sadlariga q o ‘zg‘olon ko ‘tarish
orqali
erishishi m umkin deb hisoblab, unga
tayyorlana boshladilar. Qo‘zg‘olon vafot
etgan im perator Aleksandr I o ‘rniga
ukasi Nikolay I ni taxtga o ‘tqazilishi
m arosim i o ‘tkaziladigan kunga bel-
gilandi. Qo‘zg‘olon
dekabristlarga sodiq
harbiy qism tom onidan amalga oshi-
rilishi lozim edi.
Qo‘zg‘olon 1825-yilning 14-dekabr
kuni boshlandi, biroq u muvaffaqiyatsiz-
likka uchradi va imperatorga sodiq har
biy kuchlar tomonidan bostirildi.
Dekabristlar harakatining
rahbarlaridan besh kishi, shu
jumladan, P. Pestel va N. Muravyovlar ham osib oddirildi.
Ko‘pchiligi Sibirga surgun qilindi. Biroq dekabristlar harakati
behuda ketmadi.
U lar ilgari surgan g‘oyalar Rossiya jamiyatining ilg‘or
qatlamini uzoq vaqtgacha samodeijaviye va krepostnoylikka
qarshi kurashga ilhomlantirib keldi.
Dekabristlar qo‘zg‘oloni bostirilgach, mamlakatda reaksiya
kuchaydi.
Norozilik bildirishning, erkin fikr yuritishning
zarracha ko‘rinishi, hukumatni salgina bo‘lsa-da tanqid qilish
shafqatsiz ravishda ta’qib etildi. Ayniqsa, ilg‘or ruhdagi rus
adabiyoti qattiq quvg‘in va ta’qib ostiga olindi.
Krepostnoylik huquqining yemirilishi.
1853—1856-yillardagi
Turkiya — Rossiya urushida Rossiya magdubiyatga uchradi.
Bu magdubiyat Rossiyaning iqtisodiy qoloqligi oqibati edi.
Rossiyada krepostnoylik tuzumi
allaqachon taraqqiyotning
asosiy to ‘sig‘iga aylangan edi.
Shuningdek, bu m ag‘lubiyat krepostnoy huquq bekor
qilinmas ekan, Rossiyada kapitalizm tez sur’atlar bilan
taraqqiy etishi mumkin emasligini ham ko‘rsatib berdi. Ayni
paytda, m ag‘lubiyat inqilobiy harakatning o ‘sishiga ham
turtki b o ‘ldi.
Mamlakatda vujudga kelgan kuchli norozilik to ‘lqinini
bostirish maqsadida im perator Aleksandr II 1861-yilning
19-fevralida krepostnoy huquqni bekor qilish to ‘g‘risidagi qo-
nunni imzoladi. Qonunga ko‘ra, krepostnoy dehqonlar shaxsan
ozod boMdilar. Bundan buyon dehqonlarni sotib olish,
sotish
N ik o la y I.
106
yoki boshqa birovga hadya qilish ta’qiqlandi. Dehqon endi
pom eshchikning ruxsatisiz oila qurish, mustaqil sur’atda
shartnoma, savdo bitimlari tuzish, ko‘chmas
mulk sotib olish
va uni meros qoldirish kabi huquqlarga ega bo‘ldi.
Hukumat dehqonlami ozod qilib yer berishga majbur bo‘ldi.
Shunday qilinmasa xalq g‘azabga kelishi mumkin edi. Bundan
tashqari, dehqonlarning asosiy soliq toMovchilar b o ‘lib qolishi
ham hisobga olindi. Dehqonlarga berilgan yer
chek yerlar
deb ataldi. Hukumat pomeshchikning manfaatini ham hisobga
oldi.
Jumladan, pomeshchik o‘z ixtiyoridagi yerning 1/3, cho‘l
hududlarda esa 1/2 qismini saqlab qolish huquqiga ega bo‘ldi.
Bundan tashqari, dehqon shu vaqtgacha hukumat qarorida
belgilanganidan ko‘proq miqdordagi yerdan foydalanib kelgan
bo‘lsa, uning ortiqchasi pomeshchikka o‘tkazilar edi.
Bunday
yerlar otrezka deb atalgan.
Dehqon o‘ziga berilgan yerga egalik qilish uchun
vikup
to ‘lashi shart edi. Biroq, dehqonda vikup uchun pul bo ‘1-
maganligi sababli davlat tomonidan beriladigan bo ‘ldi.
Dehqonlar bu qarzni 49 yil davomida davlatga foizi bilan
to ‘lab borishi lozim edi.
Dostları ilə paylaş: