Iii bob. Xalqaro turizmning rivojlanish holati

III Bob . XALQARO TURIZMNING RIVOJLANISH HOLATI

3. 
   1. Qadimgi (antik) davr turizmi
   
   2. 
      Xalqaro turizmning boshlang‘ich davri
      
   3. 
      Xalqaro turizmning rivojlanish davri
      
   4. 
      Xalqaro ommaviy turizmning yuksalish davri
      

1. Qadimgi (antik) davr turizmi

Turizm yoki sayyohlikning ilk bor boshlanish davri qadim-qadimlarga borib taqaladi. Kishilarning bir joydan ikkinchi joyga o‘tishi yoki borishi ko‘p hollarda savdo-sotiq yumushlari, atrof-olamni ko‘ra-bilish istagi, hamma ishtirok etaoladigan o‘qish, diniy va dam olish omillari bilan bog‘langan. Qadimgi manbalarda yozilishicha bundan ikki ming yillar oldin (eramizga qadar) misrliklar hayotida sayyohlik ko‘ngil ochish va dam olishning odatdagi hodisasi bo‘lgan.

Ma’lumotlarga ko‘ra, dunyoda eng qadimgi sayyohlik markazlaridan biri bu Tinch okean minatqasida joylashgan Okeaniya hududi bo‘lib hisoblanadi. U yerda yashovchi aholilar uncha katta bo‘lmagan oddiygina qayiqchalarda Janubiy sharqiy Osiyoning Mikroneziya va Markaziy (Tinch okeani) orollari, Tuamotu arxipelagi (orollar guruhi) ga sayohat qilishganlar. Eramizga qadar 500 yil oldin polineziyaliklar Gavay orollari (Tinch okeani)ga 2 ming mill. masofagacha okeanda suzib borishganlar. Ular safar davomida quyosh, yulduzlar, bulutlar va qushlarning harakatidan foydalanib manzilga yetib olishganlar. Sayohat davomida ular uchun eng muhim muammo bu ichimlik suvi va oziq-ovqatlar hisoblangan.
Qadimgi sayyohlikning eng rivojlangan markazlaridan biri O‘rta yer dengizi qirg‘oqlarida joylashgan Gresiya, Italiya, Fransiya, Ispaniya, Misr, Tunis kabi mamlakatlar bo‘lib hisoblanadi. Dengiz bo‘ylarida yashovchi aholilar savdo-sotiq, diniy safarlar, ilm olish, davolanish, yangi hududlarni kashf qilish maqsadida uzoq- uzoq safarlarga dengiz orqali chiqishgan. Bu to‘g‘risida juda ko‘pgina ma’lumotlar mavjud bo‘lib ularning bir qismi hozirgi kungacha bizga yetib kelgan. Jumladan Gresiyada V asrda (eramizga qadar) Gerodot va IV asrda (eramizgacha) Pifey kabi olimlar boshqa mamlakatlarni o‘rganish uchun sayohatga borganlar.
Qadimgi grek tarixchisi Gerodot birgina Misrda bo‘lib qolmasdan, balki Sharqning ko‘pgina mamlakatlarida, jumladan Liviyadan tortib Vaviloniya, Assuriya, Kichik Osiyo, hatto Qora dengizning shimoliy sohillarida ham bo‘lishgan. U o‘zining sayohat taassurotlarini to‘qqiz tomlik «Tarix» nomli asarida tasvirlab bergan.
Qadimgi Gresiyada sport o‘yinlari (Olimpiada)ning tashkil etilishi, unda sportchilar va sport ishqibozlarining turli mamlakatlardan kelib-ketishi sayyohlikning rivojlanishiga katta to‘rtki bo‘lgan.
Bundan 776 yil oldin (eramizga qadar) har yili Ellada (Gresiya)ga Olimpiada o‘yinlariga qatnashish va tomosha qilish maqsadida nafaqat Elladadan, hatto butun O‘rta Yer dengizi bo‘yi mamlakatlaridan minglab sport ishqibozlari, san’atni sevuvchi muxlislar yig‘ilishgan. Yirik maxsus sport inshootlarining keng ko‘lamda qurilishi o‘sha davrga ta’luqli xususiyatlardan biridir. Musobaqalarda turli xil sport

o‘yinlari o‘tkazilib, ishqibozlar olqishiga sazovar bo‘lingan, o‘z o‘rnida mehmonnovozlik yo‘lga qo‘yilgan.
Qadimgi Xitoy ham o‘z davrida yuksak madaniyatli davlatlardan biri bo‘lgan. Xitoylik sayyohlar, olimlar, daryo, dengiz, tog‘lar to‘g‘risida juda ko‘plab geografik ma’lumotlar (qo‘lyozmalar)ni yozib qoldirgan. Xitoy elchisi Chjan San II asrda (eramizgacha) sayohatga chiqib juda katta amaliy ahamiyatga ega bo‘lgan ma’lumotlarni to‘plab qoldirgan. Uning bosib o‘tgan safar yo‘llari keyinchalik Buyuk Ipak yo‘liga asos bo‘lgan.
Marko Polo (1254-1323) yevropaliklardan birinchilardan bo‘lib Osiyoni o‘rgangan Venesialik (Italiya) sayyohdir. Uning otasi Nikkolo va amakisi Matteo savdo-sotiq bilan shug‘llanib, tasodifan Mo‘g‘uliston xoni Kublay (Chingizxonning o‘g‘li) ning qarorgohiga kelib qolishadi. Mo‘g‘ul xoni ularni o‘sha davrda Rim Papasiga missioner (yelib yugiruvchi) etib tayinlashni so‘raydi.
1271 yilda Nikko va Matteo ikkinchi bor safarga chiqib, mo‘g‘ul tilini va mahalliy urf-odatlarni o‘rgangan Marko Poloni o‘zlari bilan birga olib ketishadi. Marko Polo xon iltifotiga sazovar bo‘ladi va uni o‘ziga yaqin olib mulozim etib tayinlaydi. Xon Marko Poloni o‘z hukmronligi ostidagi joylarda turli xil ma’lumotlarni to‘plashga da’vat etadi. U ana shu imkoniyatdan foydalanib mamlakat va xalqlar to‘g‘risida ko‘pgina ma’lumotlarni to‘playdi. 1292 yil mo‘g‘ul xoni uchchala sayyohlarga katta sovg‘a - salomlar berib ularni vataniga qaytaradi. Sayyohlar Tinch okean orqali Koxinxin, Sumatra, Seylon, Trapezud va Konstantinopol orqali 1295 yili Venesiyaga qaytib kelishadi va boyligi bilan yuqori martabaga erishadi. Keyinchalik Marko Polo u Venesiyada buyuk Kengash a’zosi lavozimiga ko‘tariladi. 1307 yilda esa qayta ishlangan safar ta’surotlarini bosib chiqaradi. U o‘z ta’surotlarida xitoyliklarning ixtirolari bilan qiziqib kompas, zabtlash taxtasi, veksellari bilan tanishganligini yozib qoldiradi. Marko Poloning sayohatlar to‘g‘risidagi birinchi kitobi 1861-1862 yillarda rus tilida bosilib chiqiladi.
Taniqli arab sayohatchisi, olim va yozuvchi Ibn Batuta (Abu-Abdulla – Muhammad, ibn – Abdulla – el – Davati at-Tanji) asli Tanjeralik (Afrika) 1304 yilda tug‘ilib, 1368 (69) yilda vafot etgan. Birinchi bor u Afrikadagi Sahroi Kabr dashtini
21 kunda savdo karvonlari bilan kezib o‘tadi. 1324 yilda u o‘zi tug‘ilib o‘sgan shahridan katta sayohatga chiqib Afrikaning shimoliy qismidagi mamlakatlarga, undan so‘ng Suriya, Eron, Arabiston, Anatoliya (Turkiya), Krim, Oltin O‘rda, Buxoro, Hindiston, Zond orollarigacha boradi va yana orqaga qaytib yo‘lda Ispaniya va Afrikaning ichki qismi Timbuktugacha yetib keladi.
Ibn Batuta 29 yil davomida sayohatda bo‘lib, ko‘pgina mamlakatlar to‘g‘risida safar qo‘lyozmalarini yozib qoldirgan. Sayohat davomida ko‘rgan bilganlarini
«Rixle» kabi bebaho geografik asarida yozgan. U o‘z asarida dunyo xalqlarining urf- odatlari, turmush tarzlarini, kasb-korlarini ta’riflaydi. Ibn Batuta asari 1818 yilda lotin tiliga, 1829 yilda ingliz tiliga va 1841 yilda rus tiliga tarjima qilingan.
Eramizning boshlanishiga qadar davlatlar to‘g‘risida geografik ma’lumotlarning to‘liq ta’riflanishi qadimgi Strabon (63 yil eramizga qadar – 20 yil yangi eramizda) va Klavdiy Ptolomey (90-168 yillar yangi erada) tomonidan bayon qilingan.
Qadimgi Rim imperiyasi turizm taraqqiyotiga juda katta hissa qo‘shgan mamlakat bo‘lib hisoblanadi. Bu yerda mustahkam imperiyaning tashkil etilishi, boyligi, mo‘l-ko‘lchilik, hududining kattaligi, dengiz sohilida joylashganligi kabi omillar turizmning rivojlanishi uchun zarurat hisoblangan. Rimliklar o‘sha davrda ajoyib yo‘llar tarmog‘ini qurishgan. Har kuni 100 mill masofagacha otda sayr qilish, ibodatxonalarni ziyorat qilish amallari bajarilgan.
Rim imperiyasi gullab yashnagan davrda rimlik boy-badavlat kishilar tomonidan Gresiyaga sayohatlar uyushtirilishi o‘zlarining dunyoqarashlarini kengaytirish, bilimlarini oshirish zaruratidan kelib chiqqan. Keyinchalik fuqarolarning Gresiyaga tashrifi ko‘ngil ochar, sayr tomosha qilish harakteriga ega bo‘lgan. Mamlakat sayyohlarni o‘z festivllari, sport musobaqalari va boshqa xil o‘yin-kulgi, ko‘ngil ochar tomoshalari bilan o‘ziga jalb qila boshlagan. Boy-badavlat sayyohlar ko‘plab miqdorda ov qilish, dam olish, hordiq chiqarishni ko‘ngildagiday tashkil etishni talab qilaboshlaganlar. Ayniqsa Gresiya, Italiyaning issiq mineral shifobaxsh buloqlariga kelib davolanish jadallik bilan rivojlana borgan. Eramizga qadar I asrda Rim imperiyasi hududida shaharlarning tashqi qismida, katta karvon yo‘llari chetlarida, qaysikim davlat xizmatchilari va chopar (kurer)lar o‘tadigan joylarda bir kunlik otda yuradigan masofada joylashgan karvonsaroylar tashkil etilgan.
Biroq, keyinchalik Rim imperiyasining yemirilishi (eramizning I asrida) turizmning rivojlanishiga salbiy ta’sir ko‘rsatadi. Bunga mamlakatda boy-badavlat sayyohatchilarning kamayishi, yo‘llarning yaroqsiz holatga kelib qolishi, bosqinchi to‘dalarning ko‘payishi, sayyohlar xavfsizligining ta’min etilmaganligi kabi bir qator omillar sabab bo‘lgan.
Aleksandr Makedonskiy (eramizgacha bo‘lgan 334 yil) hukmronligi davrida Turkiyadagi Efes shahri qadimgi (antik) davrda eng muhim savdo markazi va asosiy shaharlardan biri bo‘lib hisoblangan. Turistlar, akrobatlar, huqqavoz (jongler)lar, sehrgarlar, shahar ko‘chalarini to‘ldirib yurganlar.
Yevropaliklarda sayyohlik salb yurishi harakati bilan boshlangan va ular muqaddas yer Iyerusalimni zabt etganlar. Yevropalik sayyohlar ritsarlar, savdogarlar bilan yonma-yon yurishib begona mamlakatlar boyliklarini talaganlar va territoriyalarni bosib olish maqsadida harakat qila boshlagan. Ular bilan birgalikda Sharqga tomon ruhoniylar va ziyoratchilar, son-sanoqsiz daydilar, beva-bechoralar ommaviy ravishda harakat qila boshlaganlar.
O‘z davrida imtiyozga ega bo‘lgan aholi vakillari shifobaxsh mineral suv manbalariga bora boshlaganlar. Biroq, safarning va sayohatning turli xil maqsadlariga qaramasdan ularning hammasi kishilar ongining ob’ektiv holatda geografik kengayishini ta’minlaydi. Ular tomondan dengiz, daryo, materiklar, davlatlarni aniq tasvirlash amalga oshirilgan.
Qadimgi davrda turizmning rivojlanishi juda murakkab kechgan. Safar muddati ham o‘ziga xos xususiyatga ega bo‘lgan. Kishilarning sayohatda yurish tezligi o‘rtacha soatiga 6 km. dan oshmagan. Bir kunlik bosib o‘tgan safarining umumiy masofasi esa 50-60 km atrofida bo‘lgan. Sayohatga chiqish imtiyozi va zarurati faqat savdogarlar, boy-badavlat kosib yoki mayda savdogarlar, dvoryanlar va aslzodalarga ta’luqli bo‘lgan.
Sayohatchilar safar davomida asosan ot ulovlardan (ot, tuya, eshak va boshqalar), qayiqlar va kemalardan foydalanishganlar. Ular sayohat davomida yakka holda yoki savdo karvonlariga qo‘shilib o‘z manzillariga yetib borishganlar.

15. 
    asr oxiri – XVII asr o‘rtalariga kelib Buyuk geografik kashfiyotlarning imkoniyatlari keng yaratildi.
    
16. 
    asrda juda ulkan Shimoliy Amerika quruqligi ispanlar tomonidan o‘rganildi. Ular kontinentni o‘rganib chiqishda asosan ot ulovlardan foydalanishganlar. Mamlakatlarni o‘rganib chiqishda piyoda va otda yurib, so‘ngra qayiqda suzib chiqqanlar. Yo‘llar qurib, ularda pochta kareta (arava) laridan foydalanishgan.
    

Russiya davlatida birinchi bor sayyohlik olamni bilish, savdo-sotiq, siyosiy va diniy maqsadlarni ko‘zlashdan kelib chiqqan. IX asrda rus knyajnasi Olga Vizantiyaga birinchi bor tashrif buyuradi. Tarixchi S.M.Solovev fikricha knyajnaning sayohat qilishi sabablari «dunyoning ajoyibotlarini ko‘rib qiziqish»dan iborat deb hisoblaydi. Russiyada ham asta-sekin haj safariga borib, ziyorat qilish rivojlana boshlaydi. «Horijiy» mamlakatlardagi asosiy haj safari markazlari bo‘lib Yaqin Sharqdagi Palastin, Iyerusalim, Afon tog‘i, rus yerlari hisoblangan – Sergiyev Posad, Optina sahrosi, Asosiy Sahro va boshqa ibodatxonalardir.
1468 – 1474 yillarda tverlik savdogar Afanasiy Nikitin taniqli «Uch dengiz osha» sayohatini bajo keltirdi. Uning sayohatidan asosiy maqsadi russiyalik savdogarlar bozori doirasini kengaytirishdan iborat edi. U safar davomida Eron, Hindiston, vataniga qaytishda esa Somali, Maskat va Turkiya kabi mamlakatlarga borishgan.
Turizmning rivojiga uyg‘onish davri (XV-XVI asrlarda Yevropada fan va san’atning taraqqiy etgan davri) ham katta ta’sir ko‘rsatadi. Unda iqtisodiyotning jo‘shqinlik bilan rivojlanishi, yangi tarmoqlarning paydo bo‘lishi, davlatlararo savdo- sotiqning kengayishiga yanada imkoniyatlar tug‘diradi.
Shu bilan birgalikda moliyaviy resurslar imtiyozlarning mavjudligi, bo‘sh vaqtlarning ko‘pligi, boy-badavlat kishilar sonining ko‘payishi bilan harakterlanadi. XVI asrga kelib Yevropa bo‘ylab sayohat qilish odat tusiga kiraboshlaydi. Bunday sayohatlarni uyushtirish «Yosh aristokratlarni tarbiyalash dasturi» ga kiritilib, unda o‘qish, bilim olish maqsadlari ko‘zda tutilgan. Bunday sayohatlarning yo‘nalishi Angliyada London shahridan boshlanib, Fransiyaning Parij shahrida, so‘ngra Italiyaga: Genuya, Milan, Florensiya, Rimgacha davom etgan. Orqaga qaytish yo‘li Shveysariya, Germaniya, Gollandiya mamlakatlari orqali o‘tilgan. Aslzoda (aristokrat) yoshlar sayohat davomida xo‘jalik, siyosiy aloqalarini taniqli xorijiy oilalar bilgan o‘rnatishga kirishadilar. Ular nafaqat bilim olish, balki dam olish, ko‘ngil ochish uchun ham safarlarga chiqishgan.
Shuni qayd qilish joizki, yevropaliklarda Alp tog‘larini zabt qiluvchi, birinchi sayyohlar qatoriga inglizlar, undan keyin esa fransuzlar va amerikaliklar kirganlar.
XVI asr oxirlariga kelib xorijiy mamlakatlarda dam olish va dunyoqarashlarini kengaytirish maqsadidagi sayyohlik safarlari Rossiyada ham rivojlana boshladi. Petr I hukmronlik qilgan davrda uning o‘zi bu sohada shaxsiy namuna ko‘rsatdi. U 1697- 1699 yillar davomida Buyuk Moskva elchilari tarkibida G‘arbiy Yevropa
mamlakatlariga safarga otlanadi. Safar davomida yevropaliklar hayoti, turmush – tarzi bilan tanishish rus madaniyatining rivojiga katta ta’sir ko‘rsatdi.
Sayohatga chiqishda eng muhim narsalardan biri dvoryanlar uchun xorijiy tillardan birini albatta bilishi va gaplashaolishi zarurligidir. O‘z davrida Rossiya imperatori Yekaterina II mulozimlari (katta amaldorlarni kuzatib yuruvchi kishilar) va xorijiy elchilar hamrohligida Rossiya imperiyasining g‘arbiy qismlarini kezib o‘tib, Dnepr daryosi bo‘ylab suzib, Xerson va Sevostopol shaharlari bilan tanishib chiqadi. U Yevropada Germaniya, Avstriya, Niderlandiya (Gollandiya) mamlakatlarning ko‘pgina shaharlariga sayohat qilishgan.