Kadrlar tayyorlash Milliy Dasturi

Sinaluvchiga yo‘riqnoma:
Sizning xulqingizga, alohida qilmishlaringizga, odamlarga bo‘lgan munosabatingizga, hayotga qarashlaringizga va shunga o‘xshash qandaydir xususiyatlaringizga berilgan tasdiq mos keladimi-yo‘qmi? Agar shunday moslik bor deb hisoblasangiz “Ha” javobini bering, aks xolda esa «yo‘q» javobini bering. Berilgan barcha savolga berish zarur.
Tadqiqotning muvaffaqiyati topshiriqning qanchalik e’tibor bilan bajarilganligiga bog‘liq. Javoblar berishda, biror kishida yaxshi taassurot qoldirishga intilmaslik kerak, chunki hech bir javob yaxshi yoki yomon deb hisoblanmaydi.
Siz har bir savol ustida uzoq o‘ylab o‘tirmasdan ikkala javobning qaysi biri sizningcha, har holda nisbiy bo‘lsa ham haqiqatga yaqin kelishini hal qilmog‘ingiz lozim bo‘ladi. Ba’zi bir savollarning o‘ta shaxsiyligi sizni tashvishlantirmasligi kerak, chunki tadqiqot har bir savolni, javobni tahlil qilishni nazarda tutmaydi, balki u yoki bu javobning soniga tayanadi.
Bundan tashqari, Siz yakka psixologik tadqiqotning natijalari xuddi tibbiyotdagidek, keng muhokama qilinmasligini bilishingiz kerak bo‘ladi.
Sizga muvaffaqiyat tilaymiz!
Men diqqat bilan yo‘riqnomani o‘qib chiqdim va hamma savollarga ochiqchasiga javob berishga tayyorman.
Kechqurunlari quvnoq, davra safida - mehmonda, qahvaxonada vaqtimni chog‘ qilishni yoqtiraman.
Biror kishi bilan tanishmog‘imga har doim suhbat uchun xos bo‘lgan mavzuni topishim qiyinligi xalakit beradi.
Tez-tez boshim og‘rib turadi.
Ba’zida chakkamda dukullashni va bo‘ynim atrofida tomir urishini his qilaman.
Men o‘zimni xushimni tez yo‘qotaman, shuningdek tez o‘zimni qo‘lga olaman.
Ba’zida bema’ni latifalardan kulaman.
Men bir narsa haqida so‘rashdan tortinaman, bilishim kerak bo‘lgan narsani boshqa yo‘l bilan bilishni ma’qul ko‘raman.
Mening kelganim sezilmasa, xonaga kirmaslikni ma’qul kuraman.
Shunday injiq bo‘lishim ham mumkinki, qo‘limga tushgan hamma narsani sindirib tashlashga tayyorman.
Atrofdagilar menga e’tiborini qarata boshlashsa, o‘zimni noqulay sezaman.
Men ba’zida yuragimni xuddi o‘lda-jo‘lda ishlayotgandek yoki ko‘kragimdan chiqib ketgudek bo‘lib ura boshlashini his qilaman.
Xafa qilganni kechirish mumkin deb uylayman.
Jahlga jahl bilan javob berish kerak, deb hisoblamayman va har doim shunga amal qilaman.
Agar men o‘tirgan bo‘lsam va birdan o‘rnimdan tursam ko‘z oldim qorong‘ulashib, boshim aylanib ketadi.
Agar meni deyarli har kuni muvaffaqiyatsizliklar ta’qib qilmaganda, hayotim naqadar yaxshi bo‘lishi mumkinligi haqida o‘ylayman,
O‘z qilayotgan harakatlarimda odamlarga to‘liq ishonish kerak, degan xulosaga amal qilmayman.
O‘z manfaatlarimni himoya qilish zarurati tug‘ilib qolsa, jismoniy kuch ishlatishdan ham qaytmayman.
Eng zerikarli guruhni ham osongina xushchaqchaq qila olaman.
Men osongina dovdirab qolaman.
Agar mening ishimga ogohlantirish berilsa, bu meni hech qachon xafa qilmaydi.
Qo‘llarim va oyoqlarim sovuq qotib ketayotganini yoki uvishib qolayotganini tez-tez his qilaman.
Boshqa kishilar bilan munosabatda bo‘lganimda ung‘aysizlanaman.
Ba’zida hech bir sababsiz o‘zimni baxtsiz his qilaman.
Ba’zida biror ish bilan shug‘ullanishga hech ham xohish bo‘lmaydi.
Xuddi juda og‘ir ishni bajargandek, gohida menga havo yetmayotgandek tuyuladi.
Menga shunday tuyuladiki, o‘z hayotimda juda ko‘p narsalarni noto‘g‘ri qilganga o‘xshayman.
Mening nazarimda boshqalar ko‘pincha ustimdan kulishayotgandek tuyuladi.
Uzoq o‘ylab o‘tirmay bajariladigan topshiriqlarni yaxshi ko‘raman.
O‘z taqdirimdan norozi bo‘lishga yetarli asoslarim bor, deb hisoblamayman.
Ko‘pincha ishtaham bo‘lmaydi.
Bolaligimda ota-onam yoki o‘qituvchilarim boshqa bolalarni jazolashganlarida quvonganman.
Odatda qarorim qat’iy va tez harakat qilaman.
Har doim ham rost gapirmayman.
Kimdir yoqimsiz holatdan chiqish uchun intilayotganini qiziqish bilan kuzataman.
O‘tib ketgan voqealar meni kam tashvishlantiradi.
O‘z fikrimda turmoqchi bo‘lsam barcha vositalar yaxshi, deb hisoblayman.
Musht orqali biror narsani isbotlashdan bir arziydigan narsa chiqishini tasavvur qila olmayman.
Men bilan janjallashish yo‘llarini qidirayotgan odam bilan uchrashishdan qochmayman.
Ba’zida hech narsaga yaroqsizdekman.
Men har doim qandaydir toliqqan, zo‘riqqan holda yurgandekman, mening bo‘shashim qiyin.
Ko‘pincha ko‘kragim ostida og‘riq, qornimda har xil yoqimsiz sezgilar paydo bo‘ladi.
Do‘stimni xafa qilganlardan o‘ch olishga harakat qilaman.
Belgilangan vaqtga kech qolgan paytlarim bo‘lgan.
Mening hayotimda shunaqa ham bo‘lganki nimagadir hayvonlarga azob berishni o‘zimga lozim topganman.
Eski tanishim bilan uchrashganda xursandligimdan uning bo‘yniga osilib olishga tayyorman.
Men biror narsadan qo‘rqsam og‘zim quriqshaydi, qo‘l-oyog‘im qaltiraydi.
Menda tez-tez shunday kayfiyat bo‘ladiki, hech narsani ko‘rmasam, eshitmasam deyman.
Uyquga yotsam odatda bir necha daqiqadan so‘ng uxlab qolaman.
Boshqalarning xato-kamchiliklarini ko‘rsatish menga orom bag‘ishlaydi.
Ba’zida maqtanib turaman.
Jamoat tadbirlarida faol qatnashaman.
Ko‘pincha shunday bo‘ladiki, xohlamagan uchrashuvdan qutulish uchun boshqa tomonga qarashimga to‘g‘ri keladi.
O‘zimni oqlash uchun ba’zida biror narsani o‘ylab topaman.
Men deyarli har doim harakatdaman va faolman.
Men gapirayotgan narsalar ko‘p hollarda suhbatdoshlarimga haqiqatdan ham qiziqarli ekanligidan shubhalanib qolaman.
Ba’zida birdan ter qoplaganini his qilaman.
Agar biror kishidan qattiq jahlim chiqsa, uni urib yuborishim ham mumkin.
Kimnidir menga yomon munosabatda bo‘lishi, meni kam tashvishlantiradi.
Tanishlarimga odatda e’tiroz bildirishim qiyin.
Bo‘lishi mumkin bo‘lgan muvaffaqiyatsizlik haqidagi fikrdan hayajonlanaman va tashvishlanaman.
Tanishlarimning hammasini ham yaxshi ko‘rmayman.
Menda shunday fikr ham bo‘lib turadiki, ulardan faqat uyalish kerak.
Bilmadim, nima uchundir ba’zida hamma biror narsadan ilhom olayotgan bo‘lsa o‘sha narsani buzgim keladi.
Har qanday odamdan menga kerakli narsani iltimos qilishdan ko‘ra, unga majburlab qildirishni afzal ko‘raman.
Men ko‘p hollarda qo‘l va oyoqlarimni noqulay harakatlantiraman.
Quvnoq davrada bo‘lishdan ko‘ra, o‘zimning sevimli ishim bilan shug‘ullanib erkin kecha o‘tkazishni afzal ko‘raman.
Davrada o‘zimni uyda tutgandek tutolmayman.
Ba’zida o‘ylamasdan shunday narsani gapirib qo‘yamanki, u haqida yaxshisi jim turgan afzalroq.
Hatto tanishlar davrasida ham diqqat markazda bo‘lishdan qo‘rqaman.
Yaxshi tanishlarim juda ko‘p emas.
Gohida menda shunday taasurot paydo bo‘ladiki, yorkin rang, yorkin bo‘yoq, kuchli shovqin menda yoqimsiz hissiyotlarni uyg‘otadi.
Menda ko‘p hollarda davrada kimnidir xafa qilish yoki jahlini chiqarish istagi paydo bo‘ladi.
Hayotda turli yoqimsiz narsalarning uchrashi mumkinligini o‘ylasam, bundan tug‘ilmaganim yaxshi edi, deb qolaman.
Agar meni kimdir jiddiy xafa qilsa, o‘ziga tegishlisini to‘liq oladi.
Jahlimni chiqarishsa, aytadigan gaplarimdan uyalmayman.
Suhbatdoshimga mening shunday savol berishim yoki shunday javob berishim yoqadiki, o‘sha vaqtda u o‘zini yo‘qotib qo‘ysin.
Zarur bo‘lgan ishlarni ham orqaga surgan vaqtlarim bo‘lgan.
Latifalarni yoki kulgili voqealarni hikoya qilishni yoqtimayman.
Kundalik qiyinchiliklar va tashvishlar o‘z muvozanatimni yuqotishga olib keladi.
O‘zimni noqulay tutgan davradagi odam bilan uchrashib qolsam, o‘zimni qo‘yarga joy topa olmayman.
Hayotdagi mayda-chuydalarga ham jiddiy e’tibor qaratadigan odam bilan ham afsuski munosabatda bo‘la olaman.
Katta auditoriya oldida so‘zga chiqishdan tortinaman.
Mening kayfiyatim o‘zgarib turadi.
Atrofdagilarning kupchilidan ko‘ra men tezroq charchayman.
Agar men biror narsadan kuchli hayajonlangan yoki achchiqlangan bo‘lsam, uni butun tanam bilan his qilaman.
Kallamga keladigan yoqimsiz fikrlardan bezor bo‘lib ketaman.
Afsuski, meni oilada ham, o‘z tanishlarim davrasida ham tushinishmaydi.
Agar men bugun odatdagidan kamroq uxlagan bo‘lsam, ertasiga o‘zimni dam olgandek his qila olmayman.
O‘zimni shunday tutamanki, atrofdagilar mening noroziligimni paydo qilishdan chuchisin.
Kelajagimga ishonaman.
Atrofdagilardan birining yomon kayfiyatini sababchisi bo‘lganman.
Boshqalarning ustidan kulishdan ham qaytmayman.
O‘ta sergap odamlar bilan ham muomala qila olaman.
Men hamma narsaga oson munosabatda bo‘ladigan kishilar toifasidanman.
O‘smirligimda ta’qiqlangan mavzularga qiziqqanman.
Gohida yaxshi ko‘rgan kishilarimning dilini og‘ritganman.
Atrofdagilarning qaysarliklari tufayli ular bilan ko‘pincha kelisha olmayman.
O‘z qilmishlaridan ko‘pincha vijdonim qiynaladi.
Men ko‘p hollarda parishonxotir bo‘laman.
Yomon ko‘rgan odamimning omadsizligi, meni bezovta qilganligini eslay olmayman.
Ko‘p hollarda boshqalardan tez ranjiyman.
Ba’zida kutilmaganda, o‘zim tushunmagan narsalar haqida ishonch bilan gapira boshlayman.
Ko‘pincha shunday kayfiyatda bo‘lamanki, har qanday bahona bilan potrlab ketishga tayyor turaman.
Ko‘pincha o‘zimni charchagan va lanj sezaman.
Men odamlar bilan suhbatlashishni yaxshi ko‘raman va har doim bunga tayyorman.
Afsuski, ko‘p vaziyatlarda men odamlarga shoshib baho beraman.
Ertalab odatda men yaxshi turaman, ko‘pincha xushtak chala boshlayman yoki xirgoyi qilaman.
Muhim muammolarni hal qilishda hatto uzoq mulohazadan so‘ng ham o‘zimga tuliq ishonchni his qilmayman.
Bahsda nimagadir o‘zimning tarafdorimdan balandroq ovozda gapirishga intilaman.
Umidsizlik menda kuchli tashvish uyg‘otmaydi.
Birdan lablarimni, tirnoqlarimni tishlaydigan hollarim ham bo‘ladi.
Yolgiz qolgan hollarda o‘zimni nihoyatda baxtiyor his qilaman.
Ba’zida shunday bo‘ladiki, hamma bir-biri bilan urushib qolishini xohlab qolaman.
Iltimos, hamma javoblarga javob berganligingizni tekshirib chiqing.