa əlli min manat pul da qoysaydınız bu lap qiyamət olardı. Özümə xüdmani bir təsər- rüfat yaradardım, – gülə-gülə dediyi sözə otaq- dakılar da gülüşməyə başladılar. Vaqif müəllim gülməkdən yaşaran gözlərini silərək: 93 – Hələ qocalmamısınız ki, pensiya haqqında düşünəsiniz. Hələ bizlərə çox lazım olacaqsınız. Bəlkə də pensiya qabağı sizlərlə birlikdə əlli min manatlıq əməliyyat həyata keçirdik, – sözünə general: – Bax, bu olar əsl pensiya, varam belə istirahətə, – deyərək söhbətin axırını daha da zənginləşdirdi. Daha bir neçə dəqiqə çay stolu arxasında ovdan və təsərrüfatdan danışdıqdan sonra qonaqlar getmək üçün generaldan icazə alaraq ayağa qalxdığını görən Cahanşir və digər müavinlər də ayağa qalxdılar. Qonaqlar görüşüb, xudahafizləşib otaqdan çıxdıqda general və müavinləri də onları yola salmaq üçün qərərgah binasının qarşısına endilər. Vaqif müəllim qərargah binasının sağ tərəfində iri tut ağacının altın da dayanmış sürücüsünə əli ilə işarə etdi. Sürü - cü rəisinin işarəsi ilə maşını qərargahın qarşısına sürdü. Qonaqlarla burada da əllə görüşüb xudaha- fizləşdilər. Qonaqlar yola salındıqdan sonra müavinlər generaldan icazə alıb hər biri xidməti otağına qalxdı. Müavinlərin xidməti otaqlarına qalxmağa icazə verən general üzünü Cahanşirə tutub: – Hədiyyən deyəsən mənim otağımda qaldı. Gözlə, mən də qalxıram, götür ki, otaqda qalmasın, 94 – dedi. Cahanşir generalla onun otağına qalxdıqda xadiməçi Gülsüm xala artıq çay süfrəsinin stə- kanlarını masanın üstündən yığışdıraraq otağı qaydasına qoymuşdu. General xidməti masasına tərəf keçib əliylə masanın yanındakı boş stulu Cahanşirə işarə etdi: Əyləş, – dedi. Cahanşir göstərilən stulda əy- ləşdikdən sonra general: – Cahanşir, özün də yəqin hiss edirsən ki, elə bir dövrə gəlib çıxmışıq ki, yaş və vəzifə artdıqca insanlara qarşı inam və etibar daha da azalır. İnsan sanki hər şeydən ehtiyat edir, hər kəsə şübhə ilə yanaşır. Bəlkə də mən qocalıram, ona görə belə düşünürəm. Bəs sən bu barədə nə dü- şünürsən? – deyə Cahanşirdən soruşdu. Cahanşir generalın çox təcrübəli bir insan olduğunu bilirdi və bilirdi ki, general onunla hər hansı bir iş üçün məsləhətləşməyə çağırıb. General digər müavin- lərin yanında Cahanşirə hədiyyəni göstərmək üçün otağına dəvət edəndə Cahanşir artıq başa düşmüşdü ki, general onu digər müavinlərlə bağlı hər hansı bir məsələ üçün çağırır. DTX-nın hərbi hissəyə təhkim olunmuş Natiq adlı əməkdaşı 27-28 yaşlarında cavan bir oğlan idi. Tutduğu 95 vəzifəyə görə general və hərbi hissənin digər hərbi qulluqçuları ona Natiq müəllim deyərək müraciət edirdilər. Natiq müəllim çox nadir hal- larda hərbi hissəyə gəlirdi. Gələndə də hərbi his- sənin bölmələrini gəzməzdi. Bu da Cahanşiri həmişə narahat edərdi. Cahanşir düşünürdü ki, əgər DTX əməkdaşı hərbi hissəyə gəlmirsə, demək çox arxayındır, demək məlumat özü onun ayağına gedir. Natiq müəllim son vaxtlar gələndə də generalın otağına keçib bir stəkan çay içdikdən sonra çıxıb gedərdi. O getdikdən sonra general çox zaman əsəbi olardı. Cahanşir bilirdi ki, general kənara sızan hər hansı bir məlumat üçün əsəbləşib. Bir dəfə isə general elə əsəbləşmişdi ki, müavinlərini otağa toplayıb heç aidiyyatı ol- mayan bir mövzu barədə onları danlamağa başladı. Həmin vaxt general hətta öz adyütantını və xid- mətçi Gülsüm xalanın da üstünə qışqıraraq onları qərargahdan uzaqlaşdıracağı barədə hədələmişdi. Cahanşir bilirdi ki, söhbət yenə də hər hansı bir məlumatın sızmasından gedir, general da ətraf- dakıların hamısından şübhələnir, ancaq ki, dəqiq məlumatın kim tərəfindən ötürüldüyünü bilmədiyi üçün hər kəsə belə əsəbidir. Bu gün də Natiq 96 müəllim burada olmuşdu. Ancaq general bu gün əsəbi deyildi. Cahanşir onsuz da bilirdi ki, generalı narahat edən məlumatın mahiyyəti deyil. Onsuz da general qanun daxilində işləyən bir insan idi. Qanundan kənara çıxmağı sevməzdi. Sadəcə ge- neral həmin boşbozağ insanın ortaya çıxmamasına, arxadan boşboğazlıq etməsinə əsəbləşirdi. Bu gün isə generalın əhvalı tam fərqli idi. Deyəsən kələfin ucunu tapmışdı. General bilirdi ki, Cahanşir limonlu çayla tut mürəbbəsini xoşlayır, ona görə də Gülsüm xalaya çayı tut mürəbbəsi ilə gətirməyi tapşırmışdı. General adəti üzrə mühüm bir möv- zuya başlamazdan əvvəl tez-tez “demək belə” sözünü işlədirdi. Bu dəfə də o, çayından bir qurtum alıb əllərininin hər ikisini çənəsinin altında dayaq tutaraq aram-aram sözünə davam etməyə başladı: – Demək belə. Bu osobistlər (Sovet dövründən bir neçə vəzifənin qısa söylənilməsi ordumuza da gəlib çıxmışdı. DTX əməkdaşlarının – oso- bistlər, komandirlərin maddi-texniki təminat üzrə müavinlərini – MTO, şəxsi heyət üzrə zabitləri – zampolitlər adlandırırdılar) axır ki, bir dəfə də olsun öz işləri ilə məşğul olmağa başladılar. 97 Əlbəttə ki, sənin köməyin ilə. Sənin köməyin ol- masaydı, daha doğrusu sən olmasaydın onlar inanıram ki, heç bir şey ortaya çıxara bilməzdilər, - dedi. General sonuncu cümlələri gülümsəyərək xüsusi bir zövqlə səsləndirirdi. Sanki Cahanşir kimi bir müavini olduğu üçün qürur duyurdu. General sözünə ani fasilə verərək sağ əli ilə başını qaşıyaraq söhbətini yenə də sevdiyi sözlərlə davam etdirməyə başladı: – Demək, belə. Sənin bu dəfə xüsusi bir məsələ üçün çağırmışam. Dünənin uşağını vəzifəyə qoyublar (General bu sözüylə Natiq müəllimi işarə etdi), o da arada bir gələrək “filan bölmədə belə bir hadisə olub, yəqin ki, xəbəriniz var”, “filan bölmədə filan hadisədən də yəqin xəbəriniz var” və yaxud da “cənab general, mən filan mə- lumatı sizə görə yuxarılara ötürmürəm”, –deyərək hər gələndə əsəblərimi oynadır. Əlbəttə ki, bunlar xırdaca bir məlumatlardır. Bu məlumatları bölmə daxilində istənilən şəxs ötürə bilər. Ancaq son zamanlar elə bir məlumatlar bunların əlinə sızır ki, düşünürəm ki, bunun bir ucu mənim hansısa bir müavinimə gəlib çatır. Deyəsən bu dəfə kələfin ucunu tapmışam. Mənə elə gəlir ki, qə- 98 rargahdan məlumatları qərargah rəisi ötürür. Oso- bistlərə kömək edib cəsusu ifşa etdin. Qərargah rəisinin də mənə qarşı satqınçılığını ifşa edə bi- lərsənmi? – deyə Cahanşirdən soruşdu. Cahanşir bilirdi ki, general qərərgah rəisi ilə birlikdə uzun müddət bir yerdə xidmət ediblər və qərərgah rəisi daima generala sadiq qalan bir insan olub. Cahanşir