yoki boshqa birovga hadya qilish ta’qiqlandi. Dehqon endi
pom eshchikning ruxsatisiz oila qurish, mustaqil sur’atda
shartnoma, savdo bitimlari tuzish, ko‘chmas mulk sotib olish
va uni meros qoldirish kabi huquqlarga ega bo‘ldi.
Hukumat dehqonlami ozod qilib yer berishga majbur bo‘ldi.
Shunday qilinmasa xalq g‘azabga kelishi mumkin edi. Bundan
tashqari, dehqonlarning asosiy soliq toMovchilar b o ‘lib qolishi
ham hisobga olindi. Dehqonlarga berilgan yer
chek yerlar
deb ataldi. Hukumat pomeshchikning manfaatini ham hisobga
oldi. Jumladan, pomeshchik o‘z ixtiyoridagi yerning 1/3, cho‘l
hududlarda esa 1/2 qismini saqlab qolish huquqiga ega bo‘ldi.
Bundan tashqari, dehqon shu vaqtgacha hukumat qarorida
belgilanganidan ko‘proq miqdordagi yerdan foydalanib kelgan
bo‘lsa, uning ortiqchasi pomeshchikka o‘tkazilar edi. Bunday
yerlar otrezka deb atalgan.
Dehqon o‘ziga berilgan yerga egalik qilish uchun
vikup
to ‘lashi shart edi. Biroq, dehqonda vikup uchun pul bo ‘1-
maganligi sababli davlat tomonidan beriladigan bo ‘ldi.
Dehqonlar bu qarzni 49 yil davomida davlatga foizi bilan
to ‘lab borishi lozim edi.
Dostları ilə paylaş: