İlkbahar Mah. Turan Güneş Bulvarı 13. Sokak No: 06550 Çankaya / ankara

İnhibitörü Yok Etme Çabaları “İmmun Tolerans Tedavisi”

İTT’  nin  temel  mantığı  belli  aralarla  ve  düzenli  olarak  FVIII 

uygulayarak  hastanın  immun  açıdan  “toleranslı”  hale  getirilme 

çabasıdır.  HR  tipte  inhibitörü  olan  hastalarda  immun  tolerans 

tedavisinin (İTT) öncelikle denenmesi kuvvetle önerilir.

LR  tipte  inhibitörlerin  kendiliğinden  veya  FVIII  tedavisine 

devam  edilmesine  karşın  yok  olması  mümkündür.  6  aylık  izlem 

süresi  sonrası  dikkatle  değerlendirilmelidir.  Uygulanan  FVIII 

tedavisiyle  hemostaz  sağlanamıyorsa  ve  6  aylık  izlemde  inhibitör 

kaybolmamışsa İTT uygulanması önerilir. Başarı şansını arttırmak 

için  bazı  koşulları  yerine  getirmek  gerekir.  İnhibitör  geliştiğinde 

hastada  kullanılan  FVIII  preparatının  İTT  uygulaması  sırasında  da 

---

ULUSAL TEDAVİ KILAVUZU 2011

50

kullanılması önerilir. Hastanın İTT tedavisine hemen başlanmamalı 

ancak  rastgele  ve  düzensiz  FVIII  uygulanmasından  kaçınılmalıdır. 

İnhibitör titresi <10 BÜ olduğunda İTT başlanan olgularda İTT başarı 

oranı  daha  yüksek  olduğundan  İTT  başlamak  için  titrenin  <10  BÜ 

olana kadar beklenmesi önerilir. Bu titreye genellikle ilk 12 ay içinde 

ulaşılır.  Bu  dönemde  kanama  ataklarının  tedavisi  baypas  edici 

ilaçlarla  yapılmalıdır.  Başarı  sağlanamayan  olgularda  vWF  içeriği 

yüksek olan plazma kaynaklı FVIII uygulanması önerilir. 

Literatürde tanımlanan başlıca

 

2 farklı İTT yaklaşımı mevcuttur. 

Her  2  yaklaşım  arasındaki  temel  fark  uygulama  zamanlaması  ve 

dozudur.

Bonn  protokolü: 

a) 

  100  İÜ/kg  FVIII  dozu  12  saat  aralarla 

kullanılır.  İnhibitörün  1-6  ay  sürede  kaybolması  beklenir. 

Ancak uygulanan dozların mega dozlarda olması nedeniyle 

maliyeti yüksek bir tedavi protokolüdür. Başarı oranı %50-

80 civarındadır.

Düşük  doz  yaklaşımı:

b) 

  20-50  İÜ/kg  dozlarda  haftada  2-3 

gün  FVIII  kullanılır.  Literatürde  %20-70  oranında  başarılı 

sonuçlar  bildirilmiştir.  Ülkemizde  yapılan  geriye  dönük  bir 

çalışmada  %24  oranında  yok  edilme  oranı  bildirilmiştir. 

Ancak  yapılan  yeni  bir  randomize  kontrollü  çalışmada 

yüksek  ve  düşük  dozda  İTT  arasında  başarı  oranı  farklı 

olarak bulunmamıştır. Bu nedenle ülkemizde söz konusu İTT 

protokolünün  ülkemizdeki  hastalara  uygulanması  kuvvetle 

önerilir.