I türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans

işarə, təyini, sual, qeyri-müəyyən əvəzliklər. Vaxtilə bu siyahıya inkar və qayıdış əvəzlikləri də aid 

edilirdi. 

M.Ergin əvəzliklər haqqında aşağıdakı fikirləri söyləmişdir: “Zamirler nesneleri temsil veya 

işaret suretiyle karşılayan kelimelerdir... Zamirlerin tek başlarına kelime olarak manaları yoktur. Bir 

zamir tek başına hiç bir nesneyi karşılamaz, heç bir şeyin adı değildir... Onlar nesnelerin isimleri 

değil, gerekince geçici olarak o isimlerin yerini tutan kelimeler diye tarif edilir”. O, türk dilində 

əvəzliyin aşağıdakı növlərini göstərmişdir: şahıs, dönüşlülük, işaret  (bu, şu, o), soru, belirsizlik 

(kimse, özge, başkası, ayruk “başqası”, kamu “hər kəs”, biri, bazısı, hepsi, kimi, birisi, hepimiz, 

biriniz), bağlama (kim) zamirleri [bax: 5.S.249-265].   

A.N.Kononov türk dilində əvəzliyin aşağıdakı növlərini göstərir: işarə, qayıdış, sual, inkar, 

qeyri-müəyyən, ümumiləşdirici (obobşayuşiye), təyini [6. S.171]. 

Qaqauz dilində əvəzliyin növləri sayca çoxluğuna görə seçilir: şəxs, yiyəlik (benimki, 

seninki, onunki), işarə (o, bu, şu, şöölə), sual, nisbi (ani “hansı ki”, ne, kim, naşey, nesoy, anqı), 

təyini (xer, xebiri, xerkez, xepsi və s.), qeyri-müəyyən (kimi, kimisi, kimsə, birisi), qeyri-müəyyən-

inkar (kimse, bir şey, birkimsey) [7.S.126]. 

Başqırd dilində əvəzlik Azərbaycan dilində olduğu kimi, isim, sifət, say və zərfi əvəz edən 

nitq hissəsi kimi səciyyələndirilir və onun aşağıdakı 7 növü göstərilir: şəxs, işarə, sual, təyin, qeyri-

müəyyən, inkar, yiyəlik [8.S.153-154]. 

Qaraqalpaq dilində əvəzliyin 4 növü müəyyənləşmişdir: 1. Şəxs və şəxs-yiyəlik; 2.İşarə və 

işarə-yiyəlik;  3.Təyini; 4.Sual, qeyri-müəyyən və inkar [9.S.260]. Göründüyü kimi, qaraqalpaq 

dilində zahirən 4 növ göstərilsə də, bunların daxilindəki növlər digər türk dilləri ilə tam uyğun gəlir.  

A.N.Kononov  özbək dilində 6 növü qeyd etmişdir: şəxs, işarə, qayıdış, sual, qeyri-

müəyyən, ümumiləşdirici (обобщающие).Sonuncu növə xar kim, xar kaysi, xar kanday, xar kança, 

xar karsa kimi  əvəzliklər aid edilmişdir ki, bunlar Azərbaycan dilindəki təyini əvəzliklərinə uyğun 

gəlir [10.S.172].   

R.Rasulov və A.Mırazızovun “Özbək dili” dərsliyində əvəzliyin 7 növü göstərilmişdir: 

kişilik “şəxs”, ozlik “qayıdış”, korsatiş “işarə”, soroq “sual”, belgilaş “təyini”, bolişsizlik 

“inkar”, gumon olmoşlari “qeyri-müəyyən” [11. S.76].  

 N.A.Baskakov  noqay dilində əvəzliyin 7 növünü qeyd etmişdir: şəxs, yiyəlik-predikativ 

(притяжательные-предикативные / meniki, seniki və s.), təyini-qayıdış (özim), işarə  (bul, sol, 

şol, ol), sual, təyini (ar/har, falan// palan), qeyri-müəyyən və inkar (bir kim “heç kim”, bir zat “heç 

nə”) [12, S.74-82]. 

Qazax dilində 7 növ diqqət çəkir: şəxs, işarə, sual, təyini, qayıdış, ümumiləşdirici 

(обобщительные) və inkar əvəzlikləri [13.S.229]. Göründüyü kimi, qazax dilində özbək dilindən 

fərqli olaraq, həm təyini, həm də ümumiləşmiş əvəzliklər mövcuddur. 

Qaraçay-balkar dilində əvəzliyin aşağıdakı növləri mövcuddur: şəxs, şəxs-qayıdış, işarə,  

sual- nisbi, qeyri-müəyyən (təyini və inkar) [14].   

Tuva dilində 6 qrup müəyyən edilmişdir: şəxs, işarə, təyin, qeyri-müəyyən, inkar 

[15.S.215].  

N.P.Dırenko  oyrot dilində əvəzliyi təsnif edərkən bir qədər fərqli bölgü təqdim etmişdir: 

şəxs, yiyəlik, işarə, sual, təyini (qeyri-müəyyən) [16.S.90].   

Göründüyü kimi, türk dillərində əvəzliyin bir kateqoriya kimi tanıtımı oxşar olsa da, bəzi 

I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 

 

 

 

 

 

 

72

fərqli məqamlar da özünü göstərir. Bizim əsas məqsədimiz bu kateqoriyanın adlandırılması olduğu 

üçün həmin fərqli məqamlarla bağlı fikirlərimizi yalnız adlandırma prosesindən bəhs edərkən 

toxunacağıq. Daha çox fərq özünü müasir türk dilində özünü göstərir. 

3. Əvəzliyin növlərinin adlandırılması. 

Türkologiya əvəzliyin hansı şəkildə qruplaşdırılmasına nəzər saldıqdan sonra konkret ayri-

ayrı növləri araşdırmaq istərdik. 

1)

  Şəxs əvəzliyi (Azərbaycan), kişi (türk- T.Banquoğlu), şahıs (türk – M.Ergin), at 

çalışması (türkmən), üz aderlik (qaqauz), kişilik olmoşi (özbək), kişilik almaş (qərbi uyğur), şəxs 

almişi (şərqi uyğur), zat almaşlıkları (tatar), zat almaşı (başqırt), bet orunça (qumuq), betlevçü 

almaş (Qaraçay-balkar), özlik avıs (noqay), jiktev esimdiqi (qazax), çaktama at atooç (qırğız), 

tüzünnıñ solumazı (Altay), sıray orındızı (xakas), arınnıñ at ornu (tuva), eeçi orunqu (şor) 

[17.S.76], betleu almasıkları (qaraqalpaq). 

Azərbaycan və türk dilində ərəb dilindən dilindən alınmış şəxs/ şahıs sözü işlənir. Eyni 

zamanda Şərqi uyğur dilində də eyni ifadədən istifadə olunur. Lakin türk dilində əvəzliyin bu 

növünün adlandırılmasında bir qədər qarışıqlıq müşahidə olunur. Belə ki, M.Ergin və S.Güneş 

şahıs, T.Banquoğlu kişi və T.N.Gencan kişi,  N.Koç kişi adılı terminlərindən istifadə edirlər 

[18.S.55]. 

Türkmən dilində milli at çalışması terminindən istifadə olunur. Bu da “adı, yəni ismi əvəz 

edən” anlamındadır. 

Qumuq dilində müşahidə olunan bet termini də milli mənşəli olub “şəxs” mənasındadır.    

 Qaraqalpaq dilindəki betleu sözü də “şəxs” semantikasında olan bet sözündəndir. 

Tatar dilində zat almaşlıqları termini işlənir. Bu, ərəb mənşəli olub, “sahib, yiyə” 

anlamındadır [19.S.208].   

Başqırd dili tatar dili ilə eyni mənbədən dəyərlənmişdir. 

Tuva dilində arınnıñ at ornu ifadəsindəki arın sözü “şəxs” mənasındadır. 

 Uyğur, özbək dilçiləri, eləcə də Türkiyə türkcəsinin bəzi araşdırıcıları milli mənşəli kişi 

termininə üstünlük vermişlər. 

2)

  İşarə əvəzliyi (Azərbaycan), işaret zamiri (türk), qörkezme çalışması (türkmən), 

gösterici aderlik (qaqauz), korsatiş olmoşi (özbək),  körsitiş almaşliri  (uyğur), kürsətü almaşlıq 

(tatar), kürhətev almaşı (başqırd), qörsetiv orunça (qumuq), körgüztüvçü  almaş (Qaraçay-balkar), 

körsetüv avıs (noqay), siltev esimdiqi (qazax), silteme at atooç (qırğız), körgüzer soluma (Altay), 

közidiq orındı (xakas), aytılqanıñ at ornu (tuva), körqüzçi orunqu (şor) [17.S.56]. 

Azərbaycan və türk dilində ərəb mənşəli “əlamət, nişan” mənalı işarət terminindən istifadə 

olunur [19.S.265].  

Türkiyə türkcəsində başqa terminlərə də rast gəlmək mümkündür: gösterme zamirleri 

(T.Banquoğlu), gösterme adılları (N.Koç), işaret zamirleri (M.Ergin, S.Güneş), im adılları (Tehsin 

Gencan) [18.S.57].  

Digər türk dillərində də bu məqamda milli sözlərdən istifadə olunur və bu kateqoriya gözlə 

əlaqələndirilir. Məsələn, türkmən dilində  qör(mek) kökündən qörkez(mek) feli düzəlmiş, ondan da 

qörkezme termini yaranmışdır. Analoji hal, yəni eyni felə müxtəlif şəkilçilərin artırılması ilə isim 

düzəldilməsi əksər türk dillərində müşahidə olunur.   

korsatiş< kor+sat+iş (özbək) 

körsitiş < kör+ sit+ iş (uyğur) 

kürsətü < kür+sət+ü (tatar) 

qörsetiv< qör+set+ iv (qumuq) 

körsetüv< kör +set+üv (noqay) 

kurhətev< kur+hət+ev (başqırd) 

körqüztüvçü

körqüzer< kör+qüz+er (Altay) 

körqüzçi

közidiq

İşarə əvəzliyinin adlandırılması ilə bağlı üçüncü qrupda qazax və qırğız dilləri birləşir. 

I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 

 

 

 

 

 

 

73

Qırğız dilində “işarə” anlamlı şilteme sözü terminləşərək funksionallaşmışdır. Qazax dilində isə bu, 

siltev şəklindədir. 

Tuva dilində də kateqoriyanın adlandırılmasında millilik özünü göstərir: aytılqanın at 

ornu[20.S.48]   < aytılqa “işarə” + at “ad” + orun “yer” 

3)

  Sual əvəzliyi(Azərbaycan), soru zamiri/ soru sıfatı (türk), soraq çalışması (türkmən), 

soruş aderlii (qaqauz), soraq olmoşi/ sifatlovçi (özbək),  soal almişi  (uyğur), sorav almaşlıq// 

bilqeleü// sorav almaşlığı belən belderelqen sıyfat (tatar), horav almaşı (başqırd), belqilevçü sorav 

orunça (qumuq), soruvçualmaş// belqilevçü almaş (Qaraçay-balkar), sorav avısı// belqilevşi 

(noqay),  surav esimdiqi//sun esimqe, san esimqekoyılatın (qazax), anıktaqıç (surooluu) sın atooç 

(qırğız),  suraktu soluma// tartaaçı (Altay), surıqlıq orındı (xakas), aytırıqnıñ at ornu – pile 

ilerettinqen todaradılqa (tuva), suraqçı orunqu  (pilimçi fonksiyonunda)(şor) [17.S.74-75]. 

Müasir Türkiyə türkcəsində soru sıfatı, soru zamiri və soru zarfı adlı ayrıca kateqoriyalar 

mövcuddur. Əslində, bunlar arasında elə qabarıq fərq yoxdur. Bu kateqoriyaya aid edilən sözlərin 

hamısı sual əvəzlikləridir. 

Analoji hal aşağıdakı dillərdə də müşahidə olunur: hallıknı kulluqun kütüqen sorav orunça 

“sual əvəzliyi”/ belqilevçü sorav orunça “sual sifəti” (qumuq dili), suramaa taktooç “sual zərfi”/ 

surama at atooç “sual əvəzliyi”/ anıktaqıç sın atooç “sual sifəti” (qırğız dili). 

Bu terminlərin mənşəyinə gəlincə, daha çox millilik özünü göstərir. Əksər türk dillərində 

müxtəlif fonetik dəyişikliklə sor- kökündən düzəlmiş terminlər müşühidə olunur. 

Sor- 

Sor+u (türk) 

Sor+aq (türkmən) 

Sor+ uş (qaqauz) 

Sor+ oq (uyğur) 

Sor+av (tatar, qumuq, noqay) 

Sor+av+çu (Qaraçay-balkar) 

Sur+av (qazax) 

Sur+ oo (qırğız) 

Sur+ ak+tu (Altay) 

Sur+ıq+lıq (xakas) 

Sur+aq+çı (şor) 

Hor +av (başqırd) 

Göründüyü kimi, 14 türk dili eyni mənbəyə söykənir. Əslində, Azərbaycan dilində işlənən 

sual sözü də səsdüşümü nəticəsində suval  sözündən yaranmışdır. Bunu həmin sözün bəzi 

dialektlərdə  suval, Muğan dialektində isə saval variantında da işlənilməsi sübut edir 

[Bax:21.S.102].  Beləliklə, sur>suv+al>sual. 

Təkcə Tuva dilində tam fərqli söz yaradıcılığı özünü göstərir: aytırıq at ornu [20.S.48]. Tuva 

dilində  aytırıq sözü “sual” mənasındadır. Bu isə ayıt sözünün fonetik dəyişikliyə uğramış  

“göstərmək, izah etmək” mənalı aytır variantından düzəlmişdir. 

Bir məqama da diqqət yetirmək istərdik. Əgər E.Gürsoy tatar dilində bu kateqoriyanın adını 

sorav şəklində təqdim edirsə,  tatar dilçisi A.Rəhimova bunun sorau  şəklində oldunğunu qeyd 

etmişdir.   

4)

  Qeyri-müəyyən əvəzlik(Azərbaycan), belirsiz zamir (türk–T.Banquoğlu)/ belirsizlik 

zamirleri (M.Ergin, S.Güneş)/ belgisiz adıl (T.Gencan, N.Koç)/ bilgesezlik almaşlıqları (türk), 

nəəməlim çalışma (türkmən),  bellisiz aderlik (qaqauz), tahminiylik olmoşi (özbək),  bəlqüsizlik 

almişi// eniqsizlik almişi (uyğur), bilqesezlek almaşlığı (tatar), bildəhezlek almaşı (başqırd), belqisiz 

orunça (qumuq), belqisiz almaş (Qaraçay-balkar), bilqisiz avıs (noqay),  belqisizdik esimdiqi// 

mölşer üstevi (qazax), çamalama at atooç (qırğız), tartı tok soluma (Altay), ile nimes orındı (xakas), 

todarqay eves at ornu (tuva) [17.S.56; 18.S.58], qüman almaşlığı (qaraqalpaq) 

E.Gürsoy özbək dilində bu kateqoriyanın adını tahminiylik olmoşi şəklində göstərsə də, 

Özbəkcə-rusca lüğətdə bu, qumon olmoşi şəklində verilmişdir [22.S.302]. Qumon sözü fars mənşəli 

olub, özbək dilində mənbə dildə olduğu kimi, “güman, şübhə” anlamındadır. Qaraqalpaq dili də bu 

I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 

 

 

 

 

 

 

74

prosesdə özbək dili ilə eynilik təşkil edir (qüman).  

Azərbaycan dilində bu kateqoriyanı adlandırmaq üçün ərəb mənşəli qeyr və müəyyən 

sözlərindən istifadə olunmuşdur (qeyri-müəyyən əvəzlik). 

Türkmən dilində müşahidə olunan nəməlim termini də alınma olub, fars və ərəb calağından 

ibarətdir: na (fars) “qeyri”>nə + məlim (ərəb) “aşkar, bilinən” [19.S.350, 458]. 

Türk, uyğur, tatar, başqırd, qumuq, qazax, qaraçay-balkar dillərində bu termin milli kökə 

söykənir. Bütün bunlar qədim türk yazılı abidələrində qeydə alınmış belgüsüz “naməlum” [23.S.94] 

sözünün fonetik dəyişikliyə uğramış variantlarıdır. Qaqauz dilində işlənilən bellisiz termini isə 

qədim türkcədəki billüg  “məşhur” (dolayısı ilə “hamıya məlum olan”) sözünün bir qədər fonetik 

dəyişikliyə uğramış və inkar şəkilçisi qəbul etmiş variantıdır. 

Başqırd dilində işlənilən bildəhezlek almaştarı ifadəsi “qeyri-müəyyən, qeyri-məlum” 

mənalı  bildəhez sözündən götürülmüşdür, bu sözün də kökündə “nişan, əlamət” mənalı bildə 

leksemi durur [24.S.100].Bəlkə, bil+gə  g-d əvəzlənməsi bilikli,müdrik 

5)

  Qayıdış əvəzliyi (Azərbaycan), dönüşlülük zamiri (türk–M.Ergin), dönüşlü zamiri 

(T.Banquoğlu)//  şahıs zamiri (S.Güneş)// kendi sözcüğü (T.Gencan)// kendi adılı (N.Koç), qaydım 

çalışması  (türkmən),  çevirim aderlii (qaqauz), ozlik olmoşi (özbək),  özlük almaş (uyğur), bilqəlev 

almaşlığı (tatar), töşöm almaşı (başqırd), kaytım orunça (qumuq), beqitivçü almaş (Qaraçay-balkar), 

belqilev avıs (noqay),  özdik esimdik (qazax), özdük at atooç (qırğız), öz soluma (Altay), aylanıs 

orındızı (xakas), “pot potu” tep todarqay todarqay at ornu (tuva),  karçı orunqu (şor) [17.S.56]. 

Azərbaycan dilində milli mənşəli sözlə ifadə olunan bu kateqoriya müasir dilçilər tərəfindən 

müstəqil kateqoriya kimi qəbul olunmamış və o, qeyri-müəyyən əvəzliklə birləşdirilmişdir. 

6)

  Təyini əvəzlik (Azərbaycan). 

Qumuq dilində belqilevçü mestoimeniya terminindən istifadə olunur. Göründüyü kimi, 

tərəflərdən biri milli, digəri isə rus mənşəlidir. Qədim türk yazılı abidələrində qeydə alınmış “nişan, 

əlamət” semantikalı belgü sözü [23.S.93] qumuq dilində eyni mənada belqi fonetik tərkibində 

qorunmuşdur. [25.S.70]. 

Özbək dilində anoloji olaraq belgilaş olmoşları terminindən istifadə olunur. [11.S.85]. 

Tatar dilində də söz birləşməsi şəklində olan terminin birinci tərəfi eyni mənbəyə söykənir: 

bilgeləü almaşlıqları [18.S.62].İkinci tərəf haqqında isə bir qədər irəlidə məlumat verilmişdir. 

Başqırd dilində buna bənzər bildələü almaştarı ifadəsi işlənir ki, bu da aşağıdakı yolla 

yaranmışdır: bildə “işarə, nişan”>bildəle “məlum, təyin olunmuş”>bildəleü “təyini” [24.S.99]. 

Türkiyə türkçəsində mənbə kimi qədim türkcə əsas götürülmüşdür: belirlee adılları/ 

zamirleri 

Tuva dilində todarılqanın at ornu ifadəsi işlənilir. Bu terminin birinci tərəfi todara “təyin 

olunmaq” kökündəndir [20.S.414 ]. 

7)

  İnkar əvəzliyi (Azərbaycan), yokluk çalışması (türkmən), bolışsızlık olmoşları (özbək) 

Azərbaycan dilində ərəb mənşəli inkar “danma, boynuna almama; qəbuletməmmə” 

[19.S.243] sözündən istifadə olunur. Bu gün əvəzliyin bu növü qeyri-müəyyən əvəzliyə daxil 

edilmişdir. 

 

Nəticə olaraq qeyd etmək istərdik ki, aparılan qısa ekskurs türk dillərində əvəzliyin bir 

kateqoriya olaraq o qədər də fərqli olmadığını sübut etdi. Bu araşdırma, eləcə də bu istiqamətdə 

olan araşdırmalar həm türk dillərinin lüğət tərkibinin, həm də qrammatikasının daha asan 

öyrənilməsinə yadımçı ola bilmək baxımından əhəmiyyətlidir. 

 

 

ƏDƏBIYYAT 

1.

  Seyidov Y. Azərbaycan dilinin qrammatikası. Morfologiya. 2006. 

2.

  Kazımov Q.Ş. Müasir Azərbaycan dili.Bakı, “Elm və təhsil”, 2010. 

3.

  Mirzəzadə H. Azərbaycan dilinin tarixi morfologiyası.  Bakı, Azərbaycan Dövlət Tədris-

Pedaqoji ƏDƏBIYYATı nəşriyyatı, 1962. 

I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 

 

 

 

 

 

 

75

4.

  Zeynalov F.R. Türk dillərinin müqayisəli qrammatikası. I hissə. (Adlar). Bakı, ADU nəşri, 

1974 

5.

  Ergin M. Türk dil bilgisi. Sofya, 1967. 

6.

  Kononov A.N. Qrammatika sovremennoqo tureçkoqo literaturnoqo yazıka. Moskva-

Leninqrad, İzd. Akademii Nauk SSSR, 1956 

7.

  Qrammatika qaqauzskoqo yazıka. Fonetika i morfoloqiya. Moskva.1964 

8.

  Qrammatika sovremennoqo başkirskoqo literaturnoqo yazıka. Moskva.Nauka, 1981. 

9.

  Baskakov N.A. Karakalpakskiy yazık. Fonetika i morfoloqiya. Ç.1., Moskva, 1952.  

10.

  Kononov A.N. Qrammatika sovremennoqo uzbekskoqo literaturnoqo yazıka. M.-L., 

1960. 

11.

  Rasulov R., Mırazızov A. Ozbek tılı. 2013 

12.

  Baskakov N.A. Noqayskiy yazık i yeqo dialektı. Moskva-Leninqrad, İzd. Akademii Nauk 

SSSR, 1940 

13.

   Sovremennıy kazakskiy yazık. Fonetika i morfoloqiya. Alma-Ata.1962. 

14.

  Qrammatika karaçayevo-balkarskoqo yazıka. Nalçik, 1976  

15.

  İsxakov F.Q., Palmbax A.A. Qrammatika tuvinskoqo yazıka. Fonetika. Morfoloqiya. 

Moskva, 1961. 

16.

  Dırenko N.P. Qrammatika oyrotskoqo yazıka. Moskva-Leninqrad, 1940. 

17.

  Gürsoy-Naskali E. Türk Dünyası Gramer Terimleri Kılavuzu. Ankara, 1997. 

18.

   Rəximova A. Törek grammatikası. Türk Dilbilgisi. Qazan, 2002 

19.

  Ərəb- fars sözləri lüğəti, Bakı, Yazıçı, 1985 

20.

   Tuvinsko-russkiy slovar. Moskva, 1968 

21.

   Şirəliyev M. Azərbaycan dialektologiyasının əsasları. Bakı, 1962 

22.

  Uzbeksko-russkiy slovar.Moskva, 1959. 

23.

  Drevneturkskiy slovar. Leninqrad,Nauka, 1969  

24.

   Başkirsko-russkiy slovar. Moskva, 1958. 

25.

   Kumıksko-russkiy slovar.Moskva,1969. 

 

The category of pronoun in Turkic languages: tradition and contemporaneity 

Summary 

 

Pronoun is the words used in the place of  noun, adjective, numeral, adverb and verb. In the 

article differing from each other or even the opposite of each other considerations around the 

pronouns have been reflected. Also analyzed the types of pronouns, have a look at the ways of their 

naming.  

          In a brief excursion proved that as a category,  pronouns is not so different in Turkic 

languages. This investigation, as well as researches in this area, in order to be more easily learning 

of vocabulary of the Turkic languages and also the study of grammar is important. 

 

     Key words: Turkic languages, pronoun, term, category, comparison 

 

 

 

Flora Namazova, fil.ü.f.d., dos. 

Mingəçevir Dövlət Universiteti 

 

İLYAS ƏFƏNDİYEV DRAMATURGİYASINDA EKSPRESSİV-EMOSİONAL LEKSIKA 

 

İlyas Əfəndiyevin dramaturgiyası Azərbaycan ƏDƏBIYYATı tarixində xüsusi bir mərhələ 

təşkil edir. Bu dramaturgiya C.Cabbarlı ədəbi məktəbi, qabaqcıl sənət ənənələri əsasında boy ata-ata 

mənalı yol keçmiş, ideya-estetik vüsət tapmış, dərin müasirlik və yüksək emosionallıq keyfiyyəti ilə 

seçilmişdir. Aktual həyat problemləri qaldırmaq cəsarəti, hadisələrə ayıq, fəal sənətkar münasibəti, 

I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 

 

 

 

 

 

 

76

yüksək prinsipiallıq və həqiqi vətəndaşlıq mövqeyi, habelə digər ideya-bədii məziyyətlər nəinki 

İ.Əfəndiyev dramaturgiyasını, bütövlükdə yaradıcılığını səciyyələndirən mühüm amillərdəndir. 

   Görkəmli Azərbaycan yazıçısı İ.Əfəndiyevin dramları və digər əsərlərinin ideya-bədii və 

dil-üslub sənətkarlığı haqqında çox fikirlər söylənilib. Bunları səciyyələndirmək, həmin fikirləri saf-

çürük etmək ədibin  sənətətinə verilən dəyəri müəyyənləşdirmək onun əsərlərinin həyatiliyini 

göstərmək baxımından çox önəm daşıyır.  

 İ.Əfəndiyevin dramları və onların sənətkarlıq xüsusiyyətləri haqqında yazıçılar, dilçilər, 

ƏDƏBIYYATşünaslar – M. Hüseyn, M.Arif, Elçin, H. Abbaszadə, Ə.Cəfərzadə, B.Vahabzadə, 

A.Axundov, T.Hacıyev, Q.Kazımov, K.Hüseynov, Ə. Mirəhmədov, Y.Qarayev, K.Vəliyev, M. 

Süleymanlı, V. Bayatlı və başqaları yüksək fikirlər söyləmişlər. 

İ.Əfəndiyevin əsərlərinin dili xüsusi tədqiq edilməsə də, ədəbi tənqid və oxucular onun dilinin 

lirizmini və ifadəliliyini, şairanəliyini və axıcılığını, milli koloritini qeyd etmişlər. Y.Seyidov yazır: 

«İlyas Əfəndiyev yaradıcılığa başladığı ilk vaxtlardan öz əsərlərinin dilinin fərdiliyi ilə seçilmiş 

ədiblərdən biridir. O, zəngin Azərbaycan dilinin imkanlarına yaxından bələddir, xalq danışıq tərzini, 

sözlərin cümlədə kəsb etdiyi məna çalarlarını duyur, yeganə sözü tapmağı bacarır. Bu sahədə ədibin 

ustalığından çox şey öyrənmək olar... Sənətdə heç nə özbaşına yaranmır. Teatrda psixologizmin, 

lirik-psixoloji pyeslərin meydana çıxması da, hər şeydən əvvəl, varlıqla sıx əlaqənin nəticəsi olub, 

inkişaf etmiş cəmiyyətdə şəxsiyyətin rolunun artması, insana humanist münasibətin güclənməsi, 

demokratizmin genişlənməsi ilə bağlıdır» (1,139-141). 

Azərbaycan tənqidi fikrinin ağsaqqalı akademik M.Arif də İ.Əfəndiyev yaradıcılığını, xüsusilə 

onun bədii dilini yüksək qiymətləndirmişdir: «İlyas Əfəndiyev öz qəhrəmanlarını quru kitab dili ilə 

deyil, canlı, təbii bir dillə danışdırır. Hər surəti özünəməxsus cizgilərlə fərqləndirir. Müəllifin canlı 

danışıq dili üzərində müşahidəsi böyükdür. İlyas Əfəndiyev Bakı neftçilərinin həyatından alınmış 

ilk müstəqil pyesini – «İşıqlı yollar»ı yazdı. Əslində bu İlyasın ikinci səhnə əsəri idi. Mənim 

fikrimcə, «İşıqlı yollar»ın məziyyətlərindən biri də bu idi ki, dramaturq qəhrəmanlarının əhval-

ruhiyyəsini, yaşantıları ilə bağlı psixologiyasını açmağa meyil eləmişdi. Bu əsərdə İlyasın lirik-

psixoloji pyeslər müəllifi kimi üslubunun ilk rüşeymləri aydın sezilirdi» (2, 23).                                          

İ.Əfəndiyev sənətinin cazibədarlığı, ilk növbədə, onun dil səviyyəsi ilə də bağlıdır. Onun 

dramaturgiyası yeni mövzular, orijinal tipik xarakterlər və özünəməxsus üslubla zənginləşmişdir. 

Müasirliyin bədii-hissi və ya bədii-emosional keyfiyyəti onun yaratdığı obrazların bədii-estetik 

düşüncəsinin tərkib hissəsi olan nitq keyfiyyətlərində üzə çıxır. Burada dramaturqun emosional-

hissi və ekspressiv-ifadə imkanları genişlənir.  

Ekspressiya ifadənin gücü anlamında işlədilir. İfadənin gücü, təsiri isə müxtəlif vasitələrlə 

yaranır. Emosionallıq isə hissi proseslərin təzahürüdür, dilin bütün vasitələri ilə ifadə oluna bilər.