Kitab-ibrahim-esas Layout 1

Getmisən
37 yaşında dünyadan nakam getmiş əziz dostum 
İbrahim Ömərovun əziz xatirəsinə
Bu dəli həsrətə qaya da dözməz,                        
Bəs niyə sən bizi qoyub getmisən?!                  
Yerini kim verər, kim edər əvəz,                       
De bizə bəs necə qıyıb getmisən?!                    
Gözucu baxmadın dünya varına,                       
Namərdin əhdinə, etibarına,                               
Təşnəydin işindən kimsə barına                        
De hansı istəyə uyub getmisən?!                        
Getmisən qəlbimdə sevinc də qəmdi,               
Nə başa çatdırdın, hamısı kəmdi,                       
Yad elə çevirib doğmaca kəndi,                           
Qəlbimi min yerdən oyub getmisən.      
Kədərin ərköyün, səfərin uzaq,                                                   
Adından ələnir qəm qucaq – qucaq,
Kimsəsiz qalıbdır bir ev, bir ocaq,
Dünyanın heçliyin duyub getmisən.

---

A Ğ L I N   Z İ R V Ə S İ N D Ə   S Ö N Ə N   B İ R   Ç I R A Q
35
Əməlin zülmətdə kor gözə işıq,
İradın fərəhdi, sevinc qarışıq,
Bu sonsuz həsrətlə necə barışıb,
Min qəlbi min yerdən oyub getmisən.
Hər qəlbi oxşayan kəsdən yar olmaz,
“Can” deyən hər kəsdə etibar olmaz,
Salamı əl kəsər, şüşəni almaz,
Sən bizi tiyana yayıb getmisən.
Bir dəli kədər var bu təmənnada,
İçimdə od yanır – düşürsən yada,
Müqəddəs dostluğu tez verdin bada,
Sel idin, dost arxın yuyub getmisən.
Ömərov soyadın, İbrahim adın,
Getmisən, qırılıb qolum, qanadım,
Qədrini bilməkçün yaxının, yadın,
Cənnəti əbədi sayıb getmisən.
Tumurcuq ömrümüz kül oldu qında,
O acı xəbərin yetişən anda,
Qəlbinə dağ çəkdin Buludxanın da,
Onun da qəddini əyib getmisən.
Hər addım qəhərsən Sərdar Zeynala,  
Xəyalın sevincdir, həsrətin bəla,
Taleyim “Ya qismət”, nə ola, ola,
Onun da sevincin geyib getmisən.   
9. VI. 2014.

---

A Ğ L I N   Z İ R V Ə S İ N D Ə   S Ö N Ə N   B İ R   Ç I R A Q
36