təmkinini pozmadan: – Hər şey mümkündür, cənab general. Sadəcə səbrli olmağınız lazımdır. Gərək söz verəsiniz ki, səbrli olacaqsınız. Bacararsınızmı? – deyə generaldan soruşdu. General təəccüblənmiş adam kimi əllərinin hər ikisini sinə bərabərində aça- raq: – Mən onsuz da səbr etməyə məcburam. Başqa bir çıxış yolum varmı? – deyə Cahanşirdən soruşdu. Cahanşir ayağa qalxıb gülümsəyərək: – Düşünürəm ki, yoxdur, – deyərək getmək üçün icazə alaraq sağ əlini baş geyiminə aparıb generalın otağını tərk etdi. Dəhlizdə yol boyu addımladıqca “general deyəsən doğurdan da qo- calır” – deyə düşündü. Daha bir neçə addım atıb dayanaraq sanki özü ilə danışırmış kimi: – Səbr etmək... səbr etmək – yəni səbr gətir- 99 mək? Yəni asqırmaq?... bunun üçün nə lazımdır?... qıcıq?... Hə, asqırmaq üçün qıcıq lazımdır... demək qıcıqlandırmaq lazımdır... (bir neçə saniyə də düşündükdən sonra) ... hə, general deyəsən doğurdan da qocalıb, - düşünərək birbaşa qərargah rəisinin otağına tərəf getdi. Qərərgah rəisinin adı Əvəz idi. İnsan kimi pis insan deyildi. Qərargah rəisi kimi də işinin ustası idi. Cahanşir Əvəzi kursantlıq illərindən tanıyırdı. Ali Hərbi Məktəbdə Əvəz Cahanşirdən bir kurs aşağı oxumuşdu. Qərargah rəisi həmişəki kimi masanın arxasında xidməti sənədləri ilə məşğul idi. Belə hallarda onun masasının sol küncündə adətən qaynar çay buğlanardı. O adətən içmək üçün dağ otlarından istifadə edərdi. Belə hallarda çayın buxarı otun ətrini otağa yayardı. Cahanşir də həmişə bu mənzərə ilə rastlaşanda: – Otu çox tünd etmə, təzyiqə ziyandır, – de- yərdi. Bu dəfə də Cahanşir otağa girdikdə dağ otlarının qarışıq ətirləri otağı bürümüşdü. Cahanşir salamlaşdıqdan sonra keçib masanın yanında boş stulda əyləşdi. Qərargah rəisi Cahanşirə baxıb sifətinin ifadəsindən sanki deyəcəyi cümləni qa- baqlayırmış kimi: 100 – Bilirəm, tünd otlardan dəmlənmiş çay zi- yandır, təzyiqi çox aşağı salır, – dedi və hər ikisi gülüşdülər. Cahanşirin əlində futlyarı görən Əvəz bir daha onu keçirdiyi əməliyyat və hədiyyə üçün təbrik etdi. Cahanşir Əvəzin səmimiliyinə inanırdı. O həm səmimi idi, həm də sadiq insan idi. Qərərgah rəisi Cahanşiri çaya dəvət etsə də Cahanşir: – Yox, sağ ol, tələsirəm. Sadəcə qapının qar- şısından keçirdim. İçəri keçdim deyəm ki, general həqiqətən də qocalıb. Son vaxtlar aranızda nə baş verib bilmirəm, ancaq qərərgahın işindən və ən əsası da onun rəisinin işindən o qədər də razı deyil. Çaya görə isə çox sağ ol, tünd çay təzyiqə ziyandır, – deyib gülümsəyərək otaqdan çıxmaq üçün ayağa qalxdı. Qərərgah rəisi isə bu sözdən gülmək halında deyildi. Onsuz da generalın əlindən zəncir çeynəyən Əvəz Cahanşirin sözündən sonra sifəti qəzəbdən pörtmüşdü. Onun bu halını görən Cahanşir: – Çox da ciddiyə alma. Dedim ki, sadəcə ehtiyatlı olasan, – deyərək otağı tərk etsə də qə- rərgah rəisi heç cür rahatlıq tapa bilmirdi. 101 ...Son vaxtlar dünya mediasının əsas məlu- matına çevrilən narkomaniya geniş yayılmaqda idi. Gündən-günə isə bu maddələrin yeni növləri ortaya çıxırdı. Son vaxtların “dəbi”ndə olan “patı”, “şüşə” adlanan maddələr isə getdikcə daha çox yayılırdı... 102 |